Uitgave 33 - Februari 2005 - Jaargang 3

 

1

Nieuwe Nederlandse film "Lepel"

Tekst: Bennie Bos en Steffi Reichert, Foto's: Fam. Reichert en Warner Bros.

 
         

Onlangs viel mijn oog op een artikel over een nieuwe Nederlandse jeugdfilm die in ons land op 2 februari in premiere ging, getiteld "Lepel". In het buitenland gaat de film "Spoon" heten. Deze rare titel bleek de voornaam te zijn van een klein jongetje wiens vader en moeder met een luchtballon op wereldreis waren

vertrokken. Zijn oma Koppenol, gespeeld door Loes Luca, ontfermt zich over het joch maar het mens blijkt een verschrikking te zijn en Lepel vlucht naar een groot warenhuis waar hij zich verstopt. Daar ontmoet hij een "bewoonster" van het enorme pand en sluit vriendschap. Het begin van een leuk avontuur. In deze film komt dus een scene voor met een luchtballon en dan is mijn nieuwsgierigheid uiteraard gauw gewekt. Een Nederlandse film . . . . welke piloot is daar dan bij betrokken geweest en zit daar een verhaal in ??? De speurtocht kon beginnen. Mijn eerste aanknopingspunt was het feit dat er volgens het artikel wat ik gelezen had een prijsvraag aan verbonden was met als hoofdprijs een ballonvaart boven Nederland. Deze vaart zou gemaakt worden door het Noordelijk Ballonvaart Centrum. Dus via email contact opgenomen met Pieter. Direkt daarna schoot het mij in gedachten dat hij op dat moment aan het varen was in het Oostenrijkse Mauterndorf maar zoals een goed zakenman beoogd, was hij gewoon mobiel via email bereikbaar. Hij vertelde mij dat de film in Duitsland was opgenomen en dat de ballon waarschijnlijk dus Duits geregistreerd stond. Wel is een mand van Pieter gebruikt voor de originele filmposter

die gemaakt is door de bekende fotograaf Govert de Roos. (zie foto boven). Heerlijk, die zandzakken !!! Zoeken op het Internet leverde de officiële website op waar een animatie van de ballon te zien is. Ook vind je daar de trailer waarbij je enkele korte shots van de ballon ziet. Duidelijk is het kenteken van de ballon te

lezen, D-OESM. In Duitsland zijn genoeg hobbyisten bezig met het verzamelen van het gehele ballonbestand maar zo goed voor elkaar als op ons Nederlandse ballonregister, nee, dat hebben ze nog lang niet. Je begrijpt het al, deze ballon kwam in geen enkele database voor. Gelukkig had ik wel een foto van de ballon en kon ik daar mee verder. Een oproep op een Duits ballonforum leverde enkele reacties op, helaas allemaal negatief. Een week ging voorbij en plots kwamen er diverse mails binnen, de Duitse spotters hadden samen zitten zoeken en kwamen met één naam op de proppen, Johannes Reichert. Toen ik de goede man aan de telefoon had, was hij stomverbaasd dat ik hem gevonden had, maar was zeer enthousiast over zijn filmavontuur en zeker bereid zijn verhaal op papier te zetten. Gelukkig, de inspanningen waren niet voor niets geweest en met plezier vertellen ze hun verhaal:

Onze ballon deed mee aan de film „lepel“, voor ons was dit een heel bijzonder avontuur. Begin April kwam er op ons kantoor een telefoontje binnen van de firma „Egoli Tossell Film GmbH“ met het verzoek of we met onze ballon beschikbaar waren voor filmopnames. In eerste instantie waren we hierover nogal besluiteloos en

wisten we niet goed wat we er mee moesten, dat hadden wij natuurlijk ook nog nooit gedaan. Uiteindelijk zagen we dit toch wel zitten en zo reden we op 25 april om 06.00 met onze complete ballonuitrusting richting Magdala waar de filmopnames zouden plaatsvinden. We waren allemaal een beetje opgewonden, want filmopnames waren voor ons een totaal nieuw gebied. Hoe zou dat aflopen. Op de set aangekomen zag alles er niet eens zo slecht uit, 2 enorme kranen en een complete filmploeg, wat zou er allemaal gaan gebeuren?? Als eerste moest onze mand onder de kraan worden gemonteerd en om alles er een beetje echt te laten uitzien, monteerden we ook de scoop boven de mand. Na een uur opnemen was die opname naar tevredenheid van de regiseur en konden wij een tijdlang als toeschouwer naar de verdere ontwikkelingen kijken. Wat er allemaal bij komt kijken

