Luchtconcert Jovink en de Voederbietels

Vanaf vandaag ben ik fan van Jovink en de Voederbietels, wat een stelletje malloten zeg. De Achterhoekse rockband presenteerde op 31 mei de nieuwe cd-single “Harder”. En dat gebeurde op een wel heel speciale manier. En aangezien ik er een verhaal over schrijf, kun je wel nagaan dat het met luchtballonnen te maken
	moet hebben. A3 Ballon, recentelijk overgenomen door Jelke Haven, heeft zijn medewerking verleend aan een zeer bijzondere presentatie in de vorm van een live concert voor een zeer geselecteerd gezelschap. Het plan: op de laatste dag van mei gaan drie aan elkaar gekoppelde ballonnen bij het krieken van de dag de lucht in vanuit het Gelderse Harfsen. In ballon 1 zitten de bandleden, compleet met hun apparatuur en instrumenten. De ballon zal worden gevaren door Bas Spierenburg. In ballon 2 welke gevaren zal worden door Mathijs Eekhof zitten een aantal echte Jovink Fans die via het Radio3 programma van Giel Beelen en Wouter van der Goes een toegangskaartje konden bemachtigen. Gerty Dommerholt neemt ballon nummer 3 voor zijn rekening en deze is gereserveerd voor de landelijke pers en als het om ballonnen gaat, hoor ik daar ook bij. Het is woensdagochtend, heel erg vroeg, als ik
mijn auto op het al volle grasveld parkeer bij het balloncentrum van A3 in Harfsen. Ik moest lachen om de bus van de band, op de voorruit prijkte een sticker met de tekst “Amateur gynaecoloog”. De crew was al om 04.30 uur begonnen om de manden klaar te zetten. Die avond daarvoor had men de generale repetitie
gehouden in de loods waar de ballonnen liggen opgeslagen. Mand nummer 1 werd geheel geprepareerd met de geluidsinstallatie. Voor het drumstel was een verhoogd plateau gemaakt in één van de vakken waarbij de drummer zelf op de rand van de mand diende te zitten. Voor zijn eigen veiligheid zou hij een gordel dragen welke met een touw aan de mand gezekerd zou worden. Het is 05.30 uur en alle deelnemers aan het concert hebben zich inmiddels ingeschreven en zijn door Kim voorzien van de nodige badges en polsbandjes. Er wordt een korte briefing gegeven voor passagiers en pers door Jelke en de manager van Jovink. Op dat moment regent het miezerig maar dat stopt al vrij snel. “Er hangt aan de noordkant van de A1 nog een klein buitje welke ook onze kant op komt. Als dat overgetrokken is gaan we opbouwen en vertrekken”, aldus een zelfverzekerde Jelke. Tijdens de verplichte
regenpauze oefenden enkele bandleden nog even droog met hun gitaar in de gezellige ontvangstruimte alwaar op een grote tafel genoeg broodjes lagen voor de nuchtere magen. Na een beetje gesputter vanuit de hemel kon het feest dan eindelijk beginnen. Het startveld was keurig afgeschermd met een lint want er was nogal
	wat toeloop van de fanatieke Jovink aanhang. Een vader had zich met zijn twee dochters geïnstalleerd langs het lint met een tafel vol broodjes en koekjes. Hij bood me keurig een kopje koffie aan toen ik langs liep. Allemaal mensen met shirts van Jovink en andere kreten. Er liepen zelfs twee jonge meiden rond in oranje overals. De teksten op hun rug zal ik niet noemen. Parachutist Jean Louis Becker heeft een belangrijke rol op deze ochtend. Hij zal op een zeer bijzondere manier het eerste exemplaar overhandigen aan de manager van Jovink. De mand welke het podium moet zijn ligt op zijn kant. Drumstel, microfoons, luidsprekers, mengpaneel, alles zit er al aan. Men wacht nog even met het monteren van het aggregaat voor de stroomvoorziening omdat deze logischerwijs niet op zijn kant kan liggen in verband met brandstoflekkage. Veel mensen met micro’s en grote camera’s op hun nek, er loopt zelfs
een officiële Jovink cameraman rond. Veel kranten hadden enkele weken geleden al melding gemaakt van de plannen van deze ochtend. De ballonnen worden koud opgeblazen en inmiddels zie ik dat Jean Louis zich met een kabel heeft vastgeketend aan de kroon van de persballon. Hij gaat zijn trucje weer uithalen.



Op het moment dat onze ballon overeind komt, wordt hij vanzelf meegenomen en beland boven op de ballon. Voor de hitte had hij 2 paar broeken over elkaar heen getrokken. Als alledrie ballonnen overeind staan worden tussen de manden dikke touwen aangebracht. Het is nu zaak de ballonnen met de stof tegen elkaar te zetten
zodat er een eenheid ontstaat. Hiervoor gebruikt men een tractor om de manden te verslepen. De gelukkige fans zijn direct al enthousiast, het overkomt je natuurlijk ook niet elke dag dat je een superprivé concert mag meemaken van je favoriete band. Ik zie een silhouet van Jean Louis op zijn knieën op ons dak, zitten zal nu niet gaan bij het heet stoken van de ballon. Als alle drie ballonnen genoeg lift hebben, geeft Jelke het teken van vertrek en begint voor de piloten de taak om deze configuratie te besturen. Dit doen ze echter met uiterste professionaliteit. Constant letten ze op elkaar en geven signalen. Langzaam verheft het concertpodium zich compleet met zijn toeschouwers. De jongens zijn inmiddels begonnen met hun eerste nummer en ik moet zeggen, dat klinkt best lekker. Hollandse Rock and Roll. Wat een waanzinnig gevoel is het om op deze manier het luchtruim te kiezen, en
wat een voorrecht. De band speelt er vrolijk op los en de ballonnen hangen als één geheel in de lucht. Compleet Harfsen moet nu zo langzamerhand wakker zijn geworden van deze ruige muziek. Humor, dat hebben die jongens. Na het eerste nummer klinkt er ineens door de speakers “Hey jo, ik mot PISSE”. “Mot jij pisse???”. “Ja, ik mot pisse!!!”. “Joh, we stoppen straks wel effe op een parkeerplaats”. . . . . Geweldig!!!
