Uitgave 50 - Juli 2006 - Jaargang 5

1

Warsteiner Ballonfiesta Overijssel

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Bennie en Nienke Bos

Het eerste grote meerdaagse ballonevenement van Nederland is alweer voorbij. De Warsteiner Ballonfiesta Overijssel 2006 zoals het officieel gedoopt is mocht zich gelukkig prijzen met prachtig zonnig weer. Op sommige momenten zelfs tropisch heet. De aftrap werd gegeven op woensdagavond waarbij een 20tal

ballonnen opstegen vanaf het startveld achter het provinciehuis wat nog steeds in de verbouwing zit. De grote parkeerplaats voor de deur was dit jaar zelfs helemaal niet meer toegankelijk. Ook in de stad Zwolle zelfs stegen die avond nog een aantal ballonnen op. Ook op donderdagavond was het de moeite om de stad te bezoeken. 20 ballonnen waaronder een Warsteiner luchtschip en het grootste paard van de wereld, de Willy Naessens Horse van Gino Ciers uit België. Vele piloten vergaapten zich aan de prachtige trailer die Gino had aangeschaft om zijn beestje in te vervoeren. Ondanks dat de zon prachtig scheen, er weinig wind was en er absoluut geen kans was op regen of onweer, was er toch één bedenkelijk puntje. De windmeting met een heliumballonnetje gaf een windrichting uit het noordoosten. Een ballonvaart met deze richting zou na 5 kilometer moeten stoppen omdat er dan ineens

40 kilometer Veluwe opduikt. Hier wip je dus niet zomaar even overheen en een landing op de Veluwe is uit den boze. Aangezien de piloten hun passagiers toch graag een ballonvaart van een uur aanbieden, zou dit een probleem kunnen worden. Op de veldbriefing werd het “probleem” besproken en nogmaals werd de wind gemeten. Het kleine ballonnetje draaide al snel weg naar links waardoor de zorgen een stuk minder werden.

Voor de zekerheid zou Erik Pals als eerste opstijgen en de diverse stromingen gaan bekijken. Perfect, er zat genoeg sturing om een fatsoenlijke lange vaart te kunnen maken. Terwijl de kinderen (en hun ouders) nog druk gebruik maakten van de mogelijkheid om een oude ballon van binnen te bekijken, stegen de eerste

luchtreuzen op. Van buiten het veld verscheen het heteluchtschip wat zich een apart veldje had opgezocht. Gino nam met zijn special shape het hart van het veld in beslag, een paard heeft ruimte nodig nietwaar. Langzaam begon zijn crew het prachtige rode stofje uit te leggen en werden alle scheurbanen zorgvuldig dichtgemaakt. Niels Kon steeg op met de prachtig gekleurde PH-KUB, het eerste type 300 wat bij de Tsjechische fabrikant is gebouwd. Terwijl Gino enkele scheurbanen met een dun touwtje zekerde en ik ook nog maar eens in het binnenste van het paard had rondgewandeld, stegen alle ballonnen met passagiers op, het paard achterlatend. De wind werd op de vulopening gezet en weldra klonken de oh’s en de ah’s vanuit het rijktallige publiek. En hij is ontzettend trots op zijn ballonekke. “Een echte shape”, zegt ie, “geen ballonvorm met add-ons, maar helemaal geshaped”. Gino had mij uitgenodigd om als

eerste Nederlander een vaart te maken met deze bijzondere special. Dit was de vierde vaart sinds de ballon in zijn bezit is en ook bij de vorige Zweedse eigenaar heeft de ballon maar 4 keer gevaren en hooguit 30 uur getethered. Als ons mandje 5 meter boven de grond zweeft, komen eindelijk de benen van het paard los van

de grasmat achter het Zwolse provinciehuis. De benen zijn trouwens verrassend snel gevuld, dat zie ik bij andere shapes wel eens anders. Langzaam vertrekken we richting de andere ballonnen, het publiek in verbazing achterlatend. We zweven boven een oranje gekleurd Nederland en verbazen ons over de enorme voetbalgekte. “Zo zot zijn ze in België niet” verklaard Gino, maar ik twijfel aan zijn woorden. Op de enorme benen van het paard verschijnt de schaduw van de mand, een raar gezicht. Nog onwezenlijker is de schaduw van de ballon op de grond. Een gevolg van de onsymmetrische vorm van deze ballon is dat deze niet stil in de wind kan hangen. Langzaam draaien we naar links, dan weer naar rechts. Op zich geeft dat een mooi effect aan de grond, zo is hij natuurlijk vanaf alle kanten goed zichtbaar. Humor zit er bij die Belgen wel in, een oproep van de piloot aan zijn crew begint als volgt:

“Paard aan wagen . . . “. Met deze vaart haalden we trouwens de zaterdageditie van de Telegraaf die een foto plaatsten en al een nieuwe hit voor Andre van Duin hadden bedacht, “Er hangt een paard in de lucht “.

We dreven over de gevangenis van Zwolle, bij vele inmates moet de gedacht gerezen zijn om te ontsnappen met dit paard van Troje. Die prachtige grote paardenbenen (ik krijg gedonder als ik poten zeg) geven een bijzonder effect aan deze vaart, maar zijn lastig bij de landing. Ten eerste nemen ze het zicht van de piloot

gedeeltelijk weg en ten tweede is een aanvaring met het prikkeldraad aanwezig met alle kosten vandien. Hiervoor zijn aan alle vier de uiteinden dunne touwen gemaakt die via een katrol aan het branderframe zitten. Vlak voor de landing zijn de instructies dat ik en het andere crewlid elk 2 touwen nemen en langzaam de benen omhoog trekken tot boven het nivo van de mandbodem. Dit moet er vanaf de grond een beetje komisch uitgezien hebben. Gino werd helemaal lyrisch van die enorme velden die wij hier in Nederland hebben. “Ik begin te kwijlen, hier kunnen wij in België enkel van dromen” zei hij. Dit is ook de reden dat er in Belgie bijna niet met grote ballonnen wordt gevaren. Laat hem dan maar eens bij ons in Friesland komen, dan wordt hij helemaal gek. De landing ging zonder problemen op het weiland van een grote zorgboerderij. Het inpakken ging verbazend snel. . . . . . Op vrijdag gingen we al vroeg terug

naar Zwolle omdat organisator Geert Pals het aangedurfd had om maar liefst 4 gasballonnen te regelen. Uniek voor Nederland, het is al weer heel wat jaartjes geleden dat er hier meerdere gasballonnen op zijn gestegen. Er was een speciaal gedeelte afgezet waar de ballonnen werden gevuld. Rond 17.00 uur begon men met

vullen van de relatief kleine ballonnen. Het gebruikte gas heeft ongeveer vier keer meer hefvermogen in vergelijk met warme lucht. Dus waar voor vijf passagiers een 4000 m3 heteluchtballon nodig is (140) is nu maar een 1000 m3 ballon nodig. Voor deze gasvaarten kon men kaarten kopen en de meeste plaatsen waren op voorhand al verkocht. Het ballonspotduo Hetebrij had een plaats gereserveerd aan boord van de mooiste Warsteiner gasballon die bestaat, de witte ballon van piloot Willie Eimers. De andere 3 ballonnen waren geel en dat is eigenlijk de officiële kleur van het biermerk. Eimers heeft echter bij de aanschaf van zijn nieuwe ballon de directie van de Warsteinfabriek weten te overtuigen dat hij beter wedstrijden kan varen met een witte ballon. En dat heeft natuurlijk allemaal te maken met reflectie en opwarming van het gas. De zandzakken worden met een grote “Bobcat” aangeleverd. Voor dat gesjouw

was het ook veeeeeel te warm. Er stonden waarschuwingsbordjes, niet roken, geen open vuur en de GSM uit. Diegene die toegang hadden gekregen tot het veld kennen deze regels natuurlijk. Peter Kelder kwam aanzetten met een bordje “Umleitung” wat hij had “gevonden” bij een eerdere vaart en plaatste dit met de

pijl naar boven in de grond. Creatief en leuk voor de foto. Langs de afzettingslijn zaten veel ballonliefhebbers en de meeste van hun hadden nog nooit het opzetten van een gasballon gezien. “Wat is dit mooi zeg . . . prachtig, dit heb ik altijd al eens willen zien . . .  ik kreeg kippenvel toen de ballon overeind kwam . .” Zomaar enkele kreten die ik hoorde van de toeschouwers. Kortom, een gouden idee van Geert om gasballonnen op zijn evenement te hebben. Van de 4 ballonnen waren op voorhand 3 manden volgeboekt. De staanplaatsen in mand nummer 4 konden ter plekke op het veld verkocht worden. 2 crewleden van Peter van Harten zagen hun kans schoon en lieten Peter crewloos achter en ook Jacob Doornewaard en zoon Jarno waagden de stap. Inmiddels waren ook Gé Lazarom en Nini Boesman gearriveerd. Gé stond direct met zijn neus tussen de gasballonen, Nini koos ervoor om het

geheel nog even lekker relaxed vanaf het terras te bekijken. Zij moest later nog een officiële handeling verrichten. Het is de bedoeling dat de ballonnen een vaart van ongeveer 3 uur maken, om tegen sunset weer aan de grond te staan. De eerste ballon die vertrekt wordt gevaren door Horst van Hagen, een grapjas.

Hij heeft een zwakke lift, ziet mij schuin onder de mand staan om wat foto’s te maken en gooit mij welgemikt enkele volle scheppen zand in de haren. Dat kriebelt !!! Toen hij terug was heb ik hem in de partytent nog even bij zijn strotje gepakt. Daarna vertrekt Ulrich Seel, de wedstrijdpartner van Willie Eimers, in een kleine

640m3 ballon met de nickname “Gladbeck”. Deze ballon is diezelfde nacht trouwens nogmaals gestart maar dan vanaf de gasballonstartplaats in het Duitse Marl. Als de witte reus van Eimers vertrekt heb ik altijd kippenvel in mijn liezen, wat is dat ding schitterend. Jan en Johan gaan een prachtige vaart tegemoet en zijn achteraf zelfs over hun woonplaats Apeldoorn gekomen. Als laatste vertrekken de last minute gasten onder begeleiding van piloot Heinrich Brachtendorf. Ze gaan erg laag weg en komen op hoofdhoogte door het publiek wat natuurlijk allang aan de kant was gestapt. Ik zie Erika nog even bedenkelijk kijken naar de opdoemende bomenrij maar een extra schepje zand doet wonderen en zo hangen alle 4 de gasballonnen boven de stad Zwolle, een uniek moment. Op de achtergrond was men de hele avond al bezig om kleine ballonnetjes te vullen met helium en deze in een groot net te stoppen. Dit alles

was nodig voor de start van het project “Nederland leeft met water”. Voor het publiek werd een groot billboard geplaatst met daarachter alle ballonnen. Het was de eer aan Nini Boesman om de officiële start te verrichten door op een knop te drukken. Eerst werd ze nog even kort geïnterviewd waarin ze een leuke

anekdote vertelde. Bij het drukken van de knop werden duizenden kleine ballonnetjes los gelaten en kleurde de hele lucht achter het provinciehuis nog blauwer dan hij al was. Hierna stuiterden nog een aantal para’s van de gemeenschappelijke paraclub Eelde en Hoogeveen uit de lucht en toen was het weer tijd voor de heteluchtballonnen. Dit was de topavond en nu stonden dus ook het maximale aantal ballonteams klaar om te vertrekken. De richting bleek geen probleem want heel hoog ging het zelfs over de stad, richting Oosterwolde. De half gerebuilde “Nederland leeft met water” ballon van Virgin beleefde zijn doop. Er was wel een probleem ontstaan voor de specials, de wind was namelijk iets aangewakkerd waardoor de meeste shapes besloten om aan de grond te blijven. In de manuals van special shapes staat een maximale windsnelheid vermeld waarbij ze mogen varen. Peter Kelder vertrok

nog wel met de kip met aan boord de prijswinares van de fotowedstrijd van de vorige dag. Elk nadeel heeft dan weer zijn voordeel . . . de overgebleven specials konden nu mooi meedoen met de nightglow die gepland stond. En daar was men zeker toe bereid. Herman Kleinsmit met de kikker, Gino Ciers met het paard,