voordat een kleine opname helemaal goed op de band staat, ongelofelijk. Tegen de middag verplaatsten de opnames zich naar een veld vlakbij en moesten wij de mand weer opbouwen. Weer werd deze onder de kraan gemonteerd maar nu moest hij ook de lucht in worden getakeld. Tegen de avond moest de complete ballon opgebouwd worden en was het de bedoeling dat we een klein laag vaartje over de weide moesten maken.

   

    

Maar zoals het bij het ballonvaren gaat, de kamera’s stonden gereed om opnames te maken van de mooiste vaartrichting, de wind besloot anders en we dreven een geheel andere hoek in. We moesten drie maal een start maken voordat de regisseur tevreden was. Zondags moesten we een complete vaart gaan maken, wat

waren we gespannen. Een stuntman zou onder aan onze mand gaan hangen, iets wat normaal gesproken bij een ballonvaart niet voorkomt. Alle ging goed en het zag er vreselijk spannend uit. In de mand bevonden zich nog een stuntman, een acteur en natuurlijk onze piloot Johannes. We waren pas gerust toen de stuntman, zoals het de bedoeling was, in de mand gekropen was en Johannes de ballon netjes weer aan de grond had gezet. Zoals dat bij de film zo gaat, de opnames waren in orde maar de regisseur wilde graag dat alles nog een keer over gedaan werd. De scene zou nu in de mand gespeeld worden. De acteurs waren de enige personen die nu nog in beeld mochten komen. Dat betekende dat Johannes een blinde vaart moest maken omdat hij onderin de mand lag. Hij kon alleen op zijn hoogtemeter aflezen hoe snel de ballon steeg en daalde. Johannes had een actrice wegwijs gemaakt in het bedienen van de

brander en op zijn commando mocht zij korte stootjes geven. Dat werkte perfect en de stuntman klom voor de tweede keer in de mand. De filmploeg was tevreden en wij konden de ballon weer inpakken. Hierna was men nog enkele uren bezig om scenes op te nemen in en rond de mand.

   

   

Het geheel was voor ons een prachtige beleving en heel interresant. Normaal ga je naar de bioscoop en kijkt naar een film, zonder daarbij in de gaten te hebben hoeveel werk er bij een scene komt kijken. Het waren voor ons enkele indrukwekkende dagen en wij, Johannes, Steffi, Susi & Willi van Ballonfahrten HOT GmbH willen ons bedanken bij de complete filmploeg omdat we geweldig zijn opgenomen in het team.

 

Bij dit artikel wil ik graag een opmerking plaatsen: Het is absoluut levensgevaarlijk om onder aan een mand van een ballon te hangen. De scenes die Lepel in de film speelt zijn in het echt uitgevoerd door een stuntman en absoluut niet door Lepel zelf. Probeer dit dus nooit bij een echte luchtballon. Je zou het maar enkele seconden volhouden en daarna te pletter vallen. Niet stoer dus !!!!!!

     
 

2

100 ballonnen boven Breda

Tekst: John Schoone, Foto's: Nienke Bos

 
     

Oproep aan piloten, bedrijven en passagiers. In 2005 vindt de 20e editie plaats van het ballonspektakel Breda Ballon Fiësta. De organisatie van de Stichting Bredase Ballonfeesten wil dit feit vieren door een éénmalige ballonopstijging van 100 ballonnen op woensdagavond 10 augustus 2005. Dit is de avond voorafgaande aan

