Spannender hoeft echt niet meer!!! Net als ieder jaar hoef ik niet lang na te denken als de uitnodiging voor Saga weer in de mail zit. Dit evenement wordt weer in mijn agenda genoteerd. Zoals altijd liet ik weer een Carnet ATA maken, om mijn materialen te verschepen. Vrijdag om 13.00 uur kreeg ik telefoon van DHL

dat er problemen waren bij het exporteren, nochtans was de Carnet ATA een kopie van al de jaren ervoor. Dit keer wilde de douane alle serienummers apart hebben. Al de ballonpapieren zaten reeds in de mand zodat ik er niet bij kon. Patrick Libert was niet te bereiken . . . dan Eric Martens maar proberen, die kon mij eventueel rond vier uur wel verder helpen. Rond 15 uur kreeg ik Patrick toch nog te pakken en konden we de douane verder helpen. Gelukkig, want de deadline was vrijdag om 16.00 uur. Rond 18.00 uur kreeg ik dan toch bericht van DHL dat de ballon vertrokken was. Wijzelf zouden op maandag vliegen vanaf Düsseldorf. Zaterdagochtend ontdek ik dat ik mijn paspoort nergens kan vinden, waardoor ik niet zou kunnen vertrekken. Ik probeer verschillende hulplijnen zoals de burgemeester, de crew en Luc Van Geyte maar niemand kan mij verder helpen. Via internet vonden we het noodnummer van

Buitenlandse Zaken. Daar wisten ze me te vertellen dat zij enkel voor humanitaire redenen een spoedprocedure zouden opstarten. Ik liet bij de politie een bewijs van verlies maken en ook nieuwe pasfoto’s. Hiermee vertrokken Ann en Jonathan en ik op maandagmorgen naar Brussel. Om 09.30 uur ging het loket open

en waren we als eerste aan de beurt. De dame was zeer vriendelijk maar wist me te vertellen dat mijn paspoort al in 2003 was vervallen en ik daardoor geen spoedprocedure kon inroepen. Ik vertelde haar dat ik in 2007 nog in Japan was en dat haar info dus niet klopte. Zij heeft toen contact opgenomen met onze gemeente en toch een paspoort gemaakt. Heel blij dat we samen konden vliegen, maar spannender hoeft echt niet meer voor mij. Samen met een Italiaanse observer namen we de bus naar Saga en konden we weer inchecken bij Miki, een typisch Japans hotel waar we weer enkele nachten op de tatami mochten slapen. Van inflatie kennen ze daar ook iets hoor, in 2006 betaalden we 2000 yen per nacht, in 2007 2500 yen per nacht en nu 3000 yen per nacht. DHL had goed werk geleverd en de ballon stond bij al de anderen. De bus inrichten, dan de general briefing en nog eens lekker eten en de eerste

dag zat er al weer op. Ik had mezelf als doel gesteld in deze competitie geen enkele score onder de 600 te halen. Woensdagochtend 2 tasks, Pilot Declared Goal en een Fly on, praktisch geen wind en dan is het ook moeilijk om te bepalen waar je heen wilt. Ik mis mijn eerste doel op 1.020 meter en daar ging mijn doelstelling alweer. Deze score was maar goed voor 274 punten, maar de Fly on was dan weer goed, 3,74 meter en een 2e plaats. Ik kon dus weer aan een inhaalrace beginnen. In de namiddag een simpele Fly in, goed voor het publiek. Ik daal iets te vroeg in en scoor toch op 20,48 meter. Owen Keown die dit evenement reeds 9 keer won, scoorde 2.953 punten van de 3.000 en stond weer aan de leiding. Om 17.00 uur is het volledig donker.

De dames gaan een goed visrestaurant opzoeken terwijl ik even naar de openingsreceptie van de Mayor of Saga ga. Deze receptie was wel echt goed, veel eten en drinken. De nacht is weer kort. De volgende ochtend een Judge Declared Goal en Fly on. Zeer veranderlijke winden, 360 graden rond. Het probleem was

echter dat door de heuvels deze winden steeds op andere hoogtes aanwezig waren. Na een goed uur scoor ik toch op 17,90 meter en de Fly on win ik met 1,92 meter. We zijn dus goed bezig aan onze inhaalrace. Om Owen te laten zien welke winden er nog zitten, besluit ik om terug naar het launchfield te varen, dat 7 km noordelijker ligt. Na een goed uur zet ik mijn baby-ballon DHL tussen al de andere fiëstaballonnnen op het terrein neer. Iemand van de staff probeert mij te overtuigen om aan de andere kant van de Kaza rivier te landen maar ik weiger en deflate de ballon op het opstijgterrein. Even later snap ik waarom de organisator liever had dat ik niet op het terrein opruimde. Het terrein werd bestormd door duizenden en duizenden kinderen. Vandaag was het namelijk Kids-Day en al de kleuterklassen van heel de omgeving werden met honderden bussen naar Saga gevoerd om naar de ballonnen te komen

kijken. Rudy Paenen is hier jurylid en komt mij zeggen dat mijn score vanmorgen bij de eerste 10 was en dat ik in de top tien sta. In de namiddag weer een Fly in. Owen en ik varen samen en ik scoor op 9,98 meter en Owen op 4,59. Dan pas verschijnen de eerste resultaten. Verrassend, ik sta derde.