Jan Fokken met de ufo en Dinie Bosma met de molen. Dinie vertelde me dat ze onlangs met de molen naar Australië was geweest. Het doet me deugd dat deze ballon weer in het Nederlandse luchtruim te zien is. Helaas was enkele dagen geleden het bericht gekomen dat de aangekondigde splinternieuwe Mr.Bup special in de vorm van een schildpad net niet op tijd klaar zou zijn omdat er bij Cameron nog enkele aanpassingen gedaan moesten worden. Ondanks een licht briesje waarbij de ballonnen wat heen en weer zwaaiden was het een mooie nightglow waarbij het paard en de molen prachtig uitkwamen. Ook Erik Jan bouwde nog even snel zijn modelballonnetje op en met het minimandje tussen zijn knieën geklemd leverde hij een positieve bijdrage. Ik wil één kanttekening bij deze nightglow plaatsen . . . de kwaliteit van de muziek was matig, daar zijn dit type luidsprekers niet geschikt voor. Enkele jaren geleden

zag ik hier in Zwolle een nightglow onder begeleiding van een live band wat een hele mooie sfeer opleverde. De Warsteiner Ballonfiesta Overijssel kwam hiermee ten einde onder zeer mooie weersomstandigheden. Het toevoegen van de start van 4 gasballonnen was een enorme upgrade. Mijn mooiste foto's van dit evenement kun je hierboven aankiezen in de rubriek "Ballooning Pictures".   Bennie Bos

2

Gasvaart vanuit Zwolle - deel 1

Tekst: Erika van den Brink, Foto's: Erika van den Brink en Bennie Bos

Het is 9 juni als het Warsteiner Ballonfiesta in Zwolle zijn laatste dag nadert, de dag met de opstijging van 4 gasballonnen. Dat is zeker een reden om er heen te gaan ...4 gasballonnen die opstijgen in Nederland, dat is uniek, daar moeten we bij zijn. Maar voor die tijd moet er nog wel even gewerkt worden. 's Ochtends eerst

een ochtendvaart want dat gaat natuurlijk ook gewoon door, rond de middag weer thuis en ondertussen besloten dat we om ongeveer twee uur richting Zwolle zouden gaan want we hadden inmiddels vernomen dat daar de voorbereiding voor de gasballonvaart rond drie uur zouden beginnen. Daar aangekomen was het nog wel erg rustig en werkelijk niets wees erop dat hier, vanaf park Wezenlanden gasballonnen zouden moeten vertrekken. Maar goed, geduld hebben dan maar en het was droog, dus het was ook geen ramp om te moeten wachten. Uiteindelijk rond kwart over vier reden daar dan de auto's het veld op. En dan begint het toch te kriebelen, want heteluchtballonvaren is mooi, maar gasballonvaren is wel zoiets aparts. Ik had het al een paar keer van dichtbij gezien tijdens verschillende Gordon Bennetts en dat was super. Inmiddels was Wilhelm Eimers als eerste op het veld

en hij begon vrij snel met het vullen van de zandzakjes, trok de ballon uit en begon de ballon voor te bereiden op de vaart. Daarna nog even zijn collega gasballonvaarders helpen en toen was het wachten op de gasauto. Het was toen dus weer even rustig op het veld, dus ging ik met Henrik Holmqvist, inmiddels trotse eigenaar

van de Zweedse krant special, wat drinken en bijpraten, totdat mijn telefoon ging en Peter van Harten belde. Hij was inmiddels ook aangekomen op het veld en had vernomen dat er nog een paar plekken vrij waren in één van de ballonnen en hij wist dat ik dat heel gaaf vond. Nou daar hoefde ik niet lang over te denken . . . een gasballonvaart . . .  in Nederland, ja natuurlijk wilde ik dat.  Nog even snel een paar woorden tegen Henrik en daarna weer terug richting de gasballonnen, waar ook de andere passagiers stonden. Jenny de Ruiter, ook crew van Peter van Harten en Jakob en Jarno Doornewaard. Da’s leuk, allemaal bekenden in een gasballonmandje. We werden aan piloot Heinrich Brachtendorf voorgesteld. Hem had ik al eens in actie gezien tijdens de Gordon Bennett. Inmiddels was ook het vullen van onze ballon gestart, stroomde het veld langzaam vol met publiek, en kreeg ik toch wel

steeds meer kriebels in mijn buik, een gezonde spanning. Ik had natuurlijk al wel in de lucht gehangen maar niet onder een gasballon, dat is anders, heel anders. Drie ballonnen stonden klaar voor vertrek en in onze ballon werd het laatste beetje waterstof gepompt. We mogen inmiddels in de mand en dan word het echt,

echt !!! De eerste ballon van Wilhelm Eimers vertrekt, de tweede gaat en ook nummer drie volgt snel. Wij moeten nog even wachten en hadden alle bekijks, iedereen om één ballon heen. De vulslang wordt losgekoppeld, de ballon uitgebalanceerd door er nog een paar zandzakken af te halen. We zijn klaar voor vertrek en langzaamaan stijgen we op, erg langzaam. Het publiek sprintte aan de kant omdat de stijgsnelheid niet echt hard was, een vlaag van kippenvel vliegt er over mijn lijf, want wat is dit opstijgen gaaf, geen geluid van een brander, helemaal niks, alleen het geluid wat van het veld af komt. Nog even een schep zand eruit om ook over de bomen heen te komen en daar hangen we dan boven Zwolle. Na even vol verbazing te hebben staan genieten begin je het te realiseren, nog even denk ik “waar blijft die brander nou”, maar als snel ben je aan het idee gewend dat je onder een gasballon

hangt. De richting is de Veluwe, da’s leuk richting huis, weinig wind en heel veel rust, want je hoort niets. Het leuke is dat ze je op de grond ook niet aan horen komen. Als je ineens "hallo" roept, kijken mensen ineens

heel raar nadat ze zoekend in het rond hadden gekeken en dat er dan uiteindelijk een ballon boven hun hoofd hangt. We zetten koers richting Teuge, terwijl de andere drie ballonnen al boven het bos na Apeldoorn hangen. Wij landden net voorbij Teuge, nog een speciale ervaring. De grote rol sleeptouw wordt naar beneden gegooid en de ballon remt af om daarna tot stilstand te komen in het weiland. Door de grondploeg wordt er toestemming bij de landeigenaar gevraagd, en de ballon wordt naar het korter gemaaide land gesleept. Nadat ook de ballon is ingepakt en weer terug in de kar zit, is het even puzzelen om iedereen weer terug in de auto te krijgen. We rijden terug naar Zwolle met een zeer mooie ervaring rijker, iets wat zeker voor herhaling vatbaar is.... Meer foto's van deze fantastische vaart zijn te vinden op mijn website Balloonlife en op de site van VanHarten.  Erika van den Brink

3

Gasvaart vanuit Zwolle - deel 2

Tekst: Johan Hetebrij, Foto's: Johan Hetebrij en Bennie Bos

Op de voorjaarsdag van de Luchtvaart Historische Vereniging in april hoorden we van Nini Boesman dat er tijdens het Warsteiner Ballonfiësta in Zwolle dit jaar ook gasballonnen zullen opstijgen. Maar liefst vier gasballonnen van de Duitse sponsor zijn uitgenodigd om begin juni naar park De Wezenlanden te komen, en

dat is voor het eerst sinds lange tijd dat er weer gasballonnen in Nederland zullen opstijgen. Ik ben meteen enthousiast, en neem contact op met de organisatie: deze unieke mogelijkheid om in eigen land op te stijgen met een gasballon wil ik niet voorbij laten gaan. Het is inderdaad mogelijk om mee te varen, en vervolgens heb ik mijn broer op de hoogte gesteld van mijn voornemen. Ook hij vindt het leuk om mee te gaan, dus geven wij ons beiden op als passagier. Volgens de brief die we van de organisatie krijgen, zal er met de voorbereidingen van de gasballonvaart op 9 juni om 17.00 uur begonnen worden. Even voor die tijd melden wij ons bij de organisatie, en we zien dat de gasballonnen al aanwezig zijn. De vier ballonnen zijn al uitgelegd, en men is druk bezig de zandzakken te vullen. We vragen aan Geert Pals bij welke ballon wij ingedeeld zijn, en we mogen van hem nog kiezen. Die keuze is

snel gemaakt: naast de bekende gele Warsteiner-ballonnen zien wij ook een witte in het gras liggen. Dat moet wel de wedstrijdballon van Wilhelm Eimers zijn! Een witte gasballon houdt de warmte beter vast dan een gele, en dat levert voordeel op bij wedstrijden waarbij dagen achtereen gevaren wordt. Deze ballon werd in

2004 gedoopt in Thionville, bij de start van de Gordon Bennett-race. Eimers vertelde ons toen dat het hem veel moeite heeft gekost om een witte Warsteinerballon te krijgen, in plaats van de gebruikelijke gele. De eerste reactie van de directeur van Warsteiner was: wij verkopen bier, geen melk! Het lijkt ons leuk juist met deze ballon te varen, die we al zo vaak aan wedstrijden hebben zien deelnemen. Bovendien kennen we de piloot al. Met Eimers hebben we twee jaar geleden al eens een gasvaart gemaakt vanuit Marl, waarbij we na zeven uur in Emmen landden. Inmiddels is de Duitse vrachtauto met het gas ook gearriveerd, en kan het vullen beginnen. Onze ballon wordt als eerste gevuld, maar dat wil niet zeggen dat wij ook als eerste vertrekken. Als onze ballon staat gaat Eimers ijverig aan de slag om ook de andere ballonnen klaar te maken. Om kwart voor zeven zijn drie van de vier ballonnen gereed, en stijgt de eerste op. Wij vertrekken om precies zeven uur als derde ballon. Het startveld wordt kleiner en kleiner, en we zien steeds meer van Zwolle, de stad die we zo goed kennen omdat we er allebei naar school geweest zijn. Kort na de start passeren we de IJsselcentrale, waarna we iets lager gaan varen. Tijdens de daling waarschuw ik Eimers nog dat we wel erg snel naar beneden gaan. Zijn reactie: geen hoogspanningsleidingen, bomen of andere obstakels? Dan is er niets aan de hand! En vlak voordat we de grond zouden raken stijgt de ballon weer, een klein

schepje zand overboord gooien was al voldoende. Enkele deelnemers aan een viswedstrijd kijken vreemd op dat er een ballon zo laag over hen heen gaat, en dan gaan we weer hoger varen, waarbij we de IJssel volgen. Zo hoog in de lucht is het echt fantastisch: de rust, de stilte, je bent echt aan het varen op de

wind. Achter ons zien we dat de vierde gasballon inmiddels ook is opgestegen, en langzaamaan varen we in zuidelijke richting. Eimers haalt een fles tevoorschijn, en voorziet de vier passagiers van een beker. Samen brengen we nu een toast uit op deze bijzondere vaart. Er is alle tijd om in deze rustige omgeving te genieten van een drankje, van het uitzicht, en van de rust. Ook de piloot, die voor de start zo hectisch met alles tegelijk bezig was, is helemaal tot rust gekomen. Geen gedoe met branders, maar gewoon genieten van de vaart… Even zijn we in het gezelschap van twee gemotoriseerde paravliegers. Zelfs Eimers pakt nu zijn fototoestel om dit vast te leggen, en vier camera’s klikken er lustig op los. Terwijl iedereen aan het fotograferen is zet de ballon weer een daling in, en ik kijk: geen hoogspanningsleidingen, bomen of andere obstakels, dus er is niets aan de hand. Net te laat deel ik