	We stijgen hoger en bereiken de 1 kilometer grens. Het doel is bereikt, het hoogste openluchtconcert ooit. De camera die aan een lange stok buiten de mand is gemonteerd schut behoorlijk heen en weer door al die muzikale uitspattingen, dat zullen fraaie opnames zijn. De mannen spelen nog wat vrolijke nummers waarna het officiële gedeelte gaat beginnen. De man die nog steeds boven op onze ballon rondhangt, Jean Louis Becker, krijgt een seintje dat hij naar beneden kan komen. Er hangen speciale abseiltouwen van de top van de ballon naar de plaats waar ik me bevind. Tussen de drie ballonnen verschijnen ineens een paar voeten en even later een vrolijk lachende JL. Dit ziet er uniek uit vanuit ons mandje, terwijl we nog steeds op 1000 meter hoogte hangen. Als hij op 5 meter van onze ballon hangt vraagt hij de aandacht en stelt officieel de nieuwe cd aan de pers en de managers van Jolink
voor. Hier heb ik prachtige foto’s van kunnen schieten, een uniek moment. Helaas koste hem dit wel zijn oortje van de radio, het kabeltje bleek tussen een katrol te zijn gelopen en daar kunnen die koperen kabeltjes niet tegen. JL klautert verder naar beneden en ik geef hem nog een kontje waarop hij bij mij in het
compartiment kruipt. Hij overhandigt de vergrote versie van de cd aan manager André Nijman. De band zet het nieuwe nummer in, “Harder”, nu al bekend gemaakt als officiële soundtrack en slogan van de komende Asser TT. De fans genieten zienderogen, de mand staat soms behoorlijk te schudden. Na dit muzikale intermezzo wordt er vanaf de ballon waarin de band zich bevindt geroepen of we al champagne hebben gehad. JL antwoordt dat we die vergeten zijn. Voor de ogen van iedereen stapt hij op de rand van de mand, schreeuwt naar de ballon aan de overkant “Ik haal wel even een fles” en hij duikt spontaan uit de ballon de grote leegte in, een groot aantal mensen verschrikt achter latend. Lachen natuurlijk, want deze man heeft bijna een aangeboren parachute op zijn rug hangen en even later opent zich de witte matras. Hij scheert over een rotonde en leek er midden op te willen landen.
Gezichtsbedrog natuurlijk want hij was nog lang niet beneden. Even later zien we hem veilig aan de grond staan op een groot weiland. Hij vertelde me later dat hij werd opgepikt door een auto met fans van Jovink. Toen hij als verrassing voor hun ook nog de nieuwe cd uit zijn binnenzak toverde en deze overhandigde, was
	de auto bijna te klein. Bleek dat er toch wel een fles champagne aanwezig was en deze ging al gauw door de hele mand. Op de foto zie je mijzelf aan het champagneontbijt. Het was tijd om de ballonnen te ontkoppelen. Allereerst ging het podium los. Met een kort rukje en de schrik op het hart van de muzikanten werden 2 quick releases losgetrokken. Bas stuurde de ballon verder de hoogte in zodat de overige 2 ballonnen ook veilig los konden gaan en ook met een kleine ruk waren we gescheiden. De andere ballonnen hadden de touwen, dus die zware last hoefden we niet binnen te halen. Boven ons hoorden we nog duidelijk de muziek van de rockers, ze speelden ongestoord verder. Nu we weer solo vaarden, merkte ik pas dat we een behoorlijke snelheid hadden. Onderweg dreven we over een grote schuur waar in het dak precies een rechthoekig gat zat. “Hey Gerty, je bent hier gisteravond zeker
ook langsgekomen en net iets te vroeg geland”. Onze piloot gaf zijn passagiers de landingsinstructies en even later doemde al een mooi groot veld op. Dat konden we ook wel gebruiken want de wind was inmiddels toegenomen. Op hoogte hadden we een snelheid van 21 knopen maximaal gehad, hier aan de grond was het
gelukkig minder. Het inpakken ging snel, ondanks het feit dat de boer net zijn gazonnetje met verse koeienspul had geïnjecteerd. Ach, die handjes wassen we wel weer. We zaten in Baarlo, gemeente Aalten en hadden maar liefst 45 minuten nodig om met de bus terug te komen op de basis. Een beste afstand dus. Op de basis stonden Karin en Kim al klaar met de koffie, een verademing. Gelijk werd van iedereen de geheugenkaart ingevorderd en verschenen al snel de eerste beelden op het grote scherm. Na een half uur arriveerden ook de bandleden weer, spelen kunnen ze maar het waren niet van die snelle inpakkers. De media stortte zich op het viertal. Toen de jongens gevraagd werd hoe de volgende cd gepresenteerd moest worden, hadden ze al snel hun antwoord klaar. “We dachten aan een straaljager met aanhanger !!!”. Ze hadden een reuzemoment gehad. “Iedereen van Harfsen tot aan Aalten moet ons hebben gehoord”.
Onze medepassagier en Radio3 DJ Wouter van der Goes had een duidelijk antwoordt op deze ochtend: “Dit was echt kicken!!”. En dat kan ik alleen maar bevestigen. Mijn fotoserie over deze prachtige ochtend vind je hierboven in de rubriek "Ballooning Pictures". Bennie Bos