De morgenvaart werd na vier briefings gecanceld wegens te lage wolken. Er mocht wel vrij opgestegen worden wat een groot deel van de piloten deed. Ikzelf steeg niet op maar kroop stillekes in bed want ik barstte reeds 2 dagen van de hoofdpijn. Waarschijnlijk iets te veel spanning en de jetlag. Voor de briefing

gaan we nog naar een Koi shop. Dit is een winkel waar ze alleen maar typische Japanse poppen en Koi’s verkopen. Deze poppen en Koi’s zijn symbolen van geluksbrengers voor baby’s. De poppen voor meisjes en de Koi’s voor jongens. Ik vaar reeds jaren zo een Koi mee aan mijn kroonlijn en ik wil dat Ann dit ook doet als ze haar opleiding tot piloot verder zet. De namiddagvaart is weer een Fly in maar met een scoringsperiode. Het duurde lang voor we een “landowners permission” hadden om op te stijgen. En zonder deze permission hoef je in deze competitie niet op te stijgen want dan diskwalificeren ze u in de vaart. De scoringsperiode was tot 16.40 uur. Owen is iets voor mij in de lucht en ik probeer hem te volgen. De wind is tamelijk stevig en sturen is moeilijk. Vooral omdat er voor het doel een zeer grote hoogspanning ligt en de Kasa River een enorm effect op de grondwind heeft. Owen legt zijn marker toch weer op

het kruis en ik de mijne op 12,51 meter maar toch weer goed voor een top 10 of zeker 850 punten. Gelukkig waren we ongeveer 40 seconden voor het einde van de scoringsperiode binnen. Door mijn score blijf ik zeker in de top tien. Vanavond staat weer de Sayumachi party op het programma. Enkele jaren geleden was dit

nog gratis maar nu 1500 yen per persoon. Inflatie zeker? Op deze party is lokaal voedsel en drank naar believen, ook komen enkele groepen optreden. De party is buiten op een groot plein, waar ook wat vuurkorven staan. Echt gezellig. Om 22.00 uur is het tijd om weer in bed te kruipen. Zondagmorgen liggen er 3 markers op tafel, dus kan ik mijn inhaalrace verder zetten. PDG, Fly in en JDG met weer wind uit 360 graden. We rijden naar het zuidwesten en kiezen een goal op 3 km, stijgen op en ik kom tot op 50 m van mijn doel. Niet goed genoeg en ik stijg terug naar 4000 voet en maak een go around en bij de 2e poging scoor ik op 8,42 m. Op naar het publiek, s’morgens zijn er op het launchfield reeds duizenden mensen aanwezig. De meeste deelnemers varen eerst het doel een stuk voorbij en draaien dan met de grondwind terug over het launchfield. Ik besluit om de bocht af te snijden en zo tijd te winnen. De laatste 300 meter kruip ik bijna over de grond om zoveel mogelijk naar links te komen en langzaam krijgen we het doel over de dijk in zicht. Plots komt de zon echt door de bewolking en draait de wind weer weg. Door snel te reageren en te blijven klimmen scoor ik toch nog op 12,97 meter, we tellen slechts een tiental markers die dichter bij het doel liggen. Daarna knallen we weer naar 4000 feet waar een snelheid van 37 km/u ons naar de stad drijft. Ik probeer 200 meter voor de stad weer aan de grond te zijn wat ook perfect lukt, maar waarschijnlijk door het thermisch effect van de stad word ik er naar toe gezogen. De stad was een verboden gebied tot 500

feet en hierdoor moest ik weer omhoog waar de wind mij steeds verder van het doel dreef. Ik probeer van alles om van de stad weg te komen maar het lukt niet. Daarom zet ik mijn marker net over de grote weg die de grens vormde van het verboden gebied. Ik wist toen al dat dit veel punten zou kosten en waarschijnlijk ook mijn plaats in de top 3. We landden aan de stadsrand, praktisch tussen de huizen. Natuurlijk ook weer tussen een hele hoop mensen. Bij het zoeken naar de landeigenaar kom ik bij mensen terecht waar een verlovingsfeest bezig was. Zeer kwaad op mezelf omdat ik weer geen 600 punten haal gaan we gas tanken.

Ik heb reeds op zeer veel verschillende plaatsen gas getankt maar nog nergens waar het zo goed geregeld is als hier in Saga. Eerst staat er al een manneke op de weg om het verkeer tegen te houden zodat wij ongehinderd het terrein kunnen oprijden. 5 minuten nadat wij onze flessen hadden afgegeven waren ze weer

vol en konden we weer vertrekken. Datzelfde manneke legde alle verkeer weer even stil zodat wij weer ongehinderd konden oversteken. De namiddagvaart is weer een klassieke Fly in. Het is iets vlageriger dan gewoonlijk wat de start zeer moeilijk maakt. Heel raar, ik stijg 20 seconden voor Owen op van dezelfde plaats en na 2 minuten hang ik op 2500 feet meer dan 500 meter links van hem. Op 4000 feet kan ik dan toch corrigeren naar links en kom weer enkele honderden meters voor Owen op koers naar het launchfield. Ik zie de meeste piloten missen aan de rechterzijde en pas mijn tactiek een beetje aan. Ik scoor weer op 20,89 meter en ben kwaad op Owen. Ik deed het hem zo mooi voor maar hij mist ook. Maar 18 van de 62 piloten scoren. Dan varen we over de parkeerplaats van de riverbank die mooi met onze vaarrichting meeloopt. We varen enkele meters boven de duizenden en duizenden

