Ballon Octoberfest Gladbeck

Tekst en Foto's: Bennie Bos

“Het oktoberfeest gaat door. Met de deelname van 20 ballonnen is ons doel bereikt. Een hoopvol uitziend weerbeeld zal dit weekend zeker enkele prachtige vaarten mogelijk maken”. Bovenstaand bericht luidde een mooi weekend in. Organisator van dit eerste “Ballon Octoberfest” was de Duitse ballonvaarder Wilhelm Eimers.

Plaats van handeling, uiteraard Willie’s eigen stekkie aan het begin van de A31, achter het v/d Valk restaurant in Gladbeck aan de noordkant van het Ruhrgebied. 20 ballonnen bestaande uit 12 hetelucht en 8 gas gaven acte de precense bij het mooiste nazomer weer wat er maar te wensen was. Zaterdagochtend pikte ik Nienke op van het NS station in Arnhem en reden we in een klein uurtje door naar Gladbeck. Een aantal teams was om 11.00 uur al begonnen met de voorbereidingen. De start van 8 gasballonnen was voorzien rond de klok van 15.00 uur. 6 Duitse ballonteams, Bob Berben met de “Miche” en Rien Jurg en Ron van Houten met de “Festo Flyer”. Een heel mooi deelnemersveld. Ook voor de nodige vitamientjes was weer gezorgd. Een rijke variatie aan voedsel, van diverse heerlijke

taarten tot aan diverse soorten Duitse worst en een echte Warsteiner bierkraam. De teams begonnen alvast met het vulklaar maken van hun ballon. Tegen 12.30 uur volgde de briefing waarop Willie de teams en hun gasten van harte verwelkomde op dit Octoberfest. Zelfs de Nederlandse vlag hing op de gevel van het clubgebouw, inclusief de oranje wimpel, dus ik zat af en toe al even rond te kijken wanneer onze koningin de hoek om zou komen. Het weer was perfect, af en toe waren er wat winduitschieters door de thermiek.

Hoewel de start gepland stond rond 15.00 uur, vond Willie het oké dat de gasballonnen die klaar stonden mochten vertrekken als ze dat wilden om zo niet onnodig veel zandzakken te moeten vullen voor de windvlagen. Rien en Ron wilden toch op tijd starten omdat Ron zondag weer moest werken en ze dus maar

1 start konden maken. De andere gasvaarders zouden op zondagochtend bij het krieken van de dag voor een tweede keer starten. De voorraad ballastzand werd met een grote vrachtwagen aangevuld. Piloot Tim Ricken zag het ei van Columbus en hield een lege zandzak onder de straal zand om zo de zak nog sneller te vullen. Ik heb ooit een foto gezien van een zandzak vulmachine voor gasballonnen, volgens mij staat dat ding in Albuquerque. Om 13.00 uur kwam de druk op de gasleiding en begonnen het Belgische en Nederlandse team als eerste te vullen. Rien had zijn dochter Miriam uitgenodigd om mee te gaan terwijl Ron het eindelijk voor elkaar had gekregen dat zijn vrouw Alette samen met hem in het gasmandje wilde stappen. Om 13.49 uur en 50 seconden precies

kwam de “Festo Flyer” los van de grond en dreef de ballon richting het westen. Men wilde proberen Nederland te bereiken. Denk niet dat ik zo fanatiek ben dat ik al die tijden precies opschrijf, ik kan dat namelijk heel simpel zien aan de data van de gemaakte foto’s. 10 minuten later was ook Bob zover dat hij kon vertrekken.

