Uitgave Juli 2003

De ballonfiesta in Hardenberg was dit jaar van uitzonderlijke klasse. Gooide het slechte weer vorig jaar alle kansen in het water (lees: de Vecht), ditmaal waren de weergoden Hardenberg goed gezind en konden we drie dagen achteréén genieten van een rijkelijk gevulde fruitschaal vol met de prachtigste ballonnen. Op donderdag stond ik samen met Ria en

Nienke gepland als crew op de PH-WWF, de Pandaballon. De wind zwakte sneller af dan voorspeld en spoedig kozen alle 35 ballonnen het luchtruim en koersten richting de noordkant van Ommen. De ballonnen werden als vanouds weer gelaunched door de 3 J's, Johan, Jennie en Judith, de lieftallige familie Ten Brummelhuis. Speciale gast was Michael Suchy van Kubicek Balloons. Hij was met zijn spierwitte demonstrator overgekomen uit Brno Tsjechie. Een maand geleden had ik hem leren kennen tijdens mijn verblijf op de Balloon Jam in Brno. Voor de kinderen waren vooral de Calimero en de Smurf Special Shape leuk om te zien. Deze laatste ballon werd gevaren door Koen Audenaert uit Belgie. Koen is een graag geziene gast op dit evenement. In voorgaande jaren konden we regelmatig zijn "Kinno" special shape bewonderen. Onze Pandaballon landde in hetzelfde veld als de "Zespri" en dan heb je

geluk . . .  want dan komt de grote ton met de paraplu uit de bus en dan is het gezamelijk "Zespri's" eten. Dit zijn de lekkerste kiwi’s die er zijn. Vrijdag geen crew werkzaamheden dus mooi de gelegenheid om mijn nieuwe digitale camera eens uit te testen. Had ik voorheen de beschikking over een lens tot 200, nu kon ik maar liefst gaan tot 280 (8x optisch).

Tot mijn grote verrassing bleek de Van Gogh Special Shape van Hans Zoet op het veld te liggen. Ik was heel benieuwd hoe deze peperdure ballon er in het echt uit zou zien. Alle stof van deze ballon is door een speciale inkt-jet printer geprint. De ballon is zeer indrukwekkend om te zien en maakte volgens crew Geert Sprenger deze avond zijn derde vaart. Met de nodige zorg werd de ballon door Hans opgezet en onder een geweldig gejuich van het grote publiek verdween Vincent over de bomen. Ook de nieuwe ballon van organisator Piet ter Veen was aanwezig, de stijlvolle zwarte ballon van sponsor Bruno Banani, not for everybody. Dit is een lekker luchtje uit de winkel van Piet. Hij is namelijk de plaatselijke drogist. Ook vanavond Engelse gasten met de bekende Aston Martin Special Shape, de groene driehoek. Op de derde dag regende het overdag lichtjes maar tegen de avond scheen weer een stralend zonnetje over het startveld langs de Vecht. Rondom dit veld was het een enorme drukte. Het was zaterdag dus men verwachte erg veel volk op de been en die gedachte bleek zeer juist te zijn. De para’s waren zojuist aan het springen. Direct daarna gingen de piloten de tent in voor de briefing. Na een kleine tien minuutjes kwam speaker Jan Oddink naar buiten en bracht de mededeling aan het publiek dat er ook vanavond een ballonstart plaats zou vinden. Michael Suchy van Kubicek Balloons kwam naar ons toe met het verzoek of wij die avond zijn gast

wilden zijn aan boord van de Kubicek demonstrator. Met plezier namen we zijn aanbod aan. “Ik ga als één van de laatsten weg” zei Michael, “dus doe maar rustig aan en geniet eerst maar even van de rest”. Net als de twee avonden daarvoor koos Johan Echtermeyer als eerste het luchtruim gevolgd door Remmelt Neef met de Westfalen ballon. Vele

Michael Suchy en Nienke

prachtige ballonnen waaronder ook de zeer bijzonder "Corneille" ballon van Future Fun Ballooning en de nieuwe "Schroeder groep" van Ballonsport Friesland. Mogelijkheden voor de foto's te over. Ondertussen kwam er ook vorm aan de OK-0050, de ballon van Michael.  We kregen ieder een Kubicek cap op de kop en stapten in het kleine mandje. Michael is niet zo heel groot en had een klein wedstrijd mandje meegenomen die een beetje fatsoenlijk achter in de bus paste, de rand kwam tot aan mijn broekriem. Roel Spoelstra uit Joure was vanavond crew en zou de ballon volgen in de fraai beplakte bus. De noord oost stroming van de afgelopen twee dagen was veranderd in een richting noord west en we vertrokken langzaam richting Duitse grens. De enige ballon die nog op het veld lag was de “Unox” Special Shape en de rest hing allemaal achter de kerktoren van Hardenberg. We voeren over de mensenmassa die zich in grote getale langs de

oevers en op de brug hadden verzameld en genoten van het uitzicht boven het dorp. Achter het dorp hing de “Kikker” Special Shape gevaren door Herman Kleinsmit van de Flying Balloon Company. Doordat Herman lager ging varen kwamen wij dichterbij te hangen en konden we prachtige luchtfoto’s maken van dit groene beest. Ik had hem met mijn 280 lens al

vol in beeld, maar hoe dichter bij, des te stabieler wordt de foto natuurlijk. We naderden de zandafgraving vlak voor de Duitse grens en zagen een aantal ballonnen laag boven het water hangen. Dat leek Michael ook wel leuk en snel liet hij de ballon zakken. Doordat het water helemaal wit was van het opgewoelde zand had je geen spiegeling van de ballon op de oppervlakte en kon je dus heel slecht inschatten hoe hoog je boven het water zat. Ach, we kunnen allemaal zwemmen nietwaar. Enkele meters boven de nattigheid bleven we hangen en veilig haalden we de oever waar we laag over de bossen voeren en Michael nog even een eikeblad plukte voor de aanwezige dame in de mand. Ondertussen waren we net de Duitse grens gepasseerd en onze vriend uit Tsjechie vertelde dat dit zijn eerste internationale vaart was, in zijn land mag je namelijk niet met je ballon de grens over. Na nog een

kwartiertje verder gevaren te hebben kwam een mooi landingsveldje in zicht waar ook al de rode “Renault” ballon lag van Andre Henkemans. Deze piloot gaf ons bij de landing even assistentie door de ballon af te remmen na het grondcontact. Op datzelfde moment scheurde Roel met de bus voorbij, dus thuiskomen deden we zeker. We pakten de

ballon achterin de bus en reden terug naar Hardenberg. Nienke vertelde onderweg, stoer zittend op de ballonzak, dat dit haar negende vaart was geweest en verwonderd keken de heren haar aan, voor een meid van dertien is dit natuurlijk niet gering. Toen we langs het treinstation reden zette Michael de auto aan de kant en maakte een aantal foto’s van de overvolle fietsenstalling. “Dat kennen we bij ons niet” zei hij, “de meeste mensen hebben geen fiets en diegene die er wel op rijden hebben meestal een mountain bike. Bij het startveld was het parkeerprobleem gelukkig grotendeels opgelost. Net voor ons parkeerde Frank de Goede de knalgele "Zespri" bus op de stoep en hij had een opmerking waar ik even over na moest denken, “Bennie, koeien lusten ook kiwi’s”. . . . . . Nu weet ik hoe de Yogi drink is ontstaan. Frank is samen met Piet Hooijen eigenaar van Greetzz Ballooning. Na ons te hebben

afgemeld bij de altijd spontane Jennie ten Brummelhuis haalden we even wat nattigheid uit de bar en zochten een plekje langs de kade. Hier zou namelijk over enkele minuten de lasershow losbarsten. Aan de overkant van de Vecht stonden twee grote kranen met daartussen een enorm doek gespannen. Na het aftellen begon de muziek en werden hier allereerst de sponsoren van het ballonnenfestival voorgesteld. Dit werd gevolgd door wat vlottere muziek met laserstralen over het water. Door te zorgen voor een nevel van water ontstond een heel indrukwekkend effect, prachtig. We namen afscheid van Roel en we bedankten Michael nogmaals voor de prachtige vaart en spraken af dat ik hem even een foto van mijn fiets zou sturen en dat we elkaar zeker weer eens zouden ontmoeten.   Uiteraard staan heel veel van de gemaakte foto's deze maand op mijn fotowebsite "Ballooning Pictures",  zie knop onderste balk.    Bennie Bos

Het moet zo’n 4 jaar geleden zijn dat ik voor het eerst een aankondiging ontdekte in de Aerostat voor de Italiaanse ballonmeeting « Arte e Scienza ». Het programma zag er impressionant uit : een week lang ochtend- en avondvaarten vanuit respectievelijk Firenze, Lucca en Siena. Varen boven het prachtige Toscana, met tussen de vaarten door bezoeken aan de befaamde kunststeden en genieten van de ‘bellezza e gastronomia Italiana’. Hoeveel dichter kun je bij de hemel

komen .... ? ? ?  Meedoen aan ‘Arte e Scienza’ : 4 jaar lang bleef het een gekoesterde droom. Tot Gerrit  (Eke Ballooning) ook interesse kreeg en de droom dichterbij scheen te komen. Eind december 2002 kregen we van Stefano bevestiging dat de 6^e meeting in mei 2003 zou doorgaan. In het mooiste Italiaans verklaarde hij blij te zijn dat wij zouden deelnemen aan zijn meeting onder vrienden, oude en nieuwe, uit diverse delen van Europa, om samen te varen over de meest sprookjesachtige decors ...  Het programma zou ons kort daarop doorgemaild worden. Mijn hart jubelde : over enkele maanden zou ik 2 passies verenigen : Italië en ballonvaren ....  Helaas : geen rozentuin zonder doornen ... binnen ons team moeten een paar mensen afhaken wegens examens in mei, een tweede ploeg samenstellen mislukt en uiteindelijk ziet Gerrit zich

verplicht zijn inschrijving te annuleren ...  Het komt hard aan, maar inmiddels staat mijn beslissing rotsvast : ik ga – hoe dan ook – desnoods alleen ! !  Ik licht Stefano in en stel mij kandidaat-crew voor buitenlandse piloten. Tot april blijft alles stil. Regelmatig vraag ik naar een meer gedetailleerd programma, naar plaats van afspraak, het aantal inschrijvingen. Geen reactie ...  Een paniekmailtje wordt uiteindelijk beantwoord : Stefano vraagt me hem te bellen. Ik

bel : zijn antwoordapparaat raadt mij aan te faxen of te mailen ... Volgens Antonio is dit niet meer dan normaal : « al wat je hoeft te doen is aankomen in Toscana, bellen naar de GSM van Stefano en ontdekken wat er de volgende dag zal gebeuren ... »  Of hoe simpel het leven kan zijn ... 1300 km enkel zonder planning ... Ik krijg een donkerbruin vermoeden dat dit wel eens een eenzame toeristische Toscana reis zou kunnen worden in plaats van een ballonhappening ... tenzij ... In het paasverlof krijgen we onze Canadese ballonvrienden op bezoek. En jawel, ze zien een weekje Italië onmiddellijk zitten. Ook op de cursus Italiaans vind ik iemand bereid om mee te gaan : Hildegard houdt net zoveel van het land als ikzelf en kent Toscana als haar broekzak. Ze zal een prima gids zijn. Over 3 weken zouden we dus toch nog met z’n zessen naar

de Italiaanse zon vertrekken. Ik zie het weer helemaal zitten.  4 dagen vóór ons vertrek ( ! ) verbreekt Stefano de stilte, zodat we op de valreep nog het uur en de plaats van afspraak vastleggen. Bij aankomst op zaterdagnamiddag in Taverne d’Arbia (5km ten zuiden van Siena) is de ‘briefing’ net aan de gang : het plaatselijke voetbalterrein fungeert als basiskamp, een 8-tal buitenlandse ballonremorques staan her en der geparkeerd, rond 1 lange tafel zit zo’n 30 man