mensen die nog steeds toestromen om naar de nightglow te kijken. De volgende morgen liggen er weer 2 markers op tafel. PDG en Fly in, maar het PDG doel moest achter het Fly in doel liggen wat het nog een stuk moeilijker maakt. Na enkele keren de wind gemeten te hebben rijden we naar het zuiden. Daar krijgen we een SMS bericht dat de vaart gecancelled wordt omdat de wind plots weg viel en er een te lage bewolking binnen

kwam drijven. We brengen onze observer terug naar de startplaats en kijken even de resultaten na. Ik zie dat ik 2 keer strafpunten heb voor het varen door een PZ (Prohibited zone), en vraag hierover een uitleg. Door mijn vraag komen ze er achter dat ze alles van de 2 laatste vaarten moeten re-scoren daar ze alle strafpunten in meters hebben uitgedeeld in plaats van in feet. Een snelle blik op de resultaten doet mij vermoeden dat ik vierde zal worden. Door  het wegvallen van de morgenvaart hebben we de tijd om naar Karatsu te rijden, daar is een driedaags volksfeest bezig. Na een uurtje rijden worden we in Karatsu opgewacht door Sayaka, een meisje wat enkele keren voor mij crewde in Saga. Dit keer kon zij echter niet voor mij crewen want nog enkele dagen en dan moet ze bevallen van een zoon. Saya neemt ons mee naar het centrum van de stad. Even later zijn we getuige van een optocht van 14

praalwagens. Elke wagen werd voortgetrokken door een 200 tal mensen van het mannelijke geslacht. Kinderen van vijf tot en met mannen van ver boven de zeventig, maar allemaal in een zeer mooie klederdracht, vergezeld van een typische Japanse krijgsmuziek en kreten. Na de optocht werden we dank zij

Sayaka uitgenodigd bij enkele families thuis om mee te eten. Wij hebben nog nooit zo rijkelijk gevulde tafels gezien. Reuze kreeften, reuze krabben, reuze vissen tot zelfs stukken walvis toe. Alles zeer lekker maar ook oogstrelend. Zulke dingen kan je alleen beleven als je een bevoorrecht toerist bent, en dat zijn wij ballonvaarders toch nog vaak hoor. De avondvaart is weer een Fly in maar nu hangen er 3 sleutels op het terrein, de rode is 5.000 dollar waard en de 2 andere elk 800 dollar. Wij stijgen op en komen net boven het terrein maar niet bij de sleutels. We varen wel 200 meter net over de hoofden van het publiek dat staat de dringen op de dijk om maar niets van de show te missen. Dit is wel even kicken hoor. De rode sleutel werd door een Japanner geplukt en een andere door de Chinees Zuo die trouwens tweede werd in de einduitslag. Dinsdagmorgen werd de mand weer klaargemaakt

voor transport en om 12 uur stipt begon de pricegiving. Op de geluiden van een racecar, soms heel snel en soms heel langzaam, werden de beelden van het mooie evenement getoond. Enkele korte speeches van prominenten terwijl er weer typisch Japans eten werd geserveerd maakte dat alles zeer vlot verliep.

De top tien werd op het podium geroepen. Ik werd uiteindelijk vierde, Owen vijfde. De zoon Fujita, slechts drie jaar piloot, werd de winnaar. Mooi om te zien hoe vader Fujita, één van de beste Japanse piloten, crewde voor zijn zoon. Henri, de man van Lieve pikt ons in Düsseldorf weer op. Onderweg is het stil in de auto, deels nagenietend maar ook weer doodop van de reis.   Jan Timmers

Er wordt op dit moment hard gewerkt aan de organisatie van de Fryslan Cup 2009. Het is alweer enkele jaren geleden maar zeer binnenkort is het weer zover en kan elke piloot met een brevet deelnemen aan deze wedstrijd. Het Friese Meren gebied zal het strijdtoneel worden van de kleurrijke ballonnen. De wedstrijd zal plaatsvinden op 21 maart 2009. De nodige informatie zal binnenkort verschijnen op de website van de DBCC. Op de foto enkele strijdende ballonnen boven het Nannewiid bij Oudehaske tijdens de Fryslan Cup in 2004.
-

-

-

-

Bennie Bos

Van 4 t/m 6 januari vond de 21 editie van de Epiphany balloon meeting plaats in het noord-Italiaanse Mondovi. 38 teams vanuit heel Europa reisten af naar deze stad voor 3 dagen ballonfun. Mondovi is een vriendelijk plaatsje dicht bij de Alpen. De burgermeester en zijn bewoners zijn gek op ballonnen.

Het is de enige plaats die ik ken waar men speciaal een “Balloon-port” heeft gebouwd, een afgeschermd terrein voor ballonnen met opslagruimte en een ontmoetings-cafe. Bij de eerste vaarten waren de weersomstandigheden perfect, blauwe lucht en weinig wind. De ballonnen startten vanaf het park “Europa”

in het centrum van de stad, en hadden een doel net buiten de stad voor een marker drop. In de middag was er een Fly-in gepland in het park waarbij we allemaal onze eigen startplaats moesten kiezen en onze markers moesten droppen op het kruis wat men in het park had uitgelegd. Een Britse piloot had zijn marker aan een parachutist vastgemaakt welke uit de ballon sprong en vlak voor de ogen van het enthousiaste publiek midden op het kruis terecht kwam. Ondanks het feit dat de competitie hier niet zwaar wordt aangerekend, kon deze creatieve score helaas niet worden goedgekeurd. De teams kwamen op de tweede dag bijeen om op de balloon-port te genieten van een spectaculaire zonsopkomst. Het weer was praktisch gelijk aan de eerste dag. De bevolking van Mondovi is bijzonder vriendelijk. Waar anders zie je een elegante dame in een bontjas uit haar auto stappen om mee te helpen met het

inpakken van je ballon. Op maandagavond organiseerde de stad een galadiner voor alle teams in het Park hotel. Op dinsdagochtend werden we onder iets andere omstandigheden wakker. Geen vaart omdat de grootste sneeuwstorm sinds lange tijd onderweg was. Het advies werd gegeven aan de mensen die door Frankrijk moesten rijden om te vertrekken want dat kon de komende dagen wel eens onmogelijk worden.

