Terwijl de normale mensen onder ons nog heerlijk liggen te dromen over de mooie dingen des levens, zijn een aantal ballongekken op deze Hemelvaartsdag in alle vroegte actief op zoek naar een geschikte plaats om met hun speelgoed op te stijgen. De aftrap van het Nederlands Kampioenschap Ballonvaren 2009. Het is 05.15 uur

in de grote briefingtent op vakantiepark Het Kuierpadtien in Wezuperbrug. Wedstrijdleider Mathijs de Bruijn roept alle namen af om vast te stellen dat een ieder op tijd zijn nest is uitgerold en klaar staat voor de strijd die moet bepalen welke piloot zich een jaar lang Nederlands Kampioen mag noemen. De windmeting geeft voor deze eerste vaart een klein probleem aan. Op enige hoogte zou het namelijk behoorlijk waaien. Door dit feit besluit men tot een extra briefing in het veld, ter hoogte van de Valtherdijk bij Valtermond. De zon verschijnt als prachtige rode bol aan de horizon als Mathijs alle piloten tot zich roept voor extra informatie. Ter plaatse blijkt het windprobleem enorm mee te vallen, in de lagere regionen is het windbeeld in ieder geval zeer rustig. De wedstrijd zal worden voortgezet met

enkele kleine wijzigingen. Mathijs stuurt direct een meetteam het naastgelegen veld in om het eerste doelkruis uit te leggen. De toestemming met de eigenaar is al geregeld. Dit kruis is voor het Fly-in doel wat als eerste afgewerkt moet worden. Zoals je mogelijk weet dient de piloot bij een Fly-in zelf zijn startplek te

kiezen met inachtneming van een bepaalde minimale afstand, in dit geval 2 kilometer. Er volgt nog wat aanvullende informatie over de verdere doelen wat ter verduidelijking aangewezen wordt op het kaartbord wat iets te hard tegen het hoofdje van Debriefer Rutger Coucke wordt geslingerd. Hij kan het hebben. Einde briefing en op zoek naar een geschikte plaats om op te stijgen. Aan de overkant van het plaatselijke voetbalveld van Nieuw Weerdinge ligt een braak stukje land waar men bezig is een weg aan te leggen. De piloten peilen met behulp van kleine helium ballonnetjes de windrichtingen om vast te stellen of ze vanaf deze plaats het doel goed kunnen bereiken. Dit blijkt een haalbare kaart en de snelle beslissers kunnen een plekje op het lapje grond claimen om de ballon op te bouwen. De andere teams

moeten in de buurt gaan zoeken naar een beschikbare plaats. Ze kunnen natuurlijk wachten tot deze ballonnen vertrokken zijn maar lopen dan het risico dat de wind zich ongunstig wijzigt. De ballonnen worden op het ruige terrein uitgelegd en de ventilatoren maken van de serene ochtendrust een totaal ander beeld dan men in dit dorp gewend is. Een ontwaakte papegaai uit de naastgelegen woonblok probeert het gebrom van de ventilatoren nog te overstemmen met vrolijk gefluit, maar geeft even later ook de moed op.

Op het moment dat de eerste ballon het luchtruim kiest, sta ik in het natte ochtendgras bij het eerste doel en probeer een gunstige positie te vinden voor wat actiefoto’s. Blij dat ik mijn laarzen weer heb aangetrokken. Johannes Kooistra bereikt in korte tijd het doel en uiterst geconcentreerd op zijn opdracht

vaart hij laag richting het rode kruis maar passeert deze net te ver aan de rechterzijde. Compenseren is er niet bij want op het laatste moment tijdens de briefing verklaarde Mathijs hier nog even een Gravity Marker drop op wat betekent dat de marker niet mag worden gegooid maar gewoon vanaf de rand van de mand moet vallen, zonder zijwaartse krachten. Ook Henk Broeders zit te ver rechts, terwijl Rick de Groot nog van redelijk hoog moet markeren. In de verte nadert de “Extreme Racer” welke door Kubicek Balloons ter beschikking is gesteld aan Bert Stuiver. Een splinternieuwe maagdelijk witte ballon (met rode scoop) die net uit de fabriek is gerold. Bert stelt niet teleur, of is het de ballon die het doet. Bert behaalt de beste score van allemaal op dit doel, en pakt de volle 1000 punten met zijn 3,74 meter afstand. Even

