De afgelopen jaren kreeg de meeting in Waregem de ene tegenslag na de andere te verwerken. Drie jaar geleden stak de mond en klauwzeer ziekte de kop op, de afgelopen 2 jaren waren het de weergoden die roet in het eten gooiden, kortom elk jaar weer een grote teleurstelling voor organisator Gino Ciers en zijn team als

de meeting weer gecanceld moest worden en alle moeite voor niks was geweest. Ik ken Gino als een zeer sympathieke gozer, een enorme doordouwer en een óp en tóp leider voor alle mensen naast hem en heb vorig jaar in Frankrijk nog een pracht van een vaart met hem mogen maken. Begin dit jaar deed deze olijke Belg op het internet een oproep onder de ballonbevolking om te peilen of er nog animo was om dit evenement nogmaals op poten te zetten. Hij vertelde er direct bij, "ik heb geen budget, geen passagiers, geen gas, geen . . . Direct werd er massaal gereageerd. 10 deelnemers werden er 20, 20 werden er 30, 40... Gino werd weer helemaal enthousiast en besloot om de draad nogmaals op te pakken. Uiteindelijk resulteerde de oproep in maar liefst 60 deelnemers waaronder enkele special shapes zoals de smurf en de prachtige vlag van Belgie, ballonteams die de behoefte hadden om gebroederlijk

met elkaar enkele leuke starts te maken vanuit één van de mooiste ballonlocaties in Belgie, het "Hippodroom" in Waregem. Geen luxe diners, geen inschrijfkosten, alles low-low-budget. Gino en zijn enthousiaste team zorgden voor alle nodige vergunningen en ook voor de praktische uitwerkingen. Een logo werd door 2 vrienden

ontwikkeld en langzamerhand kreeg de meeting op papier gestalte. Om even aan te geven hoe de motivatie is, vorig jaar werd de meeting op het laatste moment gecanceld in verband met erg slecht weer. Doordat echter de catering al besteld was en men met veel eten zou blijven zitten werden alle teams opgeroepen om toch naar Waregem te komen om gezellig samen te eten.  Massaal gaf men gehoor aan deze oproep, er kwam geen ballon uit de zak. Het evenement van dit jaar kreeg de titel "Ballons boven Waregem" mee. Door de sportcommisie werd hier direct op ingesprongen door ook de mogelijkheid te bieden om deel te nemen aan een "Challenge". De piloten die zin hadden in een wedstrijd konden hier aan mee doen. Tevens kwam de "Old Balloon club België en Nederland" om de hoek kijken met de melding dat ze graag van de gelegenheid gebruik zouden maken om hun oude en afgeschreven

ballonnen aan het grote publiek te tonen. Kortom, een meeting waar ik graag even een snipperdag voor opofferde (op zondag) en de reis naar het zuiden wou maken. De zaterdag avond had men al een eerste prachtige massale start kunnen maken. Jan Vermeulen uit Renswoude deed als Nederlandse tak van de OBCB

mee met zijn "Iduna" varken special shape. Ik sprak met Jan af dat ik om 02.00 uur in de nacht bij hem zou zijn om zo gezamenlijk naar Waregem te rijden. Jan had het oude beest al in de huurbak liggen en zo brachten we dit roze exemplaar, met 225 kilo schoon aan de haak, de grens over. De ochtendbriefing was gepland om 06.00 uur. Het oude autootje van Jan trok de kar sneller dan hij gedacht had, file’s stonden er natuurlijk niet op dit tijdstip en de aangekondigde snelheidscontroles bij de bouwputten stonden op non actief, dus ruim voor 05.00 uur liepen wij op een stikdonker "Hippodroom". Nee, dit is geen dierentuin voor nijlpaarden zoals de naam doet vermoeden, maar een echt paardenracecircuit. De kantine voor de broodnodige koffie was nog gesloten. Even later arriveert een auto en een duister figuur nadert ons. "Hé Koen", zeg ik verbaasd en kijk tegen het ongeschoren hoofd aan van Koen Barends. Hij

was gevraagd om wedstrijdleider te zijn op de “Challenge”. Hij nodigde ons uit op zijn "kantoor", een hooggelegen commentaarpositie in de tribune van de renbaan. Een volle werkplek met laptop, printer, kabels, nog meer kabels, stapels papieren en een grote halogeen schijnwerper waaruit overdreven veel licht kwam.