wederom mijn zorgen over de daalsnelheid: we raken nu even de grond, waarbij twee drinkbekers overboord vallen… Een paar scheppen zand overboord, en al snel zitten we weer op de gewenste hoogte. Vliegveld Teuge komt in zicht, maar daar wordt ’s avonds niet meer gevlogen. Inmiddels gaan we meer naar het

zuidwesten, waarbij we zien dat één van de eerste gasballonnen inmiddels aan de westkant van de snelweg Zwolle-Apeldoorn geland is. Bij de afrit Apeldoorn-Noord gaan we over de snelweg heen, en we varen precies over onze woonplaats Apeldoorn. Dat is natuurlijk helemaal mooi: al die bekende pleinen, gebouwen en parken zien we nu eens van boven! “Hé Jan, heb je daar vroeger niet gewoond?”, en ja hoor: het huis aan de Deventerstraat is goed te zien. Vervolgens varen we recht over het centrum, en in de verte ontwaren we zelfs paleis Het Loo. Eenmaal over Apeldoorn heen begint de Veluwe. Veel bossen, dus weinig landingsmogelijkheden. Met een heteluchtballon zou je zeker al voor Apeldoorn landen, maar voor ons is dit geen enkel probleem, zegt Eimers, er is nog gas en ballast genoeg. In de verte ziet hij al weer wegen met grasvelden, dus landingsmogelijkheden volop. Voor de gasballon die

achter ons zit wordt dit toch te laat, want iedereen wil wel graag voor zonsondergang landen. Daarom landt die ballon net voor Apeldoorn, in de omgeving van Teuge. Terwijl de zon als een vuurrode bol in het westen te zien is, varen wij hoog over een schietterrein. In de verte ligt Otterlo, en daar achter het nationaal park de Hoge Veluwe. We zien de ballon voor ons bij Otterlo landen, net voordat er weer een groot stuk bos begint. Wij varen dezelfde koers, en landen uiteindelijk op een klein grasveld, niet ver van de andere ballon.

Het is inmiddels net tien uur geweest, we hebben dus een vaart van drie uur gemaakt. Na het inpakken nodigt de landeigenaar ons uit om nog even iets te drinken, bij hem in de tuin. We nemen de uitnodiging aan, en even later komt de beste kerel aanzetten met een krat… Warsteiner bier! Je begrijpt dat het nog een gezellige avond werd, waarbij we pas tegen middernacht weer in Zwolle terug waren…  Johan Hetebrij

4

360 vierkante meter kunst

Tekst en Foto's: Kubicek Balloons Tsjechië

De Tsjechische Kubicek fabriek heeft alweer een uitdagend project afgesloten met ballonnummer 423, Le-Puy Massif. Een Kubicek BB37N. Kun je het je voorstellen, 360 vierkante meter handgeschilderde kunst !!!! 3 gelijke afbeeldingen gemaakt door onze ballon artiest werden onlangs op een heldere ochtend tentoongesteld op de open air galerie bij onze fabriek in Jarni Street. Het is moeilijk te zeggen of dit ooit eerder gepresteerd is. Onderzoek naar grote schilderijen op canvas of textiel leverde geen vergelijkingen op. Da Vinci’s grootste schilderij, The last Supper had een oppervlakte van 40 vierkante meter. Bekijk eens de details van dit meesterwerk. Als er nog iemand interesse heeft om te varen met een enorme afbeelding van de Mona Lisa boven zijn hoofd, neem dan gerust even contact met ons op.   of kijk op de website.      Kubicek Balloons

5

Duits kampioenschap 2006 - deel 1

Tekst en Foto's: Christian Michel

Het Duitse kampioenschap ballonvaren werd van 23 tot 28 mei gehouden in Weilburg. Het was al heel snel duidelijk dat de score van vorig jaar met 31 opdrachten niet te verbeteren viel. Dat het zelfs al een hele opgave was om het kampioenschap geldig te krijgen door 2 vaarten met 5 opdrachten te maken hadden we

ook niet kunnen bedenken. Helaas had Petrus dit keer weinig sympathie voor de 34 deelnemers uit Duitsland, Zwitserland, België, Luxemburg, Engeland en Spanje. Tijdens de General Briefing en de aansluitende eerste wedstrijdbriefing op dinsdagmiddag blies de koude wind met 16 knopen om onze oren, met uitschieters naar 25 knopen. Men besloot nog voor een extra briefing op het startveld, maar de wind was niet onder de indruk. Op woensdagochtend was het hoogtepunt van de competitie. Met stralende zonneschijn en een grondwind beneden de 10 knopen konden we aan een start gaan denken. De hogere winden van 25 knopen beloofden echter ook een snelle vaart. Wedstrijdleider Werner Trippler overhandigde de piloten 4 opdrachten. Aangezien begonnen werd met een Fly-In waarbij men eerst nog even een willekeurig Hesitation doel moest aanvaren was de

plaats om te starten een keuze van de piloten. De meesten vonden hun plek ten oosten van Limburg (Duitsland) en bouwden hun ballonnen op onder licht nevelige omstandigheden.

Een bijzonder motief voor de aanwezige fotografen. Met hoge snelheid gingen de ballonnen richting de doelen. De crews en windmeetteams hadden moeite om op tijd ter plaatse te zijn. Het Fly-In doel welke op het officiële startveld in Weilburg lag gaf goede stuurmogelijkheden op laag nivo, als men tenminste op tijd in

die lage windlagen terecht kon komen. Het volgende doel was een Fly-On en deze was al een stuk moeilijker omdat er in de vaarrichting nog 2 PZ’s lagen, gebieden waar men respectievelijk op 2000 en 2500 foot MSL overheen moest. Velen hadden dit niet op tijd in de gaten en kwamen ver rechts van het doel uit. De Maximum Distance die volgde moest uiterlijk om 08.15 gevaren zijn. Alle piloten probeerden in de langzame grondwind terecht te komen om daarmee zo ver mogelijk naar het noorden te gaan en tegen 08.15 de rand van de kaart bij Wetzlar te bereiken. Hier gingen een aantal piloten door een technisch mankement de fout in. Piloten die gebruik maakten van een laptop of pocket pc en daarmee hun doel en tijd hadden berekend kwamen er plots achter dat de tijd van de pc achterliep ten opzichte van de officiële GPS tijd. Bij het toekennen van de punten kwam er nog een technisch probleem

aan het licht. De Bluetooth ontvangers van de PC’s in de mand vertoonden een hoogteafwijking van ongeveer 140 foot ten opzichte van de officiële loggers. Hierdoor werden bijvoorbeeld strafpunten toegekend aan onze wereldkampioen Markus Pieper die zich aan de hand van zijn pocket pc op veilige afstand boven een PZ

waande maar aan de hand van de loggermeting te horen kreeg dat hij er wel degelijk in zat. Tijdens de lange wachttijden die we hadden in verband met het weer werd wel duidelijk dat dit een structureel probleem was. Hier geldt dus voor alle wedstrijdpiloten dat ze goed moeten oppassen.

Na deze eerste vaart plaatste Uwe Schneider zich op de eerste plaats met een voorsprong van 300 punten en iedereen ging al uit van de gebruikelijke uitslag. Maar eerst kwam het slechtste weer over de ballonvaarders heen wat ooit bij een Duits kampioenschap heerste. Er werden een divers alternatief programma aangeboden waaronder een bezoek aan een ijzerertsgroeve en het kasteel van Weilburg. Meestal waren de vooruitzichten totaal uitzichtloos zodat we direct over konden gaan naar het gezelligste onderdeel van de dag. Eén keer besloot men nog tot een veldbriefing maar ook dat

was zinloos. De groene vlag werd voor een seconde gehesen, kinderen begonnen te juichen en enkele teams trokken de ballonnen uit de zak. De direct daarna gehesen zwarte vlag kon op weinig sympathie rekenen. Tijdens een discussie hoe we eigenlijk moesten handelen in het geval we niet de vereiste 2 vaarten konden

maken waardoor het kampioenschap geldig zou zijn, bood Frank Noack (Locke) zich spontaan aan om de titel van “Duitse Kampioen” dan maar op zijn schouder te nemen. Iedereen was laaiend enthousiast. Zover hoefde het gelukkig niet te komen want op de zaterdagochtend ontstond er een kleine opening. Omdat het gevaar nog wel aanwezig was van een klein buitje, verzamelden de teams zich in de buurt van Limburg voor een veldbriefing waarbij 1 van de 2 opdrachten werd gecanceld. Zo bleef er enkel een Fly-In over. Op grond van de redelijk hoge windsnelheid aan de grond was deze opdracht vrij snel uitgevoerd. De meeste piloten hadden niet meer dan een kwartier nodig om het uit te voeren. De sterke bovenwind blies ook Uwe van zijn eerste plaats af. Sven Göhler was daar niet minder gelukkig om want hij nam de leidende positie over. Uwe kwam op 2 en plaats 3 ging naar de Engelsman Mike

Howard. Een moeilijk kampioenschap kon gelukkig nog op het nippertje gered worden dankzij de goede weersvoorspellingen van Michael Noll en het uithoudingsvermogen van Werner Trippler en zijn Team. Veel lof voor de plaatselijke organisatoren, vooral aan Anke Bauer die telkens op de steeds wisselende tijdplanning wist te reageren. Tot de volgende DM.   Christian Michel

6

Duits kampioenschap 2006 - deel 2

Tekst: Torsten Mönch, Foto's: Jürgen Hörch

Wat moest dit worden?? De vooruitzichten voor het komende Duitse Kampioenschap waren absoluut niet bijzonder. 2 jaar voorbereiding, kwalificatiewedstrijden, trainingen en dergelijke en dan de kansen om te kunnen varen gelijk aan nul. Toch reden we op 22 mei richting Weilburg. Er waren 2 trainingsvaarten gepland

die echter door het slechte weer uitvielen. Bij het inchecken op 23 mei in de vroege ochtend zag het weer er zeer goed uit en hadden we hoop op een mooi kampioenschap. We hadden ons erg verheugd op deze wedstrijd waar deelnemers uit heel Europa op afkwamen. Dinsdagavond zou het feest beginnen, maar de vaart werd op het startveld gecanceld. Woensdagochtend zag het er allemaal prima uit. Een briefing met 4 opdrachten, Een hesitation Waltz, Fly In, Fly On en een Maximum Distance Tijd. De pret kon beginnen. Door de snelle en zeer variabele winden waren deze opdrachten goed te volbrengen. De eerste opdracht verliep voor mij niet helemaal goed. Te vroeg opgestegen en de startplek te ver weg gekozen. Het resultaat was dat ik van hoog moest gooien en mijn marker op 51 meter van het doel viel en dat was in vergelijking tot de anderen niet erg goed. Verder naar de Fly in waarbij ik beter

mijn best deed en scoorde op 1,13 meter. Bij de Fly On kwam ik na veel links en rechts te dobberen van de ideale lijn uiteindelijk op 2,73 meter van het doel uit. Dit had mij echter teveel tijd gekost om nog fatsoenlijk op mijn Maximum Distance te kunnen scoren omdat ik maar een kort afstandje kon maken binnen de gestelde

tijd. Vlak achter Wetzlar zijn we geland waarna we inpakten en terug reden naar Weilburg. Die avond werd ik verrast met het resultaat. We hadden die ochtend 2 keer 1000 punten gepakt en bevonden ons nu op plaats 6 in de ranking. 1000 punten krijg je als je het beste scoort op een opdracht. Het slechte weer liet niet langer op zich wachten maar omdat ballonvaarders optimisten zijn, deden we toch een veldbriefing. Voor niks natuurlijk, de vaart werd gecanceld. Voor de lol werd op deze briefing eventjes de groene vlag gehesen. Een aantal teams namen dit zeer serieus en trokken de ballon uit de zak. Thomas, de man die de vlag had gehesen, werd nog net niet gestenigd. De vaart op donderdag werd direct afgeblazen zodat we konden uitslapen en aansluitend de gaststad Weilburg gezocht hebben. Ook die avond weer geen mogelijkheden om te varen en zo ging het verhaal verder. Ook vrijdag werd