gezellig te kwebbelen, regelmatig klinkt de luide stem van Stefano boven het geroezemoes uit, gevolgd door lachsalvo’s. De fles wijn gaat gul de tafel rond. We lijken wel in een reclamespot van Bertolli terechtgekomen ... En dan pas begrijpen we dat we deze ‘vriendenmeeting’ op de letter moeten nemen : 12 vrienden-ballonvaarders zijn vanuit Duitsland, Nederland, Zwitserland, Engeland en zelfs uit Californië naar Siena afgezakt om samen met Stefano – als enige Italiaan – een gezellige week door te brengen. De meesten komen elk jaar terug. De vluchten zijn facultatief – gezamenlijke uitstappen zijn er niet echt gepland, maar voor toeristische aanraders kan iedereen bij Stefano terecht. De meeting wordt niet gesponsord : de volledige organisatie rust op de schouders van 2 mensen : Stefano en Gianna. Volgens Gianna is er

weliswaar potentieel genoeg, maar de bedrijven onderkennen nog steeds het commercieel belang van dergelijke sponsoring en tonen daarom weinig of geen interesse. Misschien, hoopt ze, als de meeting groeit en meer internationale bekendheid krijgt, komen de bedrijven wel uit hun schulp ... De ochtendvaart op zondag wordt afgelast wegens onstabiele weersomstandigheden, zodat we kunnen uitslapen en vervolgens de hele dag rondkuieren in Siena. De periode

voor een toeristisch bezoek blijkt ideaal : het weer is aangenaam warm en de toeristische hoogzomer is nog veraf, wat zich vertaalt in betaalbare prijzen, een vriendelijke service en gemoedelijke sfeer. Alleen op de Piazza del Campo, in het historische hart van de stad, swingen de prijzen op de terrasjes rond de marktplaats de pan uit. Maar wie uitkijkt, vindt op amper 100 meter van de beroemde Piazza gemakkelijk een ristorante met een modale menukaart. Al geven de Italianen grif toe dat de prijzen vanaf juni zowat ver(drie)dubbelen ! Gianna gaf ons afspraak ‘s avonds om 19u op de Piazza del Campo. We hoopten op een ballonspektakel, maar al gauw wordt het duidelijk dat het onmogelijk is om vanop de Piazza op te stijgen. Een glow misschien ? Neen, er is een vaandelparade aan de gang, het blijkt dus enkel om een

toeristisch uitstapje te gaan. Helaas zijn de gezichten te nieuw om de groep te herkennen tussen het toestromende volk. We proberen de GSM van Stefano : niet bereikbaar. Ik probeer mij te troosten met een bezoek aan de Torre, voor een panoramisch overzicht over de stad en de omgeving : we komen net een kwartier te laat. We proberen nogmaals de GSM : niets. Ik sta voor een dilemma : op de camping blijven betekent dat we niet op tijd op het terrein kunnen zijn voor de

ochtendvaart (de poort gaat pas open om 7.30u). Maar kunnen we zomaar aan het voetbalveld gaan staan ? Mogen we er een tent opzetten ? Gaat de ochtendvaart door ? André ziet de vele vraagtekens niet zitten, dus kiezen we voor de camping.  En natuurlijk is het eerste wat ik op maandagochtend in de verte zie : een blauwe luchtballon ...  de hekkensluiter  van het groepje van 12. Ik trommel de rest uit hun slaapzak en vervloek mezelf dat ik mijn verstand in plaats van mijn hart heb gevolgd ... passione ... de Nederlandse vertaling blijkt ‘lijden, kwelling, marteling’ en dan pas ‘passie’. Ze zijn er verdorie niet ver naast ... We voorzien een uitstap naar de Crete Senesi, een heel apart en typisch Toscaans landschap dat net ten zuiden van Siena begint en zich uitstrekt over amper 30 km. Hildegard gidst ons langs de meest sprookjesachtige weggetjes over Asciano naar l ‘Abbazia di Monte Oliveto

Maggiore tot Pienza. Maar ik sta erop eerst langs Taverne d’Arbia te passeren, waar de laatste teams net teruggekomen zijn om te tanken. De stress lijkt voorbij, en deze keer worden we hartelijk verwelkomd door de gastheer. Natuurlijk mogen we op het terrein blijven, en een tent opzetten is ‘nessun problema’ – meer nog : ‘domani ti faccio volare’ (morgen laat ik je meevaren). Maar André ziet het nog steeds niet zitten met 2 kleine kinderen langs de rand van de weg te

kamperen. Bovendien bieden 12 ballonnen weinig spektakel aan iemand uit Gatineau ... We besluiten tijdelijk te splitsen : Hildegard en ik blijven met de camper 2 dagen op het terrein – André zal met zijn gezin Collodi (het Pinocchio-park) en de kuststreek bezoeken. (Even terzijde : het Pinocchio-park bleek een enorme afknapper te zijn : duur en niet onderhouden. Men weze gewaarschuwd). Afspraak op woensdagavond aan de kust bij Pisa. Het is een faire deal en ik voel een zalige rust van binnen. Eindelijk horen we er een beetje bij ... Toscana is plots nog mooier dan het al was ... Als dinsdagochtend om 5.30 u. de eerste trailers het veld opdraaien, zijn we er helemaal klaar voor. Zelfs al tel ik  slechts 8 ballonnen, toch roepen ze onmiddellijk de magie op. Het merendeel is neutraal, maar de Zwitserse

Emmental-ballon (HB-QHM) is werkelijk prachtig. We maken kennis met het sympathieke Nederlandse Marberts ballonteam en de piloten Bert & Hannie ter Horst en Remmelt Neef. Piloot van dienst Remmelt heeft een plaatsje vrij in zijn mand en Hildegard beleeft haar maidenflight in de fraaie Westfalen (PH-WGN). Grote afwezige is de ballon van Stefano : de piloot voelt zich niet lekker en beperkt zich tot stand-by / emergency post. De schoonheid van de in nevels

gehulde Crete Senesi wordt pas helemaal duidelijk wanneer we de ballonnen  volgen, die langzaam richting Asciona varen. Bert en Wilma kwijten zich keurig van hun taak als retriever en bij het inpakken straalt de hele ploeg rust en vakmanschap uit. Remmelt ontpopt zich na de vaart tot een meester-verteller met een neus voor grapjes : ik geniet met volle teugen van het meest fantastische doop-verhaal dat ik ooit hoorde ...  Aan de camper houden we een brunch, tot Hildegard verstart : op amper 3 meter kronkelt een slang over het asfalt (een adder van minstens 1 meter lang ? ?). De opzichter stelt ons in de mate van het mogelijke gerust : er zitten er hier 4, maar wees gerust, ze doen niets... De namiddag maken Hildegard en ik rond met een wandeling in de Crete. Wanneer we in de vooravond naast de camper uitpuffen, krijgen we een telefoontje van

het thuisfront : in België giet het momenteel water en stijgt de temperatuur niet hoger dan 12°. Ondanks de 28° ril ik : arme Gerrit ... De volgende ochtend is het mijn beurt en wanneer de zon haar eerste stralen over de ochtendnevels laat glijden, zweef ik samen met Bert, Wilma en Evert over het Toscaanse landschap voor een uur vol kippenvelmomenten. Rechts onder ons overzien we Siena, links strekt zich een bizar maanlandschap uit, met her en der een gehuchtje.

Slechts wanneer de zon de nevels heeft doen opbranden, zien we duidelijk de dreven van cypressen die leiden naar het landgoed op de top van de heuvels, de immense graanvelden en de olijfgaarden. Ik sta ervan versteld hoeveel tinten groen er bestaan ...  De meeste landhuizen zijn veredelde boerderijen die een ‘agriturismo’ aanbieden. En ligt het aan de ballon of aan de Italiaanse lucht, maar ik zie mezelf al drijven in het zwembad op het topje van een Toscaanse heuvel terwijl ik de stad Siena overkijk met een glaasje Montepulciano in de hand ...  Vóór ons doemt het silhouet van de Monte Amiata op : met z’n 1738m de hoogste berg in Zuid-Toscana. Stefano had ons gewaarschuwd dat de landingsmogelijkheden daar miniem zijn en bovendien uiterst moeilijk bereikbaar. Bert daalt in en laat ons zachtjes landen in Monteroni. Mijn eerste

vlucht in Italië zit erop, mijn twee passies zijn verenigd,  dankzij een piloot uit Enschede ! Ik weet niet of Bert maar half beseft hoeveel dit voor mij betekent ... DANK JE WEL ! ! ! Op 1300 km. ten zuiden van huis leer je je noorderburen kennen, stel je voor ! Terug op het terrein worden adressen uitgewisseld en afspraken gemaakt voor een volgende meeting (Breda, 21-23 augustus). Het Marberts-team bezit meerdere luchtballonnen, waaronder de 2 beroemde Special

Shapes ‘Oons Kearlke (Twents voor ‘ons kereltje’) en ‘Oons Wiefke’ (‘ons meisje’). Ze zullen o.m. te bewonderen zijn op de Ballonmeeting Olen (B) van 18 t.e.m. 20 juli e.k.  Inmiddels is het woensdagmiddag en tijd voor het afscheid : de 2 ‘ballondagen‘ zijn letterlijk voorbijgevlogen en vanavond wachten onze Canadezen ons op in Marina di Pisa. Net nu we de teams wat beter hebben leren kennen, moeten we weer een knopje omdraaien en opnieuw toeristen worden ... we hebben er allebei moeite mee. De teams zullen zich morgenvroeg verplaatsen naar Firenze, voor een bezoek aan de stad en een avondvaart vanaf de Hippodroom. Hoe het hen verder zal vergaan, hoor ik hopelijk van onze nieuwe Nederlandse vrienden ... Terwijl we noordwaarts rijden, bezoeken we het prachtige San Gimignano met zijn beroemde torens. Ik ben

nog steeds in de roes van de ballonvaart en de hemel is blauwer dan blauw. Maar als ik ‘s avonds samen met de Canadezen langs de Tirreense zee wandel en besef dat het ballongebeuren écht voorbij is, voel ik mij als een alien : te ruw uit mijn element gerukt ... We bezoeken Marina di Pisa, Pisa en zetten onze weg noordwaarts voort langs de marmergroeven van Carrara en La Spezia doorheen de Appenijnen naar Parma. De secundaire wegen zijn goed

berijdbaar en bieden een fantastisch panorama : durf gerust de autostrada links te laten liggen ! ! Op de terugweg gaat het fout : we proberen zo zuinig mogelijk  te rijden  door enkel in Luxemburg vol te tanken,  maar misrekenen ons : net vóór de benzinepomp in Bertem vallen we stil op de pechstrook ... domme blondjes ... Conclusie : De meeting van Travaglia is ideaal voor wie zowel Italië als ballonvaren adoreert. We hebben ons geen moment verveeld, en Toscana biedt zoveel dat zelfs de meest kieskeurige reiziger er zijn gading vindt. Enige tolerantie naar de organisatie toe is aangeraden, maar eens je het vertrouwen hebt gewonnen, heb je aan Gianna en Stefano zeker een warme vriendschap en een goede steun. De periode en prijs zijn uiterst gunstig.  Voor wie met eigen ballon en team kan gaan, is deze meeting een echte

aanrader.  Een paar weken na onze thuiskomst valt er een postpakket uit Nederland in de bus : 2 oorkondes met de gegevens van de vlucht van Hildegard en ikzelf. Vlindertjes fladderen door mijn buik .. bedankt vrienden !  

