Uitgave 45 - Februari 2006 - Jaargang 4

1

Inzeller Ballonwoche 2006

Tekst en Foto's: Bennie Bos

De Inzeller Ballonwoche 2006, een waanzinnige ballonmeeting in een sprookjesachtige omgeving. De hoofdkleuren . . . wit, wit en nog veel meer wit. Zoveel sneeuw hadden de locals al heel lang niet meer gezien. Inzell, een dorp met ongeveer 4000 inwoners, ligt in zuid-Duitsland naast de Oostenrijkse grens en

aan het begin van de Alpen. Op de beroemde schaatsbaan in Inzell hebben veel Nederlandse schaatsers grote successen geboekt. In 1986 werd Hein Vergeer hier wereldkampioen en in 1996 haalde Rintje Ritsma zijn wereldtitel binnen. Ook staat de naam Inzell synoniem voor een jaarlijkse ballonmeeting met 10 a 15 ballonnen uit Nederland. Dit jaar werd het ballonevenement voor het eerst georganiseerd door Erik Bosman en Rene Zwarteveen. Begin augustus 2005 verzocht Erik mij om een mailing rond te sturen naar alle Nederlandse piloten om de belangstelling te peilen voor deelname aan de 2006 meeting. Uiteindelijk bleef de teller staan op maar liefst 34 Nederlandse teams, onvoorstelbaar. De cowboy uit Zwartsluis had nog een plekje vrij in zijn team en zo werd ik ingedeeld bij de crew van Wim van Beers. Thuis kwam ik vast in de juiste stemming door het eten van grote

schnitzels en het luisteren via Internet naar de Alpenradio. We vertrokken zaterdag in alle vroegte rond 03.00 uur, er was enige vertraging want ik moest eerst mijn chauffeur uit zijn nest bellen. Om de drukte bij Munchen te vermijden reden we via Regensburg en zo kwamen we ’s middags in een stevig besneeuwd

landschap en zaten even later aan een enorme apfelstrüdel in een bord vol hete vanillesaus. In Gasthaus Erika stonden de bedden klaar en zat de stemming er al direct goed in. Vanaf ons balkon hadden we een pracht uitzicht over het dal met daarachter enkele enorme besneeuwde bergen. Aan het dak van het hotel hingen ijspegels die je liever niet op je schedel zou krijgen. Aan de overkant van de straat lag een loipe, een baan voor de langlaufers. Deze banen zijn door het hele dal aangelegd. We hadden zelfs tv, handig voor de meteoinformatie en de jodelmuziek. In de gemeenschapsruimte van ons gasthaus trof ik Stien Slag met een big smile. Ze vertelde me dat ze al op vrijdag was aangekomen bij prachtig zonnig weer. De verleiding om te gaan ballonvaren was te groot en zo hing ze een uur na aankomst samen met Erik Bosman al in de lucht te dobberen. De ballonteams zaten

verdeeld over 6 hotels. Iedereen stond te popelen om in dit smetteloze witte landschap te gaan varen. Het geduld werd nog even op de proef gesteld want de zondag zou nog meer sneeuw brengen. Na een goede nachtrust klonk op zondagochtend al heel vroeg het geluid van de tractor van Alfons, beheerder van ons

gasthaus. Hij was voor dag en dauw bezig om de parkeerplaats sneeuwvrij te maken. Er lag een vers dammetje van 15 centimeter op de auto’s. Na een heerlijk ontbijt van Edith, zijn altijd vriendelijke vrouw, ging het richting stadhuis voor de nodige informatie. Iedereen verscheen op de briefing om 09.00 uur want dit was de eerste gelegenheid om de complete groep bij elkaar te zien. Erik en Rene heetten iedereen van harte welkom en spraken hun genoegen uit over het zeer hoge deelnemersaantal. Er werd nuttige informatie verstrekt maar ook gewaarschuwd, “Ga geen grenzen verkennen”. “Wil je over de Alpen varen, maak dan een afspraak met een ervaren piloot”. Ook werd er gewaarschuwd voor het overvaren van de bergtoppen. “Hou de regel aan, 1000 foot afstand over de toppen per 10 knopen wind, anders kun je binnen de invloed komen van de rotorwind die achter de top roteert”. “Let op

dat je stopt met branden als je gasmeter 10% aangeeft, de vlam is wel mooi maar je staat dan je laatste restje stikstof op te stoken en dat heeft geen calorische waarde”. Alle windrichtingen worden nog besproken met hun typische eigenschappen. Ook werd even verteld wat de prijs van de reddingshelikopter is.

Men rekent 45 euro per minuut en de teller gaat lopen als de motor begint te draaien. Deze moet trouwens eerst 10 minuten warm draaien. Enkel de personen worden dan van de berg afgehaald, de ballon wordt niet geborgen. Die zul je dan in de zomer moeten terugvinden. Al met al zijn deze waarschuwingen geen

bangmakerij, men dient echter 100% zeker te zijn waar men mee bezig is. Een aantal ballonvaarders is goed bekend met de Alpen, en ook Wim heeft hier al vele jaren gevaren. Vorig jaar maakte hij nog een vaart van Duitsland via Oostenrijk naar Italië. De meteorologen Jacob Kuiper en Ab Maas spraken over de weersituatie van dit moment. Jacob vertelde dat hij zich in het zweet had gewerkt voor een mooie presentatie maar dat helaas de beamer niet overweg kon met de laptop. Ab had zich ook in het zweet gewerkt maar dan voor een mooie meteosheet, maar liep tegen het probleem aan dat het kopieerapparaat niet werkte. Vanaf morgen zou alles beter gaan. Erik gaf een aparte briefing aan de piloten die voor het eerst in dit gebied gingen varen. In de hal van het stadshuis staat namelijk een pracht van een driedimensionale maquette van het gebied rond Inzell waarop een aantal zaken mooi kon worden uitgelegd.

Varen in de Alpen kun je niet zonder goede kennis van winden. De bergen hebben namelijk behoorlijk invloed op de luchtstromingen. De onervaren piloten blijven daarom ook in het dal of varen mee met een ervaren piloot. Een goed voorbeeld is de situatie bij het plaatsje Hammer. Dit dal kent een vernauwing waarbij een

venturi effect op treed. Ballonvaarders moeten niet schrikken dat de wind plotseling toeneemt waardoor ze geneigd zullen zijn om snel te gaan landen. Achter deze vernauwing loopt het dal weer breder uit waardoor de wind vanzelf weer afneemt, gewoon rustig doorvaren dus. Dit effect ter plaatse wordt door de ballonvaarders ook wel het Hammereffect genoemd. We gingen terug naar het hotel met de info dat er vandaag uiteraard niet gevaren kon worden in verband met sneeuwval maar met de wetenschap dat de situatie er vanaf maandag veel rooskleuriger uit zou zien. We liepen nog even langs het startveld, daar lag een beste laag sneeuw op waar geen auto zou kunnen rijden. Er was echter beloofd dat de zaak geplet zou worden. We hadden nu mooi even de tijd om de zaken in de mand voor te bereiden. Er werden deze week temperaturen verwacht van 24 graden onder nul. Een beetje bikkel

draait daar zijn hand niet voor om. Met deze temperaturen neemt echter de druk in de propaanflessen te veel af waardoor de brander geen behoorlijke vlam meer kan produceren. Dit is simpel op te lossen door stikstof in de flessen te persen. Van de gasboer hadden we een cilinder tot onze beschikking gekregen. Ook moest de

zuurstofleiding in de mand worden aangebracht met alle aftakkingen naar de 8 mondkapjes. Deze zuurstof is absoluut nodig als je op grotere hoogte gaat varen, waar de lucht veel ijler is. Wim probeerde nog even de sneeuw van het hoteldak af te smelten maar de ijspegels waren wel erg dik en lang. Toen alles in orde was, kon de mand weer in de aanhanger. Makkelijker gezegd dan gedaan, hij was inmiddels vastgevroren aan de parkeerplaats. We hadden namelijk de PH-SAL meegenomen, een Cameron

A-275 en dat is geen klein mandje. Die avond arriveerden onze 4 sponsoren van Salland Olie en werden we met het hele team uitgenodigd voor een viergangen diner in hun hotel. Zelfs Gianni Romme zou in dit hotel logeren. We hebben ons het diner lekker laten smaken, die extra energie zouden we de volgende dag wel nodig hebben.Toen ik maandagochtend in het schemerdonker naar buiten

keek, zag ik de sterren aan de hemel, de lucht was dus schoon. De rook uit de schoorstenen van de huisjes aan de overkant kronkelde bijna recht omhoog, dus het dal leek in ieder geval bevaarbaar.

De temperatuurmeter bij de voordeur geeft 12 graden onder nul, dus dat viel allemaal nog wel mee.

Om 07.30 uur aanschuiven aan de ontbijttafel om vervolgens het persoonlijke overlevingspakket in te pakken. In ieder geval moet je er rekening mee houden dat je door wat voor oorzaak dan ook ergens terecht komt waar de auto niet direct bij kan en je langere tijd in een koude en besneeuwde omgeving moet verblijven. Dus

in ieder geval koffie, chocolade en energierepen. Flesjes drinken hebben geen nut, die bevriezen je onderweg. Ook droge sokken en handschoenen horen in de rugzak, maar ook een aansteker en een zaklantaarn met extra batterijen. In principe heb je het hele pakket niet nodig, het is puur in geval van nood. Daarna natuurlijk aandacht voor de kleding. Eerst een thermoshirt en een thermo onderbroek. Jawel, zo’n lange witte. Het is geen gezicht maar wel lekker warm. Een normaal T-shirt met daarover een fleece trui geeft goede warmte. De regel is, veel dunne laagjes kleding zijn veel beter als 1 hele dikke trui. Een skibroek is onmisbaar, deze stoot water en sneeuw af en is ook nog lekker warm. Daaronder hoge waterdichte en gewatteerde schoenen. Ik had thuis enkele repen klittenband gefabriceerd die ik dan weer om mijn broekspijpen deed. Je loopt soms tot je knieën in de sneeuw en je moet voorkomen dat die

sneeuw tussen je broekpijp en in je schoenen komt. Natte sokken zijn de voorloper van bevriezingen aan je voeten. Ook Wim had nog een extra plunjezak mee in de mand met daarin onder andere de vuurpijlen. Volle bak bij de briefing om 09.00 uur in het stadshuis. De meteo gaf de mogelijkheid voor dalvaarten en zelfs voor

