Uitgave 34 - Maart 2005 - Jaargang 3

Op 16 februari 2005 is officieel het lang besproken Kyoto Protocol van kracht geworden. Onder het Kyoto Protocol moeten industrielanden hun uitstoot van zes broeikasgassen tot 2012 terugbrengen tot onder het niveau van 1990. De reductiepercentages verschillen van land tot land. Ons ballonteam was door het Wereld

Natuur Fonds in Duitsland uitgenodigd om naar Berlijn te komen om met de Panda ballon een positief signaal te geven van het WWF aan dit gedenkwaardige moment. Ons team bestond uit piloot Yke Visser, zijn middelste zoon Freedo en ikzelf. Het grote probleem vormde het weer. De voorspellingen voor het gebied rond Berlijn gaven een redelijke windsnelheid met soms zelfs windstoten en af en toe sneeuw. Over dat laatste maakten we ons niet zo’n zorgen, voor mijn foto’s zag ik daar de charme wel van in, het was meer de wind waar de ballon meer moeite mee zou hebben. We besloten toch de 6 uur durende reis te maken en ter plaatse maar te zien of er een moment zou zijn dat we wat konden doen. Tegenwoordig wordt de grootte van een stad aangeduid in een aantal MD’s. Berlijn haalt een score van 50 MD . . . . Mc Donalds vestigingen. Vroeger was de stad doorbroken door de beroemde

Berlijnse muur, die nu, op een monumentaal stukje na, geheel verwijderd is. Er is echter een heel simpel dingetje waaraan je kunt zien of je in oost of west bent . . . aan de voetgangers verkeerslichten. Aan de oostkant gebruikt men nog steeds andere poppetjes en daar springen de souvenirwinkels helemaal bovenop.

Het poppetje is het symbool van oost-Berlijn geworden en op elk denkbare product te koop.

T-shirts, sleutelhangers, glazen, noem maar op. Het WWF kantoor in Berlijn had de vele nodige vergunningen geregeld en op maandagavond stapten we het kantoor boven de ontzettend geurende zeepwinkel binnen. We troffen een groep enthousiaste mensen aan die druk doende waren de borden te beplakken met de kreten die ze aan de media wilden tonen. Om die media goed te kunnen bereiken hadden ze een eyecatcher nodig en wat is er dan beter dan een mooie ballon, en die hadden wij achter in de bus liggen, klaar voor actie. Men was al weken bezig geweest met de vergunningen maar het schijnt in Berlijn erg moeilijk te zijn om dingen voor elkaar te krijgen. De gemeente wilde exact weten wat de bedoeling was. Het WWF wilde graag met de ballon voor het grote Reichstag gebouw staan, de

plek waar de Kyoto meeting plaats zou vinden, maar dat was geheel uit den boze. Alleen al uit veiligheidsoverwegingen zou dit niet mogelijk zijn. Ook een plek voor de Brandenburger Tor was niet bespreekbaar en uiteindelijk kreeg men toestemming om de ballon op te bouwen op een parkeerplaats in de

buurt van het museum en de Berliner Dom, naast een enorm groot gebouw wat op de nominatie staat om gesloopt te worden. Helaas door het vele aanwezige asbest en de lege portemonnee van de stad Berlijn, zou dat nog wel even kunnen duren. Het grote gebouw bleek achteraf wel de redder van onze actie want het was een geweldige windblokker. Vlak bij het kantoor van het WWF liepen enkele dames van lichte zeden over straat op zoek naar wat warmte. Een jas aantrekken zou wel helpen, dacht ik zo. Men had ons hierover al verteld, deze dames hebben een taille waar je bijna met een hand omheen kunt pakken, een wespetaille, heel onwezenlijk. Yke sprak later steeds over de Taillewespen en zo ontstond er een totaal nieuwe diersoort. We sliepen perfect in ons moderne hotel in de voormalige DDR en uitgeslapen konden we de volgende ochtend aan de klus beginnen. De moderne jazzmuziek tijdens het ontbijt

had ons hyperactief gemaakt. Het WWF leverde een groep mensen die we zeker nodig zouden hebben om de ballon overeind te houden omdat de wind nou niet wat je noemt, ballonvriendelijk was. Het wachten was nog even op de politie. Deze had namelijk ook hun toestemming moeten geven en zonder hun aanwezigheid was

de actie ook niet toegestaan. Het sneeuwde licht en de koude wind dwong ons al gauw weer terug de warme bus in. Je merkte dat de Duitsers nogal de knijpes hadden voor de politie. Wij zouden die ballon allang hebben opgezet en net doen alsof onze neus zou bloeden, maar goed, we waren te gast en hielden ons netjes aan hun regels. Uiteindelijk arriveerde een politiebus met 5 man sterk op het plein en na enig overleg tussen de petten en het WWF mochten we beginnen met het opbouwen van de ballon. Een aantal fotografen en camerateams waren al gearriveerd en alles verliep volgens plan. De wind waaide vanachter het grote gebouw en met behulp van vele handen kwam ons zwart/witte beestje omhoog en toonde haar schoonheid aan de stad Berlijn. Al sinds begin jaren 80 ben ik samen met mijn vrouw een groot pandafan. Het feit dat ik zo nu en dan met deze ballon mag werken is dan ook een

zeer prettige toevalligheid. De mensen van het WWF gingen in de mand en hadden maskers voor hun gezicht met afbeeldingen van bekende politici zoals Poetin en Schröder en ook was er iemand in een compleet pandapak. Zoals gezegd, dit was een vredige actie van het WWF, die dolgelukkig was dat het Kyoto Protocol

nu eindelijk in werking zou treden. Met elkaar moeten we proberen de verdere opwarming van de aarde te stoppen en mogelijk terug te dringen. De enige bedoeling van ons was om te staan met de ballon. Er was absoluut geen toestemming om te varen en zelfs niet om te tetheren, alsof we dat met deze windomstandigheden al zouden willen. Op de mand hadden de actievoerders een grote banner gemaakt met de tekst: “Leinen los für den klimaschutz”, met andere woorden: “Touwen los voor de klimaatbescherming”. De touwen los was het laatste waar wij aan zaten te denken. De camera’s snorden en met kreten uit alle actiemonden en uitleg van de woordvoerster richting de media verliep alles in goede harmonie. Het was onze taak om te zorgen dat de ballon een beetje redelijk op zijn plek bleef staan bij deze wind. Dankzij genoeg mensen in en aan de mand lukte dat goed. Een andere filmploeg

van RTL zou pas over een half uur arriveren en we besloten de ballon weer plat te trekken omdat we dit niet zo lang zouden volhouden. De sneeuw op de parkeerplaats begon al te smelten en de ballon werd redelijk nat. Dat zouden we later wel oplossen. De mand bleef rechtop staan met alle actievoerders er nog in en zo

konden in alle rust de verdere mediahandelingen worden afgewikkeld. Alles nog steeds onder het toeziende oog van de politie, die hadden waarschijnlijk niks anders te doen. Bij de tweede inflate sloeg de ballon een keer links en rechts tegen de grond door een windvlaag en bleef toen redelijk stabiel staan. Er kwam een nevel uit de stof van verdampend water. Het hele actiecircus begon weer opnieuw en men schreeuwde en zwaaide met de bordjes met teksten. Er waren bordjes gemaakt in diverse talen en af en toe werden deze omgewisseld, men verwachte duidelijk internationale aandacht. Toen alle shots waren geschoten hebben we de ballon naar een naastgelegen grasveldje getrokken waar de sneeuwlaag nog intact was en daar de ballon neergetrokken. Op deze manier konden we de ballon weer schoon inpakken, alleen de toplijn lieten we naast de zak, deze was doorweekt en moest

drogen, net als mijn leren crewhandschoenen. Toen alles weer in de bus zat konden we aanschuiven aan de champagne om de goede afloop te vieren. Iedereen was blij dat ondanks het weer we toch een succesvolle actie hadden gehad. Na een afscheidsdiner besloten we om nog even een beetje de toerist te gaan