de dagen van Breda Ballon Fiësta 2005. De ballonnen zullen opstijgen vanaf de bekende locatie van Breda Ballon Fiësta aan de Rietdijk Breda en vanaf 15 andere locaties in de gemeente Breda. Graag nodigen wij u uit voor deelname aan dit - voor Nederlandse begrippen - unieke ballonspektakel. Het is een prachtige gelegenheid om met uw eigen gasten een unieke vaart te maken vanuit Breda samen met vele andere ballonnen. Het is vanzelfsprekend dat deze ballonopstijging uitgebreid begeleid wordt door een speciaal PR-plan, zodat de media de gelegenheid hebben om hieraan ruim aandacht te besteden. Via onze website: www.bredaballonfiesta.nl zal dit bijgehouden worden. Aanmeldingen kunnen worden gedaan via het aanmeldingsformulier wat u hier kunt downloaden. Alle vragen betreffende deze ballonopstijging of Breda Ballon Fiësta 2005 kunt u sturen naar john@bredaballonfiesta.nl Tevens zijn we

op zoek naar bedrijven die een ballon willen laten opstijgen van een locatie in de gemeente Breda. Op de hoofdlocatie aan de Rietdijk in de Haagse Beemden in Breda waar jaarlijks de Breda Ballon Fiësta gehouden wordt, stijgen 35 ballonnen op. Op 15 verschillende locaties in en rondom de stad Breda zullen ballonnen

vertrekken. Dit vindt plaats in goed overleg met de plaatselijke en luchtvaartautoriteiten. Naast de locaties die de organisatie op het oog heeft, is het ook mogelijk om een ballon op te laten stijgen vanaf een eigen bedrijfslocatie. De organisatie zoekt hiervoor bedrijven die dit mogelijk willen maken door een locatie te sponsoren. Het beschikbare terrein moet minimaal de grootte hebben van een voetbalveld, uit gras bestaan en geen obstakels bevatten. Daarnaast zijn er ook openbare locaties beschikbaar waar een bedrijf zijn of haar naam aan kan verbinden. Een aantal vaste sponsors van het evenement heeft zich al aangemeld, waaronder Finntax Telecom BV en AAFire. "Voor ons is Breda Ballon Fiësta de ultieme manier om klanten te laten proeven van een uniek evenement met een fantastische uitstraling. In 2005 zijn wij vijf jaar sponsor. Voor ons de reden iets extra's te doen. Wij

adopteren een locatie om de ultieme droom van Breda Ballon Fiësta waar te maken (..)," aldus John van Zundert directeur/ eigenaar van AAFire. Het evenement zal worden geopend door Wubbbo Ockels. Hij was twintig jaar geleden de eerste Nederlander die een ruimtevaart maakte. Meer informatie over het twintigjarig

bestaan, de viering en sponsoring van een locatie is te vinden op www.bredaballonfiesta.nl Ook particulieren kunnen via de website nu al een vaart reserveren tijdens dit voor Nederland unieke ballonspektakel. De diverse opstijgingen vinden rond hetzelfde tijdstip plaats, waardoor op enig moment de lucht boven Breda gevuld zal zijn met kleur- en vormrijke heteluchtballonnen. Dit boeiende ballonspektakel is de start van de twintigste editie van Breda Ballon Fiësta die van 11 tot en met 13 augustus aan de Rietdijk in Breda plaatsvindt. Alle opstijglocaties (behalve daar waar het gaat om privé-terrein) zijn gratis toegankelijk voor het publiek. Op de website wordt gemeld welke extra openbare locaties er precies gekozen gaan worden. Namens de Breda Ballonfiesta, John Schoone

     
 

3

Yokoso op transport

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Fecher/Nomura/dpa/Dockwise

 
     

Vorige maand vertelde ik dat de Yokoso Japan veilig was aangekomen in de Japanse havenstad Kobe. Inmiddels heeft de Zeppelin al diverse succesvolle vluchten boven het land van de rijzende zon gemaakt. Onderstaande unieke foto's wil ik jullie zeker nog even laten zien. Het zijn schitterende beelden van het witte gevaarte tijdens zijn lange reis van Italie naar Japan, het plaatsen van de vinnen en het uitladen in Japan. Let ook vooral even op de grote scheepscontainers die op de rand van het speciale (Nederlandse) schip geplaatst zijn om de Yokoso te beschermen tegen de wind.   Bennie Bos

   

   

   

     
 

4

Filzmoos, Ballondorp te Oostenrijk

Tekst en Foto's: Gino Ciers

 
     

   