Caroline De Noble

Persbericht:

Voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis is er een trekker van ongeveer 1800 kg de lucht in gegaan doormiddel van één van de grootste luchtballonnen ter wereld. Het hefvermogen van de ballon is ruim 3000 kg. De trekker, een Ferguson 35 van het bouwjaar 1960 met een V8 diesel 6.2 wordt gebruikt voor trekker trek wedstrijden. De motor heeft ongeveer 350 PK en is in 5 seconden op de 100 km per uur. De trekker is beschikbaar gesteldt door Lammert ter Heide te Echtenerbrug. De ballon werd beschikbaar gesteld door Ballonsport haven BV te Idskenhuizen. De ballon die normaal met 24 passagiers mag varen is 42 meter hoog en 36 meter breed en heeft een inhoud van 12.000 m3. De registratie van de ballon is PH-BYR. Ballonsport Haven BV is het grootste familie ballonbedrijf in Nederland. Ze bezit 8 heteluchtballonnen die samen 72 passagiers in een keer mee kunnen nemen. De reden van deze ludieke stunt was om het evenement ‘Oldtimerdag’ te Bantega aan te kondigen waar s’avonds de ballonnen van Ballonsport Haven BV vertrokken. Deze stunt vond op 5 juli 2003 plaats te Bantega. De trekker en ballon werden bestuurd door Jelke Haven. Kijk voor meer foto's op de 'nieuwspagina' van Ballonsport Haven BV

Taco Doornbos is een goede vriend van ons en met hem hebben Ria en ik vaak gesprekken over de wereld van de ballonvaart. Alles wil hij tot in detail weten en omdat hij geen computer bezit, print ik elke maand netjes het nieuwste Hot Air Magazine voor hem uit die hij dan helemaal aan flarden leest. De goede man loopt al meer dan 80 jaren rond op

deze planeet en de periode van de Boesmannetjes kent hij dan ook nog goed. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik af en toe eens een vaartje kado mag geven en ditmaal vond ik dat Taco nu eindelijk zijn geliefde fietsroutes maar eens van een behoorlijke hoogte moest gaan bekijken onder begeleiding van mijn echtgenote. Toen we hem de kadobon met uitgebreide folder overhandigden werd het even helemaal stil in huis. En dat is niet normaal want het mondje van deze man staat meestal in de vijfde versnelling. Na enkele minuten nauwkeurig de folder te hebben bestudeerd kwam de conclusie, “volgens mij is het de bedoeling dat ik een ballonvaart ga maken, wat zal mijn moeder daar wel niet van zeggen”. Jawel, de moeder was onlangs 102 geworden. Met plezier en ietwat overdonderd nam hij het aanbod aan en besloot de uitdaging met moeder natuur aan te gaan.

Halverwege juni was het moment aangebroken en reden we naar de camping in Emmen alwaar het ballonteam zou arriveren. Piloot Herman Rotman kwam voorrijden met de PH-PBN, een Cameron 180. Bij het uitpakken van de mand en ballon stond Taco vooraan om de handen uit de mouwen te steken en zelfs met de chute hielp hij mij mee. (foto boven).

Dat zijn de toppers van deze maatschappij. Er waren nog 4 andere passagiers en gezien het formaat van de ballon bleven er dus 2 plaatsen onbezet. “Tja”, zei Herman, “dan moeten jullie ook maar mee”, wijzend naar Nienke en mij. Het leek ons helemaal niks want wij houden helemaal niet van ballonvaren ;-) maar, voor de goede orde wilden wij ons wel opofferen. Eén van de passagiers heette Marloes, een meisje met Down Syndroom. Op afstand bleef ze staan kijken en met moeite konden we haar zover krijgen om de stof aan te raken. Binnen zeer korte tijd zag je dat alle andere passagiers zich om haar gingen bekommeren en langzaam veranderde haar angstige gezicht in een brede glimlach. Met haar vader kroop ze alvast in de plat liggende mand en Herman begon zeer voorzichtig te branden om haar niet bang te maken. Ze wendde gauw aan het geluid en als ik af en toe vanaf de ballonopening een

duim opstak, kreeg ik een brede grijns terug. Ook onze Taco zat inmiddels op zijn knieën in de mand en wachtte gelaten wat er komen zou. Het moment dat de ballon recht op gaat staan is dan natuurlijk even spannend. Toen iedereen ingestapt was kon de reis met onbekende bestemming beginnen. Als volleerde ballonvaarder (met pet) stond Taco over 

de rand van de mand te turen en aan zijn gezicht zag ik tientallen gedachten voorbijkomen. Hij genoot zienderogen van hetgeen aan zijn voeten lag. Een woonwijk, het voetbalstadion van de BVO Emmen, nog een woonwijk met daarachter een uitgebreid kassengebied, de rokende pijp van de “Purit” fabriek, waarbij Herman wist op te merken dat die dingen maakt voor de “Skieterie”, en in de verte de plaats Zwartemeer. Het was een mooie avond waarbij vele mensen buiten zaten dus was het “Joehoe” en “Hallo” de voornaamste voertaal. Varen met Herman Rotman is een feest, toen de ballon een tent passeerde waar aan de slingers te zien iemand jarig was, begon hij spontaan en luidkeels het “lang zal die leven” te zingen waarbij het niet lang duurde totdat de gehele ballonmand uit volle borst mee zat te schreeuwen. Hij vertelde me dat hij in het dagelijks leven koeienbekapper is, dat woord staat volgens

mij ook niet in de van Dale. Tevens is hij castrateur wat mij er van overtuigde dat ik deze man te vriend moest houden. We voeren recht over de prachtig aangelegde watertuin van een collega van mij en hem heb ik een paar dagen later kunnen verrassen met prachtige digitale kiekjes van zijn grote hobby. Toen de piloot op zoek wilde gaan naar een

geschikte plek om te landen, bleek het aantal mogelijkheden daartoe zeer beperkt. We kwamen nu boven een moerassig veengebied te hangen. Voor Taco begon de pret nu pas echt want in dit gebied ging hij vaak en met veel plezier fietsen en nu kon hij het toch eens van een heel andere kant bekijken. Het aantal reeën wat we onderweg hebben zien lopen lag rond de 20. Volgens Taco waren het echter allemaal gewoon konijnen. We hingen heel laag boven prachtige vennetjes met veenpluis en kikkers en doorkruisten een bos waar we in december zeker konden slagen voor een fatsoenlijke grote kerstboom. Een eindje verderop stond Geert met de bus ons op te wachten. Hij had zich door deze wildernis gewurgd en een langgerekt veld met platgereden turf gevonden. Hier moest het maar gebeuren en met een paar lichte stuiters stond de mand vlak voor een klein

spoorlijntje aan de grond. We hadden een mooie lange vaart gemaakt en onderweg veel verschillende stukken natuur gezien. We pakten even snel de ballon in zodat we bij daglicht nog de doop konden doen. Zeer waarschijnlijk zaten er vreemde bijtbeestjes verscholen in de turfgrond want ik heb tot twee dagen nadien last gehad van jeukerige handen.

Herman begon zijn verhaal over de Zonnekoning en de gebroeders Montgolfier wat natuurlijk werd afgesloten met de grote fles. Taco was als eerste aan de beurt en bang gemaakt door allerlei gruwel verhalen over de ballondoop schoven zijn voeten centimeter bij centimeter achteruit. Uiteindelijk heeft hij de ceremonie toch maar ondergaan en mag hij zichzelf sinds die avond "Baron van Emmen tot Ruller-Twist" noemen. Ondanks mijn verweer dat je maar één keer gedoopt mag worden, was ook ik aan de beurt en kreeg een extra scheut bubbelwater over mijn korte stekels. Marloes kreeg de lege fles kado van de piloot en was daarmee helemaal in haar nopjes. Midden in de nacht brachten we Taco naar huis en moe maar zeer voldaan deed hij de voordeur achter zich dicht. Op de foto mijn eigen Nienke met naast haar Taco die nog aan het nagenieten is van de geweldige vaart.  Bennie Bos

Van 28/5 tot en met 1/6 2003 vond het BK plaats in het Duitse Gladenbach. Dit samen met een wedstrijd waar de Duitser zich konden plaatsen voor hun Nationaal kampioenschap van volgend jaar, dat ook in deze stad zal worden gehouden. In totaal waren we met 28 deelnemers. Normaal gingen wij Belgen ons kampioenschap varen in het Nederlandse Wanrooj samen met de Nederlanders, maar door het uitbreken van de vogelpest werd dit uitgesteld tot

eind september. Met vijf Belgische piloten sloten we dan maar aan bij Duitsland, iedereen had er zich op voorzien om tijdens die dagen verlof te nemen en september is toch ook al wat laat en de kans op goed weer is al wat kleiner. Jan Timmers, Luc Herdewijn, Michel Standart, Geert Ivens en Philippe De Cock. In Duitsland is het zo dat elke piloot zijn eigen observer meeneemt, dit waren Marnix en Brigitte, Rudy Paenen, Jonas Maes en ikzelf. De strijd was zeer spannend en tijdens de laatste vaart viel dan ook maar het verdikt. Het kampioenschap begon op donderdag, maar alle Belgen waren woensdag al aanwezig. De ene vond het huisje al wat makkelijker dan de andere maar tegen 23u was iedereen wel aanwezig. Donderdag na de middag was het tijd voor check-inn, general briefing met aansluitend een observer briefing en een tijdje later de task briefing. Het weer was schitterend, wind was er bijna niet. De Event Director, Werner Trippler, besloot

een take-off vanaf het launch field met als tasks een Hwz  en als tweede een Fon .Er kwam een tweede briefing op het launch field en dan met z’n allen de lucht in, het was een pracht van een vaart, ik mocht mee aan boord. Op deze eerste marker scoort Geert van de Belgen het best, op de tweede doet Luc het goed. De nachten waren kort. Rond middernacht je bed in en omstreeks 4 uur was het alweer tijd om op te staan. Vrijdagochtend, weer geen wind, maar terug een

prachtige dag. Niet minder dan 5 markers lagen er ons te wachten. Een Pdg , Fin, Fon, angle en nogmaals een Fon. Hier ging Philippe met de eerste prijs (1000 Punten) lopen, hij was de beste van alle deelnemers, bij de tweede marker toonde ie zich opnieuw de beste maar dan juist van de Belgen, op de fon en de angle werd het best gescoord door Jan. De vijfde en laatste marker van deze vlucht werd tijdens nog een fon opnieuw door Philippe gescoord. Tijdens de namiddag werden er hier en daar al een paar onweerswolken gesignaleerd, en er werd gevreesd voor de vlucht van de avond. De briefing gaat door maar er zijn twijfels, er werd afgesproken terug met z’n allen naar het launch field te rijden, daar kan men beter in de gaten houden wat het weer eigenlijk van plan is. Er werd een veldbriefing gehouden, maar het is terug wachten, na een 30 tal minuten nog een briefing en de zwarte vlag werd

getrokken. Flight cancelled. De nacht belooft niet veel goeds, maar de avond wel. De brouwerij van Warstein was de sponser van de avond en er werd voor iedereen Goulashsouppe voorzien. Nog wat napraten en dan ons bed in. Ik was de zaterdagochtend als eerst uit bed, maar het kletterde en bliksemde nog lang alle kanten. Briefing, wachten, briefing, wachten, er werd dan maar besloten om een gans andere kant uit te rijden, daar waar alles al is opengetrokken en nog

maar eens wachten. De fantasie kwam boven, de crew van Philippe hing een bordje uit “Koffie voor 3 euro,”  en een poosje later was het plots “Piepshow om 10U”. Werner beslist om toch te varen, maar er was gewoon niets van wind en er waren wel terug onweders op komst. Er was wel een recall procedure. We krijgen een Fin voorgeschoteld met een minimum afstand van 500 m om op te stijgen, nadien een Hwz, een Fon met een tijd van minimum 20 min en nog een Fon. Het kruis werd uitgelegd op een voetbalplein en alle ballonnen stijgen op, juist buiten 500 m, het beeld was prachtig en Philippe komt opnieuw zeer goed over het kruis, maar plots draait het beetje wind dat er is en niemand raakt nog met moeite aan het kruis. Plots is er geweldige chaos over de radios, bleek dat Matijs De Bruyn een paar flitsen had gezien en wat gerommel had gehoord. Blijkbaar was de vlucht gecanceld maar dat bleek niet duidelijk voor ons Belgen. Dus weer

niks. Zaterdagavond omwille van onweders dat er hingen werd er beslist niet te varen, maar de avond werd opnieuw gesponserd door de brouwerij van Warstein en er werd een warm buffet aangeboden. Zondagochtend  nog wat mistig maar een prachtige vaart. 2 markers, ééntje voor een Fin en ééntje voor een Hwz.Voor ons Belgen was het spannend, Philippe stond op 1, Jan op 2 en Michel op 3. Ik mocht mee met de eerste van het algemene klassement, Wolfgang Berger,

hij nodigde mij uit om mee te varen, en raadde mij aan mijn fototoestel mee te nemen, ik ging volgens hem mij anders toch maar vervelen ginder boven. Voor mij was het echt prachig, constant vlogen Philippe en Jan ofwel voor, boven, onder of juist achter mij. Ik kon alles goed zien hoe goed ze het wel deden. En juist voor de laatste ballonnen aan het landen waren begon de mist terug te komen, waardoor Michel niet tijdig meer kon landen en een stuk boven het bos in de mist moest blijven. Maar met de ervaring dat Michel heeft, heeft hij het er toch goed vanaf gebracht. Het cijfer en reken werk kon beginnen, want de prijsuitreiking kwam dichter bij, wie wordt het Philippe of Jan, alhoewel iedereen dacht dat Jan de laatste 500 punten op Philippe niet meer zou kunnen goedmaken. Het scheelde weinig maar Jan werd voor de 8^ste keer Belgisch kampioen en Philippe nog maar eens tweede. Luc Herdewijn eindigde op 3, Michel op 4 en Geert mocht huiswaarts rijden als “rode lantaarn”. Door

Philippe de Cock, Jan Timmers en Luc Herdewijn

deze prachtprestatie van Jan en Philippe zijn zij rechtstreeks geplaatst voor het wereldkampioenschap van volgend jaar in Australië. PROFICIAT AAN ALLEN !!!! We konden beginnen denken aan het BK 2004. De sportcommissie zou dit kampioenschap opnieuw in eigen handen willen nemen. Indien er natuurlijk voldoende belangstelling is van eventueel andere landen en natuurlijk ook van nieuwe jonge Belgische piloten.  Dit kampioenschap zou dan waarschijnlijk plaats hebben tijden het weekend van OLH Hemelvaart, van 20 t/m 23 mei 2004.  Voor een lokatie zijn we nog op zoek, maar hierover later meer. Dus noteer alvast deze datum in jullie agenda !!! Er zal in de loop van het najaar nog een infoavond worden gegeven over het wedstrijdvaren, met de hoop dat er daar toch een paar piloten uitkomen om toch een mooi kampioenschap te kunnen houden en hopelijk ook ons kampioenschap zo in eigen handen te kunnen houden.