Alpenvaarten. Na het bestuderen van de mogelijkheden en de beschikbare windrichtingen, besloot Wim om enkele bergtoppen te veroveren. Aangezien het veld nog niet geplet was, moesten we de mand een stuk het veld inslepen. Johannes Kooistra was al wat slimmer en had een speciale brede slee bij zich waar bijna iedereen dankbaar gebruik van maakte. Een ballonteam uit Limburg had zelfs een hele grote slee meegenomen waar zowel de mand als de ballon op paste. Aangezien je onder deze winterse omstandigheden de hele dag kunt ballonvaren, bouwde een ieder op zijn gemak de ballon op. Naast het startveld liep een loipe voor de langlaufers, menigeen bleef staan kijken wat hier gebeurde. De zon scheen heerlijk over de grote berg en je had niet echt het gevoel van 12 graden onder nul. Uiteraard kreeg je het al snel warm want alles is een beetje zwaarder dan normaal terwijl je door de

dikke sneeuw loopt. Om ons heen stegen vele ballonnen op en ook Wim was klaar met de voorbereidingen. Onze ballon werd opgezet en de gelukkigen konden aan boord. De vier sponsoren gingen uiteraard mee. Geert van Wijk fungeerde als navigator en ook ikzelf had een privé-plaats in de mand. De sponsoren hadden zelfs

gezorgd voor belegde broodjes voor onderweg. Wim had wat kannen koffie en thee laten vullen door Edith. We stijgen op en zien steeds meer van het smetteloze witte landschap onder ons. Een aantal ballonnen zijn aan het pielen in het dal. Piloten nemen hun leerlingen mee omhoog om landingen te oefenen. Stempelen noemen we dat. Overal in de omgeving ontstaan rechthoekige afdrukken van mandjes in de dikke laag sneeuw. Op het moment dat we boven bergtop hoogte uitstijgen, wordt het even stil aan boord. Zover als we kunnen kijken, een waanzinnige Alpenformatie met veel sneeuw op de toppen. De ruimtes daartussen zijn gevuld met mistflarden. Dit is een aanblik om niet gauw te vergeten. Het zou op doktersrecept verkrijgbaar moeten zijn. Dagelijkse beslommeringen verdwijnen als sneeuw voor de zon. We pakken de bovenwind op en drijven over deze enorme stenen massa. Onze

snelheid bedraagt op een gegeven moment 40 knopen, zo’n 80 kilometer per uur. Inzell ligt aan de rand van de Alpen en nog net in zuid-Duitsland. Ondertussen hangen wij al in Oostenrijk en zien achter ons het vlakke Duitse landschap. Deze overgang van vlak naar berglandschap gaat niet geleidelijk, zo ineens beginnen de serieuze bergen. De sponsoren genieten zienderogen en beginnen al aan de lunchpakketten met koffie.

De temperatuur is aangenaam te noemen onder deze omstandigheden. Af en toe pakken we een andere windrichting op waarbij het wat begint te waaien en de kou weer voelbaar wordt. Op een mistlaag verschijnt de schaduw van onze ballon, compleet met het “Halo” effect. Rond de schaduw van de mand verschijnen gekleurde regenboogringen. Waarom die ringen altijd ontstaan rond de mand en niet rond de gehele ballon is mij nog steeds een raadsel. De ballon nadert een mooi breed dal. Hier willen we weer naar beneden.

Dit moet met uiterste voorzichtigheid gebeuren in verband met de zogenaamde “Curl-overs” of in het Nederlands “rotorwinden”. Winden die over de berg waaien en daarachter beginnen te draaien. In de verte bij de nog hogere toppen zijn ze zelfs zichtbaar in beweging. Op bovenstaande foto zie je een wolk als gevolg van een rotorwind. Als de daling te vroeg wordt ingezet, wordt de ballon weer meegezogen naar de bergwand, een niet aan te bevelen situatie. Het is zaak om door te varen naar het midden van het dal en daar naar beneden te gaan. Dat gaat zonder problemen, echter de windrichtingen die we tijdens de dalingen tegenkomen manen tot voorzichtigheid want zelfs in het midden van het dal is de rotorwind merkbaar.

We aanschouwden een prachtig effect, de nevel bovenin het dal bevroor en dwarrelde als hele kleine glinsterende ijsdeeltjes naar beneden. Wim manoeuvreert de ballon mede dankzij de constante informatie die Geert van de GPS aanlevert in een veilige positie en zo belanden we recht boven de brede rivier de “Inn” in

het plaatsje Erl, vlak voor het bekende Kufstein. Doorvaren naar deze bekende stad via dit dal is geen optie want verderop wordt het dal smaller en ontstaat dus weer het eerder genoemde venturi effect waarbij de windsnelheid toeneemt. We keutelen lekker over het dorpje en spotten een prachtig klooster, vele sporen van wilde dieren in de sneeuw en kleine schuurtjes midden op de witte vlaktes. In een bosje op een kleine heuvel krijgt een vos de schrik van zijn leven en schiet zijn hol in.

Het effect van de venturi word al merkbaar en Wim besluit te landen. De landing wordt ingezet met 9 knopen aan de grond. Een laatste hopje over de altijd aanwezige bovengrondse leidingen en daar slepen we een stuk door de sneeuw en komen tot stilstand in een klein greppeltje, 50 meter van een begaanbare weg. Wim probeert nog even om de ballon rechtstandig te houden zodat de crew ons

gemakkelijker kan vinden, maar met deze wind blijkt dat geen optie meer. Wim besluit de ballon plat te trekken en Geert en ik klauteren uit de mand en proberen naar de top van de ballon te rennen. Dat rennen konden we vergeten. Op het veld lag een dikke laag poedersneeuw met daaroverheen een bevroren laag. En

die laag kon net niet het gewicht van een persoon dragen. Elke keer als ik een stap deed en dacht dat ik stevig stond, knapte de laag en zakte ik een stuk naar beneden. Ik kan je vertellen dat dit enorm zwaar lopen is en zo kwamen we beidde doodop bij de top van de ballon aan. Dat zal nog een hele klus worden om de zaak naar de weg te brengen. Ik bedacht dat het misschien wel handig zou zijn dat we de ballon gewoon in een rechte lijn zouden leggen en dan gewoon over de sneeuw naar de weg slepen. Zo maken we gebruik van de gladheid van de sneeuw en hebben we niet 1 compacte massa die we moeten tillen. We hadden 8 gasflessen bij ons en Wim had er maar 3 leeggevaren. Ook die volle flessen moesten weer naar de weg getild worden. In de poedersneeuw gleed je werkelijk alle kanten op. De mand lag in een greppel waar een ijslaagje op zat, ook daar zakte ik op een gegeven moment door, het

water kwam gelukkig net niet over de rand van mijn schoenen. De crew had ons inmiddels ook gevonden en gezamenlijk werd de aanhanger weer beladen. Het was een bijzondere dag, die helaas later een vervelende wending bleek te krijgen. Terug in het hotel kregen we de melding dat er een ongeluk met een ballon bij Ruhpolding was geweest waarbij mensen gewond waren geraakt. Het is niet aan mij om daarover te vertellen, daarom geef ik nu even het woord aan Erik Bosman voor de officiële verklaring. De foto's van de verongelukte ballon zijn beschikbaar gesteld door Piloot Fred Kool en worden met goedkeuring van Erik Bosman geplaatst:

Ongeval met de heteluchtballon PH-HPY in Ruhpolding. Onderstaand verslag is geen ooggetuigenverslag maar een compilatie van alle verslagen van direct betrokkenen en (oog)getuigen. Op het moment van het ongeval landde ik zelf in Nußdorf op een afstand van 53 km van het incident en werd de eerste anderhalf uur telefonisch op de hoogte gehouden. Op 21 januari 2006 vertrok de

PH-HPY in Inzell (foto) op het ballonevenement met piloot en eigenaar Hans Pauw – CPL(FB) gebrevetteerd - in gezelschap van drie passagiers. De weersomstandigheden waren goed, het zicht was goed en de wind varieerde van 3 tot 8 knopen. De volgauto werd bemand door Peter van den Heurik en zijn echtgenote Yvonne van Koningsbrugge, eveneens beide CPL(FB)-houder, en twee vrienden. Na circa een uur gevaren te hebben, maakte Hans Pauw een tussenlanding waarbij hij en zijn passagiers

van plaats ruilden met Peter van den Heurik, Yvonne van Koningsbrugge en hun twee passagiers Evelien en Harry. De vaart voer in de richting van Ruhpolding, op een afstand van ca. 12 km van Inzell. In deze richting voeren meer ballonnen die deelnamen aan het evenement. Na ongeveer een uur varen besloot Peter, die

optrad als gezagvoerder, om ca. 14.15 uur te gaan landen op een terrein waar juist daarvoor een ballon geland was. Eerst moest hij een rij hoge bomen overvaren alvorens hij boven het terrein kwam. Bij het dalen is hij vermoedelijk met een flinke neerwaartse snelheid in de bomen geraakt waarbij de riplijn van de ballon, een Schroeder 105.000 cu.ft., om een tak geslagen is. Door de voorwaartse en tevens neerwaartse snelheid kwam de riplijn al snel onder grote spanning te staan waardoor deze niet meer los van te maken was. Deze spanning zorgde er tevens voor dat de parachute met kracht geopend werd. De ballon kwam tot stilstand in een boomtop op een hoogte van circa 15 meter. Toen de ballon zover leeggelopen was dat hij geen dragend vermogen meer had, braken de takken onder de mand en viel de mand met de inzittenden loodrecht naar beneden. Diverse ballonvaarders, waaronder Fred Kool en Johan ten Brummelhuis zijn naar de plaats van het ongeluk gerend en hebben voor zover dat mogelijk was hulp verleend. Binnen enkele minuten was de eerste professionele hulpverlening ter plaatse al snel gevolgd door brandweer en meerdere helikopters waaronder een traumahelikopter. Het zag er naar uit dat passagier Evelien er het ernstigst aan toe was, zij werd met het vermoeden van een gebroken rug per helikopter afgevoerd naar het ziekenhuis in Traunstein. De anderen werden per ambulance naar Traunstein vervoerd. Die avond bleek hoe ernstig de verwondingen waren. Peter van den Heurik had zijn

bekken gebroken, zijn vrouw Yvonne had een been gebroken en het vermoeden van een armbreuk die later een flinke kneuzing bleek te zijn. Evelien bleek twee rugwervels te hebben gebroken en haar echtgenoot Harry kwam vrij met een flink aantal kneuzingen en enkele afgebroken kiezen. Zowel de Duitse als de

Nederlandse autoriteiten hebben direct een onderzoek ingesteld naar de toedracht van het ongeval. Op het ballonevenement is met schrik en medeleven gereageerd op het ongeval, desondanks is het evenement doorgegaan en hebben de deelnemers nog een aantal prachtige vaarten kunnen maken. De slachtoffers zijn inmiddels allen ontslagen. Harry werd op de avond van het ongeval ontslagen maar is bij zijn echtgenote in Traunstein gebleven tot zij op 1 februari naar Nederland vervoerd mocht worden. Yvonne is op 26 januari ontslagen en per gipsvlucht naar Nederland getransporteerd. Peter is tweemaal geopereerd aan zijn bekken en is op 9 februari naar het Academisch Ziekenhuis van Maastricht vervoerd. De Luchtvaartpolitie heeft zich ter plaatse op de hoogte gesteld van een aantal feiten en vervolgt het onderzoek. . . . . . . . . .