Enkelen vertrokken, anderen probeerden nog een korte vaart te maken maar in de middag hadden de luchthavens in noord-Italie al grote vertragingen door de sneeuwval. Een ietwat teleurstellend einde van deze leuke meeting, maar we hopen volgend jaar terug te keren.    Karen Sharpe

Priester Di Carli is de winnaar geworden van de Darwin Award, een prijs die postuum wordt uitgekeerd aan mensen die op de meest idiote manier om het leven komen. Zoals al eerder in dit magazine gemeld steeg Di Carli in April 2008 op onder honderden met helium gevulde ballonnen. Totaal zonder ballonkennis of ervaring als piloot. Helaas dreef de wind hem richting de kust van Brazilië en vanaf dat moment heeft niemand hem meer levend gezien. Het enige wat men terug vond in de oceaan waren delen van de ballonnen. Lange tijd later werd het lichaam teruggevonden. De tweede prijs ging naar de Italiaan Ivece Plattner, hij kwam met zijn Porsche vast te zitten tussen de treinrails. In een poging zijn bolide te redden begon hij met zijn armen zwaaiend richting de naderende trein te rennen, een actie waarmee hij zijn auto heeft kunnen redden. Helaas had de trein minder medelijden met de man zelf.  Bennie Bos

Dit zeer futuristisch uitziende luchtschip heeft de naam Aeolus meegekregen, genaamd naar de Griekse God van de wind. Een prachtige creatie van Christopher Ottersbach. Nu nog als digitale creatie maar misschien over enkele jaren wel werkelijkheid. Ontworpen als vers en ecologisch antwoord op reizen in de toekomst. Het vaartuig zal plaats gaan bieden aan 2 tot 4 personen en zou volgens de bronnen wel tot 2 weken in de lucht kunnen blijven. Het “zeil” is gevuld met helium en er is tevens een mogelijkheid om de aandrijving te gebruiken en zelfs te sturen.
De smalle constructie van de Aeolus geeft het de mogelijkheid om te landen op plaatsen waar geen vliegveld aanwezig is. Een groot nadeel, helium is redelijk schaars.  Bennie Bos

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa en de eveneens Amerikaanse National Science Foundation (NSF) hebben samen succesvol het prototype van een nieuwe superpressure ballon getest. In deze superpressure ballonnen (superdrukballonnen) kan de temperatuur worden veranderd, waardoor de druk van het gas dat zich in de ballon bevindt, toe- of afneemt. Hierdoor kan men de ballon laten stijgen en dalen. De Nasa en de NSF beweren dat hun nieuwe superdrukballon wel eens een nieuw era in onderzoek op grote hoogten in zou kunnen luiden. Als de ballon volledig ontwikkeld is, zal deze in staat zijn om een meetinstrument van ruim een ton tot een hoogte van circa 30 km te brengen; drie tot vier keer hoger dan commerciële vliegtuigen vliegen. De ballon moet uiteindelijk meer dan honderd dagen continu in de lucht kunnen blijven. De ballon heeft een inhoud van bijna een miljoen m3 en is hiermee de grootste

superdrukballon die ooit gevlogen heeft. Op 28 december lanceerden de Nasa en de NSF de ballon van McMurdo Station op Antarctica. De ballon bereikte de hoogte van ruim 33 km en bevindt zich momenteel nog steeds op deze hoogte. De testvlucht moet uitwijzen hoe de materialen waarvan de superdrukballon is gemaakt, zich houden. De ballon bestaat uit een film van speciaal ontwikkeld lichtgewicht polyethyleen, ongeveer zo dik als de plastic verpakking om een chocoladereep.    Technisch Weekblad

Gerelateerd aan de hetelucht markt is de cold-inflatable markt. Gefa Flug uit het Duitse Aachen leverde deze prachtige opblaasbare hal aan één van haar klanten.  Bennie Bos

Wij zijn met Team Toyota van Leeuwen naar de 15e Schladming ballon trophy geweest van 17 tot en met 24 Januari 2009. Er waren nog 2 Nederlandse teams, Harry Velthoven en Arthur van Houdt. We zijn op vrijdagavond 20.15 uur vertrokken, om mogelijk op zaterdag nog een vaart te kunnen maken. 