later nóg een primeurtje, de nieuwe Cameron Demonstrator, gevaren door Jean Louis Becker. Op een meter hoogte kabbelt JL met zijn co-piloot Huib dichterbij, maakt even een hupje over een in de weg staand bosje en passeert mij op spreekafstand. “Bennie, kun je het kruis iets naar rechts leggen”, waarop ik natuurlijk alleen maar kan antwoorden met “Ik zit nooit aan een andermans kruis”. Ik weet het, veel te grappig.

Door mijn weigering passeren ook zij te ver rechts. Bijna gaat JL nog even vlak bij het kruis in de fout door de Gravity Marker met gestrekte arm te doen, tegenwoordig moet men het einde van de sleep binnen de mand vasthouden en daar ook loslaten. Net op tijd heeft hij zijn fout door en bespaart zichzelf daarmee een leuk

aantal strafpunten. Hij kreeg hier enkel een waarschuwing voor. De piloten werken hierna nog 3 opdrachten af. Donderdagavond, onze mooie provincie Drenthe wordt geteisterd door een enorme bak wind wat eigenlijk een succesvolle ballonavond volledig in de weg lijkt te staan. De voorspellingen gaven echter al aan dat de wind in kracht zou afnemen maar dat het wel lang vlagerig zou blijven. Dus, er is nog steeds hoop maar het gaat waarschijnlijk allemaal wat later worden. Rutger Coucke probeert de Flagpole op te bouwen en hij is daar behoorlijk handig in . . ahum. De sterke wind blaast de gekleurde vlaggen in één regenboog kluit. Op de briefing grijpt Mathijs de beschikbare tijd aan om nog even de situatie rond de nieuwe loggers duidelijk te maken. Omdat deze af en toe nog

weigeren maakt men tevens gebruik van back-up loggers. Ook voor de uitleg van de bedachte opdracht is ruim tijd nodig omdat deze nogal ingewikkeld is. Ik kom daar later op terug. De briefing gaat vanaf nu in het Engels omdat Don Cameron is gearriveerd. Deze man is een icoon in de ballonwereld en hier aanwezig als president van de jury. Het door Mathijs gebruikte Engels levert zo af en toe wat leuke citaten op zoals “How a cow catches a hare” (hoe een koe een haas vangt) en “Go to the Competition Centre at ons huisje daar”.

Over de windrichting weet hij nog te melden dat deze stuurbaar is tussen 268 en 268 graden. De briefing wordt gesloten en buiten blijkt zich al aardig wat publiek te hebben verzameld. Een animatieteam probeert te kinderen nog wat te vermaken en ik moet toegeven dat ze dat leuk doen. We hebben tijd genoeg en ik ga

nog even een gesprek aan met Don Cameron en vraag hem hoe hij denkt over de hele grote ballonnen die tegenwoordig gebouwd worden. Stoppen we bij een type 600 of. . . Volgens Don is het op dit moment het maximum voor de reguliere passagiersvaart maar hij sluit niet uit dat de toekomst andere formaten gaat vragen. Uiteraard hebben ze wel veel grotere ballonnen gebouwd maar dit enkel voor speciale projecten. Hij kon zich nog goed herinneren dat ze in de jaren 90 een type 140 bouwden, inhoud 4000m3. In die dagen de grootste passagiersballon ter wereld. Dit was ongekend en had alle aandacht. Tegenwoordig is dit eigenlijk een kleine ballon. Er werden constant metingen verricht en alle details van de vaarten werd nauwkeurig bijgehouden. Als we toen hadden gesproken over een

type 600 . . . Je ziet Mathijs over het veld lopen en regelmatig op zijn horloge kijken. Het wordt wat vlagerig en hij is de intervallen aan het bijhouden. Van het resultaat wordt hij weer een stukje vrolijker.
Om 20.00 uur wordt de roze vlag gehesen, niet voor de ingelaste Gay-parade maar voor een extra briefing.