Nancy Van Huffel.

Neem even een kijkje op de nieuwe site van A3 Ballon. Deze site draait nu enkele maanden en dankzij het geweldige werk van Wiz Kid Jochem Veldmaat van Veldmaat ICT heeft men nu ook de mogelijkheid om zeer snel foto's te plaatsen welke digitaal worden toegestuurd door passagiers. Op deze manier kan men op de website foto's bekijken van de dag tevoren. Ook zijn er veel foto's geplaatst uit het archief van A3.

Veldmaat ICT bouwt zeer professionele websites en biedt sinds kort een compleet pakket aan webhosting.

De foto hiernaast moest ik even plaatsen omdat deze uniek is. Je ziet hier Adrie Spierenburg persoonlijk aan het werk.

Vele honderden foto's staan momenteel ter beschikking achter de knop: "Multimedia / Foto's" op ballonvaren.com

Voor het eerst sinds zijn Solo ballonvaart rond de wereld heeft Steve Fosset een bezoek gebracht aan de fabriek van Cameron Balloons in Bristol Engeland. Steve werd de eerste mens die solo en non stop met een ballon rond de wereld heeft gevaren. Hij maakte hierbij gebruik van een Roziere combinatie hetelucht en helium ballon . Steve kreeg door Don Cameron persoonlijk de Aero Club Gold medaille overhandigd. Dit gebeurde in de fabriek in Bristol onder het oog van de mensen van Cameron Balloons die daadwerkelijk de ballon hebben gebouwd.

Steve kreeg een staande ovatie van het personeel en legde in een verklaring uit dat hij met veel plezier de prijs in ontvangst nam ondanks het feit dat hij nu eigenlijk 'klaar' was met ballonvaren. Wel was hij nog steeds aan het nadenken over andere 'lichter dan lucht' projecten. Hij complimenteerde de staf van Cameron voor hun uitzonderlijke ballon designs en constructies. De Federation Aeronautique Internationale (FAI) verklaarde dat Steve Fosset officieel de eerste solo ballonvaart rond de wereld heeft volbracht in juni 2002 en daarbij 5 wereldrecords heeft gebroken waaronder in de kortste tijd rond de wereld in 3 categorién (320 uur en 33 minuten) en een afstand van 33,195.1 KM. Hannah Cameron

Het is zondag 22 juni 2003, mijn moeder komt op mijn kamer , ''ben je al wakker'', er zit namelijk een gasballon boven Dalerveen.

Ik ben nog nooit zo snel en zonder ochtendhumeur mijn bed uitgekomen. Het was namelijk zo, mijn vader was zijn schapen aan het verweiden en opeens had hij naar de lucht gekeken en dacht, daar komt iets aan wat Gerda nog nooit heeft gezien.

Daarop heeft hij naar huis gebeld om te zeggen dat hij over Dalerveen richting Dalen ging. Toen ik dus om 9.00 uur op Dalerveen was zat hij nog best hoog maar langzaamaan kwam hij steeds een stukje lager. Ik had natuurlijk mijn fototoestel met telelens en converter bij mij en zo heb ik mijn eerste foto's van een gasballon kunnen maken.

Ik ben de ballon gevolgd tot aan de Valsteeg bij ons in Dalen , daar zat hij heel erg laag en heb ik mooie foto's kunnen maken. Mijn vader vond de melding een dikke ijsco waard en die heeft hij uiteraard s'middags gehad .  

Gerda Weggemans.

Van 18 t/m 20 Juli staat de Ballonmeeting in het Belgische Olen weer op het programma. De grote drijfveer achter dit evenement is de familie Herdewijn. Lieve mensen die ik al vele jaren ken uit de wedstrijdwereld. Luc noemde mij altijd steevast  "Gele Botten". Dit moet ik even uitleggen, "Botten" is Belgisch voor laarzen en de benaming kreeg ik omdat ik

vroeger altijd met mijn zwarte overal vol met batches rondliep met daaronder een paar knalgele laarzen. Even een stukje historie over de meeting in Olen. In 1993 vond de 10de editie van de "Ronde van Olen", een loopkoers voor alle Olenaars plaats. Onder impuls van Carl Roziers werd de toen kersverse ballonvaarder Luc Herdewijn aangezocht om deze feestelijkheden kleurrijk af te sluiten met een ballonmeeting. Elf warme luchtballons stegen vanop de Weeën op. Eén jaar later, in 1994, bestond Olen 1000 jaar. Ook voor deze gelegenheid werd Luc gecontacteerd om een meeting te organiseren, weliswaar op grotere schaal. Op 24 en 25 mei waren respectievelijk 23 en 25 ballons te gast, waaronder enkele special shapes. Iedereen herinnert zich ongetwijfeld nog de fameuze koe die gezien het Olens verleden niet mocht ontbreken op het schouwspel. Deze manifestatie lokte al heel wat publiek

van buiten de Olense grenzen. Tijdens datzelfde jaar werd nog eens op 11 ballonnen beroep gedaan om de 11de editie van de "Ronde van Olen" af te sluiten. Het enthousiasme bij het publiek en sommige Olenaars steeg, kranten schreven: Olen wordt net als "Sint Niklaas, de ballonstad", "Olen, het ballondorp". Vanuit verschillende hoeken kreeg Luc de raad

en de vraag om met deze organisatie door te gaan en dit schouwspel niet verloren te laten gaan. Allemaal goed en wel, maar een dergelijke organisatie vraagt veel tijd, veel werk en veel geld, wat de familie Herdewijn allemaal niet alleen aan kon. Na wat over en weer gepraat, werden Carl Roziers en Cis Marinus bereid gevonden om mee op de kar te springen en "ICARUS" was geboren. De eerste organisatie onder de naam "Icarus Olense ballonclub" zou doorgaan op 24 en 25 juni 1995. Tal van nevenactiviteiten werden op het programma geplaatst en sponsors werden aangetrokken. Onder prachtig weer konden de 25 ballonnen op zaterdagavond opstijgen. Zondag moesten de ballonnen bij een temperatuur van ongeveer 28 graden en een veel te sterke wind aan de grond blijven tot grote spijt van een massa volk. 1996 werd een rampjaar voor de organisatie. Regen en wind deden de 35 ingeschreven

ballonnen aan de grond blijven. In 1997 haakten Cis en Carl omwille van hun drukke werkzaamheden af zodat opnieuw naar versterking moest worden uitgekeken. Roger Lauwers, onze toenmalige speaker, en zijn vrouw Wieza vervoegden de rangen en er werd een v.z.w. opgericht met als voorzitter Luc Herdewijn, ondervoorzitter Roger Lauwers,

penningmeester Greet Van den Eynden en secretaris Wiesa Van der Vloet. De organisatie van dit jaar moest lukken om het verlies van vorig jaar weg te werken. Meer special shapes werden naar Olen gehaald waaronder de Upside Down van Festo. Op 28 juni konden de 37 ballonnen opstijgen alsook op zondagmorgen 29 juni. Zondagnamiddag en zondagavond viel alles letterlijk in het water. In 1998 werd de organisatie verschoven naar 11 en 12 juli. Twee dagen van regen en wind deden alle ballonnen aan de grond blijven. Roger en Wiesa trokken zich terug. Opnieuw stond de familie Herdewijn alleen. Marc Peeters, die al langer geïnteresseerd was in de ballonsport werd bereid gevonden het bestuur te vervoegen.Aangezien wij ondertussen tijdens de organisatie al meer slecht weer dan goed weer kenden, werd besloten om het te proberen op de datum van Olen

Kermis  nl. 14 en 15 augustus 1999. Op 14 augustus - voor onze organisatie stilaan traditie - hadden wij weer af te rekenen met regen en wind. Op zondagmorgen gingen slechts een paar ballonnen de lucht in. Zondagavond, onder dreigende wolken, doch gerustgesteld door verschillende meteodiensten, konden de 38 ingeschreven ballonnen toch nog

opstijgen. In 2000 werd besloten om er een driedaagse van te maken nl. 21 - 22 - 23 juli. Op 21 juli steeg om 17u30 de enige Belgische gasballon op en maakte een vaart tot in Hannuit. Prachtig weer het ganse weekend zodat de ballonnen op vrijdag en zaterdag allemaal de lucht in konden. De noordoostenwind van zondag dreigde weer roet in het eten te gooien maar uiteindelijk gingen toen ook nog 23 ballonnen de lucht in. Tijdens de drie dagen bezochten meer dan 25.000 toeschouwers de Weeën en sliep het ganse bestuur slechts 1,5 uur. Er werd dan ook beslist om in de toekomst geen ochtendvaarten meer te organiseren. Begin 2001, werd beslist om de meeting van 20-21-22 juli af te gelasten omwille van de heersende mond- en klauwzeerepidemie. 19, 20 en 21 juli 2002. In enkele dagen, van zwaar labeur, werd ons "nieuw" terrein klaar gestoomd: qua accommodatie een

vooruitgang, onder de eiken werd immers een prachtig terras gecreëerd dat, samen met de reuzentent, 2000 zitplaatsen biedt. Het opstijgterrein voor de ballonnen was, zoals verwacht, op zijn kleinst, wat dan ook betekent dat 40 ballonnen in de toekomst een maximum dient te zijn. De weersomstandigheden op vrijdag waren ideaal. Na het openingswoord van

onze burgervader, kon deze reeds om 19:15 uur het luchtruim kiezen met een cloudhopper (een ballon met een stoeltje in de plaats van een mand): voor gelegenheidspiloot Guy Geeraerts en onze burgemeester hun eerste vaart met een cloudhopper. Onmiddellijk daarna konden alle ballonnen zich klaarmaken voor hun opstijging. Onder een prachtig blauwe hemel en met 4 knopen noordoostenwind landden de 34 ballonnen in de buurt van Heist op den Berg. Nooit eerder konden de 7000 toeschouwers genieten van een prachtig schouwspel zoals vanavond. Op zaterdag waren de weergoden ons slechts gunstig gezind tot 19 uur, tot dan kon het programma vlekkeloos afgewerkt worden, maar dan ... een onweer - dat volgens de meteodiensten tot net bij ons zou doordringen - brak los ... het water viel met bakken uit de lucht, donder en bliksem bleven voortduren tot een stuk in

de nacht ... zodat wij de rest van ons programma dienden af te gelasten. Zondag kenden we een wisselvallig weer; opklaringen, buien en meer dan 15 knopen wind, doch naar de avond toe zou volgens de meteodiensten het weer opnieuw stabieler worden ... dus, toch nog een kans om op te stijgen. Op de paradropping na, kon het volledige programma

afgewerkt worden. Naargelang de dag vorderde verdwenen de buien, alleen een strakke westenwind dreigde nog roet in het eten van de ballonnen te gooien. Na herhaaldelijke telefoons met de meteodiensten bleven zij bij hun stelling: "het komt goed vanavond". Het publiek, passagiers en piloten werden gebriefd; wachten is de boodschap. En inderdaad, vanaf 20 uur begon de wind te luwen, om 20:30 uur werd de toelating om "uit te pakken" gegeven, zodat de 38 ballonnen konden opstijgen tot groot jolijt van de duizenden toeschouwers. Als laatste steeg - op de nationale feestdag - de Belgische vlag op, op de tonen van ons volkslied. De wind zwakte verder af, zodanig zelfs dat er bij zonsondergang haast geen wind meer was. Alle ballonnen landden in de omgeving van Laakdal. En ook in 2003 staat dit inmiddels zeer populaire evenement op de agenda van vele ballonvaarders en

ballonliefhebbers. Op 18-19-20 juli is het weer tijd voor drie dagen feest in Olen met vele prachtige ballonnen waaronder 7 special shapes. Onder andere de kat, een batterij, Nelly B de olifant en uit Nederland de 2 prachtige ballonnen van Bert ter Horst, Oons kearlke en Oons Wiefke. Maar natuurlijk ook vele normale ballonnen waaronder de nieuwe Leen Bakker en de schitterende nieuwe "Birds" ballon van mijn Belgische vriend Eric Martens, de ballon waarmee ik vorige maand een paar prachtige vaarten heb mogen maken boven Brno Tsjechie. Meer dan 40 kleurige ballonnen zullen acte de presence geven op de Ballonmeeting in Olen 2003. Alle gegevens zoals Locatie, alle deelnemende ballonnen, randgebeuren en tijden vindt je op de website van de organisatie.