uithangen. Twee dingen wilden we vandaag zeker nog zien. Uiteraard Checkpoint Charlie, de beroemde doorgang van Oost naar West-Berlijn en volgens Yke zou hier ook ergens in de stad een HighFlyer staan. In verband met parkeerproblemen namen we de ondergrondse metro en die bracht ons in no-time voor de deur van het museum wat het hele verhaal verteld van de Berlijnse muur. Het wachthuisje bij Checkpoint Charlie staat nog steeds inclusief een wachtpost waarmee alle Japanners op de foto wilden. Daarnaast enkele stukken van de originele muur met daarachter aan de oostkant een groot aantal houten kruizen met daarop de namen van een klein gedeelte van de mensen die sneuvelden tijdens hun ontsnappingspogingen. Het museum liet veel foto’s zien van vertwijfelde Duitsers die opeens gescheiden waren van familie en bekenden. Heel bijzonder waren de attributen die men toendertijd

heeft gebruikt om te ontsnappen. Uiteraard ging mijn aandacht in het bijzonder uit naar één item, de ballon waarmee de familie Strelzyk 25 jaar geleden ontsnapte uit de DDR naar het vrije westen. Toen ik voor het zelfgebouwde platform met de vier rode gastanks stond kreeg ik enorm veel respect voor deze mensen.

Ze hadden absoluut geen verstand van ballonnen maar hebben het toch aangedurfd om zelf een ballon te bouwen en daarmee hun reis te ondernemen. Aan het plafond hing een stuk van deze originele ballon. Het was net een grote lap gordijnenstof, dat men daar ooit mee heeft kunnen varen. Hoe wisten ze bijvoorbeeld

hoe groot de ballon moest worden om 8 mensen te tillen? Op de foto zie je het platform waar amper plaats is voor alle personen. Een simpel barometertje werd gebruikt als hoogtemeter. Zelfs de naaimachine waarmee de ballon in elkaar is genaaid is te zien. De oost-Duitsers waren heel creatief, zo laat de tentoonstelling voorbeelden zien van bijvoorbeeld 2 uitgeholde surfplanken die op elkaar lagen boven op een autodak maar waar net een persoon in paste. Of twee koffers die in het bagagerek van de trein naast elkaar lagen maar waar in de lengte ook iemand lag. Ultra light vliegtuigjes met Trabant motortjes erop, uitgeholde radio’s of geprepareerde auto’s, heel indrukwekkend allemaal. We slenterden nog wat door de inmiddels donker geworden stad en verwonderden ons erover dat er vrij laat nog steeds druk gebouwd werd aan de grote flats in het oost gedeelte. Zou de grond hier goedkoper zijn dan in west? We gingen op

zoek naar de HighFlyer, de kabelballon waarmee men een uitzicht over de stad heeft. Hij zou wel niet omhoog gaan met deze wind! Plots zien we tussen een aantal nieuwe flats een aantal bonte kleuren. Daar staat ie . . en inderdaad, verankerd aan de bodem met een laagje sneeuw op de top. We leggen het personeel uit dat we van een ballonmagazine uit het buitenland zijn en mogen zonder problemen alles van dichtbij bekijken.

Leuk balletje met 5000 m3 helium gevuld, 19 euro voor een ritje naar 150 meter volgens de kassa, zou dat allemaal uitkunnen? We vragen het ons af. De maag begint te spreken. De meeste eetgelegenheden zijn strak modern met veel verlichting ingericht en helemaal gefocused op de zakenlieden die veel in de stad

rondrennen. Niet geheel onze smaak en we vinden na enig zoeken een donkere tent waar het druk is en men ook nog kan eten en drinken. 100 soorten bier. We besluiten ze niet allemaal te testen. Na enig overleg wilden ze voor ons best wel een aantal Huhnersnitzels met Bratkartoffelen in de pan gooien. Daar kun je goed van slapen en dat hebben we later ook gedaan. Woensdag weer naar huis maar eerst had ik nog een verrassing in petto. Want wat wilde het toeval. De dierentuin van Berlijn herbergt twee echte reuzenpanda’s en dat is zeer uniek want buiten het stelletje wat tijdelijk in Wenen gehuisvest is, zijn dit de enige panda’s in een Europese dierentuin. Ik had de week voor onze reis al regelmatig contact gehad met een bioloog van het park en men wilde ons graag ontvangen. We spraken af tegen 08.00 uur in de ochtend, een tijd dat het park nog gesloten was. Via de personeelsingang

konden we naar binnen en daar ontmoetten we mijn contactpersoon. Een zeer vriendelijke man die vol overgave over zijn park sprak. Hij had zelf al bijzondere ideeën over de foto’s die ik mocht maken. Hij stelde voor dat we met onze grote ballonbus het park in zouden rijden naar de panda’s. Kun je het je voorstellen,

waar normaal de bezoekers lopen, reden wij triomfantelijk met de pandabus. De vrouwtjes panda zat reeds buiten aan de bamboe blaadjes te kluiven en ik mocht vanuit een afgesloten gedeelte enkele foto’s maken. We hebben de bus zo naast het glazen verblijf geplaatst dat zowel de panda als de bus naast elkaar kwamen te staan, helemaal geweldig, wat een foto!!! Daarna reden we naar de mannetjes panda. De beesten zitten niet bij elkaar omdat panda’s solitaire dieren zijn. Ook hier konden we enkele bijzondere foto’s maken en durfde ik eindelijk mijn ietwat vreemde vraag te stellen. Ik zou namelijk graag een (ahum) verse pandakeutel mee naar huis nemen met de bedoeling deze in kunsthars in te gieten. Het zou geweldig bij onze pandaverzameling passen. Hij genoot van de vraag, ik kon weer ontspannen en was blij dat ik geen olifanten verzamelde, maar hij maakte er geen probleem van

en regelde zelfs een plastic zakje voor me. Nadat ik mijn schoenen gedesinfecteerd had mocht ik het binnenverblijf in en kon zo een verse dampende jongen uitzoeken die zojuist gedoneerd was door Bao Bao.

We bedankten de man voor zijn gastvrijheid en reden met onze pandabus voorzichtig langs de zeehonden en de pinguïns het park weer uit. De keutel was onderweg nog vaak onderwerp van gesprek . . . . .

Wel kinderachtig, het ding moest achterin de bus liggen bij de pandaballon die nog lag op te drogen van zijn dankbare actie van gisteren.   Bennie Bos

Larry Walters stapte naar de lokale legerdump en kocht 45 weerballonnen en diverse tanks met helium. Hij bevestigde de ballonnen aan zijn leunstoel en verankerde de stoel aan de bumper van zijn Jeep. Daarna blies hij de ballonnen op met helium. Hij stopte een aantal sandwiches in zijn zak en ook een six-pack bier en

laadde zijn geweer met het idee om een aantal ballonnen lek te schieten als hij weer naar beneden zou willen. Zijn plan was om op zijn gemak op een hoogte van 10 meter boven zijn achtertuin te gaan hangen en na enkele uren weer naar beneden te komen. Zijn plannetje pakte iets anders uit. Toen hij het touw doorsneed werd hij gelanceerd als uit een kanon. Hij bleef niet hangen op 10 meter maar op een dikke 5 kilometer. Op die hoogte durfde hij geen enkele ballon lek te schieten. Dus bleef hij daar maar hangen, koud en angstig wat er komen zou . . . 14 uren lang. Totdat hij gezien werd door een piloot op een Pan Am toestel. Deze nam contact op met de toren en meldde een man in een leunstoel  . . met een geweer !!! De nood procedures werden allemaal uit de kast gehaald en er werd een helikopter gestuurd om de zaak te onderzoeken. Er kwam wind opzetten en Larry dreef naar open zee, met de helicopter op zijn hielen. De helicopter manouvreerde zich recht

boven de ballonnen op ongeveer honderd meter afstand waarna de piloot een lijn liet zakken. Larry greep de lijn waaraan hij terug gebracht werd aan land. Zodra hij aan de grond stond werd hij gearresteerd voor het ongeoorloofd verblijven in gecontroleerd luchtruim.   Assosiated Press