gecanceld en voeren we naar de Rijn om een paar flessen van die bekende wijn te kopen. Vrijdagavond was de bui nog steeds niet over en ons geduld raakte bijna op. Deze avond werd ons een leuke presentatie voorgeschoteld van de Engelse piloot Mike Howard over zijn ballonavonturen. Op zaterdagochtend werd ons

door onze geweldige (!!!) meteoman een kleine kans gegeven op een vaart. Hij zou gelijk krijgen, eindelijk weer vaarweer. De regengebieden jaagten door Europa en er was slechts een korte vaart mogelijk. Op de veldbriefing kregen we te horen dat er maar 1 opdracht werd gegeven, een Fly In. We zochten snel een plek om te starten en deden een windmeting, dat moet lukken vanaf hier. Direct na de start zagen we al dat de startplek goed gekozen was. Er zaten nog niet veel ballonnen voor ons. Dat was nadelig voor de orientatie, maar mogelijk ook wel gunstig. Het doel lag namelijk op een heuvel en bij het aanvaren kon je zeer gemakkelijk de fout in gaan. We voeren het doel hoog aan en lieten de marker op het juiste moment vallen, 1 meter en 90 centimeter !!!! Wat zal dat voor een score geven, dachten we. Toen we terug kwamen op het competitiecentrum bleek dat we weer een volle 1000 punten hadden

gescoord en we waren volledig happy met het resultaat. Bij de avondbriefing bleek dat we waarschijnlijk op plaats 5 terecht zouden komen. De briefing werd nog 2 keer opgeschort en viel uiteindelijk toch weer ten prooi aan de weergoden. Na het avondeten, zoals elke dag gesponsord door de stad Weilburg, gingen we moe maar verwachtingsvol naar bed. Zondagmiddag vond de prijsuitreiking plaats met het aansluitende diner. De nieuwe Duitse kampioen werd Sven Göhler. Ons team werd uiteindelijk toch nog vierde, ontzettende vreugde.

Sensationeel, een droom ging in vervulling. Thuis gekomen konden we het gebeuren nog niet snel vergeten. Het was een week van veel wachten op het juiste weer en helaas konden we maar 2 vaarten maken. Dank aan de geweldige organisatie, de sponsoren en in het bijzonder mijn eigen team.    Torsten Mönch

7

Eindhoven Ballooning op andere locatie

Tekst: Alain Schepers, Foto: Bennie Bos

Van donderdag 13 tot en met zondag 16 juli wordt voor de derde keer Eindhoven Ballooning gehouden. Dit jaar stijgen de ballonnen niet op vanaf het terrein bij de Karpendonkse Plas, maar vanaf het terrein van de Technische Universiteit, die dit jaar vijftig jaar bestaat. Elke dag stijgen er circa dertig ballonnen op. Onder de deelnemers ook dit jaar weer veel special shapes, zoals de schildpad Mr. Bup, de kikker, de smurf en de Van Gogh-ballon van Bavaria. Het programma begint dagelijks om 18.00 uur met een demonstratie van miniatuurballonnen. Er is een minikermis en uiteraard veel horeca. Het publiek heeft gratis toegang. Vorig jaar trok Eindhoven Ballooning ruim 85.000 toeschouwers. Ook dit jaar wordt weer eenzelfde aantal bezoekers verwacht. Meevaren is nog mogelijk op donderdag, vrijdag en zondag. De zaterdag is inmiddels uitverkocht. Meer informatie over Eindhoven Ballooning is verkrijgbaar

via organisator Herman Kleinsmit, tel. 06-53759650 of E-mail.

Alles over het festival is te lezen op de website    Alain Schepers

8

Jovink en de Voederbietels spelen dak eraf

Tekst en Foto's: A3 Ballon

Het concert van Jovink en de Voederbietels vanuit de luchtballon ter promotie van de nieuwe single “Harder!” is een groot succes geworden. ’Het was super', zegt Jovink manager Ronnie Degen enkele uren na de landing nabij Aalten. Woensdag 31 mei, bij het krieken van de dag om 04:30 waren alle piloten en crewleden van A3

Ballon al aanwezig voor de voorbereidingen van de stunt. Een half uurtje later druppelden de bandleden met de Voederbietels langzaam binnen. Iedereen had een prima humeur en de sfeer zat er meteen goed in. Na op een paar regeldruppels gewacht te hebben konden de ballonnen opgebouwd worden en de bandleden geïnstalleerd worden in de grootste luchtballon. Met eerst een paar "stemmingen" van de instrumenten, begon Jovink met het concert en kozen de 3 aan elkaar gekoppelde ballonnen langzaam het luchtruim. De muziek was nog steeds te horen toen de ballonnen al lang richting de horizon vertrokken waren. Eenmaal boven Lochem stroomden de smsjes binnen van mensen die aan de grond ook mee konden genieten van het concert. De ballon met publiek in de mand, wie uitgeloot waren via radio

3 FM, ging flink op en neer door de dansende fans. De nieuwe single "Harder" werd halverwege de vaart

aangeboden door J.L. Becker, wie abseilend van bovenaf de ballon kwam om vervolgens met zijn parachute naar beneden te springen om de champagne te halen. Deze champagne vloeide rijkelijk toen iedereen weer veilig aan de grond stond. Het unieke hoogste luchtconcert ooit is geslaagd!   A3 Ballon

9

Ballonnen boven Oeken afgelast

Tekst en Foto's: Marion Verhaaf

Helaas gooide op zaterdag 3 juni het weer voor de tweede keer roet in het eten. Wat begon als een prachtige dag, eindigde in een avond met harde wind en zelfs een paar spatjes regen. Rond 17.00 uur begonnen de Old Balloon Collectors met het opbouwen van hun oude ballonnen. Om ervoor te kunnen zorgen

dat de kinderen in een ballon konden rondlopen, werd de PH-PPN (Parker Pen Nederland) uitgekozen. Dit is een grotere ballon, zwart met gouden strepen. Alleen waaide het op dat moment te hard, de ballon rolde van links naar rechts over de grond. Dan is het erin lopen als een ritje in de achtbaan, en dan sta je los. Niet echt veilig. Vandaar dat de kids weer werden teruggestuurd, en konden kijken als het wat rustiger werd. Daarna werd de ballon van het jongste lid van de club rechtop gezet. Daarbij gebeurde hetzelfde. Ook deze PH-BEV zwiepte van links naar rechts. Toch een teken dat de wind nog veel te hard was. Als een speelbal werd de kleine Cameron uit 1999 door de wind heen en weer gesmeten. Jacco Verhaaf, tevens jeugdlid van vv Oeken, was wel heel trots dat hij hier zijn ballonnetje heeft kunnen laten zien. Het was hard werken voor de mannen aan en in de mand. Erwin Pellegrom bediende de branders, hij

was de hulppiloot voor deze dag. Christoff Deyaert met vriendin Cindy, Tim Eyckerman en Djorry Simoen waren vanuit België met hun ballonnen naar Oeken gekomen. Uit Nederland was Ronald van de Weide met zijn broer aanwezig om hun ballon te laten zien. Als klap op de vuurpijl had het grote roze varken rechtop gezet

moeten worden. Hij werd al uitgelegd op de grond, de kabels waren al vastgemaakt aan de mand. Maar helaas, toen werd het weer echt spelbreker. De wind trok enorm aan, en boven het voetbalveld begon een donkere lucht zich samen te pakken. Hoewel de berichten 's middags nog zodanig waren, dat de piloten besloten gewoon te komen en te gaan varen, bleek 's avonds na vele malen bellen met de Meteorologische Dienst van het KNMI dat het toch slechter zou worden. De wind zou nog harder gaan worden, en als het door zou gaan, zou het in ieder geval een sportieve vaart worden. Harde wind brengt je wel ver, maar dan komt ook de veiligheid in het geding. Als je weer naar beneden wilt, is die wind er ook. En om te voorkomen dat er ook maar iets mis zou gaan, werd dan ook rond 20.15 uur besloten, om maar niet de lucht in te gaan. Zoals een van de piloten ook zei: “Je kunt beter 9 keer beslissen niet te gaan, en dan bedenken, het had toch gekund. Als 1 keer wel te gaan, en achteraf tot de ontdekking te komen, dat je het beter niet had kunnen doen”. De veiligheid van onze passagiers en piloten gaat voor alles. Vandaar dat is besloten het maar niet te doen. Voor iedereen natuurlijk een grote domper, mede omdat we het de 20ste ook al hadden afgelast. Toen was het weer ook al spelbreker. Maar zoals gezegd, veiligheid gaat voorop. We gaan volgend jaar gewoon weer met frisse moed verder, voor ons eerste lustrum op de velden van vv Oeken. 

Marion Verhaaf

10

Fraaie meteopagina

Tekst: Bennie Bos, Screendump: Ballooningcomp.nl

Hennie ten Dam van de Ballooning Company heeft zijn website uitgebreid met een zeer interessante meteopagina. Daarop is een wazig sneeuwend TV beeldje te zien, maar als je met de muis over de onderwerpen gaat zie je wat op het scherm verschijnen. Als je op de onderwerpen klikt komen ze groot in beeld en zo kun je allerlei sattelietbeelden zien en diverse weerkaarten opvragen. Een boeiende aanvulling en voor ballonvaarders zeker de moeite waard. Neem gerust een kijkje op deze website.

Bennie Bos

11

De enige special shape in Italië

Tekst: Federico Peron en Antonio Biasioli. Foto's: Federico Peron

Na vijftien jaar is er een nieuwigheid in de wereld van de aërostatica in Italië. Binnenkort zal een gigantische Special Shape heteluchtballon in de vorm van een halve sinaasappel, het Italiaanse luchtruim sieren. Het is sinds 1990, het jaar van het Wereldkampioenschap Voetbal, dat er nog een Italiaanse Special Shape luchtballon te bewonderen viel. De man achter dit prachtige idee is Antonio Biasioli, de meest befaamde

Europese reporter in de wereld van de aërostatica. Het was jarenlang zijn droom om zijn grote passie voor de luchtballonnen om te zetten in een concreet concept, en – na 4 boeken en zijn alom begeerde kalenders – biedt hij Italië nu de kers op de taart, kiezend voor de meest fascinerende maar ook meest engagerende weg. Piloot van het nieuwe ballonteam – Arancia Ballooning gedoopt – is Donatella Ricci,

de Romaanse Presidente van de FITA, Federazione Italiana dell’Aerostatica. De retrieving van de reuze citrusvrucht (3.400 m3) zal gebeuren door crew chief Caroline De Noble, die haar jarenlange Belgische ervaring als crewlid zal kunnen botvieren achter het stuur van volgwagen. De Cameron ballon vloog oorspronkelijk onder Zwitserse vlag. Hij luistert nu naar de Engelse registratie G-CDXW en is klaar om zich te laten bewonderen op de belangrijkste Italiaanse meetings en op enkele buitenlandse

manifestaties. Eén ding staat vast, deze opmerkelijke vrucht, zo hoog als een huis van vijf verdiepingen, zal zeker niet onopgemerkt blijven. De Padovaanse firma Allison SpA, producent en verdeler van beroemde gesigneerde merkbrillen, steekt de crewleden in een oranje outfit van haar merknaam TRY, onder het motto Try to Fly.   Federico Peron