Voor zover het officiële bericht van Erik Bosman.

De eerste feiten van het ongeval werd aan de ballonvaarders medegedeeld op maandagavond tijdens de rodelavond. Na het rodelen waarbij je met een sleetje de berg afgaat en waar heerlijke goulashsoep werd geserveerd, reden we terug naar het hotel. “He, het startveld was vanmiddag toch gewalst ??, laten we

even langsrijden om te kijken of het veld nu mooi hard is zodat we er morgen gewoon met de Defender op kunnen”. Goed plan, of toch niet. Het zag er inderdaad mooi strak uit. Wim reed zijn wagen een stukje het veld op, dat ging lekker. Plotseling klonk er een “krak” en de trekhaak lag aan de grond. We waren 20 centimeter naar beneden gezakt. . . . en we hadden al zo’n honger. “We gaan eerst eten” zegt Wim, laten de auto achter en lopen een klein stukje naar het dorp waar helaas om 21.30 uur alle keukens al dicht zijn. In een klein steegje ontdekken we een dartcafeetje waar je blijkbaar ook kon eten. “Kunnen we hier nog wat schnitzels krijgen”, vragen we aan de dame achter de bar, “of is hier de keuken ook al dicht”. “Ga zitten jongens, ik blijf open zolang als jullie honger hebben”. Kijk, dat klonk beter. Ze heette Annemarie en begon gelijk het vlees plat te slaan met een grote houten hamer. Wat hebben we

heerlijk gegeten die avond. Jolanda belde ondertussen met de enige man die we konden bedenken met een lier op zijn Patrol, Egbert Oordt. Na het eten stonden we weer op het startveld en met behulp van Egbert en enkele stevige schouders tegen de Defender werd de boel weer los getrokken.

Dinsdagochtend, het vroor 21 graden. Tsss, ze hadden ons -24 beloofd!!!!  Een heugelijke dag want mijn vrouw vierde vandaag haar verjaardag, dus daar stond ik om 07.30 uur buiten in de vrieskou in mijn fleecevest een verjaardagsliedje te zingen door de GSM.  Op de Duitse tv zag je dat de zwervers in de grote

steden in de problemen kwamen met deze ongewone lage temperaturen en ze werden daarom van de straat opgepikt door de zogenaamde “Kalte-Bus”. Dat begrepen we niet zo goed, dat moet je dan toch met een warme bus doen ??? Aan alles kon je zien dat het vandaag weer een prachtige zonnige dag zou gaan worden. Onze gasten van “Salland Olie” waren vandaag voor het laatst. De wind was richting Chiemsee en die vaart wilden we ze graag nog bieden. Ook de Burgermeester van Inzell was uitgenodigd in ons “bakje”. Hij stelde zich eenvoudig voor als “Martin”, en bleek een zeer vriendelijk man te zijn. Ik ging volgen met Jolanda, de rest van de crew ging mee de lucht in. Ze hadden er behoorlijk de sokken in want toen we de ballon eindelijk weer terug zagen, hing deze al boven de Chiemsee. Deze was deels dichtgevroren. Soms was het moeilijk te zien of er uberhaupt ijs op het water lag. Men gooide

daarom gebruikte theezakjes naar beneden. De kans dat er over enige tijd ijsthee uit de kraan rond het gebied komt is nu zeer groot. De vaart was zeer interessant voor de passagiers want een betere gids als de burgermeester kun je natuurlijk niet treffen. De ballon landde uiteindelijk weer voor onze neus in het plaatsje

Prutting. Het nadeel van veel sneeuw is dat de gemeente de wegen schoonmaakt en alles aan de kant van de weg schuift met hoge sneeuwranden als resultaat. Je kunt dan niet zomaar even van de weg af en een boerenweggetje in rijden. Jolanda en ik begonnen daarom direct om een doorgang te scheppen zodat de wagen met aanhanger over een verhard paadje het veld in kon rijden. Een zware klus want de bult was natuurlijk bevroren. Ha, maar nu hoefden we de ballon ook niet in te pakken, dus het had ook wel zijn voordeel. Burgermeester Martin kreeg van Wim een fles Berenburger aangeboden. Het eerste glaasje sloeg hij zo achterover, die lui zijn wel wat gewend. De woensdag bracht wederom prima vaarweer, Wim voorzag echter problemen met de aangegeven windrichtingen en de verzwaarde bergingsklus van onze grote 275, zodat hij besloot om vandaag maar even de ballon aan de grond te

laten. Prima, had ik mooi de gelegenheid om lang op het startveld aanwezig te zijn want de hele voormiddag stijgen de ballonnen op. Op een gegeven moment hangen de Nostimos en een zilverkleurige ballon langdurig voor de grote wand aan de oostkant van het dal. Ze hebben duidelijk moeite om daar weer weg te komen.

Ook hier weer het effect van een rotorwind. Een optie is om snel hoog te stijgen, maar dan moeten ze de berg over en waarschijnlijk zaten ze daar ook niet op te wachten. De meeste ballonnen houden zich overdag bezig met stempelen, een leuke bezigheid. Wind is er bijna niet en diverse ballonnen maken een rondje door het dal en enkelen landden zelfs weer op het startveld. Ook wordt er regelmatig van crews gewisseld zodat iedereen al dat moois van boven kan bekijken.  De Kubicek en de Ultra Magic demonstrators staan er speciaal voor alle vragen die men over deze merken heeft. Piloten met belangstelling voor de UM Racer wedstrijdballon kunnen eventueel een vaart maken met deze slanke succesformule. Op het moment dat ik weer terug ben op mijn hotelkamer, hangen diverse ballonnen te spielefahren voor mijn balkon, het is een pracht gezicht. Tegen 16.30 uur klinkt de muziek van

Credence Clearwater Revival uit de speakers op de parkeerplaats. Alfons is druk bezig met het klaarzetten van alle attributen die nodig zijn voor de Gluhweinavond die vanavond voor alle ballonteams is georganiseerd bij ons hotel. Edith heeft de hele dag al zoute pretzels staan bakken, en daar krijg je dorst van !!!!!

Het was een gezellige drukte, de meeste teams waren gekomen. Daarna hebben we ergens een schnitzeltje gegeten en toen we terugkwamen stond de bonte avond alweer op het programma. Man, wat heb ik gelachen. Wat je allemaal met een deegroller kunt doen !!! En dat die van Beers zo kon zingen,

onvoorstelbaar. De eerste aanblik op donderdagochtend vanaf het balkon, was wat macaber. Rode gluhweinvlekken in de witte sneeuw !! Het was enigszins bewolkt. De briefing wees uit dat de bewolking tegen de middag zou oplossen, dus we hadden het plan gevat om pas rond de middag te gaan opbouwen. Erik vroeg tijdens de briefing of iemand plaats in de mand had voor onze meteoroloog Jacob Kuiper, maar niemand stak zijn hand op. De weersituatie die Jacob daarna oplas, zag er opeens heel anders uit dan verwacht, ha. Het bleek weer een prima vaardag te zijn. Zelfs Gianni Romme is die ochtend op het veld geweest om naar de ballonnen te kijken. Geert en ik volgden onze ballon maar moesten steeds onze koers wijzigen omdat het zo vreselijk stuurbaar was. Wim plantte de PH-SAL uiteindelijk op een klein fietspaadje wat midden door een open veld liep. Enkele kinderen uit de buurt

wilden dolgraag even in de mand, kein probleem. Toen alles weer in de aanhanger zat gleed de aanhanger iets opzij en kwam net naast het verharde fietspad terecht. Door de sneeuw hadden we dat niet gezien. Het lukte de Defender niet meer om de grote aanhanger daar uit te trekken. Een oudere wandelaar bood direct

zijn hulp aan en liep naar een bekende boer. Even later kwam hij terug met boer en tractor en waren we zeer snel weer vlot getrokken. De grote publiektrekker voor de bevolking van Inzell en omgeving stond gepland voor de donderdagavond. De nightglow. Er was in de media veel reclame voor gemaakt. Edith verzorgde de stand met gluhwein zodat niemand het koud hoefde te hebben. De meeste ballonnen werden weer opgebouwd in het donker en gaven even later een prachtige show op de muziek. De ballonnen werden in een 270 graden cirkel opgesteld en werden via lichtcodes aangestuurd. Er was muziek maar de installatie wordt volgend jaar uitgebreid omdat niet iedereen de klanken kon horen. De nightglow is een daverend succes gebleken. De volgende keer neem ik wel een kunststof statief mee voor mijn camera, aluminium is wel erg koud aan de vingers met deze temperaturen.

Zowel de ballonorganisatie als ook de gemeente waren laaiend enthousiast. Om de ballonvaarders te bedanken voor de prachtige show, werd iedereen na de nightglow uitgenodigd voor de schnitzelavond in de plaatselijke feestzaal. Het was even slikken bij het binnentreden van deze gelegenheid. Volbloed Duitse

dames met enorme voorgevels en nog veel meer inkijk, slik. Ik verdenk enkele personen ervan dat ze expres papiertjes op de grond gooiden zodat de dames ook nog moesten bukken. Alle piloten werden naar voren geroepen en ontvingen een oorkonde en een aardigheidje van de vertegenwoordigster van het toeristenbureau. Ik kwam die nacht moeilijk in slaap. Vrijdag, de laatste dag van de meeting. In het begin van de week werd er op de briefing een fotowedstrijd aangekondigd voor de ballonvaarders. Twee categorieën, de mooiste foto en de lekkerste foto. Vooral over die laatste waren de meningen verdeeld. Diverse dames werden aangesproken om in spannende kleding tussen de ballonnen te paraderen op het besneeuwde veld, maar heren, daar was het wel een beetje te koud voor. Zelfs Erik Bosman was zo gek niet te krijgen. Tijdens de laatste briefing op vrijdagochtend werden beidde winnaars bekend

gemaakt en ontvingen het boek van Jacob Kuiper. De mooiste foto toonde een ballon boven het machtige Alpenlandschap. De lekkerste foto toonde een dame met een ballon. De ballon hing in de verte in de lucht en het was net of de dame met haar tong de ballon raakte, heel mooi gemaakt en leuk bedacht.