Op 24 februari kregen we de bevestigende mail dat de Exel Cup 2005 dit weekend wel door zou gaan! Dit was mijn eerste wedstrijd. Ik heb gelijk de super crew geïnformeerd, Richard Hietbrink en John Stevens en die bleken ook veel zin in dit eerste wedstrijdavontuur te hebben. Gerty Dommerholt als P2 gebeld zodat we

konden beginnen aan de voorbereidingen. Dit begon al goed omdat we niet de juiste kaarten hadden, dan maar hopen dat ze bij de organisatie een setje over hadden, wat ook het geval was. (veel dank aan Jan Oudenampsen) Deze kaarten kregen we pas na de 1e task, waardoor we genoodzaakt waren om de 1^e opdracht aan iemand te vragen. Gelukkig was Johannes Kooistra zo aardig en kundig om ons dit te vertellen en uit te leggen wat de bedoeling was. De 1e task (op vrijdag de 25e) was namelijk een Fly in met een Maximum Distance double drop. We kregen de meteo informatie en zo konden we ongeveer een plaats uitzoeken op een minimum afstand van 3 kilometer waar we gingen voorbereiden voor de opstijging. 4 proefballonnetjes verder hadden we het goede weiland te pakken. De 1e ballonnen gingen vlak naast ons al de lucht in dus dat gaf ons al een goed gevoel. Na overleg met de landeigenaar zijn we

het veld in gereden en daar de ballon aangekoppeld, het was lekker rustig weer dus alles ging lekker ontspannen wat ook wel goed is voor een dergelijke wedstrijd. Toen we eenmaal airborn waren keken we op onze GPS en zagen we dat we recht op onze target afgingen. Een beter begin kan je jezelf niet wensen. 

Na een half uur gevaren te hebben met wat verschillende richtingen kwamen we steeds dichter op het veld af, we zaten wel wat te ver naar links waardoor we de kortste zijde van het veld pakten maar dat namen we voor lief, we waren ten slotte al lang blij dat we bij het veld waren. Na de 1e marker gegooid te hebben probeerden we nog wat naar rechts te komen maar dat lukte helaas niet meer, dan maar de 2e marker zo dicht mogelijk bij het einde van de wei gooien wat ons goed afging. Vlak daarna zijn we ook geland. De kop was van ons eerste wedstrijd avontuur af en we hadden er een redelijk gevoel aan over gehouden omdat we hoorden dat er ervaren wedstrijd piloten bij waren die hun marker in de bomen hadden gegooid, eentje was zijn brander vergeten en andere het veld helemaal gemist hadden. Uiteindelijk werden we op deze opdracht 8e van de 13, waar we zeer tevreden over waren.

Direct na deze task kregen we de kaarten van Jan en konden we goed voorbereid aan de 2e dag beginnen. Deze dag begon alweer vroeg, Gerty wekte mij al om half 6. Na een ontbijtje en een bak koffie konden we richting Harfsen om de spullen en de crew op te halen, vandaag waren dat John Stevens en Wiep Keikes.

Rond half 7 reden we richting Exel om daar nog even de benodigde stikstof te tanken en aansluitend de briefing mee te maken. ‘s Morgens hadden we 3 tasks in 1. Namelijk: de 1^e Judge Declared Goal, 2^e Hesitaion Waltz, 3^e Maximum Distance. Na enige voorbereiding en de nodige meteo informatie zijn we naar het veld gegaan om een geschikt plekje uit te zoeken. Ook nu was het wederom lekker rustig weer dus konden we ook ontspannen alles opbouwen en aankoppelen. Na het inflaten wachten op het startsein van de launchmaster en konden we even later na vertrek gaan beginnen aan onze 1^e task van deze dag. Ook nu weer gingen we eigenlijk recht op onze target af, na wat hoog en laag gevaren te hebben om de meest gunstige koers te verkrijgen kwamen we ook nu weer steeds dichter bij, alleen konden we het doel niet halen omdat we er te veel rechts van zaten, wat wel een goed gevoel was,

was dat alle ballonnen nog meer rechts van ons zaten en wij dus als dichtste bij de target waren. Na de marker gedropt te hebben en een foto van de plek waar die lag te hebben gemaakt (altijd makkelijk om hem terug te vinden dachten we zo) gingen we vol goede moed naar de 2^e task. Na wat berekeningen op de kaart

welke koers we het beste aan konden houden zijn we er naar toe proberen te varen. Dit verliep echt super en wij kwamen dan ook recht op het doel af, hierbij werden we toch wat zenuwachtig en werd het level varen er niet beter op. Er stonden redelijk wat mensen op het kruispunt waar we moesten gooien dus toen wisten we het zeker dat we goed zaten. Toen we er vlak bij waren gooide ik de marker die op 1.95 meter er vanaf belande. Dit was echt een super ervaring, helemaal toen er velen een uitbundig applaus gaven. Gerty en ik keken elkaar eens aan en begonnen te rekenen dat als we deze 2 tasks zouden gaan winnen we een redelijke sprong in het klassement zouden gaan maken, maar daar zijn we snel van af gestapt met het idee dat er nog 2 wedstrijden gepland stonden. Op naar de 3^e task, een maximum distance op de kaart maken. We hadden al een bepaald punt waar we verwachten uit

te komen. Er zat weinig sturing in dus we hebben maar gewoon 1 koers aangehouden en na een goede 20 minuten, vlak bij een weg onze laatste marker gedropt. Hier was de crew goed bij en die heeft de marker ook mee genomen. Na 5 minuten verder gevaren te hebben zagen we een mooi veldje waar al een andere ballon

geland was. Daar zijn wij uiteindelijk ook geland. Nadat we de ballon hebben ingepakt en alles met de landeigenaar hebben afgehandeld zijn we op zoek gegaan naar onze 2^e marker. Deze konden we simpel terug vinden dankzij de foto die we gemaakt hadden. John vertelde ons dat hij de wedstrijd leiding daar wel in de buurt had zien staan dus dat gaf ons goede moed en veel vertrouwen over de uitslag! Toen we in Exel terug waren kregen we ook redelijk wat complimentjes van collega ballonvaarders en van de wedstrijdleiding. Wat ons erg goed deed natuurlijk en ook hierdoor nog enthousiaster geworden zijn over het wedstrijdvaren. Na het tanken was iedereen terug en was het wachten op de uitlag van deze 3 tasks! Nadat deze werd opgehangen zagen we tot ons grote vreugd dat we 2 maal 1^e en 1 keer 4^e waren geworden. Na wat rekenwerk stonden we nu 2^e in het klassement net achter Pieter Kooistra en

voor Johannes Kooistra. Hier waren we dan ook erg trots op en hadden alweer zin in de volgende task  We kregen de smaak te pakken en hoopten stiekem op meer. De briefing van deze middag werd uitgesteld tot 15.00 uur i.v.m. de ongunstige (ballon) weersomstandigheden. Het wachten duurde wel lang maar met wat

gepraat over en weer en een leuke uitleg over modelballon bouwen was het ook zo 15.00 uur. Inmiddels was er redelijk wat crew uit ons team aangekomen die ineens allemaal wilden komen (hoe zou dat toch komen???) Er werd besloten om de zondag morgen te schrappen en zaterdag middag nog 1 vaart te doen. De opdracht was dit keer een vossenjacht, waarbij Jan Oudenampsen de vos was. Het was dit keer niet echt rustig weer zoals de voorgaande vaarten, dus ik ben de uitgebreide crew: John, Jan, Richard, Edwin, Wiep en Margriet erg dankbaar dat ze er waren! Nadat Jan was vertrokken mochten wij 5 minuten later beginnen met vullen, dit verliep redelijk soepel met zoveel crew erbij. We konden dan ook als 1 van de eersten vertrekken. We zaten eerst wat hoger met in ons achterhoofd dat als we later lager gingen we redelijke sturing naar links hadden (Dit hadden we bij de start gemerkt)

maar toen we het Twentekanaal over gingen en tevens de hoogspanning voorbij waren zakten we wat meer en merkten we dat die sturing helemaal weg was en het voor ons dus een bijna onmogelijke taak was om nog maar enigszins bij Jan in de buurt te komen. Gelukkig voor ons kon geen enkel ballonteam meer in de buurt van de vos komen en was de 2^e plaats een feit. Na terugkomst in Exel gingen we er gelijk één op drinken.