Nederland heeft weer twee nieuwe piloten erbij opgeleid bij A3 Ballon: 6 juni jl. slaagde Geert van Wijk voor zijn ballon praktijk examen bij Gerard Hoogeslag met als vertrekplaats: Ootmarsum. En 12 juni jl. is Bas Spierenburg bij Daan van Loosbroek geslaagd met als vertrekplaats Bavel. Dit heeft een leuk feestje opgeleverd!! Gefeliciteerd jongens van ons allemaal en veel veilige landingen gewenst!!  Afgelopen zaterdag (07-06) zijn we afgereisd naar Temse te België, om een "lesballon" op te halen. De OO-BEV, Het is Cameron N 77 ballon met 180 uur en zal worden ingezet voor piloten in opleiding zoals Jan Smelt en Marty Woestenenk. De net gebrevetteerde piloten kunnen zo mooi hun eerste 150 uurtjes hierop maken om spoedig in de volgend formaat ballon te mogen varen.

Wanneer alle benodigde papieren voor de OO-BEV binnen zijn zullen jullie haar vaak over zien varen in het groen/oranje met als registratie de PH-BEV. Om misverstanden te voorkomen dit staat voor (B)as (E)n (V)rienden.   Adrie Spierenburg

In 1997 tijdens de afsluitingceremonie in Saga, Japan maakte ik voor het eerst kennis met panorama foto's. Alle deelnemende teams  werden op een gebogen lijn van een meter of 50 gezet. De camera had de mogelijkheid om een opname te maken van de gehele groep. We moesten daarbij helemaal stil staan waarna de camera 180 graden om zijn as begon te draaien. Enorm geinig was het van een paar mensen die aan het begin stonden en dus na een paar seconden buiten beeld vielen om zeer snel achter de camera langs te rennen en aan het eind weer bij de groep aan te sluiten.

Op deze manier stonden ze dus twee keer op dezelfde foto. De techniek staat natuurlijk niet stil en begin 2003 werd het bedrijf LiveErlebnis opgericht. Andreas Berns en Thomas Lepping uit de Duitse balloncity Borken ontwikkelden een techniek om een volledige 360 graden foto te maken. Deze techniek kan men dan weer toepassen op de website van een firma waarmee men bijvoorbeeld een virtuele rondleiding door het bedrijf kan geven. Men heeft een aantal speciale foto's gemaakt vanuit een ballon en deze kun je op de website van LiveErlebnis gaan bekijken. Je kunt de foto met je muis bewegen waarbij je echt alle kanten (dus ook boven en beneden) kunt bekijken.   Bennie Bos

PH-BRB

PH-ADR

 PH-HEC

PH-BRB, een nieuwe Cameron Z-105 van Klepper Ballooning gevaren door Piet ter Veen voor sponsor 'Bruno Banani' en gefotografeerd door Nienke op het Bavaria Ballonnen Festival in Hardenberg.

PH-ADR, tijdens crewwerkzaamheden in Assen steeg er een voor mij totaal onbekende ballon op. Na enig denkwerk kwam me het logo wel bekend voor. Het bleek een ex duitse ballon te zijn welke was aangeschaft door Lammert Dijkstra uit Nietap van Dijkstra Aero-Activities. De ballon is een Lindstrand 210 A. Natuurlijk snel een foto gemaakt.

PH-HEC, een primeur op Hot Air Magazine, de nieuwe aanwinst van Enzo Perina uit Scheemda, de ballon was vlak voor het verschijnen van deze editie uit de fabriek van Cameron gerold en het is een type Z120. De ballon is vernoemd naar Hennie, Enzo en Claudia en het bedrijf van Enzo heet North East Ballooning.

PH-FUK, Nog een primeurtje. De visual van de nieuwe ballon van Egbert Oordt, een Cameron N-105. De ballon wordt gebruikt door de piloten van Oordt Adventures.

                  PH-FUK

Van 12 tot 18 september 2003 word de beroemde Gordon Bennett gasballonrace gehouden in Arc et Senans, Frankrijk. Ik wil jullie graag één van de Belgische teams voorstellen. Bob Berben en Benoît Siméons. Zij zullen het land vertegenwoordigen met de D-OBYN, een netloze gasballon met een inhoud van 1000 m³. De ballon is gemaakt door

Ballonbau Wörner in Augsburg, de specialist in het bouwen van netloze gasballons. De extra lichte mand is uitgerust met een slaapbank, zodat de piloten kunnen rusten. Bob Berben, bekend ballonvaarder, is tevens piloot-instructeur en examinator sinds 1985. Hij heeft deelgenomen aan tal van meetings over de hele wereld en heeft meer dan 1250 vaaruren in heteluchtballons en gasballons. Bob is begonnen in de luchtvaart in 1969 en heeft ongeveer 15.000 vlieguren op verschillende types van vliegtuigen. Bob heeft leren gasballon varen bij Willy Eimers, één van de grootste specialisten in deze discipline en diverse keren winnaar van de Gordon Bennett cup. Momenteel is hij Captain Airbus 330. Bob is ook vennoot van Ballooning. Benoît Siméons begon ooit op 16 jarige leeftijd als jongste piloot van Europa in een familie van ballonvaarders. Zijn 2 broers, Patrick & Jean-Frédéric delen dezelfde passie. Hij is handelsingenieur van vorming, en als geboren avonturier heeft hij de 4 windstreken van de wereld bezocht met de heteluchtballon. Benoît heeft de Chinese muur overgevaren als eerste ter wereld, ook in Marokko, in Tunesië, in Qatar, en in Karakoum en heeft hij het kanaal overgestoken. Hij is vice wereld kampioen heteluchtschip, en behaalde een gouden medaille FAI (winnaar van de David Niven cup). Benoît heeft ook het nationale hoogterecord (9369 m in ballon met open mand)

en nationaal afstandrecord op zijn naam staan. Hij heeft van zijn passie zijn beroep gemaakt en heeft in totaal meer dan 1600 vaaruren ervaring met de hetelucht- en gasballon. Benoît leerde varen bij de beroemde gebroeders Leys die tot de grootste specialisten behoren en de laatste 2 edities van de Gordon Bennett wonnen.

Piloot Bob Berben

Momenteel is hij bestuurder van het bedrijf European Balloon Corporation. Het team werkt nauw samen met  weervoorspeller David Dehenauw, en hij is als het ware de "geestelijke zoon" van Luc Trullemans. Ze werkten samen aan verschillende grote projecten zoals de solo vaart rond de wereld van Steve Fosset. David hielp bij de ontwikkeling van

verscheidene weerprogramma's die wereldwijd gebruikt worden. Hij werkt als meteoroloog voor het Koninklijk Meteorologisch Instituut (KMI). Hij is ook "weerman" bij VTM. 3 en 4 jaar geleden verzorgde hij de weersvoorspellingen voor alle Gordon Bennett teams, respectievelijk in Albuquerque en St-Hubert. Hij was de eerste Belgische meteoroloog die de eindverantwoordelijkheid kreeg voor de algemene weersvoorspellingen in de Gordon-Bennett Cup. Zijn ervaring zal een belangrijke rol spelen in het slagen en de veiligheid van dit avontuur. Als onderdeel van de training hebben de mannen op 17 en 18 Juni een " sea survival " cursus gevolgd en hun reddingspakken getest. De gevolgde overlevingsstage op zee / SAR ( Search And Rescue ) vond plaats in Zeebrugge. Het programma bestond uit: een halve dag theoretische cursus, een halve dag practische oefeningen in het zwembad en een dag op zee ter hoogte van Oostende met oefeningen in echte omstandigheden. De foto's van deze survival training vind je op de website van de European Balloon Corporation

De ballon is zojuist uit de fabriek gerold en op onderstaande foto's kun je de visuele test bekijken van de D-OBYN.

Ik adviseer de jongens toch om een ander gas te nemen anders zullen ze deze wedstrijd bij voorbaat verliezen. Grapje natuurlijk, ik wens het gehele team een ongeloofelijk spannende en succesvolle wedstrijd toe.

Het was een prachtige zomeravond; een blauwe lucht gevuld met 33 felgekleurde heteluchtballonnen. Bezoekers van Vliegveld Hilversum en mensen uit de wijde omgeving konden 21 juni genieten van een bijzonder spektakel. De Stichting Hilversum Fly-In organiseerde voor de 6e keer een grootse opstijging van heteluchtballonnen. 3 jaar geleden viel dit evenement nog door hevige regenval in het water, 2 jaar geleden was het ook niet het mooiste weer, maar nu waren de weergoden de stichting gunstiger gezind. Zo'n 15000 bezoekers vonden hun weg naar het vliegveld, waar op het

parkeerterrein gestruind kon worden over de braderie, waar ook enkele tientallen militaire voertuigen van de stichting "Keep them Rolling" stonden opgesteld en waar kinderattrakties en enkele eettentjes een plekje hadden gevonden. Het evenement werd geopend door een massale parachutesprong door de parachutisten vereniging Midden Nederland. Daarna was er een vliegshow met demonstraties van onder andere een Zlin en het Fokker Four team. De demonstraties van een Mustang en 2 Pitt's Specials konden helaas niet doorgaan vanwege de steeds strenger wordende regelgeving van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Met het onwerkbare beleid van dit ministerie zullen luchtvaartvertoningen binnen Nederland binnenkort niet meer mogelijk zijn. Ook ballonevenementen zullen met het gevoerde beleid steeds moeilijker te organiseren zijn. Na de vliegshow was het tijd voor de

ballonnen......33 stuks, waaronder o.m. de nieuwe special shape van Hans Zoet, de beeltenis van Vincent van Gogh. Hans  gebruikte het vliegveld om zijn nieuwe special te testen. Door de afnemende wind op hoogte hebben enkele ballonnen er lang over gedaan om een geschikt landingsplekje te vinden, maar uiteindelijk zijn alle ballonnen weer veilig geland. Johannes Kooistra stal in Maartensdijk de show door zijn cloudhopper midden in een winkelcentrum te 'parkeren' Het Vlieg en Ballon Festival van Hilversum is een tweejaarlijks evenement, dus het zal pas in 2005 weer plaats vinden..  

Ton Rentier      Meer foto's van dit evenement vind je op de website van Hilversum of kijk eens op de fotopagina van de firma Trilithon. Tien pagina's met schitterende foto's gemaakt door een proffesionele fotograaf.