Mathijs denkt dat er vanavond gevaren kan worden en dat de piloten met een half uur tot drie kwartier kunnen opstijgen. Tegen 20.45 uur is het dan eindelijk zover, de groene vlag zal worden gehesen. Om geheel in de sfeer van het animatieteam te blijven telt ook Mathijs luidkeels af van 10 naar 0 met een hoog Bassie en Adriaan gehalte, erg leuk. De ventilatoren worden weer aangetrapt, af en toe schommelen de ballonnen nog wat onrustig heen en weer maar weldra staat het mooie spul weer overeind, te blinken in de zon. . . .

Ik heb bovenstaande compositie gemaakt om de task eenvoudig uit te kunnen leggen. De opdracht heet 3D Shape Task in de vorm van een taart, een Pilot Decleared Pie, een PDPIE. Erg leuk gevonden, ik kende hem nog niet. De bedoeling is dat de piloot van tevoren een doel opgeeft bij de declaration box welke onder de

flagpole staat. Dit doel is het middelpunt van de virtuele taart. De onderkant van de taart heeft een radius van 3 kilometer (dus een diameter van 6 kilometer) en een hoogte van 1500 foot. De daarop liggende schijf meet 2 kilometer radius en is 500 foot hoog en de bovenste schijf meet 1 kilometer radius met ook een hoogte van 500 foot. Het is nu de bedoeling dat de piloot door de taart vaart. Dit is achteraf met de tracking van de logger precies te controleren. In de onderste schijf C worden het aantal horizontaal afgelegde meters x1 gerekend. In de middelste schijf B telt het aantal meters x2 en in de topschijf A rekent men de afstand x 3. Het enkel horizontaal doorkruizen van de taart levert natuurlijk een aantal punten op, maar . . . het op een speciale boogvorm of trapsgewijs doorkruizen levert veel meer

punten op. Bekijk even de tekening en het zal je duidelijk worden. Er komt zelfs geen marker aan te pas. "Gewoon" op de juiste plek varen en de logger registreert je score. Henk Broeders wint deze task met een score van 11,27 kilometer. Bedenk dat er in de ideale lijn maximaal 12 kilometer horizontaal uit te halen is.

Vrijdagochtend, onderweg naar het startveld zie ik prachtige mistflarden over de velden. Piloot Erwin Pellegrom had me gisteren gevraagd of ik deze ochtend bij hem wilde crewen omdat één van zijn mensen naar huis moest. No problem, dat doe ik met plezier. Het was een redelijk frisse nacht geweest en de hete koffie in

de briefingtent was daarom welkom. De taskbriefing brengt ons 4 opdrachten. We beginnen met een
Fly-in op een grasland bij Eesergroen. De teams vertrekken vanuit Wezuperbrug naar een startlocatie die ze zelf moeten bepalen met inachtneming van minimaal 2 kilometer afstand naar het eerste doel. Meestal klitten dan een aantal teams bij elkaar en zo waren we al gauw met 5 teams aan het zoeken naar een geschikt veldje. Uiteindelijk komt de groep bij een aardige boerin terecht met meer dan genoeg ruimte. Johannes had het veldje al eerder ontdekt en was al druk aan het inflaten. We bouwen de boel op en terwijl ik aan de kroonlijn sta en de rest van de ballonnen naast me opstijgen, stelt de boerin mij een leuke vraag “Waarom starten jullie als laatste”. Ze kreeg de indruk dat er net als bij de Formule 1 een

bepaalde startvolgorde zou zijn. Een leuke gedachte maar niet relevant voor deze sport. Toffe peer als Erwin is, biedt hij mij een plaatsje aan in de mand en weldra zijn we airborne met de Hassa ballon die Erwin voor het kampioenschap kon huren van Bert Stuiver. Er hangt een prachtige witte mistdeken over Eesergroen maar