Na een heerlijke Vietnamese maaltijd kwam dan ook de prijsuitreiking. De top 3 zag er als volgt uit:

1.Pieter Kooistra, 2.Bas Spierenburg, 3.Johannes Kooistra. Na wat na borrelen en wat handjes schudden zijn we ook naar huis gegaan. Ik vond het een geslaagd weekend, alleen jammer dat het zondag niet door kon gaan. Ook de organisatie was super verlopen. Bedankt hiervoor en volgend jaar doe ik zeker weer mee! (misschien voor mijn verjaardag maar het DBBC lidmaatschap op het verlanglijstje zetten).  Bas Spierenburg

Het weer speelt goed mee. Noordoosten wind en strak blauw, totdat het vrijdag bewolkt raakt. Vrijdagmiddag is de check-in tussen 13.00 en 14.00. Er komen 12 teams en 1 afmelding wegens ziekte. Iedereen vindt het wel leuk zo'n wedstrijd. Een ongedwongen sfeer want het is allemaal niet zo officieel. De briefing is om 14.30.

De task is een fly-in. De minimale afstand van het scoringsgebied is 3 km en in het gebied nog een double drop.Het scoringsgebied ligt rond de boerderij van de organisatie, de fam. J. Oudenampsen in Exel. Het zicht is niet om over naar huis te schrijven maar dat geeft niet. De teams zoeken een goed plekje en gaan op weg. Er wordt goed gescoord. Eèn piloot komt totaal niet in de buurt. Hij heeft in alle haast zijn brander vergeten. Een beetje dom.!!!!! Een paar ballonnen landen direct achter het scoringsgebied, in een officiele wedstrijd krijg je daarvoor strafpunten, in deze wedstrijd dus niet. Na de vaart een heerlijk stamppottenbuffet. Zaterdagochtend 7.00 uur. Het is koud en bewolkt. Noordoosten wind kracht 3. Vanmorgen hebben we 3 tasks, een Judge Decleared Goal, een Hesitation Waltz en een Maximum distance. We starten in Exel en het eerste doel wordt door geen van de piloten gezien. De wind is al iets

gedraaid. Het tweede doel wordt ook door velen gemist. Het gaat er nu dus om wie het verst kan varen op de kaart en dan ook nog goed scoort. Een paar piloten dachten dat het doel een kruispunt moest zijn, maar dat was op de briefing toch duidelijk uitgelegd. Na een lange vaart weer terug naar Exel waar koffie en

broodjes staan te wachten. Het gastanken kan bij Jan Oudenampsen aan huis. Lekker makkelijk. Om 14.00 uur briefing. Deze wordt uitgesteld i.v.m. een front dat boven ons hangt. De task is een Hare and Hounds, een vossenjacht. Eèn ballon vertrekt en de rest komt 5 minuten later. Als de eerste weg is draait de wind al een beetje en als de rest gaat draait de wind verder, vanwege een dichtbij hangende bui, en neemt ook toe in kracht. Er gaan drie ballonnen niet de lucht in. Geen van de volgende ballonnen bereikt de eerste ballon. Deze task wordt niet meegerekend in de einduitslag. Als alle teams terug zijn en gas getankt hebben is het tijd om aan te schuiven voor het eten. Een Chinese eetkraam wordt voorgereden waar je kunt zien hoe alles klaar gemaakt wordt. Erg lekker gegeten. Het is tijd voor de prijsuitreiking. De Zondagochtend is al gecancelled vanwege de vele wind die voorspeld is. Jan Oudenampsen bedankt

iedereen voor de gezellige wedstrijd. Voor de hoogst geplaatste lokale piloot was ook een prijsje, een fles karnemelk, die was voor Henri van Heeckeren. Dan volgt de echte prijsuitreiking met wel verrassende winnaars. Plaats 1, Pieter Kooistra, plaats 2, Bas Spierenburg en op plaats 3 Johannes Kooistra.

Het verrassende is dat Jan Fokken en Mathijs de Bruijn in de middenmoot eindigen. Toch geen kleintjes in de ballonvaart. Het was een geslaagde wedstrijd. Alle ballonteams en helpers bedankt en misschien tot volgend jaar.   Excellent Balloonig Team.   

Gezien bij Ultra Magic, deze mand biedt de mogelijkheid om ook minder valide medemensen een onvergetelijke luchtdoop te bezorgen. Zelfs aan een rolstoel gekluisterde personen kunnen nu in alle comfort meevaren. Er zijn zelfs vensters aangebracht om het gezichtsveld te verruimen. De stoelen zijn verwijderbaar.

Op 5 maart verzamelden alle ballonliefhebbers zich weer in Oosterwolde, waar de familie Doornewaard alweer voor de vijfde keer een Ballondag organiseerde. Wat begonnen is als een bijeenkomst voor verzamelaars om te ruilen, is uitgegroeid tot een dag waarin de ballonvaart in alle facetten centraal staat. Natuurlijk werd er

weer veel geruild en gehandeld bij de tafels van de verzamelaars. Iedereen heeft zijn of haar verzameling wel weer flink weten uit te breiden op deze dag. Maar ook voor piloten was een bezoek aan de Ballondag dit jaar zeer de moeite waard. Zo waren er dealers aanwezig van Kubicek, Cameron, Lindstrand, UltraMagic en Schroeder Fire Balloons. Ook de lezingen trokken veel publiek. Jacob Kuiper hield een lezing over het weer op 2^e Paasdag 2003, een dag die zo mooi begon. Totdat er plotseling boven de Veluwe een bui ontstond, die grote gevolgen had voor het weer in de rest van Nederland. Met behulp van weerkaarten en verslagen van ballonvaarders heeft Jacob ons laten zien wat er precies gebeurde die dag. Ook de lezing van Gavin Hailes over de ballonvaart van David Hempleman-Adams naar de Noordpool was de moeite waard. Niet alleen was het interessant om te horen wat er allemaal bij komt

kijken om zo’n vaart te ondernemen, Gavin (die zelf bij de crew hoorde) liet ons ook prachtige beelden zien van het poollandschap, genomen vanuit de Britannic Flyer. Door omstandigheden ging de doop van de nieuwe ballon PH-DDL ’s middags niet door. Terwijl de zaal werd ingericht voor de gezamenlijke maaltijd, was er alle tijd om nog even bij te kletsen.