“Per ongeluk” kwamen toen de foto’s van Jacob Kuiper nog even in beeld, de rondborstige dames van gisteravond !!! Er worden nog DVD’s gemaakt met alle verzamelde foto’s van de meeting. Aan alle piloten werd gevraagd hoeveel exemplaren ze er wilden. Gosse kreeg eerst even uitleg dat het hier om een rond

glimmend schijfje ging. Alsof het zo moest zijn, een werkelijk prachtige blauwe lucht stond op ons te wachten toen we de briefing verlieten. Ik had uren de tijd om foto’s te maken van de opstijgende ballonnen voordat we zelfs zouden vertrekken. We hadden plaats over in de mand, dus hebben we piloot Huib Holsteijn en Jacob en Dicky Doornewaard uitgenodigd om de week met ons in de mand af te sluiten. Een dame die naast het startveld woonde wilde dolgraag als betalende passagier mee. Dit had in het begin van de week enkele problemen opgeleverd omdat het toeristenbureau folders had laten drukken dat er altijd wel plaats zou zijn en dat mensen zich gewoon om 10.00 uur bij de ballonvaarders konden melden. Er waren zelfs mensen uit Munchen gekomen die mee wilden varen, maar op dat moment waren er helaas geen plaatsen beschikbaar. Dat gaat volgend jaar anders. Onze

passagiere heette Ingrid en liep volgens mij al in de 70. Ik maakte mijn tweede vaart. Toen de meeste ballonnen weg waren stegen wij op en begonnen met een vaart door het dal van Inzell. Heel duidelijk waren nu de vele stempels te zien die de diverse ballonnen gedurende de week hadden aangebracht op het

maagdelijk witte tapijt. Ingrid schoot direct vol, vanaf hier had ze haar geboortedorp nog nooit mogen zien. Ze vertelde leuke dingen over de omgeving. Vroeger bezaten zij en haar man de plaatselijke Volkswagen garage. Daar werkte toen een jonge monteur die Martin heette. Jawel, dezelfde Martin die afgelopen dinsdag met ons had gevaren en nu Burgermeester van Inzell is. We voeren recht over ons hotel en over het moeras. Even verderop lag het Post vakantiedorp. Vakantiehuisjes voor mensen die bij de Deutsche Post werken of gewerkt hebben.

We koersen langs de immense bergrand en vervolgen onze weg naar het Duitse vlakland. In de verte zagen we de schoorstenen van Salzburg, de stad van Mozart. Het toeval wilde dat de man precies vandaag 250 jaar zou zijn geworden. We maken een lange vaart en passeren diverse kleine boerendorpjes voordat we bij de stad Traunstein komen. Ingrid ging

hier wel eens winkelen maar had nu de grootste moeite om zich te oriënteren. Van boven zag alles er zo anders uit. We zien vele reeën en strijken even later laag over een dennenbos waarvan ik een topje kan afplukken. Een mooi rond veldje lijkt een prima landingsplekje maar blijkt bij nadere bestudering een bevroren

meertje te zijn. Na 2,5 uur te hebben gevaren zet Wim de ballon rustig aan de grond. Ik loop naar de weg waar Geert ook net met de wagen en aanhanger arriveert. Ik neem het stuur over zodat Geert ook nog even een stukje kan varen. Een half uur later is het dan echt gebeurd en staat de ballon op een veldje naast een houten schuurtje die wel meer kan gebruiken dan enkel een likje verf. Ik zet de kachel wat hoger en begeleid Ingrid naar de auto want het arme mens had ondertussen steenkoude voeten. Na het inpakken reden we direct door naar het plaatsje Hammer, naar een gasthaus waar ze heerlijke Apfelstrudel serveren in hete vanillesaus. Met de rug tegen zo’n schitterende Oostenrijkse kachel lieten we het ons heerlijk smaken. Het ballonavontuur zat er weer op, de gasflessen waren grotendeels leeg. Op mijn kamer begon ik alvast mijn koffer weer een beetje in te pakken. Om vast weer aan de

omschakeling van schnitzels naar normaal eten te wennen werd de dag besloten met een enorme pizza bij Massimo. Je moet stevig in je schoenen staan als je die achterover wilt slaan. Dankzij de aanmoedigingen van Johan en Jennie ten Brummelhuis wist ik de klus te klaren. Het leverde mij wel een hele lekkere lolly op !!

Ook troffen we onze meteoroloog Jacob Kuiper aan en ik stelde hem de vraag of hij geen wedstrijdpiloot wilde worden. “Met jouw kennis van winden ben je binnen no-time Nederlands kampioen !!!” Hij moest lachen en gaf toe dat hij zelf ook wel eens met de gedachte had gespeeld. Na een goede nachtrust en een stevig

ontbijt namen de teams afscheid van elkaar en gingen ieders hun weg. Na een uur rijden was de enorme bult sneeuw waar we de hele week in vertoefd hadden gereduceerd tot een 5 centimeter laagje op de velden. Het rantsoen van alle deelnemers zal de komende week bestaan uit het opeten van hun noodvoorraden. Ik hoop in het volgende magazine te kunnen melden wanneer de Inzeller Ballonwoche 2007 wordt gehouden. Dat hangt nog even af van de data van de schaats kampioenschappen. Op dat moment zitten namelijk alle hotels vol. We kijken terug op een schitterende week waarbij het slecht-weer programma in de kast is blijven liggen. Inzell heeft een prachtig breed dal waar ook de onervaren Alpenvaarders prima uit de voeten kunnen. Een must voor iedereen en een geweldig begin van het nieuwe jaar. Zoek je een leuk uitstapje samen met je crew buiten het reguliere

ballonseizoen, dan is de ballonweek in Inzell een prachtige optie. Je rijdt er in een dag naartoe, er is geen inschrijvingsgeld, hotels zijn heel goedkoop, de apfelstrüdel is waanzinnig lekker, de schnitzels zijn groot en kleine bierglazen kennen ze al helemaal niet. Vergeet echter nooit de belangrijkste regel in dergelijke gebieden: "Don't eat yellow snow !!!"   Bennie Bos

2

Start Transeurasie

Tekst: Bennie Bos, Foto: Eurasie

Er gebeuren weer allerlei zaken rond het al eerder gemelde Eurasie Project. Het pilotenduo Laurent Lajoye en Christophe Houver willen een recordvaart maken met hun Roziere ballon. In december lag de ballon al kant en klaar in het centrum van het Noord-Franse Metz maar werd de vaart gecanceld omdat Algerije dwars lag en geen toestemming wilde geven om over het land te varen. Op 10 februari werd echter weer de code "Oranje" gegeven, een teken dat alles in gereedheid gebracht moest worden. Op 11 februari werd de code naar "Groen" gezet met een verwachte start voor de komende dag. Die avond werd de locatie bekend gegeven, het plaatsje Dieu bij Verdun. Alles zag er blijkbaar goed uit want op 12 februari om 08.05 uur is de Roziere ballon opgestegen en begonnen beide piloten aan hun grote avontuur. Meer in het volgende magazine. Bennie Bos

3

Vreemde Vogel

Tekst en Foto: Huib Holsteijn

Ik had een stelletje aan boord voor een vip en huwelijks aanzoek. Ik had opdracht niet boven de 1000 voet te varen. 20 minuten in de vaart zat ik in het verlengde van de baan van Eindhoven (24 meen ik). Ik was klaar om foto's te maken van het huwelijks aanzoek toen de verkeersleider mij opriep en vroeg: "wat is uw hoogte" waarna ik antwoordde: "900 ft". Hij weer: "daal onmiddellijk naar 500 ft". Ik rippen en direct daarna foto's maken van de KC10. Toen branden, branden, branden, dan heb ik een strakke ballon als er eventueel turbulente is. Maar er gebeurde niets, alleen een hoop lawaai. Geschrokken passagiers die naar mij keken van "is dit gewoon?" Ik heb gezegd dat het niet gewoon is maar het kan gebeuren. Na de landing de verkeersleider gevraagd of hij niet 5 minuten eerder had kunnen waarschuwen. Hij zei dat dit soort dingen nu eenmaal in een drukke CTR gebeuren! Ik had wel op de radio

gehoord dat de vliegers van de KC10 zeiden: "hotair balloon in sight". Ze hadden mij dus wel gezien. Mijn gedachte is dat de verkeersleider mij was vergeten en niet op de radar heeft kunnen zien. Ik vaar in het vervolg wel laag wanneer ik in het verlengde zit van de baan in zo'n situatie!   Huib Holsteijn

4

Piloot gevraagd in Frankrijk

Tekst: Frank Schweppe, Foto's: Objectif Montgolfières

De Franse ballonfirma Objectif Montgolfières/Les Ballons du Mont Blanc is op zoek naar een Francofone piloot voor een half jaar seizoenswerk in de Auvergne. Dus iemand die op zijn minst een mondje Frans spreekt. Het betreft een aanstelling voor zes maanden, van april tot en met oktober, in de omgeving van Clermont-

Ferrand. ze doen vaarten met passagiers in Cameron N-210 ballonnen, met standaard 7 passagiers (soms 8), dus licht beladen. De vaarten worden uitgevoerd rondom en over de vulkanen van de Monts Dôme, waaronder de puy de Dôme van 1485 meter hoogte. Voor buitenlandse piloten regelt Objectif de aanvraag van een Frans brevet, inclusief een controlevaart met een Franse examinator en een verwijzing naar een luchtvaartarts. Wie voor hen gaat varen houdt er dus naast zijn Nederlandse of Belgische brevet ook een Frans brevet aan over, waarmee je in elk type ballon mag varen. Het salaris is niet gigantisch, maar naar de maatstaven van de regio redelijk, zo'n 2000 euro per maand ongeacht het aantal vaarten. Er is mogelijkheid tot eenvoudig onderdak met deelname aan de dagelijkse warme lunch op de ballonbasis, voor 2 à 3 euro per dag (dit is Frankrijk, Auvergne, er wordt doorgaans goed en versgekookt gegeten).

Ontbijt en avondeten zelf te regelen. Dit is een goede gelegenheid voor een jonge piloot/pilote met een paar honderd uur ervaring op middelgrote ballons, die in Nederland nog net niet toe is aan het varen op klasse C

of D, en die weinig financiële en sociale verplichtingen heeft. Een seizoen varen in de heuvelachtige omgeving van de vulkanen (middengebergte), met de mogelijkheid van een incidenteel uitstapje naar de Alpen

(omgeving Mont Blanc) waar het bedrijf een filiaal heeft met soortgelijke ballonnen, verrijkt de ervaring als professioneel piloot. Contact bij Objectif is bedrijfsleidster Anne Hervé, zelf pilote en luchtfotografe (vandaar de naam 'Objectif': ze maken ook boeken met luchtfoto's). Adres: Objectif Montgolfières - 14 rue de Bellevue - Le Mas - 63970 Aydat - Tel: +33 (0)4 73 60 11 90 - Email  - Website  Op dit moment beschikt Objectif naast Anne Hervé zelf over de diensten van Frank Schweppe, die als freelance piloot enkele malen per week voor hen vaart en in de omgeving woont. Er is dus Nederlandstalige opvang voor wie even schrikt van de Franse taal. Voor vragen: bel met Frank Schweppe op +33 (0)4 73 85 31 57 of mail   Frank Schweppe

5

Nederlands / Belgisch Kampioenschap

Tekst en Foto: Bennie Bos

Het Nederlands en Belgisch kampioenschap ballonvaren wordt dit jaar weer aan elkaar gekoppeld en zal plaatsvinden van 11 t/m 15 augustus in het Belgische Balen. Als het weer een beetje meezit kunnen er 8 wedstrijdvaarten plaatsvinden. De wedstrijdleider van dit kampioenschap is Ann Herdewijn. Zij zal worden bijgestaan door Patrick Alliet. Tijdens de wedstrijden zal er gebruik worden gemaakt van observers en worden er geen opdrachten met loggers gezet. Voor verdere informatie verwijs ik de Nederlandse piloten graag even naar de website van de Dutch Balloon Competition Club en de Belgen kunnen bellen met Luc Herdewijn op 0032-497380604. De Belgische website is namelijk nog niet actief. Inschrijven is mogelijk tot 31 mei.   