De weersvooruitzichten waren niet rooskleurig. Zaterdag om ca. 8.30 uur waren we in Gosau, daar was nog een evenement van Peter Flaggl en daar zijn we ook opgestegen. Rob den Boer zijn eerste solo vaart in de Alpen, en ondergetekende mocht mee. Het werd een hele mooie vaart over de Dachstein naar Weisenbach. De andere crewleden, Nico Vis en Henk van Vliet pikten ons daar weer op en de eerste vaart zat er op. Zondag naar de briefing, ondertussen hadden we versterking gekregen van 2e piloot Monique Hoogeslag en crew Sib Reinalda. We zijn opgestegen voor de 2e vaart, deze ging van Rohrmoos naar Krungl. 's Avond was er een welkoms diner voor de deelnemers geregeld. Op maandag zag het weer er boven verwachting ook weer goed uit, dus op voor vaart 3. Deze ging door het dal, van Rohrmoos naar Grobming. 's Avonds was er de nightglow, hieraan hebben de andere 2 teams

meegedaan. Op dinsdag was het te slecht om te varen, we hebben voor ons zelf een alternatief programma gemaakt, een wandeling naar de Riesachsee, dat was ca. 4.5 uur lopen. Op woensdag ook rust, we zijn even gaan shoppen in Schladming en 's middags rust. 's Avonds hebben we met de Nederlandse teams bij Gasthof

Tetter gegeten, dat was heel gezellig en lekker.
Op donderdag gingen we ervan uit dat het geen vaarweer zou zijn, dus alle spullen bij het Gasthof gelaten en zo naar de briefing, maar daar vertelden ze dat het tegen de middag op zou klaren en dat het prima vaarweer zou worden, dus terug en alles weer opgehaald. De 4e vaart werd een feit, deze ging van Rohrmoos naar Neuhofen. Op het avond programma stond eten en rodellen op Hochwurzen. Met z'n allen in de gondel en een slee mee naar boven. Daar hebben we lekker gegeten en als toetje op de slee de berg af. Dit is een baan van 8 km en het duurt ca. 20 a 25 minuten voor je weer beneden bent.
Dan vrijdag, de laatste dag van deze week, helaas bewolkt en veel wind. Dus weer een vrije dag. De plannen werden gesmeed en het ging als volgt, de helft van ons team stapte op de ski's en we maakten de afspraak om gezamenlijk boven op de Hochwurzen

te lunchen en zouden dan ook weer een slee meenemen om met elkaar een afdaling te maken. Ook aan deze dag is weer een einde gekomen en dus konden de koffers weer worden gepakt. Het plan werd gemaakt, om 5.00 uur op, auto inladen, ff een bakkie koffie en om 5.45 uur vertrek richting Nederland.

Om 19.00 uur arriveerden weer gezond en wel in Waddinxveen. Een leuke week was voorbij. Kijk voor meer foto's op onze website en geniet nog even na met ons.  Ton van Helden

Volgende verhaal overkwam mij zo’n 35 jaar geleden, het was juli 1973. Ik heb goede herinneringen aan de onvergetelijke vaart die ik toen maakte met de Brian Boland. Ook in die tijd was Brian al een zeer bekende ballonvaarder met een grote reputatie in het bouwen van heteluchtballonnen. Hij was naar Engeland gekomen voor een ballonmeeting en ik had hem uitgenodigd om die dagen bij mij thuis te verblijven. Het was een mooie dag en ik besloot een ballonvaart te gaan maken en omdat Brian bij ons logeerde nodigde ik hem

uiteraard uit om mee te varen. Renee inflate onze 65er en zij voer het eerste gedeelte van de vaart. Na een tijdje vroeg ik of Brian een stukje wilde varen en daar had hij natuurlijk wel even zin in. Hij nam de gashandel over en . . . deed niks. Ondertussen begon de ballon te vallen als een baksteen. Renee en ik hielden ons ineens heel stevig vast aan de mand met in onze gedachte dat dit de wereldberoemde Brian Boland was, een zeer ervaren Amerikaanse piloot. We durfden helemaal niks te zeggen. Ineens begon Brian te branden, 20 seconden lang. We raakten de grond op 20 meter na net niet en schoten als een raket weer omhoog. Pheeeow!  Dit zelfde verhaal gebeurde vervolgens steeds weer. Brian was totaal relaxed en maakte zich nergens zorgen over. Na wat een eeuwigheid leek, vroeg ik Brian met een klein piepstemmetje of het weer tijd was voor mij om te varen. Ik nam de brander over en we voeren

gedurende 10 minuten laag over een maïsveld. We raakten de toppen niet maar Renee en Brian konden net
af en toe wat scheuten plukken. Ik betwijfel of ik gedurende deze 10 minuten meer dan 25 centimeter hoogteverschil maakte. Ik denk dat Brian weinig verschil zag in de manier van varen. Hij had ogenschijnlijk de controle over alles, het was blijkbaar zijn manier van varen. Hij had zichzelf aangeleerd om te varen en voer hoofdzakelijk solo. Achteraf vertelde hij dat dit de eerste keer was dat hij met andere mensen in de mand stond. Onlangs heb ik Brian herinnerd aan deze vaart en hij wist het nog precies. Achteraf had hij zijn vaarmethode wel aangepast.  Dave Barker

Op 11 juni 2009 zal hij weer verschijnen boven onze havenstad Rotterdam, de grote sigaar uit Friedrichshafen. Net als in 2008 biedt Aerwin ook dit jaar weer de mogelijkheid om te genieten van het uitzicht en de uitzonderlijke sfeer aan boord van een heuse Zeppelin. Het luchtschip zal op 8 juni voor een echte cruise vanuit zijn thuisbasis in Zuid-Duitsland opstijgen met 10 passagiers en 2 begeleiders aan boord. Na een vlucht van 5 uur zal men landen in de tuin van een kasteel in Luxemburg. De volgende dag zet het gezelschap koers richting Brussel. Op 11 juni zal men uiteindelijk landen in Rotterdam.