Meerdere jaren achteréén heb ik als crew meegedaan aan de Mobilux Trophy in Bourscheid in Luxemburg. Ik herinner me nog zeer goed het heerlijke eten in het kasteel (elke dag). Een prachtige licht looiende omgeving waar het erg leuk varen is.  Zeer binnenkort gaat de nieuwste editie van deze Grand Prix weer van start. Dit is het geheime oefengebied

van de  Nederlander en Belgen die dit jaar deelnemen; Mathijs de Bruijn, Jan Timmers, Philippe de Cock en Sven Heirman. Ik vond op internet een foto van de organisatie en zeg er direct bij, deze foto heb IK NIET gemaakt.  Georges Kraft van de organisatie stuurde me een kort persbericht: Van 23 t/m 27 Juli word de 2003 editie georganiseerd van de beroemde Mobilux Trophy. Deze wedstrijd voor heteluchtballonnen wordt sinds 1996 gestreden in het charmante noorden van het groothertogdom Luxemburg nabij de plaatsen Bourscheid en Michelau. Het is één van de meest prestigieuze ballon evenementen in de wereld en één van de 8 eerste category ballon wedstrijden die zijn benoemd door de Fédération Aéronautique Internationale (FAI) en tevens een

onderdeel van de World Honda Grand Prix. Tussen de 30 en 40 beste ballonvaarders van over de hele wereld strijden op dit unieke evenement. Elke dag om 7 uur 's morgens en 7 uur 's avonds gaan de ballonnen voor de wedstrijd de lucht in.  De meeting sluit op zondag na een spannende "Key Grab", een 'fun' onderdeel waarbij de piloot een sleutel van een grote paal moet pakken en daarmee een leuke prijs in de wacht sleept. Voor meer gegevens kijk even op de website van de Mobilux Trophy 2003.    Bennie Bos en Georges Kraft

Tja, af en toe komen we op internet de naam Flupke Ballooning tegen. Welke actiegroep gaat er eigenlijk schuil achter deze opvallende naam ?  Diepgaand onderzoek vanaf deze redactie heeft schokkend nieuws boven tafel weten te krijgen. Niemand minder dan de wereldberoemde Jan en Johan Hetebrij gaan gehuld in het mistéry van deze organisatie. Door gebruik te maken van speciale sluiptechnieken lukt het de heren keer op keer om mij bij elk evenement de stuipen op het lijf te jagen. Sinds kort heeft de directie van deze firma ook een eigen website waarop de foto's worden geplaatst die geschoten worden door de niets ontziende cameralens van de gebroeders. Ach, ik stel voor dat je zelf even poolshoogte gaat nemen op de site van deze twee sympatieke jongemannen.  Bennie Bos

En wederom hebben een aantal nieuwe ballonnen van Kubicek Balloons hun weg gevonden naar hun nieuwe eigenaar zoals de prachtige "Albert Schweitzer kinderdorp" die op de foto hiernaast van alle kanten is gefotografeerd en naar Duitsland gaat. De ballon is rondom met 'airbrush' bewerkt.  Bennie Bos

Vooraf : zoals ieder jaar hadden ze weer op mij gerekend voor hun kampioenschap, intussen vraag je je af, wat kan ik nog toevoegen aan de vele interessante tasks die ik al gezet had. Jan Fokken had besloten ook mee te doen, hij zou ter plaatse een ballon mogen gebruiken van de organisatoren van de wedstrijd, die zelf een “AdBallon“ achtig bedrijfje

hebben, maar dan slechts 1% van wat ze in Breda doen. (ze zijn vertegenwoordiger van Kubicek). Jan heeft gelijk een proefvaartje gemaakt met de Fuji ballon (2600 m3), maar de organisatoren veronderstelden dat Jan wel passagiers zou willen meenemen tijdens de wedstrijd, goed voor de sponsor, maar dat was niet de bedoeling, thuis kun je ook passagiersvaarten maken nietwaar. Ik kwam aan op Dinsdag en dat was genoeg voorbereidingstijd voor de wedstrijd van Woensdagmiddag t/m Zaterdagavond. Ik heb meteen gesproken met het opperhoofd van de Verkeersleiders want ATC had een zelfde Notam uit doen gaan als bij de komende Europese Kampioenschappen. Hier met een limiet van 4000 ft AMSL, dus QNH gebruiken. Deze zone werd op de kaart ingekleurd en zo kon iedereen zien wat de regels waren, die zelfde regels werden uitgebreid

besproken tijdens de General Briefing. Woensdagavond : Dan de eerste avondvaart, nou de regen kwam met bakken naar beneden, de wind stond 16/20 knopen en de bewolking was op nauwelijks 300 ft. Om 1830 tijdens de avondbriefing, er is daar geen regenradar, dus moet je je boerenverstand gebruiken en tjuu, cancellen, no flight. Maar vanaf 20.00 uur

brak de lucht en dus ga je je afvragen had ik al zo vroeg moeten cancellen, om 21.00 uur een bijna clear sky en wat minder wind, maar toch nog 10 kn., en dat is voor een wedstrijd wat veel gevraagd, dus uiteindelijk “good decision”. Donderdag : De volgende morgen dan maar en ja hoor, prima weer, 4 tasks (PDG,FIN,Max DDD, GBM voor de kenners), de windsnelheid op lage hoogte over de heuveltoppen was soms wel 30 km per uur, dus binnen het uur 5 markers eruit en direkt na de vaart was zichtbaar wie deze wedstrijd zou winnen (Witold Filus is een bekende Pool, die vaart met een Firefly, - driehoekig mandje, een nieuwe envelop en gaan !!) De avondvaart had ik wat regels veranderd in de tasks (de regels zijn streng gereglementeerd, maar de wedstrijdleider mag alleen daarvan afwijken in hoofdstuk 15). Dus de Race To an Area werd een Race between Area’s, de Area’s waren 200

meter rondom elke geldig doel, maar de markers moesten minimaal 5 km uit elkaar liggen en starten op 3 km, na die race nog een FON, die erg moeilijk was omdat de wind op lage hoogte bijna wegviel. Vrijdag : De volgende morgen een 4-setter(HW,JDG, FON and Max.DDDD.) Echter de wind veranderde, dus werd de JDG een FIN en konden ze zelf een

nieuwe locatie vinden. Wel heb ik de Recall procedure ingebracht. Ik zou een andere kleur kruis neerleggen bij de FIN en een Cancel bericht doen uitgaan op 122.25MHZ. De ballonnen kwamen leuk op het doel af, toen op 1500 meter ze opeens scherp naar rechts werden weggezet, een paar minuten later begon het te regenen en heb ik de recall procedure in werking gezet en de laatste 2 tasks gecancelled. We hadden dus inmiddels 8 tasks gehad, waarvan 7 met scores. De afgetekende winnaar nog steeds Filus. ’s Avonds een FIN en een Watership Down, door wegvallen van de wind en ook beneden de richting, hadden de piloten een iets te grote startafstand genomen en konden ze ternauwernood bij het Fly-In doel geraken, laat staan goed scoren op de Hare die ook maar 2 km had afgelegd. Zaterdagochtend : ’s Morgens weer een leuke pot, 4 tasks en we zouden het Trakai Castle aandoen, een

kruis op de binnenplaats van het kasteel met een overvaarhoogte van 300 ft. Ik had een team vooruitgestuurd om een windmeting te doen. Op de weg erheen ondervonden ze mist en laaghangende bewolking. Toen we ter plaatse bij het busstation aankwamen (secondary briefing) hing er een knijter van een CB boven ons hoofd, die een lading water naar

beneden liet waar niemand op zat te wachten, zoals je ziet, als je geen goede meteo faciliteiten hebt, dan ga je wel eens de “mist”in, letterlijk en figuurlijk. Besloten werd om de tasks na wat correcties te verplaatsen naar het NO, 40 km verderop, met ook een Recall procedure zoals een ochtend er voor. Leek nodig, want toen ik Vilnius passeerde heb ik een prachtige foto kunnen maken van een regenboog. Dus je houdt je hart vast, wat gaat het worden ? In ieder geval om 6:30 werd het droog en dus was iedereen om 7 uur in de lucht, na de bui, werd de wind zeer licht en bijna variabel, op dat moment moet je een beslissing nemen, want de task volgorde bleek heel belangrijk, sommigen kwamen na een vaart van 2 uur echt tijd te kort om alles af te werken.  In grote wedstrijden kan dan een Teamleider zeer nuttig zijn, want een tactische bespreking vooraf en een beslissing hoe te varen

en/of te starten kan maken dat je allemaal beter presteert. Zaterdagavond : Dit wordt beschouwd als de Koninginnevaart, vooral omdat die voor het Nationaal Kampioenschap soms net de beslissing kan brengen, zoals dus ook nu. Ik heb altijd iets bijzonders bedacht voor die laatste vaart, maar nu was ik “out of tricks”. Vooraf :Het startveld van

de wedstrijd ligt in het Centrum van de stad aan de rivier, vlak naast tegenwoordig 3 of wel 5 hoge gebouwen, dat veld is ideaal voor publiek en sponsors. Je kunt er echter niet altijd starten vanwege de windrichting, en dat was deze week steeds het geval geweest. Dus had ik een wanhopige organisator van het sponsorevenement op bezoek gehad, wat voor wedstrijdleider ik dan wel was, hij had een investering gedaan en die rendeerde niet, ik heb hem verteld dat ik dat geen argument vond en ik heb gelijk bij hem goeie wind besteld. Stukje geschiedenis : Litauen heeft ooit een koning gehad, Mindaugas, de enige koning ooit van Litauen en jaarlijks op 6 juli wordt zijn kroning herdacht tijdens de nationale feestdag. Omdat de 6^e juli op een Zondag viel werd veel aktiviteit gedaan op Zaterdag, zo was er een nieuwe brug gebouwd over de rivier de Neris, en die heet toevallig Mindaugas brug en

die werd op de rand van 5/6 juli ‘s avonds om 23:30 – 000 feestelijk geopend. Reden voor de president van Litauen om extra uit te pakken en een receptie op de Nationale Feestdag te organiseren ( 200 gasten, vele presidenten en een enkele koning). Dus werden wij door de assistent van de president, die zelf meedeed, gevraagd om een Watership Down

te doen vanuit het presidentiele paleis en mochten we voor de ogen van de gasten op het gazon een doelkruis uitleggen. Ziedaar mijn dilemma. Wie ga je een plezier doen, de wind was uit het NO en de richting tussen de twee FIN’s was ZO. De vaart zelf : Ik heb 3 tasks gezet, 2 FLY-IN’s in willekeurige volgorde met als doelen resp. de binnenplaats van het presidentieel paleis, en het CLP op het main launch field, op het kruis daar stond als extra een paal met een sleutel voor een auto. De start diende tussen 500 – 3000 meter plaats te vinden, dat betekent dus in elke binnenplaats, startveldje, parkje ed, binnen in de stad mocht worden gestart, 1 ballon presteerde het om in de tuin van een nabij gelegen klooster te starten, met monniken rondom de mand en de ballon, die werd gezegend toen die opsteeg –iets van Hemelvaart of zo-  en vanuit het presidentieel paleis zou de Lithuanica ( de

nationale trots die gevaren wordt door Robertas Komza) als haas opstijgen. Alle 3 scoring area’s waren beperkt en erbuiten was out, geweldige laatste avond voor de observers, die alleen wat tijden en locaties moesten invullen, maar niets te meten hadden. Let wel de doelen lagen 1800 meter ongeveer uit elkaar, dus moest iedereen, ongeacht, maximaal

1200 meter van het eerste doel opstijgen,(sommige cracks vergaten dat en kregen een infringement aan de broek. Welnu de balloncrew die de haas ballon zouden opzetten en varen, moest netjes aan de poort in de tuin wachten, we werden ook streng gevisiteerd, security met Kleerkasten en Mitrailleurs op het dak, alleen wij van de leiding kwamen aan de andere kant binnen, ook wel onder security en surveillance, maar mochten gelijk de tuin in, het was echter niet de bedoeling dat we ons zouden mengen met de gasten, ik had wel honger en dus als Hollander stap je gewoon het terras op en pakt een glaasje en iets te eten, ik viel uit de toon door m’n kledij, maar desondanks sprak ik met wat aardige lui, ik had tenslotte een badge als official en een shirt van de Nederlandse ploeg tijdens de WAG 2001 aan (nog bedankt). Nu de vaart, iets waar ik nog in extase van kan

geraken, we hebben er een betere uitdrukking voor, maar die zal ik hier niet gebruiken. De Haasballon gaat onder de klanken van mooie muziek de lucht in en is net achter de bomen of aan de andere kant komen wel 11 ballonnen over de daken van kerken en oude gebouwen, beautiful, wonderful, het was een kleine scoring area, 8 konden gooien, maar slechts 3 hadden een geldig resultaat. Ik had vooraf gezegd, als je een politicus ziet die je zou willen raken, dan is nu

je kans.  Omdat er een auto te verdienen was en de wind boven een stad nogal eens beïnvloed wordt door de afgifte van warmte, deed de haas zelf verwoede pogingen om naar het CLP doel te geraken, dat lukte op 3 meter afstand van de sleutel ( hé piloot niet doen hè, het is maar een grapje van die auto, brulde de sponsor naar de haas ballon), maar het voordeel van deze poging  was, dat de anderen hetzelfde deden en 10 scoorden op het CLP naast die hoge gebouwen, de haas landde op pakweg 500 meter van de sleutel en dus van het CLP , waar er ook weer een groot aantal scoorden. Wat wil een wedstrijdleider nog meer, dit was superb. De uitslag en al wat daaromheen hangt kun je lezen op de site van de nationals.  De Zondag was er een Nationale Parade door de stad, die wel 3 uur duurde. Ik heb weer genoten.  Cees van Helden