Bennie Bos

6

Ballonnen verbrand in Chateau d'oex

Tekst en Foto's: Christoff Deyaert

We gingen voor een weekje naar Chateau d'oex. Onze plek elke winter en we trokken in ons appartementje in "les libbelulles". Naast ons was het depot van de plaatselijke ballonclub van Chateau d'oex. Op donderdag werd er niet gevaren. Na een avondje dvd te hebben gekeken ging onze 7 koppige groep slapen. Toen we al

een tijdje in bed lagen, hoorden we een "knal", we dachten dat onze onderburen uit Letland weer thuis waren gekomen en kwistig met hun deuren zaten te smijten. We sliepen aan de achterkant en waren ons van geen kwaad bewust. Plots werd het koppel dat vooraan sliep wakker en riepen..."is hier nog iemand wakker!!!!!" EEN ENORME BRAND!!!!!!!! we keken door het raam en de explosies volgden elkaar snel op. We wisten dat daar een opslag was, en dat er ballonnen binnen stonden. Iedereen in de kleren, redden wat er te redden viel!!! Snel hielpen we het Lettse team met het verwijderen van hun aanhanger, de gehele hal stond in lichterlaaie. 6 ballons zaten er in. Ondertussen stonden de teamleden van de Parmegiani ballon en de Honda Ballon reeds te kijken en te huilen, hun nieuwe ballonnen zaten in deze verschrikkelijke brand. 2 brandweermannen met hamers en ander materiaal probeerden de hal te

openen. Het lukte hen om de Parmegiani ballon met alleen een kapotte aanhangwagen uit de loods te halen en ook een Sky Chariot kon worden gered. Helaas...voor de andere ballonnen kwam alle hulp te laat....de HB-QCN (Bcv), HB-QCO (Vanparijs), HB-QFF (Chateau d'oex) en HB-QSQ (Asimo) werden compleet vernield. De Asimo special shape had nog maar 5 vaarten en 11 uur op de teller. Gelukkig zijn er geen gewonden.

De kabellift van La Braye die er overheen loopt had geen schade en kon de volgende dag weer draaien. Op vrijdag werd er tijdens de night-glow door het publiek geld ingezameld, omdat de club hun gehele hebben en houden verloren zag gaan in de brand. Wat op zaterdag de Doop van Asimo moest worden werd een treurtocht....maar geen paniek, Honda heeft belooft dat er een "nieuwe" Asimo komt...... Christoff Deyaert

7

28^ste Festival International De Ballons

Tekst en Foto's: John Vercruyssen

Van 21 tot 29 januari vond in Chateau D’Oex de 28ste editie van Festival International De Ballons plaats. Met meer dan 50.000 bezoekers en 147 ballonvaarders uit 18 landen, o.a. Rusland, Spanje, België en Groot-Brittannië. 14 Special Shapes waaronder enkele nieuwe exemplaren zoals de twee LG ballons, waarvan één

telefoon en de tweede gewone ballon met uitstekende GSM’s. Een Russische Shape gemaakt voor de 1000ste verjaardag van de stad Kazan, en de nieuwe Honda Shape, die tijdens het festival gedoopt zou worden, maar die donderdagnacht samen met de andere sponsorballons in een loods door een ontploffing in de vlammenzee zijn vernield. Andere shapes waren de doedelzakspeler, de sinaasappel, Van Gogh, Santa Claus (vaart niet meer), Golly de eerste special shape, de kathedraal, de Zwitserse kat, de Franse kip en het Franse leeuwtje. Vrijdag 27 januari vond de Night Glow plaats onder de ogen van 10.000 bezoekers. Een pracht show, een totaal spel van muziek, ballons, lichtspel en vuurwerk, zelden zo’n prachtige show op ballonmeetings gezien. Ook het weer was over het algemeen prachtig, 522 vaarten gedurende het evenement. Vaak bleven de ballonnen meerdere uren

in de lucht, zag je ze s’morgens opstijgen en in het dal rondhangen en na een tijd terugkomen en vaak weer landen waar ze opgestegen waren. Ook waren er regelmatig wedstrijden met doelen, waarbij de piloten zo dicht mogelijk hun marker moesten gooien. De laatste zondag konden de piloten ook een uurwerk van de hoofdsponsor Parmigiani uurwerken winnen.

Deze was in een doos aan een mast bevestigd en de eerste piloot die de doos kon pakken had ze gewonnen. Toch 3 goede pogingen van o.a. de Parmigiani ballon zelf, die niet mocht deelnemen. Ook één van de Bombard piloten uit Amerika zat er heel dichtbij en de poging van Dave Such met de Virgin Atlantic ballon was

in de buurt, doch te laat. Ook was er die dag een ballon die vanaf de opstijgplaats een Deltavliegtuig en een vrouwelijke parachutiste meenam. Eerst ging de Delta los, waarna een pracht demonstratie volgde en daarna de parachutiste. Ook het vorig jaar geopende Ballon Museum hebben we bezocht, waar er momenteel een tentoonstelling plaats vond over ballonpost, met enkele unieke stukken zoals covers die met de Breitling Orbiters meegevaren hebben. In de permanente expositie vindt men de ballon geschiedenis weer zoals het registratienummer van het ballonomhulsel van de Breitling Orbiter en de levensnoodzakelijke spullen die Bertrand Piccard tijdens de vaart mee had. Verder zijn er verschillende films te bekijken en is er ook een klein winkeltje met postkaarten, t-shirts en andere ballonartikelen. Buiten bij de ingang vind je ook de Breitling Orbiter Capsule terug. Het is zeker aan te raden om ook het

dorp zelf te bezoeken, dat volledig met de ballonsfeer meeleeft. Overal ziet men ballons en zijn in de etalages vaak ballons op allerlei manieren te bewonderen. Voor de verzamelaars is er ook héél wat te vinden zoals boeken, pins, postkaarten en foto’s. Chateau D’Oex is zeker de naam ballonstad waard, St-Niklaas zou hier op het gebied van promotie voor de ballonvaart een voorbeeld aan mogen nemen. Echt het hele dorp Chateau D’Oex is in de ballon spirit. Ook de bevolking is daar heel sympathiek en behulpzaam, tot de volgende editie.    John Vercruyssen

8

Ballon Happening '06

Tekst en Logo: Gino Ciers

Hier is het dan. Het spiksplinternieuwe logo voor de jaarlijkse ballonhappening te Waregem. Een organisatie van ons team in samenwerking met WTV-FOCUS, Stad Waregem en vele sponsors. Vanaf nu een heus 2-daags ballonevenement op de hippodroom te Waregem! Telkens het laatste weekend van april dus dit jaar op 29-30 april '06. Meer dan 50 ballons en special shapes, waaronder enkele splinternieuwe en tal van andere activiteiten. Binnenkort krijgt dit belangrijke evenement, net als ons nieuw Willy Naessens ballonpaard (het grootste ter wereld!) een afzonderlijke plaats op onze website. Hou e.a. dus in de gaten!   Gino Ciers

9

Fire & Snow Mauterndorf

Tekst en Foto's: Kubicek Balloons Tsjechië

We namen deel aan de traditionele ballonmeeting in Mauterndorf, Fire & Snow. Professioneel georganiseerd door de Duitsers Markus en Nicole Haggeney en hun Stratos crew. Het weer was geweldig, zelfs voor Alpenvaarten, alhoewel sommigen de temperatuur van 21 graden onder nul toch wel een beetje teveel van het goede vonden. Vele piloten verbeterden hun persoonlijke snelheidsrecord tot wel 90 kilometer per uur, inclusief Alex Kubicek zelf (foto rechtsboven). Op maandag maakte de nieuwe special shape "Stratolini" zijn eerste vaart met zijn nieuwe eigenaar Markus Haggeney.  Kubicek Balloons

10

Ballondag 2006

Tekst: Fam.Doornewaard, Foto: Bennie Bos

Op zaterdag 4 maart zal voor de zesde maal de Ballondag plaatsvinden. Inmiddels is de ballondag uitgegroeid tot een internationaal evenement. Dit jaar zullen een 5-tal dealers/fabrikanten aanwezig zijn, zijn er een aantal interessante lezingen en zijn weer vele verzamelaars van de partij. Aan het eind van de dag is er na een knallend tussenprogramma de mogelijkheid tot deelname aan het buffet. Vanaf 10.30 uur is de zaal geopend. Vanaf 11.30 zullen een

4-tal lezingen verzorgd worden. Naast de eerder aangekondigde lezingen van Jakob Kuiper, Erik Bosman en Crispin Williams, kunnen we meedelen dat Alan Noble van Cameron Balloons Ltd speciaal voor de ballondag naar Nederland komt. Hij zal een presentatie houden over het onlangs in India gevestigde hoogte record van Vijaypat Singhania met een Cameron Z-1600. Op de vernieuwde website vindt je info over de deelnemers en is alle informatie

na te lezen. Ook is hier de routebeschrijving te vinden. Fam Doornewaard

(Op de foto zie je Jacob en Dicky Doornewaard bij ons in de ballon boven de Alpen).

11

Spotters Corner

Kubicek BB85Z, Zwitserland

Ultra Magic M-160, Belgie OO-BEY

Kubicek BB37N, Duitsland

Lindstrand 105A, Nederland PH-LYN

Cameron Z-180, Belgie

FireFly Balloons, USA

Ultra Magic M-145, Duitsland

Totaal nu 12 nieuwe

Kubicek BB30Z, Tsjechië

Kubicek BB22N, Tsjechië

Ultra Magic V-105, Italië

Kubicek BB45N, Oostenrijk

Kubicek BB37N, Duitsland

Lindstrand 105A, Duitsland

Kubicek BB37N, Oostenrijk

Deze prachtige Ultra Magic EI special shape is in de race geweest om te worden gebouwd voor een piloot in Nederland. Helaas gaat dat niet door.

Iemand anders misschien ???

Michael Kruseman uit Nederland laat zich op dit

moment ook een fraaie nieuwe ballon bouwen.