Zoveel licht had hij niet nodig, maar hij gebruikte dit om de zaak een klein beetje op temperatuur te krijgen aangezien het een nacht was waarbij de nul graden grens aardig werd benaderd.  Daarnaast lag de briefing ruimte met enorme grote ruiten en een prachtig uitzicht op de renbaan. Inmiddels kwamen de eerste teams

binnen druppelen en was ook de kantine geopend. Vele bekende gezichten en onder het genot van een bakkie koffie werd druk bijgekletst. Het "Distri Europe Ballooning Team" kwam binnen met als opperhoofd en organisator Gino Ciers. Hij nodigde Jan en mij uit om deze ochtend met hem mee te varen tijdens de "Challenge" waarvoor hij ook had ingeschreven. Voor Gino zijn de ballonwedstrijden een nieuwe wereld maar hij dacht dat er wel enige lol in te beleven was dus had zich daar ook maar voor aangemeld. Zijn dochter Barbara had op zaterdag een spoedcursus observen gehad en stapte ook binnen in de wereld van markers, doelkruizen, penalty points, fly-ins, fly-ons en meer van dat soort kreten. We liepen even mee naar de briefing waar de tasks werden verdeeld en de markers uitgereikt. "Je mag beginnen met inflaten als de groene vlag in de top van de mast word gehezen", zegt Koen. "Moet IK die vlag ook nog

hijsen", zegt een grijnsende Gino, "je hebt me ook al een zooi van die dingen gegeven die ik uit de mand moet smijten", wijzende op zijn hand vol markers. De deelnemers gaan de kaarten voorbereiden en hun GPS prepareren. Wij gaan even naar de auto en de grote kistjes aan de voeten binden want de ochtenddouw op

het startveld bezorgt je al snel natte sokken. We verkenden het gebied tussen de renbaan waar de ballonnen zouden opstijgen. Genoeg gras voor alle deelnemers. Boven ons een wolkenloze hemel en een laaghangende nevel over de vijver midden op de renbaan. De roodkoperen ploert stak voorzichtig zijn kop boven de horizon uit en gaf in combinatie met de nevel een spookachtig maar zeer sfeervol beeld. De ganzen die aan de zijkant van de vijver een groot nest met eieren hadden liggen, zwommen een beetje onwennig heen en weer, niet gewend aan zoveel geweld op de vroege ochtend. De splinternieuwe en knalrode OO-BIX van Philippe koos als eerste het luchtruim en dreef langzaam naar het eerste doel, de Hesitation Waltz. De richting is precies over de stad, dit is echt "Ballons boven Waregem". We stappen aan boord van de OO-BCQ, de "Gavezicht" ballon van Gino, een 140, of zoals de Belgen zeggen, een

4000er. Niet het ideale model voor een wedstrijd maar oké. "Waar is mijn papierken", roept Gino. "Dat heet een tasksheet", leg ik hem opvoedend uit. Als één van de laatste ballons gaan wij ook omhoog en drijven laag over een prachtige stad die nog in hele diepe zondagsrust is verzonken. Ons bakje is goed gevuld mede door

de enorme camera van de locale tv. Gisteravond had Gino de in België bekende weervrouw Jill Peeters mee omhoog genomen. Ze had ooit tijdens een televisie uitzending gezegd dat ze graag eens zou willen ballonvaren en Gino had haar voor deze gelegenheid uitgenodigd. Ik heb naderhand thuis even op internet een foto van haar opgezocht en begreep toen waarom de man nog steeds het water in de mondhoeken had staan. Helemaal wrang natuurlijk dat hij nu met 2 van die lelijke Ollanders op stap ging. De wind voerde ons laag over Waregem. Een prachtig kasteel, even later een hele mooie kerk, helemaal klaar voor de komende bezoekers op deze ochtend, een uitgestorven voetbalstadion, tuinen met enorme vijvers waar je zo de prachtigste koikarpers kon zien zwemmen, een enkeling die in pyama achterthuis de ballonnen gadesloeg, hele oude bouwwerken maar ook prachtige paleisjes van

huizen, we kwamen het allemaal voorbij. De eerste windmetingen die we die ochtend samen met Koen hadden gedaan in het stikkedonker gaven een duidelijk slag naar rechts op enige hoogte, laag ging je dus naar links. Zoals gebruikelijk verdwijnt dit effect vaak als de zon enige kracht krijgt.