(op de foto wedstrijdleider Cees van Helden)

Als je al die kreten die Cees gebruikt nou als chocolade in de oren klinken, kijk dan even op de site van de Dutch Balloon Competition Club waar alle wedstrijdopdrachten keurig worden uitgelegd. Het Europese kampioenschap Ballonvaren wordt ook in Vilnius gehouden van 8 t/m 17 Augustus. Meer info hierover op de website

Ballonvaarders uit de Oekraine doen een beroep op de internationale ballonvaarders gemeenschap. Een tragedy heeft de harten getroffen van de ballonvaarders in de Oekraine toen op 17 Juni een grote explosie plaatsvond in de chemische fabriek naast het kantoor en de opslag van ballonnen van de Ukrainian Ballooning Federation. Helaas is het gebouw geheel verwoest inclusief 12 ballonnen van de federatie, dit is 75% van de totale balloncapaciteit in dit land. Gelukkig heeft dit ongeluk geen letsel of dood veroorzaakt aan mensen. "Alles wat we hebben opgebouwd inclusief ons training centrum zijn we kwijt, ballonnen zijn bij ons alleen verzekerd tijdens de vaart dus we kunnen nergens onze schade verhalen" aldus een woordvoerder. "Wij willen vragen om internationale hulp

om onze activiteiten weer op te kunnen bouwen". "Wij zouden enorm dankbaar zijn voor een oude ballon, een mand, een brander, eigenlijk alles wat u niet meer gebruikt". "Wij vragen u om in uw hart, uw garages, opslag te kijken en mogelijk kunt u nu afstand doen van die ballon die u al jaren niet meer gebruikt". "Alles wat u over heeft geven wij een tweede leven" . . . . . . . . . . Ik weet dat er in Nederland (en ik denk ook wel in Belgie) enorm veel materiaal nutteloos in schuren

en garages ligt en ik denk dat het nu tijd wordt om daar misschien eens afstand van te doen voordat de muizen er grote gaten in knagen. U kunt deze mensen weer uit de shit helpen met dingen die voor u niet veel waarde meer hebben.  Deze mensen geven aan dat ze het graag willen ophalen tijdens de Europese Kampioenschappen in Vilnius, Litauen in Augustus. Er gaan veel personen die kant op en ik kan mij voorstellen dat iemand dan wel iets mee kan nemen.  Laat je gedachten hier eens over gaan en hopenlijk kan ik in de volgende Hot Air melden dat er weer licht schijnt voor deze mensen die in hun hart getroffen zijn. Alle correspondentie hierover is rechtstreeks met deze mensen mogelijk via email. Hou mij aub op de hoogte,  Bennie Bos

Radiografisch bestuurde zeppelins kunnen al dan niet voorzien van een camera vrij rondvliegen, zowel indoor als outdoor, en bieden enorm veel toepassingsmogelijkheden. De diversiteit aan toepassingen is enorm en er is gebleken dat er voor verschillende branches een grote aantrekkingskracht onstaat. De zeppelins kunnen worden voorzien van een reklame tekst aan beide zijden, al vliegend zal dit billboard dan zijn werk doen voor de sponsor. Wat te denken aan het indoor vliegen van een zeppelin tijdens een beurs of manifestatie. Wij maken gebruik van 2 soorten zeppelins, de 3 en 6 meter zeppelin.

De zeppelins kunnen worden voorzien van reklame uitingen of een vlag onder de zeppelin. Zelfs is het mogelijk om door middel van een speciaal mechaniek onthullingen te doen met de zeppelin. Wanneer er een camera onder de zeppelin is aangebracht kunnen er tevens films of foto’s worden gemaakt. De toepassingen zijn zeer breed. Welk evenement wil nu niet worden opgesierd met een vliegende zeppelin voorzien van reklame uitingen. Het ideale medium voor ballonfiesta’s. Buiten kan er worden gevlogen tot en met windkracht 5 ! Wij bieden een totaalpakket met mogelijkheden, informeer vrijblijvend naar de mogelijkheden. Info via email bij Promobile of snuffel eens rond op hun website.

Achter kasteel de Schaffelaar, tegenover het NS-station Barneveld/Centrum, ligt temidden van  Landgoed Schaffelaar de Koeweide, het groene hart van Barneveld. Een open plek in het bos ter grootte van een voetbalveld, omzoomd door een 30 m brede gracht en bereikbaar via een smal bruggetje aan de kant van de oprijlaan. Het Schaffelaarse Bos is een

natuurgebied en derhalve een lusthof voor de natuurliefhebber, recreant, wandelaar, fietser, jogger en spelende kinderen. Heerlijk rondzwerven over zonovergoten paden in het uitgestrekte, geurige bos met een labyrint aan wandelpaden, waar alleen het geroffel van spechten of het gemiauw van een verre buizerd af en toe de stilte verbreekt. Niet ver van de Koewei sprong op 16 juli 1482 Jan van Schaffelaar van de Barneveldse kerktoren. Vijfhonderd jaar na de fatale heldensprong werd de Koeweide ontdekt als één van de mooiste opstijgterreinen ter wereld voor Nederlands eerste Ballonfiësta. Het was een historisch moment toen Jan van Schaffelaar in 1982, getooid in een middeleeuws harnas, aan de zwaartekracht ontsnapte en zich in een heteluchtballon verhief boven Barneveld. Bovendien sprongen voor de eerste keer in de Nederlandse

geschiedenis parachutisten uit de ballonmand, waarvan er een aantal tot grote verbazing van het talrijke publiek midden op de Koeweide landden. In het kader van de 20^e editie van de Ballonfiësta Barneveld, die van 20 t/m 23 augustus a.s. op het Landgoed Schaffelaar zal plaatsvinden, zullen ca. 30 piloten uit binnen - en buitenland hun opwachting maken.

De nieuwe organisatie is erin geslaagd, om in het van Gogh jubileumjaar het grootste varende  kunstwerk ter wereld in de vorm van een driedimensionaal zelfportret van de wereldberoemde schilder naar Barneveld te halen. Aan de ontwikkeling van de driedimensionale versie van het `Zelfportret met grijze vilten hoed` ging dan ook een uitgebreide voorbereiding aan vooraf. De van Gogh ballon met een hoogte van bijna 30 m is samengesteld uit meer dan duizend delen ballonstof, 2500 m2 doek en heeft een inhoud van 4000 m3. De hoed bestaat uit ruim 800 delen en heeft een doorsnede van 23 m. Elk oor meet 5,5 m. `Vincent` kost dan ook zo`n € 250.000 en is daarmee de duurste conventionele heteluchtballon ter wereld. Vincent in hoger sferen is uniek in de wereld en een lust voor het oog. Centraal in het gevarieerde voorprogramma staan de kinderen, die zich op het middenterrein kunnen uitleven in

opblaasbare springkussens. Een spectaculaire show zal de tijd tot de nightglow overbruggen. De in de entourage passende muzikale klanken zullen voor een oergezellige sfeer zorgdragen. Een bijzonder showelement zal na het vertrek van de laatste special shapes de tijd tot de sfeervolle nightglow overbruggen. De nightglow is een volstrekt uniek en

uitermate grandioos licht- en klankspel met heteluchtballons, die op het ritme van adembenemende muziek met een speciale brander tot prachtige lampions verlicht worden. Deze kleurrijke show in een schitterende entourage roept een nostalgische sfeer op en laat onuitwisbare sporen achter. In het Europees jaar van mensen met een handicap zal het toegangsgeld (€ 2.00 voor volwassenen en € 1.00 voor kinderen) worden besteed aan een nieuwe rolstoelbus voor mensen met een verstandelijke beperking van Dagactiviteitencentrum De Rozelaar en een deel voor de Oppascentrale voor Gehandicapten in de gemeente Barneveld. De kassa`s gaan elke avond om 18.00 uur open. Voor minder validen wordt er een speciaal terras ingericht. In de onmiddellijke nabijheid van Landgoed Schaffelaar is er voldoende parkeergelegenheid.

Informatie: Stichting Internationale Ballonfiësta Barneveld, Ben Bläss, voorzitter en pr. Tel./fax: 0342 49 28 29

Of stuur even een email.

Onderstaande Email en foto kwam onlangs binnen bij A3 Ballon en is afkomstig van de EX Skydive / Balloon record houder. . . . . . . . . Hi Guys, thanks for sending me the pics of your new skydive/balloon record. Well done and fair play…..but I will be back….when I don’t know but I have plans….I have also heard that there is another Dutch balloonist looking to buy a 600,000 cu ft balloon so that he can do 30? Where will this stop? How was the flight?  I have just finished my latest media flight – this time it’s a flying car….see attached. Well done and lets see who & what is next! David Fish 

"Bennie, wees welkom in Zutphen", luidde het bericht wat ik van organisator Alain mocht ontvangen. Zutphen Ballooning werd dit jaar voor de vierde keer gehouden. Opnieuw tekenden Herman Kleinsmit van de Flying Balloon Compagnie, Alain Schepers en Roelf Pot voor de organisatie van dit veelbesproken evenement. Het feest zou beginnen op donderdag 3 Juli

maar door de vele regen die er die dag was gevallen en door de slechte weersituatie die avond besloot men om nog maar een dag te wachten. Op vrijdag waaide het helaas nog behoorlijk en zijn er uiteindelijk maar 6 ballonnen vertrokken. Op zaterdag kwam de eerste actie van Johannes Kooistra met de Hopper richting het veld en hij probeerde om voor de ogen van het publiek te landen. De wind was al minder dan de voorgaande dag maar helaas nog iets te sterk om deze grote fries dit pleziertje te gunnen. Vlakbij het opstijgterrein heeft hij de kleine ballon aan de grond kunnen zetten. Na de briefing stegen er die avond 30 ballonnen op langs de oevers van de ijssel. Op zondag had ik tijd om even naar het zuiden af te zakken onder een bewolkte hemel. Geen zon maar toch wel genoeg licht om een aantal leuke foto's te kunnen maken. Op het park "Bronsbergen" aangekomen zag ik in de verte

een gele ballon hangen. Het bleek wederom om een Fly-in poging te gaan van Johannes, ditmaal met de PH-BEL. Langs het veld was het al erg druk door de vele toeschouwers die plaats hadden genomen op de dijk onder de tientallen vlaggen. En die vlaggen lieten een zeer duidelijke boodschap zien. Er was bijna geen wind . . YES. Goede condities voor foto's

want de ballonnen blijven dan lang in zicht. Hannes deed zijn uiterste best om op het veld te landen waarbij je hem regelmatig snel zag stijgen en even later weer de chute trekken om als een baksteen naar beneden te zakken. Uiteindelijk lukte het hem om vlak langs de ijssel het veld te bereiken, een mooie prestatie. (zie foto boven). De World Ranking list zal danig veranderen als deze jongen zich serieus met wedstrijdvaren bezig gaat houden. De pilotenbriefing wees uiteraard uit dat alle ballonnen het luchtruim konden kiezen waarna alle teams zich bezig gingen houden met datgeen wat van hen verwacht werd, de toeschouwers en de passagiers een leuke avond bezorgen. Aan de overkant van het water zaten een paar ooievaars op het nest en regelmatig vloog één van de ouders over het opstijgterrein om te kijken of deze situatie voor zijn jonge gezin nog veilig was. "Pas maar op, voor je het weet ben je