toch komt het doel al snel in zicht. Daar komen we niet helemaal goed uit en de marker valt net buiten het veld. De positie is via de radio moeilijk uit te leggen aan de crew in de auto maar aangezien de marker redelijk veilig ligt, besluiten we om deze op de terugweg op te gaan zoeken. Deze opdracht is gewonnen door Johannes Kooistra met een afstand van 12,52 meter. Er lagen trouwens maar 4 deelnemers binnen de 100 meter. We zetten de koers verder richting Exloo, vandaag vaak verkeerd uitgesproken als Eeklo. Hier had Mathijs een Land Run bedacht. Weer een virtuele opdracht zonder zichtbaar doel. We trekken op de kaart een cirkel met een radius van 3 kilometer rond Exloo. Op het moment dat je de cirkel binnenvaart wordt punt A gezet. Bij het verlaten van de cirkel punt C. Daar

tussen bepaal je zelf punt B want deze dien je zo ver mogelijk van de lijn A-C te zetten. Naderhand heb je dus de driehoek A-B-C gemaakt. De oppervlakte van deze driehoek binnen de cirkel is je score, hoe groter hoe beter. Jan Fokken behaalde hier het beste resultaat, zie onderstaand voorbeeld van Mathijs.

Hierboven zie je aan de rode lijn de track van Jan Fokken. Door meer dan een halve kilometer van de lijn A-C af te wijken heeft Jan een driehoek gemaakt. De oppervlakte van deze driehoek is het resultaat, in dit geval de winnende score van 1,26 km2. Hierna staat een Judge Decleared Goal gepland in Valthermond waar een

meetteam aanwezig is. Helaas ligt dit punt zo ver naar rechts dat niemand daar kan komen. Toch is deze marker juist heel belangrijk want voor de laatste opdracht van vandaag moet je zelf een doel zoeken op minimaal 2 kilometer afstand van de vorige marker, een zogenaamde Fly-On. De coördinaten daarvan moeten we met een stift noteren op de marker die er straks uit moet. Deze marker moet dus zeker in het bezit komen van de observer. By the way, we hebben vandaag een hele aardige observster . . . mijn eigen dochter Nienke. Omdat we toch het PDG doel niet kunnen bereiken, wachten we tot de crew onder ons rijd alvorens de marker met het coördinaat er uit gaat. We kunnen daarbij niet te laag varen want we hangen recht boven de bebouwing in Tweede Exloërmond. Ik laat de marker

los en de crew meld direct dat ze hem zien vallen. Net naast de straat, precies tussen 2 huizen . . . of toch net op het dak, oeps. Hij ketst af op een dakpan en beland netjes in een plantenbak. De marker is veilig en wordt door Nienke ingemeten met de GPS. Wij dobberen ondertussen rustig verder over de gewassen richting

Musselkanaal, op weg naar ons laatste doel. In het dorp is het op dit vroege tijdstip al heel gezellig. In de plaatselijke haven liggen vele plezierjachtjes met vlaggetjes versiert en in de tuinen staan schitterende dames in kleine nachthemdjes naar ons te zwaaien. . . . Dat laatste heb ik wel een heel klein beetje geromantiseerd. Even de hoogspanning over en daar achter het kanaal ligt het kruispunt wat we hebben uitgekozen. De crew is aanwezig op ons laatste doel, Nienke rent naar het kruispunt, spuit het middenpunt af en nog voor de verf is opgedroogd heb ik de marker over het kanaal geslingerd. Door deze handicap kwam mijn score op 14,40 meter van het doel. Helemaal niet slecht want enkel Jean Louis had beter gedropt dan ik, hij scoorde 10,40 meter, en daarmee goud. Wij gaan op zoek naar een

landingsplekje. Veel pas ingezaaid gewas dus de mogelijkheden liggen niet echt voor het oprapen. Het enige veldje wat op onze route ligt en ook geschikt zou zijn om te landen, wordt bewaakt door een enorme stier die ons nauwlettend in de gaten houd. Geen optie wat mij betreft en Erwin is het daar gelukkig mee eens.