Het was wel duidelijk: dit is de plek voor ballonvarend Nederland om elkaar in een ontspannen sfeer te ontmoeten. Dat blijkt ook wel uit het feit dat er maar liefst zo’n 70 mensen aan de zeer uitgebreide maaltijd meededen! Het was dan ook al laat toen de meesten Oosterwolde weer verlieten…  Johan Hetebrij

Geachte Ballonvaarders, wilt u snel in het bezit komen van een radiotelefonie aantekening op uw vliegbrevet dan kunnen wij u wellicht van dienst zijn. ATC-Comm is een School voor Radiotelefonie die u in korte tijd (6 lessen, kleine groepen) op examen niveau van IVW brengt. Wij geven o.a. VFR/ IFR RT cursussen theorie en praktijk. De cursussen worden gegeven door Luchtverkeersleiders volgens een uniek concept. Per jaar worden minstens 10 cursussen verzorgd op iedere gewenste locatie. Ook privé lessen en cursussen in het Engels zijn mogelijk. Het slagingspercentage van de cursussen is erg hoog te noemen. Zie onze Website voor meer informatie. Met vriendelijke groeten,

Richard Meinders, ATC-Comm, Lemmer

De Stichting Ballonsport Barneveld (SBB) heeft zichzelf opgeheven en alle bezittingen overgedragen aan het Nationaal Luchtvaart-Themapark Aviodrome. Zowel de collectie memorabilia die te maken heeft met de ballonvaarthistorie, als het resterende banksaldo van 22.000 euro werd op 14 oktober door voorzitter Norman Stuiver van de SBB officieel overhandigd aan de directeur bedrijfsvoering Alwin Niemeijer van de Aviodrome. Als voorwaarde werd gesteld dat het geldbedrag zou worden besteed aan de ballonvaarthistorie in het Aviodrome. De SBB heeft 18 maal de succesvolle Ballonfiësta georganiseerd op de Koewei in Barneveld. Nu de Stichting Internationale Ballonfiësta Barneveld de organisatie heeft overgenomen, vond de SBB zichzelf overbodig geworden en werd besloten tot opheffing. Ook de Stichting Ballon- en Luchtscheepvaartmuseum wordt opgeheven. Deze stichting exploiteerde in 2000 en

2001 het Ballon- en Luchtscheepvaartmuseum Zep/allon in Lelystad. Ook hiervan worden alle bezittingen opgenomen in de collectie van Aviodrome. In een laatste bericht bedankt de Stichting Ballon- en Luchtscheepvaartmuseum iedereen die belangstelling heeft getoond voor de historie van de ballon- en luchtscheepvaart in Nederland!   Verenigde Vleugels

Zelfs in de zeventiger jaren leek Zuid-Afrika voor mij net zo ver weg als de maan. Ik had toen niet kunnen bedenken dat ik tegenwoordig regelmatig ballonvaarten boven dit gebied maak. Maar ik ben niet de eerste persoon die hier met een ballon in de lucht hangt. Tijdens de Anglo Boers oorlog (The Boer War 1899-1902) brachten de Britten meerdere ballon squadrons naar dit land. Deze waren al gebruikt in diverse oorlogen maar bleken hier in Zuid-Afrika erg nuttig werk te kunnen leveren omdat het ruige terrein de Boers vele schuilmogelijkheden bood. Boer soldaat John Lane in kamp Paardeberg verteld: “Ik had me al enkele dagen niet kunnen wassen en was net aangekomen bij de rivier. Ik trok net het shirt over mijn hoofd en keek daarbij omhoog, waarbij mijn oog viel op een zwart ding in de lucht. Het leek recht boven mij te hangen en ik dacht “Oh mijn God” en liet mij plat op mijn buik vallen want ik dacht dat het ding zou ontploffen. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en keek op, het was de ballon waarvan ik gehoord had dat deze al enige tijd in kamp Magersfontien zou liggen. Nu hing het daar in de lucht en zou elke schuilplaats van ons gemakkelijk kunnen zien. De ballon bleef daar 3 uren hangen en velen van ons vuurden erop. Het is

achteraf amusant om de conversaties te horen, “noemen ze dat Fair Play, dat is toch niet eerlijk om met dat lelijke ronde ding onze posities te verraden, wij zouden zoiets nooit doen”.   T.Phelan

De Virgin Atlantic GlobalFlyer, bestuurd door piloot en avonturier Steve Fosset is succesvol geland in Salina, Kansas. Steve zette hiermee een nieuw record op zijn naam in zijn al omvangrijke collectie. De rond de wereld vlucht werd volbracht in 67 uur, 2 minuten en 38 seconden. Steve Fosset: “Ik wilde deze vlucht al heel lang maken en voel me een gelukkig man omdat ik weer een droom waar heb kunnen maken”. Bij de landing werd Steve verwelkomd door tienduizenden juichende mensen. De inmiddels 60 jarige Fosset kwam onlangs nog in

het nieuws door een wereld snelheids record te vestigen in Friedrichshafen met een Zeppelin NT waarvoor hij net zijn brevet had gehaald. In 2002 kreeg Steve de Gold Medal of the Federation Aeronautique Internationale (FAI) uitgereikt. Wij kennen hem natuurlijk van zijn meest prestigieuze pogingen om de wereld rond te reizen met een ballon waarin hij na enkele mislukte pogingen uiteindelijk in 2002 slaagde. Het mooiste tv moment vind ik nog altijd de opname van vlak voor de start van een eerdere poging waarbij Richard Branson kwam kijken en Steve aansprak: “die Fosset heeft wel lef he, om met zo’n ballon op te stijgen” niet wetende dat de man waar tegen hij dit zei Fosset zelf was. De heren waren toen nog concurrenten van elkaar want Branson ambieerde dezelfde dromen om rond de wereld te varen. Later hebben ze nog een tijdje samen gewerkt. Toen Piccard en Jones als eerste de

wereld rond gingen met een ballon en later Fosset helemaal solo, spatte de magie rond deze droom uiteen. Dat was eigenlijk wel heel erg jammer. Ik hoop nog steeds dat er ooit eens een race rond de wereld komt, met een aantal teams die tegelijkertijd een poging gaan ondernemen. Dit moet toch een leuk onderwerp zijn voor enkele grote sponsoren.   Bennie Bos

Terwijl ze op een hoogte zat van 1000 voet, vroeg de achtjarige Chi Nguyen aan haar tante om een stuk papier. Het enige wat de tante kon vinden was een blauw kotszakje. Met een glimlach op haar gezicht schreef de klein Chi een paar regels voor de piloot van de blimp, waarmee ze vandaag mee omhoog mocht; "Bedankt dat u mij en iedereen de kans biedt op dit geweldige avontuur". Bij Chi was enkele jaren gelden leukemie geconstateerd en samen met een aantal andere zieke kinderen mocht ze op zondagochtend een rit van 50 minuten maken in de Blimp van Sanyo. Na de landing trakteerde ze piloot Allan Judd op een stevige omhelzing. De vlucht was gesponsord door de "Believe in Tomorrow National Children's" stichting, welke zich bezighoud met kinderen met levensbedreigende ziekten.

Jenny Marder

Vrijdagavond 28 januari. Nietsvermoedend ben ik wat huiswerk aan het maken tot wanneer plots mijn gsm rinkelt. Tot mijn grote vreugde merk ik dat het Gerrit is! Het wordt me al snel duidelijk dat het deze keer niet om een gewone passagiersvaart zal gaan, zoveel is zeker. Meer zelfs, ‘s anderendaags zullen we een poging

wagen om de kaap van de honderd kilometer te overschrijden en zo ons vorige persoonlijke record met dertig kilometer te verbeteren! Die avond ga ik vroeg slapen, zodat ik de volgende dag goed uitgerust ben! Zaterdagochtend, 9h. De wekker gaat. Wat me op een schooldag nooit lukt, lukt me nu wel. Ik sta onmiddellijk op en verheug me op een prachtige dag! Na het ontbijt maak ik vlug nog mijn lunchpakket en vertrek ik. Op weg naar Gerrit bemerk ik toch nog enkele dreigende wolkenslierten. Maar geen paniek, volgens de laatste meteo gegevens zullen deze wolken wel snel oplossen zodra de zon begint te stralen. Wanneer ik aankom, zijn Gerrit en crewlid Niels al druk in de weer met het bekijken van de landkaart. De meteo geeft een noordoostelijke wind, dus we moeten ergens aan de Hollandse grens gaan opstijgen. Doordat we weinig of nooit in die streek varen, weten we niet onmiddellijk een