Het woord is aan de eigenaar en mijn Italiaanse vriend Antonio Biasioli: Zondag 11 juni, 7.00u ’s morgens. De ochtend belooft een schitterende en warme zomerdag, de wind is rustig. Vier personen, allemaal in oranje outfit, maken alles in orde voor de eerste vaart van de Special Shape G-DCXW, onze Sinaasappel, in Italië. Nu dus staat diezelfde Arancia fier rechtop en startklaar voor het Kasteel van San Pelagio, op zo’n 10 km van Padova. Pilote Donatella roept de dichtsbijgelegen toren op, maar de sportluchthaven van Padova antwoordt met een doodse stilte, ze blijken pas te openen om 8.00 uur. Langslapers !! We besluiten noodgedwongen de toren dan maar op te roepen tijdens de vaart (aangezien we buiten de zone zullen varen is het niet verplicht maar enkel ter info) en Dona geeft om 7.30 uur het startsignaal. Zachtjes stijgen we op, vlinders fladderen rond in mijn buik, een vreemd mengsel van

opwinding, euforie en onrust manifesteert zich in mijn maag ... Ik besef plots ten volle dat Dona nog nooit eerder met een dergelijke Special heeft gevaren, het sluitsysteem van de parachute is volledig verschillend van een gewone luchtballon en sluit zich niet meer als de rip is opengetrokken. Verder is het ook afwachten

hoe de ballon zich gedraagt tijdens de vaart, met zijn afgeplatte vorm. Een bèètje ongerustheid is dus best op zijn plaats ... Maar al na een kwartier is het duidelijk dat Dona de ballon volledig onder controle heeft. Ze deelt ons opgewekt mee dat hij nèt zo reageert als haar vertrouwde ‘Zorro’, een Cameron 77. En ze kan spelen met de rotation vents om lucht te laten ontsnappen en de ballon zachtjes te laten landen. Een opgeluchte ‘oeffff’ ontsnapt vanuit mijn diepste binnen, ik ben klaar voor het Grote Genieten ! We overvaren de toeristische termische trekpleisters in de vulkanische Colli Euganei, Abano en Montegrotto. Ik zie van bovenuit een zee van hotels en zwembaden tussen de groene heuvels en de wijngaarden. En vele mensen menen nog te dromen en wrijven hun ogen uit als zij slaapdronken vanaf hun terras naar boven kijken ... een citrusvrucht van vijf verdiepingen hoog zie je

inderdaad niet elke dag in de blauwe lucht voorbijdrijven ... !! Na anderhalf uur rustig verderkabbelen (11 km in vogelvlucht), begint de zoektocht naar een geschikte landingsplaats. Dona mikt op een braakliggend terrein van amper een voetbalveld groot, ik hou mijn hart vast, maar ze zet de ballon kalm en vakkundig neer waar ze hem hebben wil ! GEJUICH .... kusjes en vreugdedansen !! AUGURI en COMPLIMENTI aan onze Pilotessa !!

De Prosecco ontkrukt zich met een vreugdeknal ! De motorkoffer van de volgwagen verandert in een ‘walking dinner’ en iedereen tast in euforie toe ! Een toffere ontbijttafel heb ik in geen jàren meer meegemaakt !!! Wordt (heel zeker !) vervolgd ... Antonio Biasioli

12

Zeppelin boven Waddeneilanden

Tekst: Leeuwarder Courant, Foto's: Skycruise

Het plan voor zeppelinvluchten boven de Waddenzee lijkt haalbaar. Het Toeristisch Platform Noardwest-Fryslan wil volgende zomer vanuit Harlingen met een luchtschip op Vlieland en Ameland gaan vliegen. De plannenmakers hebben een Zwitserse rederij gevonden die schepen beschikbaar heeft. “Het provinciebestuur

is enthousiast” aldus initiatiefnemer Berend Jansema. Voor de vier weken durende proef is 200.000 euro nodig. De plannenmakers doen een beroep op sponsors en op provinciegelden. “In November moet duidelijk zijn of we de financiering rond krijgen” aldus Jansema. De oud-burgermeester van Harlingen heeft goede hoop. Met name gedeputeerde Bertus Mulder toonde zich volgens hem erg geestdriftig. De benodigde vergunningen zijn aangevraagd en er wordt een zeppelinstichting opgericht. In het stichtingbestuur komen onder andere oud-vliegbasis-commandant Barney Booy, Vlielander Jan Houter en directeur Piet Visser van reisorganisatie Impala. De organisatie is van plan in Juli of Augustus 2007 voor vier weken een zeppelin te charteren. “Misschien dat we ook nog vanuit Lelystad gaan vliegen” zegt Jansema. “Met die locatie wordt het waddengebied vanuit de randstad beter bereikbaar. Een zeppelin

kan toch redelijk snel vliegen. De topsnelheid ligt op 100 kilometer per uur”. De zeppelinenthousiastelingen zien de vluchten niet als concurrentie voor de veerdiensten. Jansema schat de prijs voor een vliegticket op 200 euro. “Maar dat is met de natte vinger hoor. We willen de mensen het Wad vanuit de lucht laten beleven”. De routes liggen nog niet vast. “We hebben contact gehad met de Waddenvereniging en die staan in principe open voor het idee. We moeten kwetsbare gebieden mijden en niet te laag vliegen”. 

Leeuwarder Courant

Waarschijnlijk zeker gaat het hier dus om het bedrijf SkyCruise uit Zwitserland. Op de foto's zie je het type luchtschip wat zij gebruiken. Je kunt ook de webcam bekijken waarop regelmatig een luchtschip in actie te zien is. Ook de nog grotere Zeppelin NT is regelmatig weer te zien op de webcam in Friedrichshafen in Duitsland.   Bennie Bos

13

Clustervaart in Alabama

Tekst: John Ninomiya, Foto's: Shelia Chatham, Mike Sumrell,

John Goddard, Janet Patton, Bob Dunnington en John Ninomiya

Ik was uitgenodigd om te komen varen op de Alabama Jubilee, een hetelucht ballonfestival dat dit jaar voor de 29e keer werd georganiseerd. Het evenement vond plaats tijdens het Memorial Day weekend in Point Mallard Park in Decatur en trekt elk jaar vele duizenden toeschouwers. Dit was een evenement waarbij ik door

de jaren heen al zo vaak had geprobeerd om uitgenodigd te worden maar waar het antwoord altijd steevast luidde: Bel ons niet, we bellen u. Wie me dit jaar goed gezind was geweest weet ik niet, maar 2006 is mijn jaar. Ballonmeester Larry Fuller stuurde mij in naam van de organisatie de uitnodiging en hij benoemde Phil Gentry als mijn “Cluster Balloon Safety Officer” om te zorgen dat iedereen op een veilge afstand van mij zou blijven. Of zou het andersom zijn ?? Mijn crewchief Bob Dunnington vergezelde mij op vrijdag in Decatur en we deden wat voorbereidend werk voor de vaart welke gepland stond op zaterdagmiddag. Middagvaarten zijn altijd iets gewaagder dan ochtendvaarten wat betreft de weer en windsituatie, zeker in gebieden waar het in de namiddag nog wel eens wil onweren. Maar de organisatie wilde graag dat ik op zou stijgen op het moment dat er de meeste toeschouwers aanwezig

zouden zijn. De weersvoorspellingen voor zaterdagnamiddag gaven 20 procent kans op onweer. Op het moment dat ik mijn hotel verliet checkte ik eerst nog even gauw de radarbeelden en zag daar geen verkeerde dingen. Op het fiestapark sprak ik met de ballonmeester en één van de andere locale ballonvaarders en beidden vonden ze de situatie geschikt om te starten. Phil was werkzaam op de universiteit van Alabama en hij had mij een groep vrijwilligers geregeld van die school. Sommigen hadden zelfs een luchtvaart achtergrond, de school staat namelijk bekend als de basis van de NASA Marshall Space Flight Center. Phil had er zelfs voor gezorgd dat ze allemaal in een UAH Cluster Ballooning T-shirt rond liepen. Toen ik iedereen had gebrieft, begonnen we de ballonnen te inflaten. De helft was al gevuld toen het plotseling bewolkt werd en heel donker. Het begon wat te sputteren, toen kwam er regen en daarna nog veel meer regen, heel hard!!!!

De wind trok aan en de ballonnen begonnen wild om zich heen te slaan. De vrijwilligers moesten de ballonnen goed vasthouden om te voorkomen dat ze weg zouden waaien. Het water liep van de ballonnen af op de vrijwilligers en toen de regen eindelijk stopte was iedereen doordrenkt. Nog geen half uur later begon de pret

opnieuw, de wolken kwamen terug en dumpten nogmaals hun hele inhoud op onze hoofden. Uiteindelijk werd het weer droog en ik verwonderde mij erover dat er geen enkele ballon was geknapt of weggewaaid. Het was inmiddels te laat om de ballonnen gevuld te krijgen voor sunset, en ook was ik niet zeker van een volgende bui die me zeker had gedood als ik al in de lucht had gehangen. Het zag er naar uit dat ik de vaart moest cancelen. Ik sprak met een meteoroloog van de tv die ook op het festival aanwezig was en hij vertelde mij dat er geen regen meer zou komen en dat de situatie tijdens de nacht zou opklaren. De volgende ochtend zou helder zijn met een licht briesje. Als dat zou kloppen, zouden we de inflate in de ochtend voort kunnen zetten en dan de vaart maken. Waar ik niet zeker van was is dat de ballonnen de nacht zouden overleven zonder weggesleurd te worden of zouden knappen. En als ze

dat niet zouden doen, hoeveel lift zouden ze verliezen. Het was één keer eerder voorgekomen dat ik de ballonnen niet direct kon gebruiken maar toen was ik in de gelegenheid om ze binnen te stallen en die optie had ik nu helaas niet. Ik discuteerde erover met mijn Safety Officer Phil en hij begon direct wat rond te bellen

en slaagde er in om op zaterdagavond de heliumleverancier te pakken te krijgen. Hij maakte de afspraak dat er de volgende ochtend extra helium zou worden geleverd. Toen vroeg ik de doornatte crew of ze bereid zouden zijn om de volgende ochtend om 05.30 terug te keren en ik was verwonderd dat de meesten daar geen bezwaar tegen maakten. Mijn crewchief Bob en ik gingen terug naar het hotel om te proberen om zo goed als het kon mijn apparatuur te drogen en wat extra aansluitingen te maken voor meer ballonnen. Bob twijfelde erg of we enige kans van slagen zouden hebben de volgende ochtend maar er bleek in ieder geval een kans om op te stijgen aanwezig te zijn, wat ik eigenlijk al niet meer gedacht had na de buien van vanavond. We pakten enkele uurtjes slaap, niet wetend wat de ochtend ons zou brengen. Ik was gespannen toen we om 05.00 uur terug reden naar

het veld en we waren zeer nieuwsgierig wat er de afgelopen nacht nog gebeurd zou zijn. Tot mijn grote vreugde zag ik dat alle ballonnen intact waren en op me stonden te wachten. Het bleek dat ze weinig lift verloren hadden, alhoewel we dat niet exact konden zeggen natuurlijk. Onze vrijwilligers gingen verder met de strijd en klaarden de klus net voordat de zon opkwam. Het vorige weekend had ik een aantal piloten ontmoet en zij besloten de wedstrijdvaart voor die ochtend af te blazen en naast mij op te stijgen.