Een Cameron A-415. Kenteken is PH-FCB

Ultra Magic Racer MV-65

Ultra Magic H-77, Japan

Lindstrand 600C, Egypte

Ultra Magic M-90, Italië

Lindstrand 120A, Zweden

Ultra Magic N-315

Lindstrand 150A, Frankrijk

Kubicek BB30Z, Duitsland

FireFly Balloons, USA

12

De grote prijs van het Pentagon

Tekst: Peter Pae, Animatie's: Worldwide Aeros

Er zijn nog twee firma’s in de race om een contract van 100 miljoen dollar binnen te halen voor het bouwen van een 300 meter lange Zeppelin voor het Amerikaanse leger. Het gaat hier om een luchtschip voor het transport van legereenheden. Lockheed Martin is de ene kandidaat, de andere partij is een Russische firma

welke gestationeerd is in California. Deze firma heet Worldwide Aeros en heeft 40 medewerkers in dienst. Beidde partijen hebben 3 miljoen dollar van het Pentagon ontvangen om hun onderzoeks- werkzaamheden te bekostigen. Worldwide Aeros bouwde al 30 blimps voor reclamedoeleinden en het lijkt erop dat deze firma de sterkste kaarten in huis heeft om de uiteindelijke opdracht in de wacht te slepen. Het Pentagon zou volgens de berichten 11 miljard dollar beschikbaar hebben voor de komende 30 jaar voor een hele vloot van luchtschepen. In september zal besloten worden welke firma het eerste contract van 100 miljoen dollar in de wacht zal slepen en de 300 meter lange Zeppelin als prototype mag bouwen. “We denken niet dat Lockheed ons veel dwars kan zitten” aldus een zelfverzekerde Igor Pasternak, oprichter van Worldwide Aeros. “Er is maar 1 oplossing en die

hebben wij”. “De firma van Pasternak heeft een uitstekend ontwerp ingediend” aldus Norman Mayer, een voormalige luchtschip ontwerper van Goodyear en nu in dienst bij het Pentagon als adviseur. “Ze zijn zeer precies in hun werkzaamheden, de tijd zal uitwijzen of ze hun plannen kunnen waarmaken. Winnen zal niet eenvoudig zijn”. Het Pentagon hoopt met de luchtschepen zijn troepen veel sneller te kunnen transporteren.

Nu gaan het personeel en de zware wapens zoals tanks nog apart op transport. Het zware materieel gaat met een schip en is soms wel een maand onderweg. Uiteindelijk is het Pentagon van plan 14 tot 16 luchtschepen aan te schaffen met een payload van 500 ton aan goederen en passagiers. De luchtschepen zullen een snelheid kunnen halen van 138 mijl per uur en 10.000 mijl kunnen afleggen. Een ander groot voordeel van het transport van de troepen per Zeppelin is dat deze luchtvaartuigen niet afhankelijk zijn van vliegvelden en dus veel dichter bij de gevechtszone’s kunnen landen. Het enige wat ze nodig hebben is een open landschap van 2 tot 3 keer hun grootte. Het systeem wat Pastenak zal bouwen is gebaseerd op een hybride. Het vaartuig zal stijgen doormiddel van het helium maar de onderkant zal dienst doen als een soort vleugel en zodoende voor extra lift zorgen. De aandrijving zal worden voorzien

door propellers. Het luchtschip zal volledig zelfstandig kunnen landen, zonder een grondcrew. Deskundigen zeggen echter dat het ontwerp van Pasternak ook nog wel de nodige hobbels kent, nog nooit is er een luchtschip gebouwd voor het draagvermogen wat het Pentagon vraagt. En vergeet niet, een luchtschip wat relatief laag vliegt met een lagere snelheid, is natuurlijk kwetsbaarder voor grondrakketten. Pasternak ziet dit project als een geweldige uitdaging en denkt al na over commerciële versies voor het normale vrachtvervoer en zelfs voor betalende passagiers.   Peter Pae

13

Ballonstarts op grote hoogte

Tekst: Peter George, Foto's: Peter George en vrienden

In januari is er een nieuw wereldrecord gezet in de categorie "highest altitude mass launch of hot air balloons". Elf teams uit Engeland, België, Duitsland, Frankrijk, Nederland (Arthur) en Oostenrijk zijn gestart bij het plaatsje Schaldming in Oostenrijk op een hoogte van 10.000 foot boven sea level, meer dan 3 kilometer

dus. Ons is verteld dat dit record inmiddels erkend is en zal worden opgenomen in het Guinness World Record boek van 2007. Ik ben gestart in mijn eigen ballon, de Grand Britannia. Het eerste stuk brachten we de spullen via de kabelbaan naar boven. Dit gebeurde al de avond daarvoor omdat er overdag geen plaats is. Er pasten telkens 2 complete ballonnen in 1 cabine, dus we zijn even bezig geweest. Op zeenivo is een ballonzak zwaar te tillen, probeer het maar eens op 10.000 foot bij een veel ijlere lucht. De ballonnen zijn toen met een speciaal voertuig naar de top gebracht en afgedekt met speciale hoezen. De ventilatoren brachten we onder in de ruimte van de kabellift om te voorkomen dat de olie tijdens de nacht zou bevriezen. Toen we klaar waren, was het al donker. De volgende ochtend om 07.20, weinig wind boven op de Dachstein, het zag er veelbelovend uit. Op de hoezen zat een dun laagje

met ijskristallen. Bij de brandertest ontstond er een welkome verwarming op deze ijskoude ochtend. We stonden op de hoogste plek, zover als we konden kijken was er geen berg die hoger was. De sneeuw was kniediep, in mijn geval kwam het zelfs tot mijn middel, ha. Dankzij de vele helpende handen konden wij als vijfde ballon opstijgen met 5 knoopjes wind bij de start. De crew moest toen met de ventilatoren weer met de kabelbaan naar beneden om daarna de achtervolging in te zetten.

Het was 22 graden onder nul en we koersten met 17 knopen richting Innsbruck terwijl de ballonvaarders op de meeting in Filzmoos nog aan het ontbijt zaten. Uiteindelijk zijn we na een 2 uur durende vaart veilig geland, vlakbij een pub die helaas gesloten was zodat we na een uur inpakken direct door moesten naar Annaberg om onze overwinning te vieren. Peter George

14

Belgacom-ballon naar Schumanplein?

Tekst: VRT Nieuws, Foto: Belga

De Belgacom-ballon, die tot nu toe in de Brusselse Noordwijk opsteeg, krijgt mogelijk het Schumanplein als nieuwe stek. De eigenaars onderhandelen daarover momenteel met de stad Brussel en de Europese Unie. De grote ballon, die tot 150 meter hoog kan stijgen, biedt toeristen een panoramisch uitzicht over de hoofdstad. In ruim twee jaar tijd lokte de attractie 30.000 mensen. Maar nu moet ze weg uit de Noordwijk omdat er een nieuw kantoorgebouw komt.  

VRT Nieuws

15

Filzmoos 2006

Tekst en Foto's: Erik Pals

Van 7 t/m 14 januari is alweer voor de 27e keer het oudste ballonevenement van Oostenrijk in ballondorp Filzmoos georganiseerd. Wij zelf waren alweer voor de 11e keer present. Met een internationaal deelnemersveld afkomstig uit Oostenrijk, Duitsland, USA, Groot-Brittannië, Frankrijk, België, Hongarije,

Engeland, Zweden en Nederland. Dit jaar lag er extreem veel sneeuw. Alleen in het dal lag al 1,5M sneeuw en dit is zelfs voor Oostenrijkse begrippen veel. Behalve met het rijden kan dit bijvoorbeeld ook problemen geven met het inpakken van de ballon. Probeer maar eens bergop een ballon in te pakken terwijl je tot je knieën wegzakt in de sneeuw. Voorafgaand aan deze week was het weer zeer slecht, maar de prognoses waren toch erg gunstig. En dit bleek al bij de heenreis. De hele weg grauw en grijs weer totdat we de Alpen inreden en een strakblauwe lucht aantroffen. Bij de eerste briefing zondagochtend werd het sein groen gegeven voor een ballonvaart binnen de alpen. Verre vaarten zaten er echter niet in aangezien in het vlakke land de mist hardnekkig bleef hangen. Maar dit mocht de pret niet drukken, met een zuidoostelijke wind dreven de ballonnen richting Annaberg en Abtenau waar de

meesten geland zijn. Op de zondagavond stond de traditionele “Nacht der Ballone” weer op het programma. De ballonnen staan dan verspreid door het dorp heen in het donker te branden wat een heel mooi effect

geeft. Met kraampjes, DJ Heinz en andere aktiviteiten was er heel wat te doen in het dorp. Er waren dan ook circa 5000 bezoekers op het spektakel afgekomen. De daaropvolgende dagen lieten steeds hetzelfde weerbeeld zien. Een strakblauwe lucht, maar niet het vlakke land in want daar bleef het grijs en mistig. Op woensdag werden er 3 doelen uitgezet in het dorp waar de ballonnen op aan moesten varen. Het was de bedoeling om hier een “marker” te werpen. Degene die het dichtst op het doel scoorde kreeg afhankelijk van het doel een paar flessen wijn of sekt. Alle ballonnen bleven daardoor laag in het dal varen en dicht bij elkaar hangen. Dit gaf een heel bont spektakel boven het dorp. Tijdens de laatste vaart op vrijdag werd er nog een keer een doel uitgezet in het dorp. Hier hadden we één van de betere scores. Samen met de 2 verste afstanden werd er dan een klassement

opgemaakt waarin we uiteindelijk als 8e eindigden in een deelnemersveld van 40 ballonnen. Het was al met al een fantastische week waarin alle 6 vaarten zijn doorgegaan. Erik Pals

16

Icom A6E Luchtvaartradio

Tekst: Monique Hoogeslag, Fotobewerking: Bennie Bos

Beste Ballonvaarder, hierbij willen we je graag informeren over de nieuwe Icom A6E luchtvaartradio. Deze gebruiksvriendelijke radio is zeer geschikt voor ballonvaren, en is niet alleen een verbeterde, maar ook goedkopere variant, dan zijn voorganger de IC-A3E radio. De IC-A6E radio is iets kleiner dan zijn voorganger, heeft een groter display, en wellicht het belangrijkste: de IC-A6E wordt geleverd met een Ni-MH accu van 1650 mAh in plaats van een Ni-Cd accu van 600 mAh. Enkele aanvullende technische details mailen we je graag toe. De prijs is ook interessant: geen EUR 429,- maar slechts EUR 349,- ex BTW. Deze radio wordt geleverd met 220V lader, antenne, gebruiksaanwijzing en 1 jaar garantie, en is uit voorraad leverbaar. Wil je meer weten over de radio of accessoires, neem dan vrijblijvend contact met ons op. Wilco Air BV Monique Hoogeslag

Tel: 0541 - 29 32 99 of via e-mail

17

Opstijging ballon in vulkaan gecanceld

Tekst: Newstalk, Foto: Greg Vaughan

Avonturier ballonvaarder Rick Walczak heeft zijn poging om vanuit het binnenste van de vulkaan op White Island op te stijgen uitgesteld. De vulkaan bevind zich voor de kust van Whakatane in Nieuw Zeeland. Het team en de ballon waren al omlaag getakeld in de vulkaan maar men besloot toch dat de wind te sterk aanwezig was om een succesvolle poging te kunnen ondernemen. De poging wordt spoedig opnieuw op touw gezet, de vulkaan blijft vooralsnog wat een ballonopstijging betreft onverslagen.

