Onlangs bestelde Jelke Haven zijn nieuwste ballon, een Cameron A-275 en direct begon hij hard na te denken over de doop van deze aanwinst. Het moest iets bijzonders worden. Die kleine Friese hersenen kwamen stevig in beweging en daaruit ontstond het volgende sublieme plan, "we gaan ballonvaren !!!".

Wat hij daarmee bedoelde werd al snel duidelijk. Friesland is het land van boten en ballonnen. Voor de hand lag dus een combinatie van deze twee. Een ballon én een boot. "Hoe moet zoiets er dan uit zien ??" Simpel, hang in plaats van een mandje, een boot onder de ballon. "En kun je daar dan mee varen ??" Tuurlijk, no problemo !! Het plan was verder om de ballon de lucht in te laten gaan vanaf een eiland en er werd gekozen voor het Starteiland op het Sneekermeer. Een eiland waar je niet met een auto kunt komen dus ook daar moest een oplossing voor gezocht worden. De stunt stond gepland op 17 augustus en de weergoden waren ons gunstig gestemd. In eerste instantie wilde Jelke met een peperdure sloep onder de ballon varen. "We wisten echter niet of zo’n boot heel zou blijven bij de landing. Vandaar dat we gekozen hebben voor een reddingsloep. Maar makkelijk was het niet om zo’n

vaartuig te vinden. Uiteindelijk kwamen we bij Karibu Yachting in Woudsend terecht. Het bedrijf, dat reddingsloepen produceert, stelt een spraakmakende sloep tot zijn beschikking. De boot, MV MAKABANA, voer altijd mee op een bananenvrachtschip dat een dienst onderhield tussen Paramaribo en Antwerpen.’’

Jelke nodigde ons uit de stunt van begin tot eind mee te maken. We vertrokken vanaf de loods in Idskenhuizen met de grote bus waarin de nieuwe ballon, gasflessen, 2 ventilatoren en een losse brander waren ingepakt. Bij het bedrijf Karibu Yachting stond de sloep op de trailer al helemaal te glimmen van

ongeduld in de loods. De grote brander was al aan boord. De trailer met sloep werd achter de bus gekoppeld en stiekem werd al even rondgekeken voor de volgende stunt, er lag namelijk een prachtige reddingsboot van 30 meter aan de steiger. Een beetje te veel van het goede. We reden een paar kilometer verderop naar de firma Nagelhout waar een grote praam klaar lag.  Een praam werd onder andere vroeger gebruikt op de Friese wateren om het vee te vervoeren en het hooi van het land te halen. Op deze praam stond al een klein graafkraantje klaar. De sloep, ballon en alle verdere apparatuur werd uit de bus geladen en via een andere kraan op onze praam getakeld. Toen alles was overgezet konden alle mensen op het dek en kon de reis beginnen. Ik weet nu waarom mensen gaan varen over de Friese kanalen en meren. Het is superrelaxed en ontzettend gezellig. Brede kanalen waar veel wordt gevaren en

men elkaar allemaal even vriendelijk groet. Op sommige plaatsen zijn speciale aanlegplekken gecreëerd waar men aan land kan en de beschikking heeft over een trapveldje en toiletgelegenheden. Een ieder die ons passeerde keek met een verbaasd gezicht naar de spierwitte sloep op de praam.

En wat stak daar een raar ding bovenuit (de brander). Een aantal mensen hadden het de vorige dag al in de krant gelezen en vroegen hoe laat ze er moesten zijn. Het weer was prachtig, de zon scheen uitbundig en gedurende 1,5 uur hebben we kunnen genieten van onze boottocht met bijzondere lading. Het verhaal begon

al een behoorlijk Hielke en Sietse gehalte te krijgen. Aangekomen bij het starteiland stond de kamera van Omroep Friesland al te snorren. Een groot aantal nieuwsgierigen was met het pondje naar het eiland gekomen. Het veld waar de ballon zou starten was groot genoeg maar . . . men had net vorige week de Sneekweek gehad en het veld lag bezaaid met stukjes plastic van bekertjes. Dat was geen probleem voor de ballon, wel de stukken glas die op sommige plaatsen lag. Zo goed als het kon werd dit opgeruimd. Het kleine kraantje wat we mee hadden reed naar de zijkant van de praam waardoor deze kantelde en schuin tegen de wal kwam te liggen. Met mankracht kon nu de trailer en sloep aan de wal worden getrokken. Met de kraan werd de trailer over het veld naar de uiteindelijke plaats getrokken en werd even later ook de ballon gebracht. De rest van de apparatuur werd door de crew verzorgd, er was

inmiddels nog meer personeel van de firma Haven verschenen. Op de sloep was een speciaal frame gemonteerd waaraan de brander vast zat. Het kraantje koppelde aan het frame vast en takelde zo de sloep omhoog waarna de trailer er onder weg kon worden getrokken. De sloep werd op het gras gezet en bleef keurig rechtovereind staan. De crew monteerde de gasflessen op de plaatsen die daarvoor waren voorzien waarna de ballon uit de zak werd gehaald en op een normale manier aan het frame werd gekoppeld.