Sneller dan verwacht was het opnieuw zover…de 26ste ballonmeeting te Filzmoos en al onze 11de deelname op rij. Wat gaan de jaren toch snel! Deze keer was het opnieuw de gewone meeting met max. 40 deelnemers, allemaal op uitnodiging. De “ouwe getrouwen” als Tony Brown, David Levin, Ivan Trifonov, Panzenböck Erich

en natuurlijk de 4 Belgische teams zijnde Leboeuf Dirk met de OO-BSK (Dirk is de Belgische piloot met de langste ervaring hier, reeds zijn 12de deelname en 3 keer kwam ik met hem mee in de beginjaren als co-piloot/crew), verder Luc Versporten OO-BSX, Peter Van Den Noortgate OO-BXI en natuurlijk ons team opnieuw met onze OO-BCQ –Gaverzicht II – ballon. Ons Distri Europe ballooning team bestond dit jaar uit piloten Gino Ciers en Eddy Degryze  en als gewaardeerde en onmisbare crew Nele (vrouw van Gino), Annie (vrouw van Eddy), Christiaan en zijn vrouw Linda, Jan en Sheila en Leon en Anita. We vertrokken hier in België bepakt en gezakt op vrijdagavond 7 januari rond een uur of 10 ’s avonds en hadden reeds direct problemen met de nota bene pas vernieuwde remmen van onze Westfalia aanhanger… gelukkig hebben we nog wat know how uit onze caravan-tijd en konden we het euvel snel

herstellen. Het was droog en helder weer om te rijden en onze 1100 km lange trip verliep dan ook probleemloos. Alleen toen we er bijna waren hadden we een kleine file met omleiding maar al bij al verliep de reis voorspoedig. 2 chauffeurs per wagen die om de 2 uur wisselden, dat werkte goed én vlot. Hieronder dus

een verslag van deze fantastische week, daar in Oostenrijk. Zaterdag. Na een lange nachtelijke rit met 2 Landrover discovery’s waarvan één met de aanhangwagen deze morgen aangekomen in ons vertrouwde hotel Alpenhof (waar we altijd verblijven: www.alpenhof.com) te Neuberg, Filzmoos aan de voet van de « Dachstein » (2996 m) en de « Bischofsmütse » (2454 m). Het is prachtig weer met een straalblauwe hemel met veel zon en we besluiten al snel een terrasje in de zon te gaan opzoeken…we zijn tenslotte levensgenieters hé. Terwijl de dames reeds hard proberen hun gezicht een bruiner kleurtje te laten krijgen drinken wij onze eerste halve liters Weisen Hefe, een lekker wit biertje. En ja hoor…er hangen al ballons hoog boven het dorp, hopelijk blijft het weer zo! Op de eerste briefing ’s avonds vernemen we dat er morgen, zondag, zal kunnen worden gevaren en dat de

vooruitzichten tot en met woensdag zonder meer gunstig zijn. JOEPIE! Zondag. Eerste officiële meetingdag. 08:30 uur: dagelijkse briefing. Hier in het kleine dorpje in de bergen krijgen we van onze ouwe trouwe meteoman Wolfgang Gruber een briefing met de modernste middelen, kaarten en vooruitzichten worden op

een groot scherm geprojecteerd, rechtstreeks vanuit een laptop PC…nog niet eerder gezien. Onmiddellijk valt op de kaarten op dat het weer, vooral de wind dan, op hoogte niet echt je van dat is…wij lezen windsnelheden van 35 tot 55 knopen eens uit het dal (ong. 60 tot 95 km per uur). Oeps, is dat niet wat veel van het goede? Alle andere parameters zijn echter zonder meer uitstekend en onze meteo-voorspeller denkt dat de “stormwinden” op hoogte wat overdreven zijn, dus vooruit maar. Opstijgen…de wedstrijd van vandaag is tenslotte een long distance. Het dik besneeuwde opstijgterrein is wat vergroot en rustig en gedisciplineerd bouwen wij onze ballon op voor de eerste Alpenvaart van dit jaar. Kaarten en zuurstof aan boord, noodpakket, radio’s, GPS, alles is er. Voor deze eerste vaart gaan piloten Eddy en ikzelf, mijn vrouwtje Nele, Sheila (eerste keer van de grond in de bergen), en Leon

mee de hoogte in. Midden in een kleurrijk schouwspel van opblazende en klaarstaande ballons stijgen wij langzaam op. Het doet deugd aan ons hartje. Al snel gaat dat hart iets sneller slaan want op onze GPS’sen