Bennie Bos

18

Kavanagh Balloons

Tekst en Foto's: Ron Kleinsmit

Tijdens de Nederlandse Kampioenschappen ballonvaren van het afgelopen jaar leerde ik Shawn Mackinga kennen. Deze ballonvaarder is via diverse wegen uiteindelijk in Zwitserland terecht gekomen en vaart daar nu een aantal jaren. Hij vaart altijd grotere ballonnen en wilde nu wat meer het wedstrijdelement mee maken. Omdat Shawn ook in Australië actief is geweest als piloot kende hij de ballonnen en mensen van Kavanagh maar al te goed. Mede door zijn ervaring met Kavanagh vroeg hij later in 2005 een offerte aan voor het type ex-65 (dit is de racer van Kavanagh Balloons) en besloot samen met zijn sponsor dat de nieuwe ballon een Kavanagh ging worden. Na de moeizame start door allerlei zaken van Kavanagh in Europa zijn wij (Dreamflights & Kavanagh Balloons) verheugd dat wij dan nu een nieuwe ballon binnen Europa gingen leveren. De ballon is in zes weken geproduceerd.

Deze zeer snelle productie was nodig omdat Shawn de ballon graag in Chateau d’Oex wilde gebruiken voor het eerst. Omdat de ballon tijdens het festival in Zwitserland de eerste vaart ging maken zou ik namens Kavanagh Balloons bij deze gelegenheid aanwezig zijn. Samen met Shawn en zijn sponsor hebben wij op 21

januari 2006 op de eerste dag van het festival de ballon kunnen dopen. De doop werd gedaan door een oude (88), maar nog steeds jong van geest, mevrouw: Regula Hug. Dit is de dochter van Emile Mesner een van de eerste ballonvaarders in Europa en zelf was zij ook een verdienstelijke pilote. Na een heerlijk glas champagne en de nodige foto’s kon shawn het luchtruim kiezen. Ik ben zelf alleen het eerste weekend aanwezig geweest en heb genoten van het mooie festival. Het was leuk om een paar bekenden daar te treffen en gezellig wat mee te drinken. Het was een geslaagd weekend met een grote belangstelling voor Kavanagh Balloons en een heerlijk uitzicht met zoveel ballonnen in het zonnetje in de Alpen. Volgend jaar zeker een vervolg!  

Ron Kleinsmit

19

Woestijnauto de lucht in

Tekst: A3 Ballon, Foto's: Hutten Rally team en Bennie Bos

Voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis zal een woestijnauto hangend aan een enorme ballon een trip door de lucht maken. De superstunt vindt plaats op 18 februari in het Gelderse Harfsen op het terrein van het ballonvaart centrum A3 Ballon aan de Belterweg 8. De woestijnauto nam begin dit jaar deel aan Parijs-Dakar

en maakt deel uit van het Sunweg Hutten Rally team. Herman Hutten en Hennie Wullink volbrachten met de Kia Sorento de finish van de Dakar rally. Het was overigens niet eenvoudig om Kia Sorento aan de finish te krijgen. Door het loodzware parcours moesten de monteurs vaak nachten lang doorsleutelen voor een nieuwe beproeving. Arbeid loont. Het was voor het eerst dat een auto van het Zuid Koreaanse merk Kia de finish van een Dakar rally haalde. Als eerbetoon gaat ballonvaarder Jelke Haven de auto naar hogere sferen tillen. Haven woont sinds kort in Harfsen en heeft het Ballonvaartcentrum A3 Ballon BV overgenomen van Adrie en Hanneke Spierenburg. Haven had zelf in Friesland ook een ballonbedrijf. "We zijn nu gefuseerd. Door deze overname zijn we uitgegroeid tot het grootste Ballonvaartcentrum ter wereld. We hebben nu 20 ballons en vervaren 16.000 passagiers per jaar",

aldus Haven, die de stunt met de Kia Sorento zelf gaat verzorgen. De Friese ballonpiloot heeft in het verleden voor meerdere spraakmakende stunts gezorgd. Zo ging Haven met een trekker de lucht in en in 2002 wist hij op een skûtsje te landen. Ook voer hij met een boot door de lucht.

"Ik vind het mooi om mensen te vermaken met dergelijke ludieke stunts. Dat geldt ook nu weer. Daarnaast vind ik het prachtig om het Hutten Rallyteam in het zonnetje te zetten. Wat zij gepresteerd hebben, is vreselijk knap. Als kersverse inwoner van Harfsen vind ik het niet meer dan logisch om hen te huldigen. De Hutten Rallyteam-leden zijn per slot rekening nu buurtgenoten van me geworden", aldus Haven.  A3 Ballon

20

Filzmoos, Ballondorp te Oostenrijk

Tekst en Foto's: Gino Ciers

Natuurlijk waren we er opnieuw bij: de 27^ste ballonmeeting te Filzmoos en al onze 12^de deelname op rij. Dit willen we niet meer missen… we zijn trouwens reeds ingeschreven voor de editie 2007! Deze pittoreske meeting met max. 40 deelnemers, allemaal op uitnodiging, is dan ook onovertroffen! Goede meteo, ideaal

gebied, telkens mooie alpenvaarten, wat wil een mens nog meer? Net als voorgaande jaren zijn er opnieuw 4 Belgische teams zijnde Dirk Leboeuf, Luc Versporten, Peter Van Den Noortgate en natuurlijk ons team opnieuw met onze Gaverzicht II ballon. Ons Distri Europe ballooning team bestond dit jaar uit piloten Gino Ciers en Eddy Degryze (die eerst niet mee zou gaan maar plotseling van gedachte veranderde …lees hieronder)  en als gewaardeerde en onmisbare crew Nele (vrouw van Gino), Christiaan en zijn vrouw Linda, Jan en Sheila, Leon en Anita en nieuwkomer Jonathan. Met 2 jeeps en 2 aanhangers (wel handig voor de bagage) vertrokken we hier in België op 6 januari rond een uur of 10 ’s avonds. Het weer was droog en helder dus ideaal om te rijden en onze 1100 km lange trip verliep dan ook probleemloos. 2 chauffeurs per wagen die om de 2 tot 3 uur wisselden, dat werkte goed én vlot.

Hieronder een verslag van deze fantastische week, daar in Oostenrijk. Zaterdag 7 januari 2006 - Na een lange nachtelijke rit met 2 jeeps en 2 aanhangers kwamen we s’morgens aan in ons vertrouwde hotel Alpenhof, waar we altijd verblijven te Neuberg in Filzmoos aan de voet van de “Dachstein“ (2996 m) en de

"Bischofsmütse" (2454 m). Het is prachtig weer met een straalblauwe hemel en veel zon. Nooit eerder hadden we daar zo veel sneeuw gezien, die lag echt metersdik en we dachten er direct aan dat de retrieving niet eenvoudig zou zijn, met een dergelijk pak sneeuw. Natuurlijk gaan we een kijkje nemen op het “opstijgterrein” waar men druk bezig is om te proberen een vaste sneeuwmassa te krijgen zodat we er op kunnen rijden met onze wagens. Al gauw begrepen we dat e.a. niet eenvoudig zou zijn, want een 4-tal ballons stegen reeds op van het veld (o.a. de maiden flight van de nieuwe Ultra Magic OMV ballon) en hun auto’s hadden zware problemen. Gelukkig waren de “pistemachines” steeds in de buurt om vastgelopen toestanden los te trekken. Ook zou de brandweer het veld die nacht besproeien met duizenden liters water in de hoop een stabiele ijsmassa te krijgen bovenop meterdikke losse

sneeuw. Op de eerste briefing ’s avonds vernemen we dat deze dag de eerste ballongunstige dag is in weken en wij werkelijk geluk hebben en de vooruitzichten voor de verdere week zonder meer gunstig zijn, Joepie! Eerder die namiddag hadden we wel een afspraak gemaakt met de Zweed Per Lesser, want langer wachten

was moeilijk. Hier start namelijk het verhaal van onze eerste special shape. Van mijn Hollandse vriend Bennie Bos had ik enkele weken geleden een

e-mailtje gekregen…Gino, er staat in Zweden een prachtige special shape in de vorm van een paard te koop, weinig gebruikt, als nieuw… zou dat niets zijn voor Waregem, Hippodroom, Stad van het paard? En toen wist ik het direct, dit was precies de ballon voor iemand waar ik al regelmatig mee gepraat had over een normale ballon… maar deze sponsor zou en moest iets speciaals hebben en is gek van paarden…

ik kreeg dan ook bijna direct respons op mijn voorstel aan Dhr. Willy Naessens, stichter/eigenaar van het grootste industriebouw bedrijf van Europa, met vele afdelingen. Hij vroeg mij de Dala horse voor hem te kopen (G-HORS). Nu was ik niet van plan een kat (euh paard) in de zak te kopen en wilde niet definitief toehappen zonder deze special shape te

zien en uitleg te krijgen over zijn gebruik en werking. Eerst zou ik naar Zweden reizen om te gaan kijken, dan zou de ballon naar de bouwer Cameron ballons in Engeland komen…vraag was in beide gevallen: waar en wanneer kunnen we deze fantastische special shape eens rechtzetten? En toen kwam het beste Kerstmis

nieuws: Per kwam ook naar Filzmoos en zou het rode paardje meebrengen. Ik wist direct, daar is het ideaal, 90 % zekerheid dat we het kunnen opblazen en inspecteren. Met mijn vriend en mede piloot sinds jaren in ons ballonbedrijf Eddy had ik nu overleg. Zouden we dit avontuur wel aangaan? Natuurlijk was onze Eddy net als ik razend enthousiast en direct moest ik een extra kamer reserveren, hij moest en zou nu plots toch meegaan naar Filzmoos. Helaas waren de weersomstandigheden die eerste zaterdagnamiddag net iets te onstabiel, en bovendien was het opstijgterrein niet klaar, zodat we besloten het opblazen uit te stellen. Wel kregen we de ballon voor het eerst “live” te zien. De grootte en het gewicht van de ballonzak viel mee, en uit de uitleg van Per en de papieren bleek dat deze special van 31 bij 31 meter nog een echte special shape was, in 1993 met veel liefde en handwerk gemaakt

bij de specialist ter zake Cameron ballons. Volgens Per viel het uit-en inpakken van deze reuzengrote ballon ook nog mee…dus we keken vol spanning uit naar de eerste opblazing, later deze week. En ondertussen ging ik in discussie met de eigenaar om nog wat van de vraagprijs af te krijgen… wat gelukkig ook lukte.