Even verderop is de crew van Jan Fokken bezig de ballon in te pakken op een klein stukje groen. “Hey Bos, wat moet jij daar nou weer”, roept Jan naar boven. “Mwa, ik wilde eigenlijk naar Coevorden maar dat komt volgens mij niet helemaal goed zo” grapte ik. Hetzelfde kleine veldje halen we net niet maar in de verte ligt de zandafgraving van Sellingerbeetse. Dat zie ik wel zitten. Stukken ruig terrein wat op dit moment nog mooi droog is, daar komen we wel weg. Vanuit de lucht te zien zijn de hekken niet op slot, dus de auto kan er in.

Zo gezegd, zo gedaan. Erwin plant de ballon op een grote bult en samen met de crew slepen we deze naar de weg waar we zonder problemen kunnen inpakken. We rijden nog even terug naar onze eerste marker in Eesergroen en met dank aan de boer mogen we een klein zandpaadje oprijden waar de marker nog

ongeschonden op ons lag te wachten. Mooi op tijd want de search period verstrijkt over een half uur. We brengen Nienke terug voor het debriefen waarna er een noodzakelijk ontbijt op het programma staat. Het was een mooie ochtend. Wachten wat de avond zal brengen want er ontstaan op dit moment buien boven Nederland. Vrijdagavond. Vanmiddag hebben we hier in het noorden enkele leuke buien gehad met zelfs onweer maar dit ongewenste weerbeeld heeft Nederland inmiddels weer verlaten. Op de avondbriefing staat er helaas nog wel een stevige wind. Hopen dat het net zo verloopt als gisteravond. Op de briefing een verrassing, Bert stuiver had iets leuks bedacht. Bij elke task is er altijd 1 piloot die de volle 1000 punten pakt. We geven deze piloot vanaf nu een gouden marker. Een leuke gedachte en

mogelijk een mooi verzamelobject. De diverse piloten krijgen de marker onder applaus uitgereikt. Na lang wachten blijkt een vaart er vanavond helaas niet in te zitten. De wedstrijdleiding wil deze tot nu toe geslaagde wedstrijd niet verpesten door onder marginale omstandigheden te gaan varen. Daar heeft ook

niemand een probleem mee. Dus . . . in één van de huisjes komt de krat Duvel tevoorschijn en rol ik later dan gepland in mijn nest. Zaterdagochtend, bij elk kampioenschap is er meestal één ochtend die uitblinkt met mooie foto-momenten en ik heb zo’n gevoel dat dit hem gaat worden. De belangrijkste ingrediënten zijn aanwezig, weinig wind en een heerlijk ochtendzonnetje. De tasksheet begint met een Fly-in gevolgd door 2 maal en Judge Decleared goal. Dat betekent dat de hele meute in ieder geval 3 keer achter elkaar hetzelfde doel heeft en daar kan ik als fotograaf wel wat mee. Het eerste doel ligt bijna bij mijn oom en tante voor het huis in Valthermond. Henry en Nienke worden er heen gestuurd om de metingen te doen. De teams mogen op een kilometer afstand van het eerste doel starten

maar het valt ter plaatse nog niet mee om een geschikt veldje te vinden. Een groepje van 6 rijdt daarom het bos in en via een weggetje met kinderkopjes komen we bij een enorm groot veld met laag gras, het kan niet mooier. Er wordt nog wat gemeten maar vanaf hier zal het wel moeten lukken. Op het moment dat het spul overeind staat begin ik alvast te rijden want het doel ligt eigenlijk heel dichtbij en ik wil natuurlijk niks missen.