(2 st) zien we dat de snelheid, eenmaal uit het dalletje, wel héél erg snel toeneemt van 3 km per uur naar

20, 35, 40, en als we verder stijgen 50, 70 zelfs tot 85 km/u. Ideaal voor een lange afstandsvaart dus, alleen ken ik enkel het traject van het eerste halfuurtje van de vlucht. De bergketens voorbij het Ennsdal zijn voor mij nog onbekend terrein, en eerlijk gezegd heb ik er nog maar weinig ballonvaarders zien overgaan. Het gaat echter zo snel dat er weinig tijd is om kaarten te bestuderen of na te denken, bovendien zien we ver achter ons bewolking aankomen en dus besluit ik het viertal ballons voor mij te volgen. Het gaat hard, loeihard, maar echt zéér stabiel en de zichtbaarheid tot 3500 m MSL is zeer goed. Zeer snel kom ik erachter waarom enkel de “lokale” ballonvaarders zich over deze bergketen wagen… weinig of geen landingsplaatsen, geen dal van betekenis met een weg erdoor, 30 tot 50 km de ene besneeuwde alpenspits na de andere. Niets om te doen met weinig wind dus, dat weten we ook

weer. In de verte zien we een groot dal, daar gaan we voor. We stijgen nog wat om wat meer naar rechts te gaan en ultrasnel bereiken we ons doel. Maar ondertussen hebben de wolken ons ingehaald en moeten we zakken om uit de wolken en dus VFR te blijven. Plots krijg ik op de GPS de melding dat we een luchthaven

naderen. Voor ons zien we Knitterfeld airport liggen. We beginnen een snelle daling en gaan heel snel naar links nu, weg van de luchthaven maar naar het einde van het dal. We dalen en dalen, maar de wind lijkt maar traag af te nemen, laat staan wegvallen. Net als ik denk opnieuw te zullen moeten stijgen om over de volgende bergkam te gaan vallen we stil. Net op tijd en vlakbij de autoweg, makkelijk voor de retrieving. Wij hebben onze volgwagens gelukkig de goeie richting uitgestuurd. Na nog wat “op en neer” om een geschikte en bereikbare landingsplaats te vinden landen we zachtjes op een hardbevroren weide. Hier geen sneeuw dus. Leuk, opstijgen op een dik pak sneeuw en landen op een groene wei. Het is windstil hier in het dal (terwijl we weten dat het op slechts 300 m  boven ons 40 km per uur waait) en we besluiten om de ballon rechtop te laten staan totdat de crew ons vindt. Die gasten hebben het

opnieuw fantastisch gedaan, want ondanks onze lange vaart in vogelvlucht over de bergen en hun dubbel zo lange rit door de dalen zijn ze na een klein half uurtje ter plaatse. Ik blijf me afvragen hoe ze het doen. Later blijkt dat we in 1 u 40’ , waarvan slechts een uurtje heel hoog de respectabele afstand van 106,66 km

afgelegd hebben en onze volgauto’s dik het dubbele. Er wacht ons een lange terugreis van 2,5 uur dus we nemen rustig de tijd voor het opruimen van onze ballon en de obligate “après ballooning”. Bij het binnenrijden van het dorpje Filzmoos moeten we ook nog eerst gas tanken en ook dat duurt een tijdje. Het gevolg is dat we de “night glow” briefing van 17 uur missen en zelfs te laat zijn voor het naar het schijnt mooie ballonballet op het opstijgterrein. Maar een mens kan niet alles hebben hé! Wij zijn enorm gelukkig met deze nieuwe ervaring en besluiten dat ’s avonds flink te vieren. Het wordt laat, te laat… en de verplichte briefing ’s morgens is erg stipt (nietwaar Nederlandse collega Peter Barlo ?) Maandag. Moeiteloos komen we uit ons bed en spoeden ons naar de briefing. We vernemen dat het vandaag gewoon prachtig rustig ballonweer zal zijn, met een goede richting. Een klein probleempje, de