zwanger" grapte ik tegen Piet Hooyen die ik plots tegen het lijf liep. "Je mag het poppie hebben", reageerde zijn crew lachend, "het zal wel wat moois worden". Achter mij werd een rood / wit / blauwe ballon met een oranje top uitgelegd. Ik moest even denken en keek verwonderd toen ik het kenteken zag. "Dat is waar ook, dit is de PH-SYS, de ballon van

wijlen Wim Hoeksema". Wim was één van de eerste ballonvaarders in het noorden van Nederland.  Zijn laatste jaren heeft hij bij ons in Emmen gewoond. De ballon werd nu gevaren door Martin Slag van de Ballooning Company, dezelfde firma die ook de "Pleister" ballon van Centraal Beheer Achmea in beheer heeft. Ook deze shape stond op het veld met de vele pleisters en scheuren in het doek. Nep natuurlijk want dit luchtvaartuig is net zo veilig als alle andere ballonnen. De eerste reuzen gingen de lucht in waarbij sommigen zeer laag over het enthousiaste publiek voeren. Onder deze wind omstandigheden kan dat prachtig. Plots werd ik in mijn kraag gegrepen door Jelke Haven van Ballonsport Haven uit Oudehaske. Hij was aanwezig met de PH-LOR, de geel / zwarte "Lodijk Liften" ballon. "Bennie, jij wilt vast wel even met mij meevaren", en om hem een plezier te doen stapte ik maar

in het mandje van de Cameron 300 bij twee niet lelijke dames. De Van Gogh ballon van Hans Zoet stond net overeind en van boven kon ik goed het hele kleine chuutje zien wat er in de hoed zat. Johannes, die net op het veld geland was, was nu bezig de kikker op te zetten en de rest van de ballonnen hingen allemaal in een grote groep voor ons. Een prachtig uitzicht over de weide omgeving en de stad Zutphen. Jelke liet de ballon stijgen tot 1200 meter en opeens zag ik iets wat ik al een week niet gezien had, de zon. Hij kwam onder het wolkendek vandaan en gaf een sprookjesachtig effect aan de ballonnen die aan de westkant van ons hingen. Een oranje gloed met zwart gekleurde ballonnen.

Dit zag er echt geweldig uit en ik genoot weer met volle teugen. "We naderen net Hengelo" hoorde ik iemand zeggen. Daar moest ik even over nadenken en begon te twijfelen aan mijn geestelijke gesteldheid. "Waar is dan de A1", vroeg ik ook nog heel dom, wetend dat we helemaal niet die kant op gingen. "uh, Bos, Hengelo Gelderland, weet je wel", oeps, dat

kende ik niet. Zo zie je dat zo'n avond ook nog eens goed is voor je aardrijkskundige kennis. Om 21.27 uur zette Jelke de ballon keurig in een weiland na eerst 5 minuten op een meter hoogte over een aantal afrasteringen te hebben gevaren. De crew bracht een fust Warsteiner bier naar de boer en oostelijk van ons zette Vincent zijn mandje ook weer op moeder aarde en zag je de toegangswegen vol stromen met nieuwsgierige mensen die deze prachtige ballon wel eens van dichtbij wilden zien. Alle passagiers kregen in de grote tent op het opstijgterrein hun certificaat, Katrien Kleinsmit had na die avond geen vingers meer over. Met deze prachtige avond is Zutphen Ballooning 2003 heel erg mooi afgesloten. Alle foto's staan veilig op mijn harde schijf en die beloof ik je ergens in de komende maanden.

Bennie Bos

“Ik heb iets gekregen wat jou wel intereseert” sprak mijn piloot toen we na een lange avond uitgeblust aan de keukentafel nog wat na zaten te babbelen. “Ik kreeg laatst van een passagier een paar oude foto’s waar Nini Boesman op staat”. Inderdaad . . . dat wekte wel mijn interesse. Het bleken een paar zwart/wit foto’s te zijn en een kaartje. Dit

kaartje was de aankondiging van een gasballonopstijging te Scheemda in 1983 ter gelegenheid van 200 jaar ballonvaart. Op één foto’s zag je Nini met haar ballon én op de andere bij een trekker met aanhanger met daarop de ingepakte mand. “Weet je wat ik doe” zei ik tegen Yke, “ik maak een copy van het materiaal en stuur dat op naar Nini, misschien dat ze zich deze vaart nog kan herrinneren”. Zo gezegd zo gedaan. Twee weken later, ik sta net aan de toplijn van de “TV Drenthe” ballon te sjorren op het vliegveld van Hoogeveen, belt Ria. Mevrouw Boesman heeft net gebeld en ze wilde even met je kletsen. Kijk, en dat vind ik nou zo leuk dat een legende als Nini Boesman toch even de moeite neemt om je van dienst te zijn. Ze is één van de grondleggers van de ballonvaart in Nederland en maakte in 1938 haar eerste (gas) ballonvaart. Samen met

haar man Jo Boesman ging ze de hele wereld over om te varen en hiervan zijn vele interresante boeken verschenen. De volgende ochtend hadden we telefonisch contact en gelukkig kon ze zich deze vaart nog vaag voor de geest halen. Nini vertelt: ik weet nog dat deze vaart vlak voor de Gordon Bennett plaatsvond waar ik nogal van onder de indruk was. Deze

vaart was in Scheemda in de provincie Groningen op 10 september 1983, er was één of ander feest en ik weet nog wel dat het hard waaide waardoor de vaart enige tijd uitgesteld werd. Deze vertraging kwam me eigenlijk slecht uit want de volgende dag moest ik varen in Den Haag. Uiteindelijk lukte het mij om de ballon om 16.25 uur los van de grond te krijgen en we gingen met nogal veel wind naar het noorden van Nederland en zijn uiteindelijk geland bij Termuntenzijl. Een vrij korte vaart waarbij ik de scheurbaan moest trekken omdat we een harde landing maakten door de harde wind. Voor de rest verliep de vaart goed. De mand, de ballon en de helpers en ik zijn toen door een plaatselijke boer met de trekker met aanhanger uit het veld gehaald. We gingen terug naar het opstijgveld

waar een feest was waarvoor we waren uitgenodigd en waar de toenmalige commisaris van de koningin, de heer Vonhof een speech hield. Diezelfde avond moest de scheurbaan weer op zijn plaats worden genaaid en geplakt omdat we de volgende dag alweer moesten varen. Uiteindelijk ging die vaart toen niet door omdat er te veel wind stond.

De gebruikte ballon was de PH-HBC, genaamd “De Don”, een ballon met een inhoud van 650 m3. En deze ballon is nog steeds in het bezit van de Haagse Ballon Club en er wordt af en toe nog mee gevaren. Meestal zijn we er elk jaar in september mee in St.Niklaas. Vroeger gingen de ballonnen 30 a 40 keer mee omdat het gewoon katoen was wat gedrenkt

was in rubber. Als we een vaart gingen maken in de tropen dan ging dat kleven en moesten we de hele ballon poederen. Deze PH-HBC is gemaakt in 1965 met een soort laagje over de ballon van neopreen / Dupont en dat maakte hem heel sterk en daardoor hebben we deze ballon nog steeds. Regen is niet zo heel erg en de zon heeft er niet zo veel invloed op. De ballon wordt nu nog gevaren door de Frederik Demenint. Vroeger kon het ook allemaal wat gemakkelijker, nu zijn er veel meer beperkingen door regels en je hebt radio’s nodig en dat soort dingen. Je kon toen gewoon in de nacht doorvaren maar tegenwoordig is dat er niet zo gemakkelijk meer bij. Je hebt nu zoveel vergunningen nodig en dat is natuurlijk ook wel te begrijpen. Bovendien is een heteluchtballon veel gemakkelijker waarmee je in principe wel drie keer per dag kunt opstijgen terwijl wij al blij waren als we dat één keer per week konden doen. Je had een 25 tonner met gas nodig met chauffeur en een technicus en als het dan werd uitgesteld werden deze kosten wel doorberekend. Tot 1986 hebben we toch nog veel met de gasballonnen kunnen varen. Ik hoop niet dat de gasballonnen aan het uitsterven zijn, mogelijk vinden ze iets waardoor het waterstofgas goedkoper word. In het jaar 1983 hebben we wel méér gevaren dan andere jaren omdat het natuurlijk een jubileumjaar betrof, 200 jaar ballonvaart. Het hoogtepunt van dat jaar was natuurlijk de Gordon Bennett race vanaf Parijs en dat gebeurde midden vanaf de “Place de la Concorde” waarbij het volledige luchtverkeer

boven Parijs stil werd gelegd. Het was erg slecht weer met onweer waarbij twee Amerikanen zijn omgekomen bij de Tsjechische grens. Zij hadden een zogenaamde wegwerpballon. Hierbij moet je bij de landing op een knop drukken waarbij de vier aansluitpunten van de ballon aan de mand los knappen zodat de mand op de grond blijft staan en de

ballon de vrijheid kiest. In dit geval stond men met het mandje aan de grond maar door een storing knapte maar één van de vier aansluitingen los en gingen de bemanningsleden weer de lucht in. ze werden toen tot ongeveer 40 meter hoog de lucht weer in getrokken en toen brak alles af en stortte de zaak naar beneden. Beide piloten overleefden deze val niet. Het was toen een hele trieste zaak. Het was een interesante wedstrijd die niet echt leuk was want het stroomde van de regen waardoor alles natuurlijk erg zwaar was en dat was erg jammer want dit was de eerste Gordon Bennet na de oorlog. De laatste wedstrijd werd in 1938 gestreden.  In Parijs moest ik met een grote ballon verschijnen van 1000 cm3 en die had ik niet dus die moest ik lenen in Zwitserland. Dit was

echter geen groot succes. Over het algemeen zijn de Zwitsers vrij nauwkeurig maar men had blijkbaar onlangs een moeilijke landing gemaakt met deze ballon want het bleek dat bovenin allemaal kleine gaatjes zaten. Waarschijnlijk zijn ze blijven haken in een tak of iets dergelijks. We hebben geprobeerd deze gaten dicht te plakken maar door het slechte

weer ging dat erg moeilijk met het gevolg dat er dus constant gas ontsnapte. Ik heb de ballon om middernacht weer aan de grond gezet omdat ik eigenlijk niet verder durfde te gaan. Ik vond dat heel jammer want voor mij was het de eerste deelname aan de Gordon Bennet. Het enige leuke aan deze vaart is geweest dat we laag over Parijs zijn gekomen met de Opera en al die andere prachtige gebouwen. Dit was ook één van de weinige keren dat ik zo mooi over Parijs ben gevaren. Het verste kwamen toen de Polen, waarschijnlijk doordat ze boven het slechte weer zijn gaan varen en volgens mij zijn ze toen ergens in Oostenrijk weer geland. Hierdoor werden ze winnaar en ook direct het gastland voor het komende jaar. Die Gordon Bennett zou dus eigenlijk in Warschau plaats gevonden moeten hebben maar het was daar zo’n armoede dat ze het

geld niet konden opbrengen waardoor het uiteindelijk niet doorging. Volgens mij heeft toen Zwitserland de organisatie over genomen. . . . . en zo kletsten we nog wat door over koetjes, kalfjes en ballonnetjes en beloofde Nini mij om te bellen als ze eens in de buurt een lezing zou houden.   Bennie Bos en Nini Boesman

Momenten zoals op deze foto zijn natuurlijk uiterst zeldzaam. Ballonvaren tijdens een zonsverduistering. Deze foto werd mij gestuurd door een bevriende Tjechische ballonvaarder die speciaal voor dit verschijnsel extra vroeg zijn bed uit kwam. De poster van de Friese Ballonfeesten in Joure met alle deelnemende ballonnen is klaar, klik hier voor de PDF file. Deze Hot Air was reeds nummer 14 in de reeks en met veel plezier begin ik aan nummer 15. Alle oude edities kun je nog steeds lezen, kijk maar even achter de knop "Hot Air Archief" in de onderste balk. Vele foto's van het Bavaria Ballonnen Festival in Hardenberg heb ik voor je klaarstaan op mijn fotowebsite "Ballooning Pictures", ook toegankelijk via een knop in de bovenste balk. Dank voor jullie aandacht en ik zie met plezier jullie commentaar en nieuwtjes tegemoet.   Vriendelijke groeten, Bennie Bos