Mijn crew sleepte mij en mijn ballonnen naar de hetelucht ballonnen toe en ik maakte nog wat laatste aanpassingen aan mijn ballast. Daarna liet mijn crew mij los en langzaam steeg ik op terwijl de andere ballonnen om mij heen ook opstegen. Een licht windje blies ons naar het noorden, uit het fiestapark naar de

buitengebieden van Decator. We dreven richting de Tennessee River en ik had me al laten vertellen door andere ballonvaarders dat de rivierwind je soms mee kan nemen waarbij je heel moeilijk weer aan de kant kunt komen. Maar vandaag dreven we langzaam over de rivier naar het noorden, over stil water. Na de opwinding van de start en de onzekerheid van de afgelopen 12 uren, genoot ik nu van de stilte en de schoonheid. Nadat ik een eilandje gepasseerd was, besloot ik naar beneden te gaan en te doen wat ballonvaarders een “Splash and Dash” noemen. Het is vrij moeilijk om alleen je voeten nat te krijgen en de rest niet als je niet de beschikking hebt over een brander om snel weer op te stijgen. Ik moest het met mijn ballast doen maar het lukte me wel. Mijn sokken waren doornat waardoor ik later gedwongen werd ze samen met mijn schoenen weg te gooien, wie weet welke micro-organismen uit de Tennessee River er

ineens woonden. Maar het was het wel waard. Op de noordoever passeerde ik enkele natuurgebieden en wat boerengebied. Ik vloog over de Limestone Creek, een uitloop van de Tennesse river. Gelukkig kon ik de

verleiding weerstaan om ook hier een Splash te doen want later hoorde ik dat dit het leefgebied was van de locale krokodillen. De wind aan de grond zakte in. Hoog zat meer snelheid maar de richting was daar oost en dat zou me in een gebied brengen waar maar weinig wegen waren dus ik bleef laag naar het noorden varen waar mijn crew me al op stond te wachten. Ik hopte over bomen en struiken en kwam uiteindelijk bij de snelweg. Daar begon het al thermisch te worden en dit zorgde ervoor dat ik moeilijk mijn hoogte kon houden. Ik passeerde de snelweg wat hoger en gooide daarna een touw naar beneden zodat Bob me naast de weg aan de grond kon trekken. Enkele van de andere ballonpiloten hadden mijn crew vergezeld op het laatste stuk en ik liet een aantal mensen nog even tetheren. Ik was moe maar gelukkig met deze prachtige Alabama vaart.   John Ninomiya

14

Bizarre fotoserie

Tekst: John Caron, Foto's: Oude doos Fargo

Dit is één van de meest bizarre fotoseries die ik in de oude doos van Fargo, Noord-Dakota heb gevonden. Op een verlaten terrein naast de Fargo Lime & Fuel Co. werd een ballon klaar gemaakt voor een vlucht. Op de foto kun je zien dat de ballon werd geinflate en aan de grond werd gehouden door een grote groep mensen. Het deel aan de rechterkant van de foto is een vergroting daarvan. Op de vergroting is links in beeld een
persoon te zien die zich aan het omkleden is.

Op de volgende foto gaat de ballon net de lucht in. Bob Davis, een luchtvaarthistoricus vermoed dat de foto's gemaakt zijn rond 1930 en denkt dat het hier gaat om een zogenaamde Smoke Balloon, een ballon die drijft op (warme) rook. Het idee achter deze ballonvaart is dat de piloot zou opstijgen en op grote hoogte zou loskoppelen waarna deze zou terugkeren met een parachute. Volgens Bob Davis is het zelfs mogelijk dat de piloot een vrouw is, genaamd Florence Atwood. Zij vloog namelijk in de jaren 30 als Rookballon pilote in Noord-Dakota. Op de volgende foto zie je de ballon stijgen met iets er onderaan. Kijk je naar de vergroting ernaast dan zie je dat de persoon op iets zit wat vast zit aan de touwen.

Op de volgende foto is de ballon al zo hoog dat de fotograaf geen grond meer laat zien. Bij de vergroting kan ik enkel maar opmerken dat de persoon met zijn leven speelt. Heel duidelijk is de parachute te zien. Helaas weet ik niet hoe dit verhaal is afgelopen, de geschiedschrijving vermeld dit niet. Mogelijk was dit de eerste ballonvaarder in Noord-Dakota. John Caron

15

Kisses of Fire

Tekst: Bennie Bos, Screendump: Kisses of Fire

Kisses of Fire, een Amerikaanse website waar allerhande ballonnen worden verkocht. Vele merken waarmee we bij ons niet uit de voeten kunnen maar ook diverse Camerons en Lindstrands. Kijk gerust even of er iets van je gading bij zit en misschien is het dan wel een leuk idee om met de desbetreffende verkoper een afspraak te maken dat je de ballon van je keuze wilt testen op de Albuquerque Ballonfiesta in Oktober alvorens tot de koop over te gaan. De ballon zal daarna naar Nederland of België getransporteerd moeten worden, maar je zou natuurlijk ook ter plaatse voor je nieuwe aankoop opslag kunnen regelen waarna je elk jaar gewoon heerlijk relaxed naar Albuquerque reist zonder ballon. Dat scheelt je elk jaar weer transportkosten. Of misschien heb je nog een complete 105 set liggen, op de website wordt deze gevraagd als ruil voor de Cameron Nescafe koffiebeker special shape.   Bennie Bos

16

Luchtschip met TV

Tekst: Bennie Bos

Een nieuwe inovatie van de Lightship Group uit Orlando. Deze firma die zich al vele jaren bezig houdt met het het bouwen van blimps die worden ingezet voor promotie en advertenties heeft uitgedokterd hoe een hele batterij van LED’s aan een luchtschip kunnen worden bevestigd waarna het als 1 grote televisie kan werken. Niet simpel allemaal LED schermen naast elkaar, dat zou allemaal veel te zwaar worden. Stel je eens voor, een tv van 57 bij 18 meter. Alles wat op een normaal scherm kan worden getoond, kan men nu vanuit de lucht vertonen. Overdag enkel in de kleur rood, maar als het donker is in full color. Dit luchtschip van het type A-170 heeft een tijdje reclame gevlogen boven Las Vegas en is na de ombouw gereed voor een nieuwe uitdaging. De eerste klus is al binnen. Binnenkort vertrekt het overzee waar het een contract heeft

liggen voor 5 miljoen dollar. De sponsor wil de locatie nog even geheim houden. Dit nieuwe type luchtschip is gedurende de laatste 2,5 jaar ontwikkeld en men is van plan om over 6 maanden te beginnen aan meerdere exemplaren.   Bennie Bos

17

Kubicek Bärenmarke Special Shape

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Kubicek Balloons

Een zeer bijzonder nieuwe special shape gemaakt voor de Duitse markt. Kubicek Balloons in het Tsjechische Brno is er weer in geslaagd een hele moeilijke klus te klaren. De meest gecompliceerde klus die ze ooit moesten uitvoeren. De beer lijkt eenvoudiger dan de Kathedraal die ze vier jaar geleden bouwden, maar schijn bedriegt. De ballon is niet symmetrisch wat aardig wat problemen op heeft geleverd.

De ballon bevat 1800 panelen, 1500 daarvan zijn aardig uniek. Alhoewel de beer voor de Duitse markt is, zal hij onder het Tsjechische kenteken OK-6382 gaan varen. Het serienummer is 382 en het type is BB Bear. Inhoud 3000 m3, hoogte 35 meter, diameter 19,6 meter en een gewicht van 273 kilo. Uiteraard ook een prachtige ballon om naar een Nederlands of Belgisch evenement te halen. Kids will love it !! Bennie Bos

18

Nieuwe Ballonnen

Foto's gemaakt door de desbetreffende fabrikant tenzij anders vermeld

De nieuwe Sloggi ballon is klaar . . . YabbaDabbaDoo !!!

19

Ballon expositie Aviodrome

Tekst en Foto: Aviodrome

Vanaf 1 juli 2006 is er een nieuwe binnenexpositie in de Aviodrome te bezichtigen. De expositie gaat over de eerste ballonvaarten in Nederland en draait met name om het jaar 1804, als Abraham Hopman als eerste Nederlander in Rotterdam het luchtruim kiest. Zo zijn er een gasballonmand van rond 1900, historische hoogtemeters en verschillende oude boeken en prenten te bewonderen; de oudste prent is uit Zwolle van 8 augustus 1886. Daarnaast is er een vitrine met een model van de eerste heteluchtballon door de franse broers Montgolfier. Hier zie je de ballon opstijgen, als de lucht in de ballon wordt opgewarmd door een vuurtje.  Aviodrome

20

Modelballonnen

Tekst en Foto: Bennie Bos

Zoek je nog een leuke hobby?? Kijk eens op de website van Geert Plukker, hij heeft onder andere nog een mooie modelballon te koop. Deze hobby wordt steeds populairder. Op de meeting in Eindhoven bijvoorbeeld zullen maar liefst 20 modelballonvaarders uit diverse landen hun ballonnen showen. Er worden ook wedstrijden georganiseerd voor deze kleine ballonnen en er is zelfs een jaarlijks indoor ballontreffen in de hal van het station van Leipzig. Op dit moment is Geert een gondel aan het bouwen voor een model zeppelin. Neem gerust contact met hem op als je meer van deze leuke hobby wilt weten. Op de foto hiernaast zie je Geert Plukker druk bezig om zijn ballonnetje net als een echte luchtballon op te bouwen.

Bennie Bos

21

Huwelijksaanzoek

Tekst en Foto: Bennie Bos

Het zou een romantisch huwelijksaanzoek moeten worden, exclusief vanuit een luchtballon boven de Berkshire Mountains in Amerika. Helaas liep het verhaal voor Holly Barnes en Mark Papkey uit Pittsfield iets anders af dan ze gedacht hadden. Piloot William Volk uit Cummington steeg met het paartje op voor een vipvaartje en kwam door het draaien van de wind terecht boven het October Mountain State Forest. Het trio werd gedwongen de nacht door te brengen in het bos. Het was koud en van slapen is weinig gekomen. Uiteindelijk heeft Mark zijn Holly dan maar midden in het bos ten huwelijk gevraagd. Familie van het stel was inmiddels al gealarmeerd en zochten onafgebroken naar de ballonvaarders. Holly Barnes: “Mark besloot me te vertellen dat hij deze ballonvaart had geregeld om mij ten huwelijk te vragen, helaas liepen de plannen iets anders. We stonden in een bos in een dampend

moeras, leunend tegen een boom”. “Ik wilde er een dag van maken die ze niet meer zou vergeten, dat is wel gelukt maar niet op de manier die ik in gedachten had”, aldus Mark Papky. Bij daglicht vond men een spoor naar de uitgang van het bos. Ondertussen was de politie al met een helikopter aan het zoeken. “Als we een dergelijk avontuur al kunnen overleven, dan zal ons huwelijk ook alles overleven”, aldus Holly Barnes.   Bennie Bos

22

Ballonfestijn Heino

Tekst: Loes Hartholt, Foto: Bennie Bos

De weergoden waren goedgezind, de stemming opgetogen, de sfeer gezellig en de ballonnen imposant als altijd. Toch kozen ‘slechts’ vier ballonnen het luchtruim tijdens het Ballonfestijn van de Averboys aan de Kleinjansweg te Heino. De afgelopen jaren waren dat er altijd minstens tien. "Hoe dat kan?" Organisator Gait Groot Beumer haalt zijn schouders op. "Zeg het maar? ik weet het niet. Misschien de concurrentie? Dit keer

hebben zich maar 38 personen aangemeld voor een ballonvaart. Vorig jaar telden we er nog 103. Ja, het valt ons best tegen. Daarom hebben we vanavond gratis entree. Om de kosten te drukken hebben we de schapendrijver maar afgebeld, evenals de presentator en het geluid. Bij de ingang worden nu lootjes van één euro verkocht voor de gratis ballonvaart." Toch laat Gait zich positief uit over het Ballonfestijn. "Eigenlijk valt het me honderd procent mee als ik zie hoeveel publiek vanavond op het festijn is afgekomen en hoe gezellig het hier is." Bij ‘het hok’ van Gait meldt zich een licht nerveuze inwoner van Heino voor zijn ballonvaart. "Nee, ik ga niet voor de eerste keer mee maar voor de tweede. De vorige keer heb ik de hele reis mijn ogen stijf dicht gehouden en op de bodem van de mand gezeten. Ik heb hoogtevrees, echt waar hoor! Ik zie dit als een herkansing en moest en zou mee van mijn

kameraad!" De eerste ballon is zover: in de mand trotse, lachende gezichten, geestdriftig wuivende handen. Vier ballonnen of twaalf ? het plezier is er zichtbaar niets minder om, de kinderen vermaken zich op het springkussen, de vrouwen kletsen en de mannen drinken hun biertje. Of Heino volgend jaar toch weer een Ballonfestijn wacht? Gait laat het nog even in het midden. "Tja, daar moeten we het met De Averboys nog eens over hebben!"    Loes Hartholt