wind laag is zeer zwak, en ook op grote hoogte zou er weinig wind staan. Hier in de bergen is dit niet meteen een ideale situatie. Laag blijven hangen, hoog niet vooruit… hoe kan men dan bij een geschikt landingsterrein komen? Om zeker te zijn dat iedereen die mee is toch zeker één keer kan meevaren gaat Eddy deze keer als

piloot alleen de lucht in met enkele crewleden. Ferm geklemd tussen 2 andere ballons stijgt hij op en we zien die 2 ballons broederlijk naar elkaar toe gaan als Eddy ertussen opstijgt …een mooi gezicht, en dit kan alleen bij windstil weer. Ik blijf achter met de dames (wat dacht je?) om eens de sfeer op te snuiven en ook de ballons eens te zien opstijgen. Ook de machtige 48 m hoge colafles- ballon wordt door zijn piloot Achim Schneider opgeblazen evenals hun ballon in de vorm van een telefooncel. Deze specials stijgen niet op maar staan hier alleen als demonstratie. Eddy hangt zeker anderhalf uur hoog boven ons in de hemelsblauwe hemel en wij hebben dus ruimschoots de tijd om alles te bekijken en een glühwein te drinken. Boven ons schuift onze ballon nu toch langzaam naar het Ennstal toe en ik ben ervan overtuigd dat Eddy daar probleemloos zal kunnen landen. Per radio bevestigt hij mijn

vermoeden en wij rijden nu achter hem aan, via de weg is het een rit van een 35-tal km. In het Ennstal aangekomen zien we onze Gaverzicht ballon reeds vlug hangen en zien hem stijgen, en dan weer dalen. Als we dichter komen zien we waarom. De ballon blijft maar boven de bossen hangen en op geen enkele manier

ziet Eddy de mogelijkheid om de ballon naar het vrije dal te manoeuvreren. Mijn ervaring leert me dat de gasvoorraad nu toch wel erg geslonken zal zijn en ik begin me een klein beetje zorgen te maken. Mijn vermoeden blijkt juist als we van Eddy per radio vernemen dat hij nog slechts één fles gas over heeft en stil hangt boven een groot bos, zeker 5 km van het dal… Gelukkig is onze Eddy ook een “ouwe rot” in het ballonvaardersvak en moet ik mij dus niet al te veel zorgen maken. Via kleine bergwegjes rijden we dichter en dichter en via de boordradio adviseer ik Eddy om net boven de bomen te gaan varen om te proberen daar een stijg- of daalwindje langs de flanken mee te pikken en te landen op het eerst mogelijke vrije terrein waar de ballon kan staan. Voor de retrieve zien we dan wel… Het lukt en ervaren piloot Eddy slaagt erin de ballon neer te zetten op een smalle skipiste op de flank van de 2256 m hoge

Spateck, nabij Pruggern. Vanuit dat dorp zien we de ballon tussen de bomen landen en neervallen. Als we horen dat ze veilig geland zijn maar op een skipiste besluiten we naar de liften aan het begin van de piste te rijden. Daar horen we enkele skiërs vertellen waar de ballon is geland en vernemen wij ook dat we nog iets

hoger kunnen rijden tot de plaats waar de sneeuwmachines, die de pistes onderhouden, staan. Daar blijkt dat Jan, een van de passagiers, de skipiste te voet is afgedaald (bijna niet te doen zegt hij) en ons reeds staat op te wachten, van de anderen, of van de ballon, geen spoor. We vernemen dat de piste-verantwoordelijken reeds onderweg zijn met een sneeuwscooter en dat de landingsplaats reeds afgebakend is zodat er geen gevaar is voor de naar beneden stormende skiërs. Nu ja, ze zijn veilig en wel, we zien wel hoe we ze beneden krijgen. Plots vernemen we via de radio dat een sneeuwscooter onderweg is met de ballonzak en zo alles stuk voor stuk naar beneden zal brengen. Wat een luxe, wat een service. Even later horen we het gebrom van de sneeuwscooter en een vriendelijke jonge Oostenrijker brengt de ballonzak tot aan de aanhanger, en vertrekt dadelijk opnieuw om de rest te halen. De