De “Festo Flyer” was nog duidelijk in zicht, veel snelheid was er niet. Bob krijgt van de starter “Gluck Ab” en ontstijgt langzaam het startveld, zijn 2 achtergebleven crewleden laten zich duidelijk vermoeid achterover vallen op de resterende zandzakken. De bezoekers die vaker op dit startveld komen kennen zeker Klaus

Stukovnik, een markante verschijning. Hij loopt hier namelijk altijd rond in een Schotse kilt waaronder zijn knokige knieën steken. Soms heeft hij op zijn hoofd ook nog een traditionele helm met een lange veer. Ieder zijn ding natuurlijk. Klaus had een hele oude gasballon meegenomen welke hij hier vandaag wilde opbouwen. Niet om te varen maar om te kijken hoe de ballon er nog uitzag. De reclame op de ballon was van de supermarktketen “Spar”. Naar dat merk te oordelen moet de kleur heel vroeger waarschijnlijk groen zijn geweest, door de vele jaren heen was het een kleur geworden waar ik geen naam voor kan bedenken. Bij het uitleggen van die oude ballon werd al gauw duidelijk dat er van opbouwen geen sprake kon zijn. Een trekproefje leverde al snel een mooie scheur in één van de panelen op. En die scheur werd

er in de loop van de dag niet kleiner op want iedereen moest even proberen hoe sterk de stof nog was. De oude mand met het prachtige houten ventiel bleven eenzaam aan de rand van het maïsveld staan. Klaus (foto onder) kon echter wel leuk over gasballonnen vertellen en wist op ieders vragen wel een antwoord.

Ik was onder andere nieuwsgierig naar de brandbaarheid van het waterstofgas. Klaus legt het als volgt uit. Als je een vuurtje midden in een gasballon met waterstofgas zou houden, zou er niks gebeuren. Het gas wil enkel branden als er een mengsel is met zuurstof. Als je dus een vuurtje bij de vulopening zou houden, zou

het gas snel naar boven toe ontsteken. Volgens Klaus zou dit nog niet eens zo heel gevaarlijk zijn want het gas is heel vluchtig. De meeste kans op brandwonden zou je hebben als je brandende stukken ballonstof op je lichaam zou krijgen. Een waterstof gevulde gasballon zou niet kunnen ontploffen omdat het gas niet massief is ingekapseld. Die discussie had ik even daarvoor ook al met Nienke gevoerd en we waren tot dezelfde conclusie gekomen. Geen leuke dingen als het echt zou gebeuren maar zeker wel interessant om te weten. Als ook de 6 Duitse teams hun gasballon in de lucht hebben, is het tegen 16.30 uur tijd voor de heteluchtballonnen. Dook Weidema uit Nederland was door Willie uitgenodigd om hier met zijn “Nijntje” ballon te komen varen. Als de teams terugkomen

kunnen de handen gelijk weer uit de mouwen want om 19.00 uur moet er alweer opgebouwd worden voor de nightglow. Ik moet zeggen, Willie heeft het schema strak in elkaar gezet, er is constant iets te doen. Het startveld in Gladbeck is eigenlijk niet zo geschikt voor heteluchtballonnen, daarvoor is het een beetje te smal.

De toppen van de ballonnen liggen vlak voor het in grote getale toegestroomde publiek en ik help waar ik kan met het opzetten van de ballonnen. Toplijnen kunnen door ruimtegebrek niet strak maar moeten door de handschoenen glijden, dus minimaal 2 man aan de lijn. De bier en worstkraam deden ondertussen zeer goede

zaken. De nightglow is een enorm succes, volgens Willie genoten meer dan 1000 toeschouwers van het lichtspel welke al plaats vond rond 19.30 uur. Dat is het grote voordeel van de maand oktober, het is al vroeg donker. Vaders, moeders en hun kinderen kwamen nieuwsgierig kijken want een nightglow had men hier in de buurt nog nooit meegemaakt. Aan het gejuich en het applaus te horen was men erg onder de indruk. Na het opruimen van de luchtballonnen verschenen ook al snel weer de gasballonteams op het veld. 7 stuks nu want de “Festo Flyer” kwam zoals gezegd niet terug. Zij waren net over de Nederlandse grens in de buurt van Gennep geland in een heel klein plaatsje welke niet eens op de kaart stond. Willie legde de piloten behoorlijk in de watten. De teams zetten zelf alles klaar en in elkaar en hij