De opdruk op bovenstaande visual is een voorbeeld. Tot 18 juni is het dan voor passagiers mogelijk om rondvluchten te maken aan boord van deze schoonheid. De prijzen daarvoor liggen tussen een kleine 300 en 450 euro, inclusief een glas champagne. De Zeppelin zal op 23 juni beginnen aan de tweede Zeppelincruise, waar een prijskaartje van 12.800 euro aan hangt. Een leuk bedrag maar dit is wel inclusief overnachtingen, drankjes, hapjes, uitstapjes en diners. De reis is dezelfde als de heenreis, maar dan in omgekeerde volgorde.
Bennie Bos

Aan alle crewleden die gebruik maken van kleine heliumballonnetjes om de windrichting te meten. Diverse gasleveranciers waarschuwen voor de gevaren van het inademen van helium. Het is natuurlijk heel komisch, je neemt een teug heliumgas en je praat als een smurf. De meeste mensen zijn zich niet bewust dat ze hiermee best een groot risico nemen. Op het moment dat je helium inademt is er geen zuurstof meer in je longen. Je kunt al hersenbeschadiging oplopen als je 2 keer achter elkaar je longen vult met helium. Er zijn zelfs gevallen bekend met dodelijke afloop. Ik heb ook al mensen dit zien doen met waterstofgas, het gas wat gebruikt wordt in grote gasballonnen. Het effect is hetzelfde. De smurfenstem ontstaat omdat de resonantie in de spraakholte wordt gewijzigd. Geluid plaatst zich 3 keer sneller voor in helium waardoor het effect ontstaat. Denk dus altijd na waar je mee bezig bent en pas zeker op dat kinderen je gedrag niet kopiëren. De crew op de foto doet een goede grondwindmeting met in de onderste ballon gewone lucht. Bennie Bos

Via Hotair.nl kun je nu ook alle ballonteams in Nederland en België vinden. Het werkt heel simpel. In het menu aan de linkerkant van deze website zie je de knop "Ballonteams" staan. Als je daar op klikt krijg je 3 keuze's. Ballonteams Nederland, Ballonteams België en Overige websites over ballonvaart.
De Nederlandse en Belgische ballonsites staan gerangschikt per provincie maar wel met de opmerking dat veel ballonteams door het hele land varen. Bij de Overige websites vind je sites over ballonvaart die niet direct naar een ballonteam verwijzen, sites van liefhebbers, spotters en fans, en de websites over ballonevenementen. Ik heb al veel verzoeken gehad om toevoegingen, dus als ik jouw website vergeten ben, stuur even een mailtje en ik zal je spoedig toevoegen.  Bennie Bos

Op 7 maart 2009 zal het weer zo ver zijn, de voorbereidingen voor de 9e Ballondag zijn in volle gang. In Dorpshuis "De Heerdt" te Oosterwolde (GLD) is het op die dag weer mogelijk om, na een lange winterperiode, elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen, uw balloncollectie uit te breiden of één van de interessante

lezingen bij te wonen. Inmiddels hebben reeds een drietal ballonfabrikanten c.q. dealers laten weten hun merk te vertegenwoordigen: Kubicek Balloons, Cameron Balloons (Wilco Air B.V.) en Lindstrand Balloons (Pieter Kooistra). Naar alle waarschijnlijkheid zal namens Kubicek Balloons wederom een afvaardiging van de fabriek de Ballondag bezoeken. Voor nadere informatie, en een totaal en actueel overzicht van de deelnemers aan de Ballondag, kunt u binnenkort terecht op de website. Evenals vorig jaar zullen er een aantal interessante en leerzame lezingen worden gehouden. Momenteel is het precieze programma hiervoor nog niet bekend, houd hiervoor de website in de gaten. Naar aanleiding van het succes van de vorige jaar hebben we besloten om wederom een koud- en warmbuffet te organiseren. De kosten hiervoor zijn nog niet bekend, maar vermoedelijk zal dit bedrag rond de € 20,- per persoon liggen, inclusief een aantal consumpties. Graag vernemen wij z.s.m., en uiterlijk 1 februari wie er interesse heeft in deelname aan het buffet. Uiteraard kan het buffet alleen doorgang vinden bij voldoende deelname. Voor geïnteresseerden bestaat

de mogelijkheid om tegen een kleine vergoeding een tafel of standruimte te reserveren. Dit kan bij voorkeur via e-mail (info@ballondag.nl) of eventueel telefonisch (+31 0525-621701).  Familie Doornewaard

In de wereld van de filatelie is Nini Boesman geen onbekende. Op vele poststukken heeft ze, samen met haar man, letterlijk haar stempel gedrukt. Zoals voor de ballonvaart te Baarle-Nassau op 15 augustus 1970 ter herinnering aan 100 jaar ballonpost. Vanaf september 1870 werden in korte tijd gedurende de Frans-Duitse oorlog vanuit het door de Duitsers belegerde en omsingelde Parijs 66 gasballons opgelaten met aan boord meer dan een half miljoen brieven. Eén ballon uit Parijs kwam zelfs in Zuid Limburg terecht. Met de ballonvaart