Ik zie Erwin en Chris al boven het doel hangen. Direct wordt ik door die strenge blonde observster gemaand om mijn auto iets verder van het kruis te parkeren. Het groepje ballonnen komt langzaam recht op ons af, met één uitzondering. De racer van Jan Fokken krijgt een westelijke stroming onder de kont en drijft helemaal

van het doel weg, terwijl hij toch op ongeveer dezelfde hoogte hangt als de rest. Is dit een effect van de Hondsrug, een zandrug die van Emmen naar Groningen loopt, wie weet. Dit levert hem een score op van maar liefst 210 meter, de slechtste. Jean Louis Becker komt als eerste van de groep op het kruis en laat beheerst zijn gravity marker vallen, dit is met 3,17 meter dan ook gelijk de beste score op dit doel. De fotograaf van vakantiepark het Kuierpadtien gaat helemaal uit zijn dak. “Ik heb een foto van een vallende marker gemaakt van onderen”. Prachtige fotomomenten, zoals ik al had gehoopt voor deze ochtend. Doel 2 ligt erg dicht bij doel 1 en dat geeft me eigenlijk te weinig tijd om daar een geschikt fotoplekje te zoeken. Henk Broeders wint die task trouwens met 47 centimeter. Ik besluit om

maar direct door te rijden naar het derde doel op de Valtherdijk waar ik mooi op tijd ben want in de verte nadert de colonne al. Mathijs had zich hier samen met Don Cameron genesteld en het werd al gauw gezellig met allerlei toeschouwers. We gebruiken mijn auto met alarmlichten als parkeerafstand van 100 meter.

Er komt een dame aangefietst met een crew T-shirt aan, het blijkt de zus van deelnemer Bert Stuiver te zijn. “Ik kom eem kieken”. Mathijs kan het taaltje zelfs verstaan, zijn vrouw Leny blijkt uit Groningen te komen. Don Cameron was verbaasd te zien dat men hier in ons mooie Drenthe de ballonnen zelfs per fiets kan volgen.

Ook hier komt JL met zijn geleende Cameron demonstrator bijna boven het doel uit. Hij laat de ballon zakken maar doet dit iets te rigoureus en zakt zeer snel richting de grond. JL zet zich zichtbaar schrap voor de impact maar vangt de ballon net boven de struiken weer op, dat scheelt dan mooi 500 punten, negatief wel

te verstaan. Ook hier een gravity opdracht, dus op het kruis mikken is dan heel verleidelijk maar levert je wel 50 meter extra bij je score op. Henk Broeders komt amper op een meter hoogte over de weg gevaren en moet zijn marker op het asfalt neerleggen. Rick de Groot en Johannes Kooistra naderen op bijna hetzelfde moment het doelkruis. Rick hangt laag en Johannes corrigeert zijn koers nog iets op 40 meter hoogte. Zijn correctie is succesvol maar door zijn hoogte krijgt hij een iets hogere snelheid en komt precies op het moment van markeren boven de grote ballon van Rick te hangen. Gelukkig kon ik die Friese woorden uit zijn mond op dat moment niet verstaan. Achteraf blijkt zijn score wel beter te zijn dan die van Rick. Tussen elke markerdrop meten de crews en de observers snel de

markers in, want men wil natuurlijk weer achter de ballon aan. Jan Fokken revancheert zich hier helemaal en pakt de kop van de ranking met 2,45 meter. De volgende opdracht is een Fly-On, een door de piloot zelf gekozen doel. Ik rij nog even die kant op want het lijkt alsof de meeste piloten toch hetzelfde doel hebben gekozen. De piloten mogen hun marker hier wel zover gooien als ze kunnen en er wordt mooi gescoord.

Henk Broeders neemt hier de leiding met 2,13 meter gevolgd door Jan Fokken die nu stabiel aan de top blijft met 3,61 meter. De vaart wordt afgesloten met een Angle opdracht die gewonnen wordt door de huidige Nederlands Kampioen Jan Oudenampsen. Een titel die hij morgen mogelijk kwijt zal zijn want dan volgt het moment van de waarheid. Op dit moment staat Henk Broeders keihard bovenaan met maar liefst 2410 punten verschil naar de nummer 2, Jan Fokken. Bijna een onmogelijke opgave voor Jan om dit nog teniet te doen. Eigenlijk is er maar één optie meer denkbaar. Jan moet het ongelofelijk goed doen tijdens de zaterdagavond en de zondagochtendvaart en Henk moet het ongelofelijk verprutsen. Maar zoals een bekend Duits spreekwoord zegt: “You never know how a cow catches a hare”. Zaterdagavond