Doordat Gino later was gestart konden we niet meer ver genoeg naar links en besloot hij maar om het de crew niet te moeilijk te maken en de eerste marker vóór de volgauto op de weg te gooien. De lama's onder ons keken het gelaten aan. "Ik heb ook lama's", zegt Gino, "en kangoeroes". "Ja, ja, zeker ook krokodillen",

lachte ik. Soms weet je niet of je die man bij de kop of bij de kont hebt. "Juu, onze GPS is ook nog dood, dan maar zonder". "Nu de gele marker", klinkt het over de radio. "Dat weet ik zo net nog niet", zeg ik, en we bestuderen de tasksheet nauwkeurig. De tweede opdracht, een Elbow, bleek niet helemaal correct op het papier te staan. Gele of witte marker, ik ga duidelijk voor de witte marker maar we maken er ook geen punt van. Bij een Elbow is het de bedoeling om met 3 markers een zo scherp mogelijke hoek op papier te zetten. Onze eerste marker die al overboord was gezet was tevens het begin van de eerste poot. We bleven laag varen en moesten nu tussen de 3 en de 5 kilometer verderop de 2e marker (geel of wit) overboord zetten om de eerste poot af te maken. Ook nu leverde Gino de marker weer vóór de voeten van de crew af, hij verwende ze vreselijk. Ik had ze laten zweten. Nu was het zaak om een

windje te vinden die zoveel mogelijk afweek van onze huidige koers. Dezelfde lijn terug varen zou een geweldige score opleveren. Aangezien we bijna constant op 50 meter hoogte hadden gevaren gingen we maar eens kijken op een paar honderd meter hoogte. Zonder GPS een beetje moeilijk te zien maar we zaten

wel duidelijk al te hoog. We zagen namelijk Luc Herdewijn onder ons een veel scherpere rechtse koers varen. Dus maar weer een stukje naar beneden. "We gaan nu recht op mijn huis af" sprak Gino helemaal in de mood en riep direct zijn andere ballonnen van Distri Europe op om na de vaart bij hem thuis te tanken. "We gaan landden tussen de lama's". Sprak hij dan toch de waarheid ?? We gingen laag over een grote hondenfokkerij met vele hokken in allerlei maten. Een grote ren met allemaal honden van het merk Chow Chow, de hond bekend van de blauwe tong. Een rotonde vertoonde in het midden een grote koperen ketel. "Dat is een orginele bierketel" wist Gino te vertellen. De naastgelegen bierfabriek onderhoud deze rotonde. "We halen mijn huis net niet, het scheelt een kilometertje, jammer". Via de GSM vernamen we dat Eddy de Gryze met een andere ballon van Gino, de "Defoort" wel precies

tussen de lama's was geland. We schampten nog een boomtakje waarna de "Gavezicht" zich gracieus aan de grond zette op een stuk omgeploegd bouwland. Het was 08.20 en we stonden langs de Koning Boudewijnstraat onder een stralend zonnetje. De laatste marker voor de Fly-on was maar aan boord gebleven

waarbij onze landingplek nu als mark gelde. Na het inpakken werden Gino en onze observer onderworpen aan enkele diepte interviews en moest er worden uitgelegd wat we nou eigenlijk hadden gedaan deze ochtend. We reden naar het naastgelegen Kuurne, de woonplaats van Gino en inderdaad, Lama's. En ook de beloofde kangoeroes. Direct werd het hek los gezet en moest ik de beesten van dichtbij zien. Wat een gezelligheid, overal liepen kippen en zelfs cavia's vrij rond. Ik voelde me direct thuis. De vrouw van Gino was al druk bezig om grote potten koffie te zetten voor een enorme ploeg volk wat op deze onmogelijke tijd op bezoek kwam. 4 ballonteams waren in de tuin bezig propaan te tanken. Onze observer kon de verleiding van een "Druppelke" niet weerstaan op deze zonnige zondagochtend. Het ging een beetje stiekem, maar ja, ik kan met mijn camera vanuit elke positie foto's maken . . . . Na de koffie

bracht Gino ons terug naar het startveld alwaar diverse groepjes mensen bezig waren om allerlei vermaak activiteiten op te bouwen voor het verwachtte publiek van die middag. De meeste zaken waren op de kleintjes gericht. Jan en ik liepen even het dorp in om onze culturele kennis te verbreden.

Al snel stonden we voor het prachtige kasteeltje wat we vanuit de lucht hadden gezien. Nietsvermoedend liepen we de tuinen door en bewonderden het bouwwerk. Het gebouw bleek in handen te zijn van enkele advocaten en wij liepen dus gewoon even in iemands privetuin te snuffelen, wisten wij veel, moet kunnen. De