geschikt opstijgterrein te liggen in de omgeving van Zelzate - Stekene. Via een bevriende piloot komen we te weten dat er een opstijgterreintje ligt in Meerdonk. Op dit terrein stijgen regelmatig luchtballons op. Dus op naar Meerdonk! Het is ondertussen bijna kwart na 10. De sfeer zit er onmiddellijk goed in, of zou die grijze

wolkenmassa toch nog roet in het eten kunnen gooien? Positief zijn, denken we bij onszelf en we zetten onze tocht verder. Na een klein uurtje arriveren we in Meerdonk. Het opstijgterrein vinden we praktisch onmiddellijk. Een mooier terrein konden we niet dromen. We installeren ons en Gerrit laat een ballonnetje op. Veel wijzer worden we er niet van, het ballonnetje gaat recht naar boven en verdwijnt even later in de wolken. Dan maar een 2e ballonnetje proberen. 140° in plaats van de 40° of 50° die we zouden moeten hebben om een goed resultaat te hebben. Dit is helemaal niet goed, denken we bij onszelf. Er zit maar één ding op; nog eens de meteo bellen. En daar stellen ze ons gerust, beneden 140°, boven tussen 40° en 50°. We wagen het erop. We moeten wel onmiddellijk doorstijgen naar 3000ft of we drijven af naar de Westerschelde. Een tripje over water kunnen we natuurlijk wel missen. Het is

ondertussen al half 12 geworden, dus het begint tijd te worden dat we er aan beginnen. Deze keer nemen we niet 3, maar wel 6 gasflessen van 60 liter mee. Maar met 3 personen (Gerrit, Niels & ikzelf) in een mand voor 7 personen is dit natuurlijk geen probleem. Rond 10 voor 12 beginnen we de ballon te ventileren en in geen

tijd is hij klaar voor vertrek. Niels en ik stappen in en daar gaan we… 12:20, zoals gepland stijgen we onmiddellijk door naar 3000ft. Als we eenmaal door de grijze wolkenmassa zijn, voelen we de straling van een pril winterzonnetje. Onder ons het landschap dat als maar kleiner en kleiner wordt, naast ons een prachtig wolkendek en boven ons een schitterende blauwe lucht… Kan het nog beter? De meteo heeft het duidelijk bij het rechte eind. Met ongeveer 17 kts varen we in de richting van de Franse grens. De richting lijkt perfect. Op grote hoogte varen we richting Poperinge, als we indalen, is er een sterke afwijking naar rechts. Dus we kunnen het beste op deze hoogte blijven varen. Na een half uurtje varen kruisen we Kemzeke met een snelheid van 11 kts en op een hoogte van 3000ft. Na 50 minuten varen is onze eerste gasfles leeg. 50 minuten lijkt niet lang, maar met deze fles is de ballon natuurlijk al

opgestookt. Alles verloopt naar wens, als we aan deze snelheid blijven doorvaren, halen we zeker de kaap van de 100km. Na een 2 tal uur komen we in onze eigen vertrouwde regio: Gent. We dalen wat omdat we toch lager willen gaan varen. Maar als we wat lager komen komt de wind volledig uit het oosten. Dus moeten

we terug doorstijgen naar 3000 – 3500ft. Het kan echt niet beter. We kruisen zelfs onze thuisbasis Nazareth! Net dan is onze 2e gasfles leeg en beginnen we aan de volgende fles. Dreigende wolken steken de kop op, maar onze grondploeg meldt ons dat vanuit de volgwagen alles nog in orde lijkt. We varen verder over de door ons alom gekende Vlaamse Ardennen.  Het is gaandeweg al kwart over 4 geworden en we naderen de Franse grens. We dalen en proberen via een oostelijke wind langs de Franse grens te varen. Aanvankelijk lukt dit ook, ware het niet dat het plots praktisch windstil geworden is. De zon gaat om kwart over 5 onder, dus we hebben nog een klein uurtje over. De GPS duidt 92 km aan. Zullen we de 100 km halen met haast geen wind? We zoeken naar de juiste windlagen maar vinden er geen, het is ondertussen kwart voor 5 geworden, dus we zetten de ballon het beste ergens aan de

grond. De GPS geeft 98.2km aan… Een geschikt landingsterrein vinden we net naast de straat in de buurt van Celles. We kunnen de ballon als het ware op een mand eieren laten landen. Uiteindelijk hebben we 4.5 gasflessen opgestookt. Einde van ons ballonavontuur, of toch ook niet? Modder in overvloed, zoveel is zeker.

We pakken de ballon rap in en beginnen onze après-ballooning. Weliswaar hebben we geen 100km gehaald, toch hebben we het vorig record met 26km verbetert. Tevreden zijn we zeker! Wat kan een jenever met breydelspek toch smaken na een vlucht van 5 uren! Rond half 7 vertrekken we. We stoppen nog even in een café en rijden dan direct door naar Nazareth. Dit is een ervaring die voor herhaling vatbaar is, ballonvaren in één van zijn mooiste vormen!!!!! Kristof Robbens. ( crew Eke ballooning )

Op valentijnsdag maakte een TV reporter samen met enkele stelletjes in Florida een romantische ballonvaart. Als ze van tevoren hadden geweten dat de landing niet volgens het boekje zou gaan dan . . . De wind begon plotseling aan te trekken terwijl de piloot bezig was met zijn eerste landingspoging. De mand sloeg tegen de grond waarbij bijna enkele passagiers overboord vielen. De ballon steeg weer op en iedereen bereidde zich voor op een harde landing. Een paar harde stuiters, dwars door het prikkeldraad en verder naar een nabij gelegen meertje. De mand schepte direct water maar gelukkig kon iedereen zich onmiddellijk in veiligheid brengen waardoor deze dag toch nog enigszins positief kon worden afgesloten.

Bennie Bos

Als je denkt dat je alles al gezien hebt, bekijk dan eens de mand waarmee de Engelse firma Lindstrand onlangs de eerste proefvaart maakte. Ze hebben een mand uitgevoerd met een doorzichtige bodem. Ik ben ervan overtuigd dat het je kijk op ballonvaren zal veranderen. Of passagiers hierop zitten te wachten durf ik te betwijfelen. Ik ben bang dat veel mensen het angstig zullen vinden. Het lijkt mij persoonlijk helemaal gaaf. Mogelijk dat het een gat in de markt is voor wedstrijdvaarders om zo hun doel nog beter te kunnen zien. Ik denk dat dit leuke idee wel te bestellen zal zijn als je het echt wilt. Lindstrand maakte een leuke video en die kun je hier bekijken. In ieder geval zal de dresscode voor vrouwelijke passagiers moeten worden aangepast ofwel hebben de spotters er een hele nieuwe hobby bij. 

Bennie Bos

Nieuwe ontwikkelingen in Friedrichshafen. Na de succesvolle invoering op de markt van de Zeppelin NT 07 is het startsein gegeven voor een verlengde versie van het luchtschip. Deze zal het type NT 14 krijgen waarbij het getal zal staan voor de inhoud van het schip, ongeveer 14000 m3. De NT 14 wordt 85 meter lang en 16

meter in doorsnee. De resultaten van het luchtschip NT 07 in de afgelopen jaren en in 2004 in het bijzonder hebben tot een wereldwijde interesse geleid. Om op korte termijn een haalbaar product op de markt te kunnen brengen heeft de Zeppelin Luftschifftechnik GmbH & Co KG sinds afgelopen zomer 2004 de mogelijkheden van een verlengde versie onderzocht. Er is naar boven gekomen dat bij een uitbreiding naar 19 personen het beste kosten/baten effect bereikt kan worden zonder daarbij teveel aan het eigenlijke ontwerp van de NT 07 te moeten veranderen. Door hetzelfde ontwerp te gebruiken wordt de toelating sterk vereenvoudigd. Veel systemen zoals de aandrijving en de cockpit blijven ongewijzigd waardoor de ontwikkelingskosten laag gehouden kunnen worden. De NT 07 kan op deze manier enorm verbeterd worden. Met de bouw zal zo spoedig mogelijk begonnen worden zodat de

eerste vaart in 2008 een feit kan zijn. Bernd Strater: “het bedrijf heeft na het vrijkomen van de ruimte van de Yokoso een strategisch wijs besluit genomen wat zowel een duidelijk teken op de zeppelin markt zal zijn als naar het personeel. Iedereen zal zijn uiterste geven om deze uitdaging te laten slagen”.