een iets donkerder beeld op het startveld. De buienradar geeft een groot buiengebied wat snel noordelijk komt. Er volgt een extra briefing bij de flagpole met de laatste info. Het donkere weer wat wij zien zal volgens de meteo nog geen rottigheid met zich meebrengen. De vaart gaat door met 2 opdrachten, een Pilot Decleared Goal en wederom de succesvolle 3D shape in de vorm van een taart. De 2 opdrachten mogen dóór

elkaar afgewerkt worden, “Flown in any order” heet dat dan. De windrichting is erg discutabel, en veel piloten wijzigen op het laatste moment hun doelen welke ze vastleggen op een formulier en deponeren in de Declaration Box. Ik sta samen met mijn lieve vrouwtje langs de weg in het kleine dorpje Elp te kijken hoe de ballonnen naderen en herinner me een verhaaltje van Nini Boesman die ooit met haar gasballon in het donker boven Elp hing. Om zich te oriënteren riep ze naar beneden “Is dit Elp?”. Een toevallige passant ving dit op als “Help” en waarschuwde de volledige hulpdienst die massaal uitliep voor een dame in nood in een ballon. . .
“Hey Bennie”, roept Johannes die ons vanuit zijn mandje ontdekt. “Ik had mijn doel niet moeten verzetten”. Ik was er al bang voor. Als even later de

meeste piloten in hetzelfde weiland geland zijn, hoor ik diverse moppergeluiden. Er zijn veel foute inschattingen gemaakt. Thats life en zo gaat het bij wedstrijden. De wind heeft alle vrijheid om zijn richting aan te passen. Deze vaart was een beetje zuur voor Jean Louis. Het tasksheet gaf namelijk een verplichte solovaart aan. Dat betekent dat de piloot bij deze vaart, met uitzondering van een eventuele observer, geen extra mensen mag meenemen aan boord. JL had die niet begrepen en kende de regel ook niet.

De hele situatie heeft wel één groot voordeel voor zijn toekomst in de wedstrijdwereld, deze fout zal hij nooit meer maken. Dit keer moet hij het met een No Result doen en dat betekent geen enkele punt op deze opdracht. Op zondagochtend voeg ik me na een veel te korte nachtrust in alle vroegte weer als crew bij

team 9 en rijden we richting Valthermond voor de laatste vaart van dit succesvolle kampioenschap. Observer Norma uit Breda gaat met ons mee op stap. Het Fly-in doel ligt net als gisteren weer bij mijn oom en tante voor het huis. Gisteren had hun buurvouw vanachter de vensterbank zelfs 20 ballonnen gezien, maar zij heeft behoorlijk dikke brillenglazen. We moeten weer een tijdje rondtoeren om een geschikt plekje te vinden om de ballon op te bouwen. Je moet vanaf daar natuurlijk ook nog net de beschikbare winden kunnen benutten. Een aantal teams bouwt hun materiaal op aan de rand van een woonwijk, menig bewoner zal vreemd opgekeken hebben bij het openen van de gordijnen. We pakken het plekje wat vrijkomt nadat Chris Hartendorp is opgestegen. Een stel op leeftijd komt zeer nieuwsgierig dichtbij en

vooral de vrouw is zeer geïnteresseerd. Gisterochtend waren ze wakker geworden van een vreemd gebulder maar vandaag hadden ze extra vroeg ontbeten om het schouwspel niet te missen. Aan de grond is amper wind voelbaar maar toch hebben de ballonnen die ik al zie hangen een redelijke snelheid. Erwin vertrekt vanaf