in Baarle-Nassau kon post worden meegegeven, net als in Parijs. De volgende dienstorder werd door het toenmalige Staatsbedrijf der PTT gepubliceerd: Dienstorder No H.407 van 16 juli 1970: Luchtpostdienst. Bijzondere ballonvaart. Ter herdenking van het feit dat 100 jaar geleden de eerste post per luchtballon in Nederland arriveerde, zal op 15 augustus 1970 te Baarle Nassau een speciale ballonvaart plaatsvinden waarmede ten behoeve van filatelisten poststukken tot en met 5 gram (uitgezonderd luchtpostbladen) zullen worden vervoerd. Speciale diensten (aantekenen, spoedbestelling e.d.) kunnen niet worden verlangd. Boven het normaliter verschuldigde

port en eventueel luchtrechten wordt een bijzonder luchtrecht van 25 cent voldaan. De brieven die werden meegegeven werden gestempeld met een bijzonder poststempel dat door de PTT was vervaardigd. De ballon landde in Moergestel en de brieven werden op het postkantoor voorzien van een afdruk van een aankomststempel en daarna doorgezonden naar de geadresseerden. Maakwerk? Natuurlijk! Maar wel het vastleggen van een stukje geschiedenis. Hoe had het anders gemoeten?   Cees Janssen

 Digitale boektip !

Vanaf 22 augustus 2009 zal de Zwitserse Zeppelin eindelijk zijn tochtjes mogen maken boven de Waddenzee en Ameland. De startplaats ligt in Harlingen in Friesland. De vaarten gaan over de schitterende Waddenkust en een mooi gedeelte van Friesland. Er zijn 1900 plaatsen beschikbaar gedurende de vaarperiode in de 61 meter lange Zeppelin van het type Skyship 600B afkomstig uit Zwitserland. In de cabine van 11.6 meter lang is plaats voor 12 passagiers. De voorbereidingen zijn op dit moment in volle gang. Voor alle info kijk je op de website van Frieslandzeppelin.nl    Bennie Bos

Niet zo lang geleden had ik een post geplaatst op diverse Yahoo-groups dat ik op zoek was naar ballon ansichtkaarten en of er mensen wilden ruilen. Ik kreeg hierop een reactie van David Barker, een Engelse piloot die sinds 1996 in Frankrijk woont. In de jaren '80 en begin jaren '90 heeft hij ook diverse keren gevaren

tijdens het Ballonfiësta Barneveld. David mailde mij een aantal foto's van ballonkaarten die hij had. Hij had niet direct kaarten om te ruilen maar had wel een andere vraag. In een plakboek had hij nog een artikel uit de Barneveldse Krant van 1984 en hij vroeg mij of ik dit voor hem kon vertalen naar het Engels. Geen probleem natuurlijk, lastig was wel om de luchtigheid van het verhaal niet te verliezen in de vertaling. Met m'n MBO-school Engels en een woordenboek bij de hand ging ik aan de slag. Het artikel betrof een 'reisverslag' van een journalist die voor het eerst een ballonvaart maakte. Aan zijn ervaringen kun je opmerken dat er in al die jaren weinig veranderd is in de manier waarop men zo'n eerste ballonvaart beleeft. David Barker was in Barneveld samen met zijn 2 zoons en vaarde zijn eigen ballon. Al sinds de eerste Ballonfiësta was hij er bij tot aan 1991. Hij vaart nog steeds met de twee ballons, Bert en Carousel II, deze heeft hij ook in Barneveld gevaren. Carousel II kun je terugvinden op de ansichtkaart van Barneveld (foto van Ben Bläss). Het is de blauw met roze ballon die aan het inflaten is voor de Forbes ballon. Op de website van David Barker staat een overzicht van zijn ballongeschiedenis en daar wordt je dan wel even stil van. Niet alleen bij Barneveld was hij bij de eerste Ballonfiësta aanwezig, ook in Filzmoos en Chateau d' Oex. Hij heeft in de loop der jaren diverse prijzen gewonnen en zijn naam zal bij de wat oudere ballonvaarders nog wel bekend in de oren klinken. Als dank voor de vertaling kreeg ik van David een aantal

ansichtkaarten toe gestuurd. Niet veel later kreeg ik een mailtje dat er nog een pakketje onderweg was met ongeveer 2 kg stickers, het kon even duren want het was met de gewone post mee. Om eerlijk te zijn wist ik niet wat ik me van 2 kg stickers moest voorstellen. De maandag na kerst bracht de postbode het pakje uit

Frankrijk. Nou het was echt een verlaat kerst cadeau wat meer dan het wachten waard was. Ik ben in een hoekje gaan zitten en begon met uitzoeken van de stickers.  Een uurtje later lag de vloer om mij heen vol en was het doosje leeg. Sommige stickers waren wel 30 jaar oud, tot mijn grote verbazing zaten er 3 bumperstickers in van Albuquerque. Zelfs in 1973 tijdens het 1e evenement is er een bumpersticker uitgegeven. Ook zaten er patches in het doosje o.a. diverse van Albuquerque, Filzmoos, Forbes en van de CAIF (David was een van de eerste piloten die zich hiervoor geregistreerd heeft). Toch voor de zekerheid even gevraagd of het wel de bedoeling was dat deze patches in de doos terecht gekomen waren, niet dat ze bij mij geen goed onderkomen hebben. Ja, het was zeker de bedoeling dat ze in de doos terecht gekomen waren. Het werd tijd dat ze doorgegeven werden zodat ook iemand anders er

plezier van kon hebben. Voor mij nu de taak om alle stickers in te scannen, deze op m'n website te plaatsen en alles netjes in mappen op te bergen wat mij de nodige tijd zal gaan kosten. Van diverse stickers heb ik ook dubbelen dus als iemand wil ruilen, kijk binnenkort even op de site en stuur me een berichtje of spreek me aan tijdens de Ballondag op 7 maart.   Ina van der Craats (website)