(lege) gasflessen volgen, dan de ballonmand en dan de passagiers, allemaal op een soort slee achter de sneeuwmobiel. Een hilarisch zicht, dat wel, “de ballonvaarders” en hun uitrusting op een slee naar beneden. Niet minder dan 4 maal moet men naar boven en beneden om alles te halen en dat duurt zeker een 2-tal

uur…goedkoop zal het niet zijn, maar ja. Groot is dan ook onze verbazing als we na afloop vragen hoeveel we moeten betalen voor de perfecte service en ze zeggen, niks, niente, nothing, daarvoor zijn we hier. Service van het gastvrije Oostenrijk. Na wat aandringen mogen we toch een duit in het zakje doen voor de “drankkas” der pistemensen wat we natuurlijk graag doen. Alweer een prachtig avontuur, vooral ook voor Eddy en zijn passagiers wiens grootste zorg het blijkbaar was dat we de après-ballooning drank alleen zouden hebben uitgedronken. Niet dus, en met de nodige grapjes en grollen beginnen we eraan. Bij de terugkomst in Filzmoos eerst gas tanken en dan naar ons hotel voor wat zwemmen, een bezoek aan hun nieuwe “saunaland” en het avondeten. Het is mooi geweest en na 2 dagen is iedereen reeds meegevaren! Over de verbroedering met andere ballonvaarders en de fuif

met live muziek van ’s avonds zullen we maar niet uitweiden… de harde kern maakte het in elk geval opnieuw heel erg bont. Dinsdag. Ja hoor, alweer prachtig weer met veel zon.  Een beetje dezelfde omstandigheden als gisteren. Er is een “vossenjacht” voorzien, één ballon stijgt op en legt bij de landing een kruis uit waarbij

we moeten proberen een klein zandzakje met ons nummer op te droppen. Ik besluit eens mee te doen… ik sta tenslotte nog steeds in de top tien van het “Belgian Competition Team” en moet dus oefenen. De vos zou na een half uurtje landen, maar nadien blijkt dat na 2 uur te zijn, eerder kon hij gewoon niet landen. Noodgedwongen wordt deze vaart dus “spelen” laag boven de bomen en skipistes, de passagiers vinden dit uitermate leuk, maar voor mij is dit niet echt mijn ding…te langzaam. Te veel denneappels vlak onder mij. Eindelijk zien we de eerste ballon landen en het kruis uitleggen en kan het aanvliegen beginnen. Hoger, lager, snel stijgen, nog sneller zakken… Het lijkt prima te lukken en we naderen en naderen. De schaduw van onze ballon gaat vlak over het doel en ik begin reeds te dromen van een score vlak op het kruis. Helaas, driewerf helaas, op 60 m. van het doel en op een hoogte van

10 m draait de ballon plots en onverklaarbaar af. Snel probeer ik nog eens te stijgen maar het gaat steeds verder verkeerd… uiteindelijk besluit ik rijkelijk laat om toch te droppen en haal nog de 5de plaats met 119 m. Niet getreurd, veilig landen vlak bij een baantje, onze obligatoire après-ballooning en eens op tijd terug naar

ons bergdorpje. Het leven kan mooi zijn! Woensdag. 08.30 Briefing, meteo opnieuw goed. Wel andere richting deze keer. Eddy gaat opnieuw als gezagvoerder de lucht in en wij volgen. Deze keer gaat het vrij snel. Mijn vrouwtje Nele doet de navigatie in de volgwagens, dat betekent sightseeing dus, en via een aantal prachtige bergpassen gaan we gezwind de goede kant op. We rijden er wel een 2-tal uren over en zien in die tijd welgeteld 0 ballons of volgwagens. Hopelijk heeft Eddy ons de goede richting opgestuurd. En ja hoor, in het Seetall aangekomen zien we talrijke ballons, en gelukkig ook “onze” OO-BCQ Gaverzicht. Tijd om er eentje te gaan drinken dus. Na een halfuurtje vraagt Eddy ons om dichterbij te komen en wij worden nu feilloos geloodst naar de plaats waar de ballon gaat landen. Ergens hoog in Krakaudorf bij een eenzame boerderij in “the middle of nowhere”. 2 minuten na de landing

zijn we reeds ter plaatse en na het zorgvuldig opvouwen en wegbergen van de ballon (volgens de organisatie zou dit wel eens de laatste vaart van deze prachtweek kunnen zijn) de landingsdrink. Het is héél mooi geweest en eindelijk willen we ook nog wat uitrusten. Bovendien was dit de doopvaart van Anita die ooit