Persbericht van Zeppelin Luftschifftechnik

Bovenstaande foto's werden gemaakt in de Spaanse fabriek van Ultra Magic van de nieuwe ballon en mand in aanbouw van Gino Ciers uit Belgie . . . De naam van de ballon . . . FUN. Gino kennende zal dat wel lukken.

Een nieuw hetelucht schip uit de stal van Mucky Busemeyer van Gefa Flug in Duitsland. Het is een type

AS 105 GD en geschikt voor 4 personen. Alleen van dit specifieke type heeft Gefa Flug de laatste jaren al 30 stuks gemaakt en verkocht. De nieuwe Festo kreeg eerst als kenteken het nummer D-OCRJ maar werd toen omgedoopt naar D-OOHH wat natuurlijk beter in de Festolijn past. Het luchtschip is inmiddels in ons landje aangekomen. Een heel leuk promofilmpje over deze prachtige vaartuigen vind je op Internet (8 MB)

Inmiddels is men bij Schroeder in Duitsland bezig met deze ballon die medio Mei geleverd gaat worden. Het is de nieuwe van Ballonteam Limburg. Het is een type 30/24 en als kenteken is gekozen voor PH-JWG

De splinternieuwe PH-JLA, het zusje van de LKA. Het is de nieuwe Cameron A 180 van Ballonsport Haven. Het kenteken is samengesteld uit de namen Jelke, Lisa en Anniek.

Deze prachtige Beagle special shape wordt op dit moment gebouwd in de fabriek van Aeromagic in Brazilië en is, zoals we van die firma gewend zijn, direct te koop.

 Cameron Z-105, Engeland

 Cameron A-210, Frankrijk

Cameron Z-105, Frankrijk

Ultra Magic M-145, USA

Cameron Concept 90, Engeland

Cameron Z-120, Slovenië

De nieuwe Cameron Z-120

van Aart-Jan Troost.

Kenteken is PH-DDL

Colt AX7-77 Golf Ball. Deze ballon

uit 1981 is nu in het bezit van Hans van Hoesel. Kenteken is PH-TEE

De nieuwe Sky Dyes, een groep enthousiastelingen die elke

baan stof zelf verft en doorstuurt naar de firma Lindstrand.

Johan Hetebrij was tijdens de Exel Cup getuige van deze fraaie start van Johannes Kooistra. De wind werd veroorzaakt door een niet voorspelde bui. Op de middelste foto's zie je beidde kentekens tegelijk, terwijl ze recht tegenover elkaar op de ballon zitten. Door de bui zijn een aantal ballonvaarders vroegtijdig geland. Johannes hield het na een kwartier varen ook wel voor gezien.    Bennie Bos

In mijn eerder gepubliceerde verslag over de ballonmeetings in Italie vertelde ik over een ballonvaarder die in de problemen was gekomen omdat hij met zijn ballon boven de Middellandse zee terecht was gekomen terwijl er net op die dag geen wind naar land op grotere hoogte stond. Gelukkig was de redding nabij. Eric Martens wist dat er een foto van bestond en heeft na enig speurwerk dit plaatje boven water gekregen. Bennie Bos

Christophe Houver heeft op 18 februari het Franse duurrecord met een hopper in de klasse AX 5 verbeterd. Hij steeg op met een splinternieuwe Ultra Magic DUO hopper en bleef maar liefst 6 uur en 21 minuten in de lucht. Op onderstaande foto zie je Christophe (rechts) druk doende met de montage van de nodige gasflessen. De man links heet Laurent Lajoye en samen hebben ze in 2000 een transatlantische vaart

gemaakt. Het is kwart over acht in de ochtend, de pers is massaal aanwezig bij het opstijgen. Meerdere  ballonnen stijgen samen op tijdens de recordpoging, mede om de aanwezige journalisten te laten meegenieten van de sensatie. Gedurende 2 en een half uur vaart de ballon boven Thionville, tot groot plezier van klein én groot. De lokale radio's brengen de bevolking op de hoogte van deze vreemde "vogel" boven hun stad. Men verwachte temperaturen tot

-6°, spijtig genoeg was het slechts - 2° bij het opstijgen. Bovendien namen de weerscondities zienderogen af tijdens de vaart en bijna moest de poging gestaakt worden wegens enkele sneeuwvlokken. Daarna was het de windrichting die de vaart verstoorde omdat de ballon naar de atoomcentrale van Cattenom dreef. Door toedoen van de directeur van de centrale, werd het verbod tot overvaren van de sector tijdelijk opgegeven en

de politie werden ingelicht van deze op zijn minst ongewone overtocht. Vanzelfsprekend mocht de installatie zelf om veiligheidsredenen niet overvaren worden. Bij het oversteken van de grens bedekte een sneeuwtapijt het landschap. De toenemende instabiliteit en een groot bos hebben de vaart ingekort. Christophe is veilig geland, ondanks de pijnlijk koude voeten.   Benoit Simeons

Op 3 maart hadden wij, Bas en Adrie Spierenburg, een afspraak met Rien Jurg om een tweedaags bezoek te brengen aan de fabriek van Cameron in Bristol waar ikzelf tien jaar geleden voor het laatst geweest was. Omdat Rien in Duitsland verbleef hadden we op Schiphol met hem afgesproken waar hij vier uur zou moeten

wachten voor de aansluitende vlucht naar Bristol waar we om 16.00 uur met Easy Jet zouden vertrekken. De hevige sneeuwval in het westen van Nederland zorgde ervoor dat er maar 1 baan beschikbaar was op Schiphol, waardoor we een vertraging konden verwachten. Er bleek echter tot op het moment dat we gingen boarden geen sprake te zijn van enige vertraging. Wel hadden we inmiddels vernomen dat Rien wel vertraging had opgelopen, hij verwachte om 16.00 uur te landen in Amsterdam. Ik zal jullie hier alle details besparen over het verdere verloop van Rien zijn avontuur van 2 dagen op en rondom Schiphol…… ondanks dat we weten dat hij er erg veel aan gedaan heeft om alsnog af te reizen hebben we hem helaas niet meer getroffen in Engeland. Bij aankomst in de fabriek van Cameron leek er niet veel veranderd te zijn in de afgelopen 10 jaar, de ontvangstruimte kwam mij nog

heel bekend voor. Echter tijdens de rondleiding blijkt er in de productie wel degelijk heel erg veel ten goede veranderd te zijn. Zo is de automatisering er gemeengoed geworden. Artwork en panelen worden niet meer handmatig uitgesneden maar met de fraaiste plotters nauwkeurig verwerkt tot perfecte onderdelen die fraai passend artwork opleveren. Evenals de ontwerpcomputers die gekoppeld zijn aan de productieafdeling.