De windsituatie zag er sinds 2 dagen ideaal uit voor een ballonvaart over de Alpen, alhoewel het nog een beetje onduidelijk was hoe het zou zijn met de bewolking aan de noordkant. Toen we op onze beoogde startplaats in het Zwitserse Thun aankwamen, verschenen echter al de eerste gaten in het neveldek. We

stonden klaar met 2 ballonnen en ik zou samen met mijn collega’s Benj Senn en Gery Löffel opstijgen in de rode Profix ballon. Om 09.05 uur was het zo ver, we stegen op met aan boord 7 gasflessen met een totaal van 210 kilo en 10 liter zuurstof. Het ging zeer snel omhoog en spoedig zaten we op 1350 meter waar zich een prachtig schouwspel presenteerde, helder zicht met een wolkenloze hemel. Van de toren van Genéve kregen we de vrijgave om tot flight level 150 te stijgen. De wind neemt toe tot 50-60 km/u en de richting op dit moment is met ongeveer 170 graden perfect. Op enige afstand achter ons zien we dat nu ook de andere ballon is opgestegen. We hangen boven de “Wallis” en koersen af op de “Matterhorn”, een droom. We moeten daarom nog wat hoger, FL 175 - 180. De brander begint steeds meer problemen te geven. Zijn kracht zwakt af en regelmatig gaat de vlam uit. Onze chef-vuurmaker Benj heeft een zware taak. “Zermatt” ligt inmiddels onder ons en daarnaast de indrukwekkende “Matterhorn” (foto hieronder rechts). Voor ons duikt de “Monte Rosa” op met haar 4600 meter. Italië ligt

onder een dicht neveldek, enkel de randen langs de Alpen zijn vrij en we gaan ervan uit dat de nevel maar gedeeltelijk zal oplossen. Achter de “Monte Rosa” komen we in een neerwaartse windstroming terecht.
Met 3,5 meter per seconde zakken we omlaag, branden heeft geen enkel effect.

Daar komen dan onze branderproblemen bij. Benj bedient de brander met uiterste voorzichtigheid en probeert hem aan de praat te houden. Op het moment dat de hoogtemeter weer langzaam een stijging van de ballon aangeeft, slaken we een diepe zucht. In korte tijd waren we 700 meter gedaald maar nu gaat het weer met
3 m/sec naar boven. Onze snelheid is gedaald naar 25 km/u en van de richting van 225 graden worden we ook niet direct vrolijk. Op dit moment hangen we in de buurt van Biella in Italie en doorkruizen het Aostadal.

Biela is vrij van nevel, maar helaas voor ons niet bereikbaar. Ook Turijn en zijn omgeving is dik ingepakt met nevel. We beslissen om de ballon in de buurt van Ivrea en Rivarolo te laten zakken om een landingsplaats te zoeken. De andere ballon haalt ons nu in en blijft nog wat langer boven, ze willen nog wat verder het vlakke

land in. Wij komen er achter dat we 5 minuten te vroeg zijn afgedaald want 300 meter zuidelijk van ons liggen vele mooie weilanden om te landen. We komen nog amper vooruit met onder ons veel bos en kleine veldjes die allen voorzien zijn van stroomkabels. Geduld is nu een schone zaak en we kabbelen nog ongeveer een uur in deze omgeving totdat we een windje vinden die ons in oostelijke richting naar wat landingsvelden drijft. Om 13.30 uur maken we een redelijk harde landing naast de “Green” op een golfbaan. We worden begroet door vriendelijke mensen en na het inpakken van de ballon laten we ons de koffie in de golfclub goed smaken terwijl we op onze volgploeg Ursi en Gaby wachten. Telefonisch horen we dat de andere ballon ook zonder problemen is geland. Onze crew worstelt zich door de nevel en 3 uur na onze landing kunnen we alles inladen en aan de lange terugreis beginnen.

Onderweg komen we in een behoorlijk dikke nevel terecht met zicht van amper 50 meter. Gelukkig hebben we niet in deze soep moeten landen. Tegen middernacht zijn we thuis, dankbaar voor de prachtige vaart die we hebben mogen maken met stralend weer, betoverend. Boven die grote bergenmassa vol met sneeuw en de eindeloze hemel is een mens in een schijnbaar reusachtige ballon zo ontzettend nietig. Een vaart over de Alpen is altijd een waanzinnig avontuur.    Stefan Walchli

# Virgin Balloon Flights wil jullie laten weten dat ze dit jaar een balloncentrum gaan openen recht tegenover golfbaan Prise d'Eau in Tilburg.
# André Klein wil jullie zijn nieuwe emailadres laten weten voor vragen over de Ballonfiesta Barneveld: ballonfiestabarneveld@andreklein.nl
# Gino Ciers wil graag nog even de aandacht voor de Ballonhappening Waregem in April. Iedereen is welkom, ook Nederlandse ballonteams. Neem gerust even contact op met Gino via email of kijk hier.
# Vergeet niet de nieuwe ballonnen te bekijken, sinds begin dit jaar plaats ik deze direct als ik ze van de ballonbouwers ontvang, knop "Nieuwe Ballonnen".
# Zoals altijd zijn je verhalen, verslagen en nieuwtjes op het gebied van de ballonvaart weer welkom.
Stuur eenvoudig een email naar info@hotair.nl
Graag tot de volgende keer, Bennie Bos