23

Brandweeroefening met ballon

Tekst: AD, Foto's: Cor van Gent

Lang geleden wilde het nog weleens gebeuren dat brandweerlieden van verschillende korpsen uit de Hoeksche Waard het met elkaar aan de stok kregen, toch zeker als de brand zich afspeelde op de grens van twee gemeenten. Die tijd ligt ver achter de teams die het zaterdag in Oud-Beijerland tegen elkaar opnamen bij de jaarlijkse kringwedstrijd (sinds 1947). Een treffen waar volgens organiserend commandant W. van Dongen telkens weer reikhalzend naar uit wordt gekeken. De tien deelnemende teams zagen zich deze keer voor een behoorlijk heet vuur geplaatst. Op het oude pand van woningstichting Union aan de Röntgenstraat was, zogenaamd, een ballonvaarder gestrand. De onfortuinlijke piloot kon zich vanwege een gebroken arm niet eigenhandig uit zijn benarde positie bevrijden. De noodlanding veroorzaakte bovendien brand (door kortsluiting) in het gebouw. En op het

voorterrein raakte ook nog eens iemand bekneld onder een caravan, waarop een gasfles uit de mand van de ballon was gevallen. Onder het toeziend oog van de nodige ramptoeristen kreeg het korps van Goudswaard de complexe situatie het snelst en het vakkundigst onder controle. AD

24

Nachtvaart van Lente naar Zomer

Tekst en Foto's: Henri van Bommel

Terwijl ik nog steeds wachtte op de uitslag van de longjump in de winterperiode, vond ik dat het tijd was voor eens wat anders. Nadat ik diverse nachtvaarten had gedaan, ontstond het idee om een gehele nacht door te varen. Van einde daglicht naar begin daglicht. Omdat bij nacht vroegtijdige landingen niet gewenst

zijn, is een uitgebreide vaartplanning van belang. Alle vergunningen werden al enige tijd geleden aangevraagd. Het opbouwen van de ballon gebeurde lekker rustig bij daglicht en de laatste checks bij de meteo en luchtverkeerleiding werden gedaan. Aan boord hadden we 520 liter propaangas plus een extra inflationtank van 40 liter die overboord werd gezet voor vertrek. Dit was voldoende om de nacht van 7 uur te overbruggen, gebaseerd op berekeningen en ervaringen in het verleden met longjumps en nachtvaarten. De bedoeling is dat er voldoende gas aanwezig is tot 1 uur na zonsopkomst zodat er rustig naar een geschikt landingsveld kan worden gezocht bij daglicht. De voorspelling zag er prima uit, goede zichtwaarden en weinig of geen bewolking bij een zuidwesten wind van zo’n 25 knopen op 2000 voet. Ditmaal zaten Paul en Thijs in de volgauto en bemande mijn broer Hans en ik de ballon.

We vertrokken stipt om 22:00 uur volgens plan en zagen Someren nog liggen bij daglicht. Ter hoogte van Asten deed de schemer zijn intrede en ter hoogte van Deurne was het donker. Zodra we de brander aandeden zagen we vele flitslichten van mensen die foto’s vanaf de grond maakten. We kwamen midden over Venray waar een professionele cameraman ons opmerkte en ons volgde tot Kevelaer in Duitsland.

Hij was verbaasd door wat hij zag en dacht de opname van zijn leven te maken van een UFO. Na montage thuis stelde hij vast dat het om een heteluchtballon ging en wist hij ons achteraf te traceren. Ter hoogte van Well passeerden we een camping en werden we toegezwaaid doormiddel van pulsen met schijnwerpers en we gaven uiteraard antwoord met onze koeiebrander en zaklantaarns. Tijdens de gehele vaart hadden we op

die manier contact met mensen op de grond. Toen we de Rijn overstaken bleken we niet de enige nachtvaarders te zijn, er was ook een schip beneden ons in actie. Doordat de verkeersleiding onze transponder prima kon volgen verliep de communicatie rustig, we wisselden een aantal maal van verkeersleider die ons zonder problemen identificeerde. Ook de verbinding met de volgauto werkte prima, de 122.25 was lekker stil. Uiteindelijk zijn we na ruim 7 uur, nadat we 170 km hadden afgelegd, voorbij

Munster in Duitsland geland en de crew stond ons al op te wachten toen we de landing inzetten. We verbruikten 467 liter propaan tijdens deze ballonvaart wat neerkomt op 1,1 liter per minuut. Dit is een normaal verbruik onder deze condities en is vergelijkbaar met verbruik overdag. Een geslaagde ballonvaart tijdens de kortste nacht van 20 juni naar 21 juni ofwel van de lente naar de zomer.   Henri van Bommel

25

Vroege Vogels concert

Tekst: BBC News, Foto: Kevin Edkins

Vrijdag 23 juni, in de lucht boven Stratford-on-Avon in Engeland zweven zeven heteluchtballonnen. Zij vormen de basis van een unieke muzikale uitvoering als onderdeel van de Royal Shakespeare Company's Complete Works Festival. Het concert werd uitgevoerd door het Sky Orchestra en via zenders overgebracht op de luidsprekers die onder aan de ballonmanden hingen. Elke ballon vertolkte een deel van de muziek, een soort zingen van walvissen. Volgens componist Dan Jones een “audio landschap”. Het geluid sprong van ballon tot ballon en het doel was om mensen tijdens de laatste fase van hun slaap in een zogenaamde “meditative staat” te brengen. Een gedeelte van dit concert was een experiment van onderzoekers van de universiteit van West Engeland om de invloed te meten van externe invloeden op de menselijke droom.   BBC News

26

Ballonfiesta Hardenberg

Tekst en Foto's: Bennie Bos

Het is donderdagmiddag, 22 juni. Vanavond de eerste avond van de Ballonfiesta in Hardenberg. Maar er staat me toch een bak wind, daar wordt een mens niet vrolijk van. De meteo voorspellingen zoals die op het Internet te vinden zijn stemmen mij al niet veel positiever. “Voor vanavond gecanceld zeker ???” zeg ik  

tegen Piet ter Veen, één van de organisatoren van het evenement, als ik hem aan de lijn heb. “Nee hoor” zegt ie vrolijk, “Er kom zo’n 25 teams deze kant op en ik verwacht dat er zeker wel een stuk of 10 gaan varen, maar dan wel pas na 21.00 uur. “Dan wup ik nog even die kant op” besluit ik. Hardenberg is voor mij de dichtstbijzijnde ballonmeeting, alles wat de lucht in gaat is mooi meegenomen. Men was net bezig met de pilotenbriefing in de tent en het leek allemaal wel mee te vallen op het veld. Schijn bedriegt, een opgelaten heliumballonnetje gaat eerst recht naar boven, maar éénmaal boven de grote bomen die langs de rand van het veld staan, gaat hij er als een speer vandoor. “We doen om 21.00 uur nog even de laatste meteogegevens” zegt Johan ten Brummelhuis” die in de huid van Flightdirector was gekropen waarna de teams die het nog enigszins zagen zitten om vanavond een korte vaart te kunnen

maken, hun manden gingen opbouwen en de ballon klaarlegden. De extra briefing geeft weinig positievere beelden omdat er nu net een groot wolkendek binnentrekt wat ervoor zorgt dat de vlagerigheid er nog moeilijker uit zal gaan. Wachten en wachten totdat Hennie ten Dam ineens toch besluit zijn “Pleister” ballon

op te pompen. Voor een klein hopje is altijd plaats, moet hij gedacht hebben en zijn optimisme begint over te slaan op andere ballonteams. Als hij zo rond 21.30 uur vertrekt is er op de rest van het veld toch nog aardig wat actie te bespeuren. Terwijl de wind toch is gaan liggen gaan er totaal nog 7 stoffen monsters de lucht in. Om 21.55 uur vertrekt Hans Zoet met de Bavaria ballon met louter jonge vrouwelijke gasten aan boord. Hoe krijgt hij het weer voor elkaar. Helaas geen special shape weer vanavond. Het paard en de schildpad waren na overleg met de organisatie keurig thuis gebleven in België. Wat die laatste ballon betreft, het spande er nog even om of de schildpad special shape Mr. Bup zijn bewijs van luchtvaardigheid op tijd binnen zou hebben. De ballon was nog maar net op Belgische bodem gearriveerd. Zwolle had hem ook al moeten missen omdat er nog wat laatste modificaties

moesten worden uitgevoerd door fabrikant Cameron in Engeland en dit werd ook een close call. Mijn vriend Eric Martens, de enige ballonkeurmeester in België heeft afgelopen dinsdagochtend de ballon binnenste buiten gehad en goedgekeurd. Voordat de definitieve handtekening op de BVL, het bewijs van luchtvaardigheid

getekend kon worden was het wachten nog op 1 briefje van de Britse CAA. Dit is pas op vrijdag in orde gekomen. Piet belde mij vrijdagmiddag nog dolgelukkig op, “hij gaat de lucht in !!!!” En voor vrijdag waren de vooruitzichten uitstekend, een perfecte timing dus. De oevers van de rivier de Vecht stroomden die avond vol met publiek, de brug was zoals vanouds afgesloten, de ballonteams lagen klaar op het langgerekte veld en de pilotenbriefing gaf enkel perfect vaarweer met een hele mooie richting. Het is altijd jammer als de ballonnen richting de zon vertrekken omdat het dan heel moeilijk wordt om goede foto’s te maken. Ditmaal ging het richting de kerk van Hardenberg, later ruimde de wind zelfs nog verder wat een prachtige zonbeschenen ballonfestival zou opleveren. De vaste speaker op vele Nederlandse ballonfestijnen, Jan Odink, liet zijn stem over het publiek galmen en voorzag elke actie

van het nodige commentaar. Flightdirector Johan ten Brummelhuis zag het geheel vanaf de zijlijn aan met een asociaal bruine kop. Hij was net terug van één of ander tropisch eiland. Naast de Nederlandse ballonvaarders waren er gasten uit Engeland en België. De ballonnen vertrekken over de hoofden van het publiek terwijl

helemaal achter op het veld piloot Lenny Cant bezig is om zijn spiksplinternieuwe schildpad uit de zak te halen. Hij had er nog nooit mee gevaren, de absolute première is voor Hardenberg. Helemaal aan de andere kant bij de dichtbevolkte brug legde het team van Distri Ballooning de benen van het paard in de juiste positie. Tussen deze twee ballonnen gebeurde van alles. Ik ga kijken bij de schildpad, werkelijk prachtige vrolijke kleuren. Lenny overhandigde mij de exclusieve genummerde pin van de ballon, een mooie aanvulling voor de pinverzameling. Peter Kelder stond op het punt te vertrekken met de Barneveldse kip. Aangezien het veld in zijn vaarrichting inmiddels leeg was, vroeg ik hem of hij laag kon vertrekken, beter voor de foto natuurlijk. Geen probleem, maar helaas draaide het beestje zich natuurlijk weer om. Deze dame op leeftijd begint aardig fotoschuw te worden. De “ui” special shape steeg op en achtervolgde de

kip, er ontstond al een interessant gerecht. Het unieke moment was daar, de schildpad werd geboren. Langzaam steunde hij op alle 4 zijn slappe pootjes. Na het toevoegen van liefdevolle warme gevoelens van de piloot richtte Bup zich langzaam op en keek vrolijk zijn nieuwe wereld in. Dat dit Belgische manneke nu net in

Nederland ter wereld moest komen deerde hem niet. Schitterend, werkelijk een plaatje. Die schoentjes met die losse veters, prachtig bedacht. Er zat zelfs profiel onder de voetzolen. Langzaam verhief Mr.Bup zich van de uiterwaarden van de Vecht en onder luid gejuich van alle kanten koos hij voor het eerst het luchtruim, prachtig beschenen door de felle zon.