Uiteraard was het bijzonder om op alle productie afdelingen te zien dat er gewerkt werd aan de 4 door ons bestelde ballonnen (concept100 PH-VIP, A140 PH-MEE, A210 PH-ZVN en een A 415 PH-LZN) waardoor we in

staat waren om alle facetten van de fabricage van een ballon in korte tijd in zijn geheel te aanschouwen. Op deze nieuwe ballonnen hebben we 3x ons artwork staan i.p.v. 2x en naar ik begreep van de vele medewerkers in Bristol, is dit niet het meest simpele artwork voor een ballonfabrikant. Er is iets meer begrip gekomen voor de hoge kosten van een heteluchtballon…(dat gaat geld kosten in de toekomst ;-) Met een beter gevoel dan in het verleden zijn we op 5 maart, zonder al te veel door slechte luchtvaart omstandigheden te verwachten problemen, weer thuis gekomen van een indrukwekkend bezoek aan Cameron Balloons te Bristol. Een paar kiekjes van dit bezoek waar we ook een bijzondere mand zagen die geschikt gemaakt is voor landingen boven de 10 knopen staan op onze internetsite. Niet onbelangrijk is dat het gebleken is dat het uitgaans(nacht) leven ook heel veel beter is

geworden in Bristol, helaas heb ik daar geen foto’s van op de site. Met dank aan Rien Jurg Cameron Balloon Promotion voor de organisatie en Nick Pervis van Cameron Balloons Engeland voor de geweldige begeleiding en verzorging.   Adrie Spierenburg

Dinsdag 1 Maart was de prijsuitreiking van de ballonvaarten die tussen 19 December 2004 en 7 Februari 2005 zijn gevaren ten bate van de KWF Kankerbestrijding door meer dan 45 vrijwillige crew en 3  piloten van Ad Ballon te Breda. De vaarten, ter nagedachtenis aan 2 door leukemie overleden crewleden uit Galder en Zundert, vonden voor de 3^e maal plaats en hebben het mooie bedrag van 1706,73 euro opgebracht, door een wedstrijdelement eraan te koppelen.  Familie, vrienden, kennissen en collega’s konden voor 1 euro raden wat de langst afgelegde afstand van een vaart was in 3 uur en 17 minuten. Diegene die de juiste afstand hebben geraden zijn : J. Hanegraaf uit Meer en F. Huibrechts uit Tilburg. De juiste afstand was: 121 kilometer en 37 meter. De prijswinnaars krijgen een gratis ticket aangeboden door Ad Ballon voor een ballonvaart. De cheque werd overhandigd door de deelnemende

piloten aan mw. Adrienne Verboom van het KWF afdeling Breda. Het KWF wil graag alle vrijwilligers en piloten van Ad Ballon hartelijk danken voor hun inzet. Met name Henk Broeders en Elly Hermes, die deze bijzondere wedstrijd hebben georganiseerd.  Dagblad de Stem

Zoals je al eerder kon lezen viert Breda Ballon Fiësta (net als enkele andere ballonevenementen in Nederland) in 2005 haar 20 jarig bestaan. De organisatie van Breda Ballon Fiësta viert dit jubileum met een extra avondvaart op 10 augustus a.s.. Dit is de avond voorafgaand aan het evenement, dat plaatsvindt van 11 t/m

13 augustus. Op 10 augustus hebben we de ambitie om 100 ballonnen te laten opstijgen. De eerste 30 ballonnen voor deze jubileumvaart zijn reeds ingeschreven. Iedereen kan deelnemen: een mooie vaart voor je sponsor, voor je eigen passagiers, voor je crew of voor jezelf. Naast de bekende vaste opstijglocatie van Breda Ballon Fiësta (Rietdijk Haagse Beemden) maken we gebruik van andere opstijglocaties in de gemeente Breda. Maar het doel is duidelijk: 100 ballonnen boven Breda. Uniek voor Breda en voor het ballonvaren anno 2005 in Nederland! De gemeente Breda verleent graag haar medewerking aan dit ballonspektakel en stelt haar stadskantoor voor de briefing van de 100 ballonteams op woensdagmiddag 10 augustus ter beschikking. Particulieren melden spontaan hun weiland aan als opstijglocatie, enkele sponsors kiezen een eigen opstijglocatie in Breda, bedrijven willen hun relaties mee laten varen. Zo maar enkele reacties die binnenkwamen bij de bekendmaking van de viering van 20 jaar Breda Ballon Fiësta . Voor

alle informatie hierover kun je terecht op onze website of vragen kun je stellen aan John Schoone via email

De editie 2005 serveerde een drank die enigszins verschilde met de andere jaren. Het organiserend bestuur was gewijzigd, het beschikbare budget was beperkt, een minimale vaarervaring op hoogte was vereist, … Kortom, we hadden verwacht dat de meeting anders zou zijn. Uiteindelijk bleef de meeting op enkele punten

na dezelfde als vroeger. Chateau d’Oex is een belangrijke plaats voor ballonnen om verschillende redenen, de vallei geniet van een micro-klimaat, het is een prachtige omgeving, het is tamelijk gemakkelijk om in de streek te varen en Zwitserland is ook nog altijd goedkoop (nou ja, goedkoop ?) Deze keer waren de meteo-omstandigheden niet gemakkelijk en hebben we, ondanks de inspanningen van Luc Trullemans en David Dehenauw, slechts 6 vaarten kunnen uitvoeren. De wind, die bijzonder krachtig was op hoogte, heeft ons meerdere keren om veiligheidsredenen aan de grond genageld. Veiligheid voorop! Dit liet ons echter toe om nog eens van het skiën te proeven, want gedurende het eerste weekend viel de sneeuw zonder te stoppen uit de lucht. 9 Belgische teams en 2 Nederlandse teams waren ingeschreven. Voor ons team was het de gelegenheid om onze twee nieuwe MasterCard

ballonnen, die gebouwd zijn in Ultralite-stof, uit te pakken. Daar het aantal vaarten beperkt was genoten we van elke seconde die we ermee konden varen. Op één dag vaarden we gedurende 11 uur met de twee ballonnen. De duo (tweezitter) deed zijn eerste vaarten tijdens de meeting en gaf ons volledige voldoening.

Het is ongelofelijk wat allemaal mogelijk is met die kleine “Dinky Toy”. We zijn eveneens sneeuw tegen gekomen op een hoogte van 2600 m die niet tot op de grond viel. “De grote Piroir” laat weergaloze indrukken achter. Een reconstructie van het vullen van de eerste ballon werd georganiseerd in het centrum van het dorp. De ballon was niet luchtwaardig, maar leden van de Club d’Annonay stonden versteld van de kracht van het vuur (van stro) en het gebeuren was een mooi spektakel voor de gelukkige omstanders.

De meeting is nog steeds even gezellig en laat toe om vrienden die vanuit alle windstreken komen te ontmoeten. We brachten ook enkele vaaruren door samen met Troy Bradley, die niet minder dan 48 wereldrecords op zijn naam heeft staan. Zeker geen dwerg dus! Honda sponsorde deze editie en vanzelfsprekend was er Saké, … Op de laatste dag bracht de doedelzakspeler special shape een meesterwerk ten tonele door een spar in te pakken die op de helling van de tempel juist achter het opstijgterrein staat.

De helikopter van René Ramel was nodig op het 480 kg wegende omhulsel op te lichten. Ik heb daar een video-opname van gemaakt. De aangename sfeer, het skiën en enkele mooie vluchten (wel geen echte lange afstandsvluchten) maakten er een aangename week van.  Benoit Simeons.

Nog wat laatste nieuwtjes. Op het Bahrain International Circuit wordt een grote tether ballon geplaatst om de bezoekers de mogelijkheid te bieden om het circuit vanuit grote hoogte te bekijken. Toevallig verscheen ook deze week het krantenbericht dat het ongeluk in Luzern afgelopen zomer met een dergelijke ballon werd toegewezen aan een menselijke fout. New Mexico heeft officieel de ballon verklaart als HUN luchtvaartuig. De fiesta in Albequerque is de grootste van de wereld. Een paar weken geleden hebben we ook nog kunnen genieten van Nini Boesman. Ze was gast in het TV programma "Theater van het sentiment". Nini zal op 24 April een lezing geven met dia's en film bij de Luchtvaart Historische Vereniging in Den Haag. Belangstellenden kunnen even bellen met G. Lazarom op nummer

070-3234410. De toegang is gratis. Tot zover dit magazine. Info is welkom, groeten, Bennie Bos