zorgt de komende nacht dat alles netjes gevuld en opgezet word. Wat een luxe. Op de foto hierboven zie je Bob Berben in de vulopening kruipen om de parachutelijn te pakken. Gaspiloot David Strassman vertelde me dat hij tegen 01.00 uur al wilde starten om een lange vaart te maken. Rond 22.00 uur is iedereen wel klaar en

drinken we samen nog wat biertjes. Tegen 22.30 uur gaan ook wij slapen. Op de eerste verdieping van het clubgebouw zijn 2 slaapkamers. Deze waren al vol geboekt maar we nemen ook met minder genoegen. Met een simpel luchtbedje en een slaapzak kun je overal pitten nietwaar. Nienke sliep op de overloop en ik kroop in de voorraadkast, naast de toiletrollen. Op zondagochtend tegen 06.00 uur werden we weer wakker door het gestommel beneden. Er is een spreekwoord over “uit de kast komen”, nou, ik kwam uit de kast, ha. Buiten stonden 6 gasballonnen in al hun pracht te glinsteren van de ochtenddauw in het donker, beschenen door grote schijnwerpers. David was tegen 02.30 uur opgestegen en dreef met een zwak windje naar het noordwesten/noorden.
Claudia en haar assistentes hadden inmiddels de

broodmaaltijd met koffie klaar, meer kan een mens zich niet wensen. Naderhand moest ik toch nog even mijn grote statief ter hand nemen en wat foto’s maken van de ballonnen in het donker. De zon gaf al enige gloed aan de rand van de horizon. Bob werd al eerste uitgewogen en vertrok om 06.53 uur. Official sunrise was om 07.15 uur dus hij was verplicht om nog zijn buitenverlichting onderaan de mand te voeren.

Het is doodstil als Bob buiten het startveld zijn eerste schep zand overboord gooit. Het zand valt neer op de bladeren bovenin de bomen. Een prachtig geluid. De andere teams wilden nog even wachten tot het wat lichter zou worden. Een piloot had een klein probleempje met zijn “tröte”, de ijzeren vultrechter. Normaal

word deze met een touw naar beneden gelaten maar de zaak zat bij hem een beetje in de knoop. En 4 meter is dan erg hoog, daar kun je zo niet meer bij. Met een ladder probeerden we eerst om deze schuin tegen de touwen te plaatsen, maar dat was logischerwijs zeer onstabiel en dus te gevaarlijk. Ik bedacht dat we enkel kans van slagen hadden door de ladder rechtop tegen de mand te plaatsen waarbij deze tegen de ring kon leunen. De piloot moest dan wel bijna kaarsrecht omhoog klimmen. We hebben met een aantal mensen de ladder stevig op zijn plaats gehouden zodat hij zonder problemen zijn zaakje uit de knoop kon halen. Hij was zichtbaar opgelucht toen hij weer op de grond stond. De menselijke hersens zijn rare dingen. Kilometers hoog in een ballon is prachtig maar 4 meter hoog op een

ladder is eng. Even na 07.30 uur zijn dan de resterende gasballonnen ook vlak achter elkaar gestart. Een start van gasballonnen in het schemerdonker is prachtig. De laatste was nog niet achter de bomen verdwenen toen de eerste vlammen alweer in de gereedliggende heteluchtballonnen werden gericht. Deze ballonnen hebben hier op het startveld van Eimers een ondergeschikte rol, samen gaat nu eenmaal niet.

We persten de lucht uit onze opblaasbare bedjes en namen afscheid. Ik bracht Nienke weer naar het station van Arnhem en reed noordwaarts richting Emmen waar ik hoopte nog een glimp van de gasballonnen op te vangen. Niks meer gezien onderweg. Die 14e oktober maakte ik in de middag vanaf Emmen nog een ballonvaart met mijn sponsor en zag ik boven Groningen nog 1 van de gasballonnen hangen in de buurt van de Dollard. Het was een prachtig weekend, 15 gasballonstarts, 26 hetelucht starts en een zeer geslaagde nightglow. Meer foto’s van de “Octoberparty 2007” vind je in de rubriek “Ballooning Pictures".    Bennie Bos