Zondag 8 januari 2006 - Vandaag is het de eerste meetingdag. 08:30 uur: dagelijkse briefing. Hier in het kleine dorpje in de bergen krijgen we van onze ouwe trouwe meteoman Wolfgang Gruber een briefing met de modernste middelen. Kaarten en vooruitzichten worden op een groot scherm geprojecteerd, rechtstreeks

vanuit een laptop. Blijkt dat de vooruitzichten voor de hele week gunstig zijn. Krachtig hogedrukgebied, heel koud. Enig probleem, weinig wind, ook op grote hoogte, en kans op hardnekkige mist in sommige dalen. Uit ervaring weet ik dat weinig of geen wind hier in de bergen meestal een groter probleem is dan krachtige hoogtewinden. Het dik besneeuwde opstijgterrein is ondertussen tamelijk berijdbaar en rustig en gedisciplineerd bouwen wij onze ballon op voor de eerste Alpenvaart van dit jaar. Kaarten en zuurstof aan boord, noodpakket, radio’s, GPS, alles is er. Voor deze eerste vaart ga ik als piloot, samen met de helft van onze crew de hoogte in. En de meteo klopt, het gaat traag, ook op grote hoogte (3200 m MSL) slechts max. 14 km/u. Onder ons kunnen we niet meer landen en dus moeten we wel een 2-tal uurtjes doorvaren. Boven het eerste redelijke dal laat ik de ballon heel snel zakken, en mis

het dal omdat de windrichting beneden helemaal wijzigt. Ik blijf nu laag boven de bomen varen om een volgend klein dal te bereiken. Dat lukt, maar in dat dal blijkt er nogal wat grondwind te zijn. Toch maken we een geslaagde landing in een dik pak sneeuw in Sanct Martin, vlakbij een skipiste, en via die skipiste kunnen

we makkelijk bij de volgwagens komen. Champagne kurken knallen, eerste vaart geslaagd. Op naar de nightglow in Filzmoos nu. Het is rustig en met wat gesleur en getrek kunnen we onze ballon opstellen op de skipiste net voor de “Happy Filzmoos”, de drukste plaats van het stadje. Het is razend druk en heel veel mensen zijn afgezakt naar Filzmoos om dit nachtelijke lichtspel der ballons te bekijken. Een Duitse TV ploeg komt een uitgebreid interview afnemen en onze snaps vloeit rijkelijk…het wordt een fantastische avond die duurt tot in de (te) vroege uurtjes. Maandag 9 januari 2006 - Op de briefing vernemen we dat het vandaag gewoon prachtig rustig ballonweer zal zijn, met een goede richting. Een klein probleempje, de wind is zeer zwak, en ook op grote hoogte zou er weinig wind staan. Kans op mist in enkele dalen.  Hier in de bergen is dit niet meteen een ideale situatie. Laag blijven hangen,

hoog niet vooruit… hoe kan men dan bij een geschikt landingsterrein komen? Om zeker te zijn dat iedereen die meegekomen is toch zeker één keer kan meevaren, gaat Eddy deze keer als piloot de lucht in met de rest der crewleden. Eddy komt met de ballon in enkele uren slechts een 20-tal km in vogelvlucht verder maar wij

moeten wel ongeveer 80 km rijden om de ballon op te halen. Het opvouwen der ballon is wat moeilijker maar niet getreurd, gaan gastanken en op naar de Happy Filzmoos en de Kenne’di. Inmiddels krijg ik eerste berichtje van Bennie: “Hoe zit het met het paard?” Dinsdag 10 januari 2006 - Ja hoor, alweer prachtig weer met veel zon.  Een beetje dezelfde omstandigheden als gisteren. Als we naar de briefing gaan zien we de ballons uit het naburige Rohrmoos reeds passeren. Blijkt dat zij heel vroeg opgestegen zijn, bovenop de Dachstein. (zie artikel 13 van dit magazine). Hangt onze gele “Vandenabeele/Windels” daar niet tussen…ja hoor, deze ballon is ook op de meeting bij de buren met als piloot Jurgen Dobbelaere. Ook wij stijgen vroeg op en landen ook tijdig, netjes op een baantje, want deze namiddag hebben we afgesproken met Per Lesser voor de voorstelling van het paard. Snel terug naar Filzmoos

dus, het weer is ideaal en wat we te zien krijgen ook. Een bloedmooie, knalrode special shape in de vorm van een reusachtig paard. Tientallen toeschouwers komen kijken, alsook alle Belgen te Filzmoos die nu plots weten waarom onze geheimzinnige tweede aanhanger moest dienen. We bekijken het beest grondig van kop tot teen (moet zijn van hoofd tot been) en het blijkt echt in onberispelijke staat te zijn.

Prachtig beschilderd, een echt kunstwerk. Ook het opblazen en het terug opvouwen valt mee. Per leert ons de 2 scheurbanen (1 in het hoofd en 1 op de rug), het dalingsmechanisme (een soort turning vents, maar dan bovenaan de ballon) en de 11 andere scheurbanen (waarvan 6 alleen al in de benen) te bedienen. We

briefen onze sponsor dat alles OK is en reeds op donderdag krijgen we een bewijs van betaling. Het paard gaat dus met ons mee naar België. Het begin van een nieuw avontuur? Woensdag 11 januari 2006 - Eddy gaat opnieuw de lucht in. Kleine wedstrijd met 3 doelen in het dorp. Na wat mikken en op en neer slaagt Eddy erin om te scoren op het eerste doel… onze prijs, een fles champagne. Lekker... Na het scoren gaat Eddy heel hoog varen en landt een 2-tal uurtjes later in Rossbach, in het grote Lammertal. Gezien de landing in dikke sneeuw verloopt de berging deze keer wat minder en kost het ons heel wat moeite om de ballon terug in de aanhanger te krijgen. We besluiten nu reeds dat morgen donderdag onze laatste vaart zal worden.We moeten namelijk al onze bergcafeetjes ook nog eens bezoeken… Donderdag 12 januari 2006 - Nog minder wind dan de andere dagen. Mijn vrouwtje vraagt me

lief om eens laag te varen, net boven de bomen. En wat doet een man dan, juist ja, wat laag varen. Nou ja, varen is een groot woord, hangen lijkt mij een betere uitdrukking, want na meer dan één uur zijn we misschien 1 km opgeschoven. We hangen wel boven de bomen, dus landen zit er niet in. Hier krijg ik dus de

zenuwen van. Ik wil landen, maar dat kan hier niet. Inmiddels is er blijkbaar héél hoog toch een spiertje wind dus, omhoog gaan we, lief vrouwtje of niet. Een klein uurtje later hangen we opnieuw boven Filzmoos. Ons volgteam heeft het dus moeilijk, héél moeilijk. Ze drinken wat, ze eten wat, ze doen een terrasje. Nu zie ik een geschikt landingsterrein, zo’n 2000 meter onder mij. Tijd voor een “cold descent” dus, en een tijdje later staat de ballon netjes vlak naast een langlauf piste. En onze crew, die 500 m verderop rustig een kopje koffie aan het drinken is, hadden nooit verwacht dat we zo snel van zo hoog, zo laag konden komen. We zijn nog in het dorp en na het opruimen van de ballon besluiten we nog een bezoekje te brengen aan het Gsenghof, een boerderij annex eet- en drankgelegenheid niet zo ver van ons hotel. Een flinke wandeling er naar toe, en na de nodige drankjes ter plaatse met de daar beschikbare

sleeën terug naar beneden. Wat kan het leven toch mooi zijn. Inmiddels hebben we afgesproken het Willy Naessens paard morgenvroeg af te halen. Vrijdag 13 januari 2006 - Vrijdag de dertiende? Voor ons niet hoor! Het is prachtig zonnig weer en we besluiten “onze” special shape nogmaals recht te zetten in de zon, en ook

de oude reclamebanners te verwijderen. Na het opstijgen van de ballonnen beginnen we eraan, en een hafuurtje later staat het rode paard te schitteren in de zon. Dit levert prachtige foto’s op, het licht is ideaal, en zelfs uit de rondcirkelende hetelucht-zeppelins worden foto’s genomen. Nogmaals zijn we diep onder de indruk van de grootte en het majestueuze van deze ballon. Langzamerhand raken we verliefd op deze prachtige shape, die we de volgende jaren zullen koesteren, in onze warme ballon stal. Met veel zorg bergen we hem droog en netjes op in zijn zak. Klaar voor een nieuw leven in België. In de namiddag maken we nog een lange wandeling en feesten nog eens goed. Het is opnieuw mooi geweest! Zaterdag 14 januari 2006 - Ook de terugreis valt mee en voldaan komen we midden in de nacht terug thuis. De aanhangers worden veilig opgeborgen. Inmiddels is het paard bij

Cameron balloons waar de registratie G-HORS aangepast zal worden naar de Belgische registratie OO-BQH. Dit blijkt nodig om te kunnen varen met reclame in België. Ook die reclame wordt momenteel aangebracht op de banners op het paard, en opnieuw moeten we hier Bennie dankbaar zijn voor de computeranimatie over hoe het paardje er straks zou moeten gaan uitzien. (fotobewerking hierboven). Dus allemaal naar de ballonhappening in Waregem op 29 en 30 april alwaar niet alleen dit paard, maar ook een ballon in de vorm van een konijn en een kat te zien zullen zijn, naast een 50-tal andere gewone ballons.    Gino Ciers

21

Tot Slot

Tekst: Bennie Bos, Foto: E.B. te H.

wDat het er in ballon naaiateliers soms heftig aan toe gaat, bewijst deze foto. Anoniem beschikbaar gesteld door E.B. te H. De foto stond zo ineens via een Bluetooth verbinding op mijn GSM. Gewapend met grote veiligheidsbril gaat deze bekende dame de ballonstof te lijf.

wWederom is de ballonwedstrijd in Exel gecanceld in verband met het slechte weer in het weekend van 4 en 5 februari.

wEr staat een splinternieuwe Cameron special shape aan te komen voor Belgie, Mister Bup. Binnenkort een foto op de website. Kenteken wordt OO-BUP.

wHet spelletje "Hot Air" vindt je hier. Ga met je muis achter de ballon staan, klik links en er gaat een propellertje draaien welke je ballonnetje wegblaast.

wUiteraard heb ik als bonus mijn mooiste ballonfoto's van Inzell 2006 op een fraaie fotopagina geplaatst.

Tot de volgende keer. Bennie Bos info@hotair.nl