Ik liep naar de andere kant van het veld want Nienke zou vanavond ook de lucht in gaan, ondertussen vele foto’s makend van de schildpad. Ze was uitgenodigd door Gino voor haar eerste paardrijles. De meeste ballonnen hingen boven Hardenberg terwijl het reusachtige paard overeind kwam. Nog een beetje wapperen met de enorme benen om ze te vullen met lucht en alle touwtjes op hun plaats hangen. Terwijl de schitterende molen shape voorbij vaart stijgen Gino en Nienke langzaam op. Uit de speakers op het veld klinkt ineens een heel bekend deuntje:

“Er staat een paard in de gang, jaja een paard in de gang . . . .”  Het gaf een prachtige sfeer en vele toeschouwers stonden uit volle borst mee te zingen. De wind was inmiddels verder geruimd (naar rechts gedraaid) en Nienke hing boven de brug met op de achtergrond vele ballonnen in allerlei bonte kleuren en vormen. Als allerlaatste ballon steeg de Panasonic batterij uit Engeland op met aan boord speaker Jan Odink.

De piloot had echter nog een leuke verrassing voor Jan in gedachten. Terwijl hij aan één stuk door kletste, de microfoon heeft gelukkig maar een kort bereik, zakte de ballon heel laag boven het stukje Vecht wat achter de brug wat verbreed is. Jan kon net snel genoeg met zijn achterwerk op de rand springen anders had hij zeker natte voeten gehad. Ik moest me snel door al het publiek wurgen om dit digitaal vast te leggen.

De ballonnen waren nog lang in het zicht. De enige ballon die nu nog op het veld lag was de oude “Warsteiner” van Gerrit Makkinga, organisator van Almelo Ballooning. Hij gaat met deze ballon naar diverse evenementen waarbij de ballon koud geinflate wordt zodat de kinderen (en hun ouders) gratis mogen rondkijken in het binnenste van een ballon. De meesten schrikken toch van de enorme feesttent die dan ontstaat. Enne . . . Gerrit had ook lekker bier in de koelkast. Het merk hoef ik niet te noemen, toch??  Tijd om naar huis te gaan was er nog niet. Ik moest natuurlijk wachten tot Nienke terug zou komen, maar er stond voor vanavond ook nog een mooie nightglow op het programma. Uiteraard eerst de inwendige mens maar eens versterken. Het jonge gedeelte van het publiek dook direct de grote feesttent in die op de parkeerplaats stond opgesteld bij Don Camillo, vroeger de Pierewaaier geheten.

De locatie voor de after-party. Het begint langzaam donker te worden als ik een plekje opzoek in de “haven” van Hardenberg. Recht tegenover de plaats waar straks de ballonnen gaan fakkelen met voor mij 50 meter spiegelglad water. De eerste teams zijn inmiddels terug van de vaart en leggen hun spullen klaar. Pas als alle

teams gearriveerd zijn wordt er gezamenlijk begonnen met het inflaten. De band in de feesttent stopt met spelen en de technici op het veld beginnen met het testen van de enorme boxen die langs de rand van het water staan opgesteld. Ik zit nog geen 10 centimeter van de waterrand af, achter mij een grote brede stenen trap die nu zeer snel vol stroomt met publiek. De muziek die gebruikt werd om het geluid te testen ging natuurlijk over voetbal, ideaal om de stemming erin te krijgen. Iedereen zong gelijk uit volle borst mee. Van Nienke had ik nog niks gehoord, maar die kan goed op zichzelf passen. Het is inmiddels 23.30 uur als de ballonnen overeind staan en de nightglow wordt aangekondigd. 3 nummers van verschillend kaliber. Uiteraard, en dat kan niet missen, begint men met “Conquest of paradise” van Vangelis. Ik heb de artiest een keer live mogen zien optreden en krijg nog elke keer

kippevel achter mijn oren als deze plaat begint. Men had er tot mijn vreugde voor gekozen om een zware geluidsinstallatie in te zetten. Als de ballonnen staan te fakkelen op de maat van de muziek, geniet ik intens van de schitterende klanken die tot in de vloer doorklinken. Elke zware dreun is op de borstkas te voelen.

Dit zijn de ingrediënten voor een perfecte nightglow. Stikkedonker, water en zuivere harde muziek. Met mijn camera op een statief probeer ik de beelden vast te leggen. Het laatste nummer is van het kaliber Gotic Rock, de band Within Temptation. Het swingt de pan uit en het publiek is zeer enthousiast. Waar Nienke nu

was gebleven??? Na deze prachtige voorstelling belde Gino me op en vertelde dat ze al een tijdje op het terras van Don Cammillo zaten en aan het fuifen waren. Het bleek dat die olige Belg vandaag zijn 48 ste verjaardag vierde. Met de muntjes van de organisatie op zak kun je dan wel een feestje geven. Gino was uitstekend te spreken over de fiesta locatie, een prachtige plek om op te stijgen. Het was nog lang gezellig voordat we aan de terugreis begonnen. Ver hoefde ik natuurlijk niet, dat scheelt. Zaterdag alweer de derde en laatste dag van de meeting. Het was overdag zwoel warm met veel zon en tegen de avond trok de lucht een beetje dicht. De briefing werd nog een keer uitgesteld omdat er een klein buitje tussen Zwolle en Hoogeveen te zien was op de radar. Om 20.15 uur was duidelijk dat de bui ten noorden van ons gepasseerd was en inmiddels via Coevorden naar Duitsland was

vertrokken. Alle piloten kregen een streng van 10 meter Hollandse vlaggetjes mee om aan de ballon of de mand te knopen. De Belgen namen het morrend in ontvangst maar waren wel collegiaal. Ook hun manden werden versierd met Nederlandse vlaggen. De bezetting op het veld was iets gewijzigd want een aantal

teams zat vanavond op de ballonmeeting in Gemert. Terwijl alles voor de laatste keer wordt klaargezet, tikt Leon Leemans mij op de schouder “Bennie, ik heb nog plaats voor een licht meisje”. “Dat is dan wel heel toevallig”, zeg ik. “Daar kan ik je wel aan helpen”. En zo had Nienke alweer een eersterangs staplaats om het geheel van grote hoogte te aanschouwen. De eerste piloot die vertrok was Remmelt Neef met de “Westfalen Gassen”  ballon. Uiteraard in verband met de sponsoring van het propaangas. Even daarvoor stond ik te kletsen met zijn crew waarbij ook Willy Trap aanwezig was. Willy is een zeer aardige manneke met lang haar in een staartje, lange snor, pet vol pins, keycord vol pins, jas vol pins . . . . Tegenwoordig een vaste verschijning op de Nederlandse ballonfeesten. Maar toen ik de anderen wijs wilde maken dat Willy zelfs een string droeg die vol zat met pins . . . . . . . . .

ik weet het , een mens kan te ver gaan, ha. Ik zou Hans Habers nog even helpen met het inflaten van zijn Unive ballon en zelfs zijn vader kwam nog even langs om zoonlief uit te zwaaien. De krasse man was al 86 jaar oud en scheurde met zijn motoraangedreven fiets over het veld. Hans vertelde me het heugelijk nieuws

dat de oude PH-ANS, één van de oudste ballonnen van Nederland, nu als complete set in het Aviodrome aanwezig is en daar binnenkort tentoongesteld wordt. En dat vindt ik precies de eer die een dergelijke ballon toe komt. Een stukje Nederlandse luchtvaart geschiedenis. Bijna alle ballonnen waren vertrokken en Nienke zag ik ook allang hangen, dus het werd tijd dat ik eens achter dat wicht aan ging. De richting was Slagharen en de meeste ballonnen hebben het ponypark goed van boven kunnen bewonderen. Van boven lijkt het niet eens zo’n heel groot park, maar je kunt er best een dag vertoeven. Wat wel opviel op de foto’s van Nienke waren de vele “Tipi” tenten die gebruikt worden als overnachtingplaats voor de bezoekers. Aan de rand van Slagharen stuurt Leon de “Itho” ballon naar beneden en samen met zijn crew ben ik bij de landing. Het was even zoeken naar de juiste boer en

de juiste ingang. Ik parkeerde mijn auto bij de buurman op zijn lange oprijlaan, de ballon stond een veldje verder. Ik mocht wel even via zijn land naar het andere weiland lopen. “Moet ik de stroom nog van het prikkeldraad afzetten” zegt ie. “Neu”, antwoorde ik stoer. “Ik heb lange benen en daar wip ik zo overheen.

Zo gezegd, zo . . . auw!! Ik wip over het laatste prikkeldraad en heb niet in de gaten dat aan de andere kant een klein geultje ligt wat aan het zicht ontrokken is door hoger gras. Het gevolg was dat 1 prikkeldraad doorn zich hoog op mijn bovenbeen zette net op het moment dat de condensator van de schrikdraadvoorziening zich volledig ontlaadde . . . OINKS, foute plek. Daarna viel ik voorover en haalde nog even 2 schrammen van zeker 10 centimeter op beide armen binnen als troostprijs. Jawel, ballonnen volgen is hartstikke leuk, moet je ook gaan doen, kom je nog eens ergens !!! Bij de doop kregen alle passagiers een echt kompas in de hand gedrukt als geschenk van de sponsor. Toen de piloot vertelde dat ze nu gemakkelijker zelf de weg terug konden vinden naar Hardenberg werd het heel even stil maar dat kwam waarschijnlijk door het serieuze brilletje van Leon. Was de ballonfiesta in Hardenberg de

moeite waard . . . Absoluto !!!!!!! Uiteraard was de premièrevaart van Mr.Bup al een reden om te komen kijken. Vrijdagavond was absoluut een topavond. Het weer, de weinige wind, de richting, de stralende zon op de prachtige ballonnen, de nightglow, de after-party . . . alles klopte. Een beetje geluk moet je wel hebben. Mijn fotocollectie van de Ballonfiesta Hardenberg 2006 vindt je hierboven bij "Ballooning Pictures".   Bennie Bos

27

Friese Ballonfeesten

Tekst en Fotocompilatie: Bennie Bos

Nog eventjes en dan is het weer zover, de 21e editie van de Friese Ballonfeesten staat weer voor de deur. Van 26 t/m 30 juli op de Drafbaan in Joure. Voor alle vragen over de Friese Ballonfeesten kun je bellen met het speciale infonummer 0513-419530 (ook buiten kantooruren tot 22.00 uur). Hier kan men je alles vertellen over kampeergelegenheid en hotel overnachtingen in en om Joure. Alle info over dit evenement en de deelnemende ballonnen vind je op de website. Bennie Bos

28

Tot Slot

Tekst: Bennie Bos, Foto: Nienke Bos

Dit was het vijftigste Hot Air Magazine, op naar de honderd. Nog enkele kleine wetenswaardigheden:

De al eerder genoemde website van buienradar is verder uitgebreid. Zo zijn de provincies nu beter te zien en heeft men in de linkerkolom het woord "Voorspelling" geplaatst. Als je hier op klikt zul je zien dat de buien een uur door gaan lopen in de tijd, erg handig als je op het punt staat te starten.

Er is een nieuwe website van Eric Martens over zijn Maskot Hopper Special Shape.

Het "Ballooning Pictures" gedeelte van deze website kent 2 nieuwe fotoseries.

Ook de website "Airdreams" van Nienke is uitgebreid met nieuwe foto's.

Het genoegen was weer van mijn kant, ik hoop dat je het magazine met evenveel plezier gelezen hebt als dat ik het gemaakt heb. Een woord van dank aan allen die de afgelopen 50 edities hun ballonavonturen op papier hebben gezet om deze met jullie te delen. Een aantal namen zul je regelmatig tegen komen, maar ook personen die éénmalig iets willen melden zijn zeker welkom. Tot de volgende keer, Bennie Bos info@hotair.nl