de bosrand en wij pakken de restanten in de aanhanger en beginnen direct te rijden. We komen bij het eerste doel maar de marker is al gedropt zodat we direct met het inmeten kunnen beginnen. Het gehele meetlint van 50 meter moet worden uitgerold en er mag nog 10 meter bij. Het levert toch nog een 5e plaats op, dus dat kan er mee door. Henk Broeders deed het hier perfect met een score van 1,45 meter. De tweede opdracht was weer geniaal bedacht door die ouwe Boeing piloot. Mathijs heeft behoorlijk wat werk gehad op deze Minimum Distance Double Drop, een ronde scoringsarea met een radius van 100 meter welke met afzettingslint in 4 partjes verdeeld is. De opdracht bestaat hieruit om met 2 markers in 2 tegenover elkaar liggende kwadranten te markeren, met de markers zo dicht mogelijk bij

elkaar. Omdat helaas niemand dit doel kon bereiken, kreeg iedereen een No Result met het gelijke aantal punten. Mathijs kon onverrichte zake zijn lintjes weer oprollen. Doel 3 lag weer op de Valtherdijk en ook dit doel lag voor alle ballonnen buiten het bereik, behalve voor 1 slimmerik. Harry de Greeff had bedacht dat hij

de eerste 2 doelen maar liet voor wat ze waren en koos zijn startplek zo dat hij perfect op doel 3 zou komen wat hem de volle 1000 punten opleverde met een 3,70 meter score. De nummer 2 hier zat er 627 meter naast terwijl de rest van het deelnemersveld niet binnen de kilometer kwam. De eerste gouden marker voor Harry. De marker van ons team ligt langs de beruchte Mondenweg op 1299 meter van het doel en daarmee zitten we gezien de rest van de scores zelfs nog in de middenmoot. De marker laten we liggen want hij ligt uit het zicht van eventuele souvenirjagers. Hier moeten we dus straks nog even terugkomen. Wij willen graag bij de landing zijn als Erwin klaar is met de laatste opdracht van dit kampioenschap, een Elbow waarbij de piloten moeten proberen een zo groot mogelijke hoek te varen.

Johannes pakte goud met een mooie hoek van 56 graden. In Sellingerbeetse eindigde de vaart van ons team bij een vriendelijke boer. Paparazzifotograaf Bert Koning stond met zijn grote lens paraat en legde het tafereel vast. Op de terugweg gaan we nog even op zoek naar onze witte marker die in een maïsveld langs de Mondenweg ligt. Gelukkig is het maïs nog maar 10 centimeter hoog en kan het inmeten simpel via de

GPS gebeuren. Erwin bekend onderweg zijn grootste blunder op dit kampioenschap. Bij de eerste vaart waarbij een gravity marker drop gevraagd werd, kwam hij er op het moment van markeren achter dat hij niet het uiteinde van de sleep in de hand had, maar het zandzakje. De sleep hing keurig overboord. Snel corrigeren en los. Deze 31e editie van het Nederlands Kampioenschap Ballonvaren mocht zich verheugen op prachtige omstandigheden. Het was gewoon een erg mooi kampioenschap, de duim kan omhoog. Slechts 1 gecancelde vaart, 6 vaarten met 20 opdrachten, een hoop gezelligheid en vele mooie momenten. Henk Broeders pakte voor de elfde keer de titel “Nederlands Kampioen Ballonvaren” met een ongelofelijke voorsprong van 2796 punten op de nummer 2, Johannes Kooistra. Deze heeft op zijn

beurt maar 16 punten verschil op de nummer 3, de vorige kampioen Jan Oudenampsen. Die avond belt mij een piloot en verteld me met veel enthousiasme dat hij een aantal prachtige dagen heeft gehad en dat hoor ik graag. Wedstrijdvaren heeft zeker toekomst en ik hoop dat er een nieuwe lichting op zal staan welke zich bij het huidige vakkundige bestand wil voegen. Beleef je favoriete hobby eens vanuit een geheel andere hoek. Geen stress maar gezonde spanning. Nu is het de tijd voor de volgende generatie om van de oude rotten te leren. Het is een prachtige sport met ongekende opties. Bennie Bos