meeste cafés waren rond 10 uur al open en zaten direct ook boordevol. Op diverse winkelruiten prijkte het affiche van de meeting "Ballons boven Waregem" en met trots zag ik de gebruikte foto van de "Gavezicht ballon". Ik maakte hem vorig jaar in Frankrijk. Rond het middaguur begon de maag toch te spreken en moest de grote puntzak Belgische frieten er aan geloven. Je hebt er een hele kluif aan, kan ik je vertellen. Koen had inmiddels alle scores verwerkt en kwam ook nog even genieten van de heerlijke temperatuur. In de grote truck begon een band te spelen met Belgische kinderliedjes. Het trok veel publiek, dus waarschijnlijk was het een populaire groep. Jan en ik gingen naar de briefing ruimte boven de tribune waar op dat moment toch niemand aanwezig was, schoven de enorme grote ramen open en hadden de best seats in the house. Het uitzicht op de zeker niet onknappe chick was om te

watertanden. Enkele uren later werden de jongens van de OBCB wakker en begonnen hun materiaal naar het veld te brengen. Een vrachtauto vol met ballonzakken. Overal werd wat neergelegd. Nu werd ook onze Jan actief want zijn varken zat nog in de huurbak en moest ook het veld op. Aangezien deze verzamelaars geen

piloten zijn en ook niet beschikken over zoveel manden en branders, werd deze taak overgenomen door echte piloten welke zichzelf en hun manden beschikbaar stelden. In alle rust werd alles voorbereid omdat in de loop van de dag de wind behoorlijk was toegenomen. Het was weliswaar alweer wat vlagerig aan het worden, een teken dat de wind er langzaam uit zou zakken, maar er stond nog genoeg om de ballonnen laag boven de grond te houden. Dat deze ballonnen al een heel leven achter zich hebben, kun je zien, maar ook ruiken. De stof heeft een typische geur. Alle teams van Gino waren beschikbaar om te assisteren, ik bemoeide me met het varken van Jan. Twee enorme joekels van scheurbanen moesten worden dichtgemaakt met de velcro's ofwel klitteband. De ballon is nog in prima staat (nee, niet van ontbinding) en zou zo kunnen varen. Jan heeft hem gekregen omdat er een nieuw

varken was besteld en niet omdat de ballon kapot was. Nadat de wind zijn kalmte enigszins had terug gevonden probeerde piloot Mario het beest te temmen. Zeer fanatiek en vastbesloten de ballon staande te krijgen deed hij zijn werk. Het publiek van Waregem kon even later genieten van een erg leuke shape.

xxxMeerdere ballonnen werden overeind gezet en aan de meesten waren de avonturen die ze beleefd hadden af te lezen. Benoit zette de Douwe Egberts ballon op en die ballon is echt de aandacht waard. Een donkere rode stof die vroeger ongetwijfeld veel feller van kleur moet zijn geweest en een gouden top. Pronkstuk hier was het geschilderde logo van de koffiebrander. Een erg mooie ballon. Nadat we gezamenlijk alle ballonnen weer hadden ingepakt en de goede afloop hadden beklonken met een fris blikje, werd het tijd dat de vaarbare broeders in actie kwamen. Maar liefst 60 teams zouden acte de presence komen geven op het gratis te bezoeken festival op het "Hippodroom". Buiten de baan zag ik drommen mensen staan en de tellingen gaven op het einde van de dag maar liefst 14.000 bezoekers aan, ongekend. Piloot Geert van Wolvelaer had voor de verzameling van Nienke nog een grote tas met allerlei

knipsels over ballonnen meegenomen. Geert gaat samen met zijn vriendin voor 2 jaar naar Turkije om passagiers te gaan varen in Kapadokya, een prachtig gebied met hele indrukwekkende rotswoningen.

Ik wenste ze veel succes. Langzaam verrezen alle nylon en polyester reuzen en rook je de lucht van branders op de plaats waar normaal de mest van paarden je neusharen streelt. Piloten en crews gaven een prachtige voorstelling voor 14.000 toeschouwers welke er zienderogen van genoten en ik was blij voor Gino en al zijn

assistenten dat alle moeite van de afgelopen jaren nu eindelijk werd beloond. De teams waren enthousiast, de pers was lovend, om de woorden van Gino te gebruiken, "een prima aanzet voor het seizoen én fantastische reclame voor het  ballonvaren in het algemeen". Toen de laatste ballon uit het zicht was verdwenen begonnen Jan en ik aan onze terugreis met de zekerheid op zak dat we volgend jaar zeker terug zouden keren. De teams en alle liefhebbers konden terugzien op een geweldig weekend met 3 prachtige vaarten. Het "Challenge" gedeelte werd gewonnen door een sterke Luc Herdewijn. Een dag later stuurde ik Gino een aantal foto's waarop hij reageerde met: "Bennie, ik krijg er tranen van in de ogen, zooooo mooi, bedankt”.   Bennie Bos

Alle foto's vind je in de rubriek "Ballooning Pictures".