Toen de ballon werd uitgetrokken bleek er op veel plaatsen toch nog glas te liggen en werden eerst een aantal dekzeilen neergelegd om niet direct grote scheuren in deze nieuwe ballon te krijgen. Ondertussen gaf Jelke een aantal interviews voor de tv en de kranten. Lisa, de dochter van Jelke en Karin vond het allemaal

heel spannend, "Pappa gaat gekke dingen doen". De blonde meid was helemaal voorbereid en stond al klaar in het zwemvest. Niet dat ze meeging de lucht in maar ze moest straks nog de ballon dopen. Voor het inflaten werden 2 ventilatoren gebruikt zodat de ballon goed strak zou staan. Omdat de eigenlijke brander vast op de sloep gemonteerd stond en deze rechtovereind stond, begrijp je dat Jelke niet met deze brander kon inflaten. Hiervoor was een aparte brander aangesloten die vast werd gehouden door de crew. De bemanningsleden werden in de zwemvesten gehesen waarna Jelke achter de brander kroop. Ik kroop in de sloep, daar had ik vrij zicht en kon er niemand voor mij gaan staan. Toen de ballon éénmaal warm genoeg was en omhoog kwam sprong Jelke in de sloep en nam met de grote branders de zaak over. Het zag er allemaal heel stoer uit en zonder problemen hing even later de PH-LKA fier

boven de sloep. Ik sprong er nu uit want het was tijd geworden om de ballon te dopen. Met Lisa op de rand van de sloep en Anniek op de arm doopte Karin de ballon en wenste haar nog vele veilige vaarten. In haar nek de snorrende kamera van Omroep Friesland. Johannes Kooistra vertelde mij later dat er zeer mooie opnames op de Friese tv te zien waren geweest. De ballon werd verder opgestookt waarna hij door een aantal mensen naar de wal werd gedrukt om van daaruit te kunnen opstijgen. Het grote moment !!!

Het was een zeer bijzonder en ongewoon gezicht om de boot te zien opstijgen onder die prachtige blauwe ballon. Nienke en ik moesten nu rennen want de speedboot van een vriend van Jelke lag op ons te wachten. Toen ook de Friese omroep aan boord was scheurden we achter de ballon aan die nu boven het water hing.

We lagen eersterangs toen Jelke met de sloep een Splash and Dash deed. De sloep lag echt even in het water. Jan Haven, ook piloot en mee aan boord van de ballon, stuurde met het roer alsof hij echt aan het varen was. Geweldig !!! De bestuurder van onze speedboot was even te enthousiast met zijn snelheid en direct lag er een nog snellere boot van de waterpolitie naast ons. Die gasten zijn erg streng. Of we ons even aan de snelheid wilden houden. De ballon kwam boven land en we moesten een stukje rond varen want daarachter lag nog meer water. De rest van de crew was inmiddels ook te water op een grote skûtsje. Dit is wel een heel erg leuke manier om de ballon te volgen en ik geniet van de dingen die ik zie. Aan de kade vele toeschouwers en ook op alle boten waren de hoofden één kant op gericht. Dit zien ze niet elke dag. Toen de ballon weer boven land kwam zette Jelke een daling in en het leek erop

alsof ze een plek hadden gevonden om te landen. Ik zie de ballon vervormen, wat er op duidt dat er grondcontact is. Jelke heeft de sloep geland in een klein slootje van amper 2 meter breed. Een ideale plek omdat er aan beide zijden weiland ligt en de ballon dus gewoon droog kon worden neergetrokken.

We voeren naar het slootje en het leek erop alsof het een open verbinding met het meer had. Helaas lag er een dam tussen en konden we het slootje niet opvaren om de sloep terug trekken. Hoe verder. Jelke kwam onze kant op gelopen want de journalisten aan boord wilden dolgraag een interview. De praam werd naar de

dam gevaren waarna de crew op de wal kon via een sprongetje op de graafbak van de kraan die een stuk buiten de praam stak. De ballon werd ingepakt en in de sloep gelegd. Via touwen werd de sloep naar het eind van het slootje aan de andere kant van de dam getrokken. De sloep zou over de dam heen moeten. Optillen met de kraan zou niet gaan. Er werd een stuk touw geknoopt tussen de kraan en de sloep en met enkele ingewikkelde manoeuvres werd de sloep op zijn buik over de dam getrokken. "Klunen" kunnen ze wel in Friesland en overal vinden ze een oplossing voor. De sloep werd achter de praam gebonden en kon zo beginnen aan de lange terugreis over de Friese wateren. Nienke en ik sprongen terug in de speedboot die naar de vaste wal ging. Nu gaf de bestuurder helemaal vol gas op het brede kanaal. Ongelofelijk, wat een snelheid haalt zo'n bootje. We bedankten de "piloot" van deze speeder en sprongen

in de auto (zonder gril) van Hylke Feenstra die ons een lift gaf naar de basis van Ballonsport Haven. We waren als eerste terug en hebben direct al mijn foto's op de computer gezet en konden nogmaals genieten op het grote scherm in de bar. De foto's waren een leuke verassing voor de crewleden die veel later terug kwamen. Het is een zeer bijzondere belevenis geweest in het mooie Friesland.    Bennie Bos