gezworen had om NOOIT in een ballon te stappen en nu zomaar eventjes een deel van de Alpen had overvaren. Nog een drink op deze doop dus. Om terug te keren naar ons dorpje nemen we de snelweg en dat blijkt zeker 1,5 keer sneller dan onze heenreis. Maar Nele blijft erbij dat wij tijdens het volgen van de ballon veel meer gezien hebben en we kunnen (of durven) haar geen ongelijk geven. Moe maar voldaan komen wij in ons hotel aan en genieten opnieuw van alle heerlijke accommodatie daar. Uitgebreide “aperitief” om 18 uur ’s avonds en dan lekker eten. Bovendien hadden we bericht gekregen van de organisatie dat wij de donderdag niet echt naar de briefing moesten komen om hun mooie gezichten te zien…nu ja, wat heet mooi. Een lange avond voor de boeg dus! Wisten jullie trouwens dat Eddy en Christiaan denken dat ze kunnen zingen? Zelden zo gelachen als op die karaoke avond! Donderdag.

Ze hadden gelijk, joepie, het sneeuwt, tijd om eens flink te gaan wandelen en alle berghutten te bezoeken die wij hier inmiddels kennen. Eerst naar het Gsenghöf om de lekkerste strammer max der streek te gaan eten, dan met de daar beschikbare sleeën als gekken naar beneden. Dan nog eens Filzmoos zelf bezoeken,

wat winkelen en geld tanken en dan ’s avonds, U kunt het reeds raden… Vrijdag. Is dit echt al onze laatste dag? Alles ging zo snel. Het is opnieuw geen echt ballonweer, veel sneeuw en windy. Tijd om onze auto’s klaar te zetten voor de terugreis (een gebroken ruitenwisser moesten wij 48 km verder bij een Land Rover garage gaan halen) en opnieuw een lange deugddoende wandeling met ons groepje. ’s Avonds naar het obligatoire “price-giving” diner van de organisatie als afsluiter. Daar horen wij dat we in de competitie op een mooie 10de plaats geëindigd zijn. In de competitie “drinken van weisen hefe en Jägerthee” was onze weekuitslag nog veel beter… Dit willen we niet meer missen, nu reeds zien we uit naar de editie 2006, hopelijk krijgen we opnieuw een uitnodiging! Zaterdag. Het weer is goed en wij vatten onze lange terugreis aan (waarom duurt terugkeren altijd zoveel langer dan hier naartoe

komen?). Opnieuw hebben we geluk, het weer is goed, het verkeer haalbaar en zonder noemenswaardige problemen komen we thuis. Klaar voor een nieuw ballonseizoen met veel FUN!   Gino Ciers

    

     
 

5

Vaart D-OBYN

Tekst: diversen, Foto's: Benoit Simeons

 
     

Op 14 januari 2005 maakte de D-OBYN haar 14 vaart. Aan boord pilot in command Benoit Simeons met zijn co-piloot Bob Berben. De met 1000 m3 waterstof gevulde gasballon had voor die dag 3 passagiers uitgenodigd waarvan 2 de eerste gasvaart mochten beleven. Opgestegen werd er om 08.18 vanaf het

bekende terrein in Marl-Nonnenbusch. Van de 37 aanwezige zandzakken gingen er 24 vanuit de lucht terug naar het aardoppervlak. De ballon kwam over het vliegveld van Dortmund en daarvan vindt je hier een klein filmpje. De landing werd keurig uitgevoerd door Benoit met een daalsnelheid van 3 m/sec, in gasballontaal noemt men dit een Hofradslandung. De vaart heeft bijna 7 uur geduurd en de ballon kwam 500 meter vanaf een besneeuwde skipiste tot stilstand. De piloten en 2 passagiers schreven onderstaande opmerkingen in het vaartverslag: Benoit Simeons, Hele mooie vlucht, zeer goede ambiance. Dank aan Guy voor de perfecte retrieve. Bob Berben, We hebben het weer goed gehad met een nieuwe gelukkige gravin en baron erbij. Het was weer moeilijk om crew te vinden, vandaar weer speciale dank aan Guy. En Michaël heeft het "gas" ook kunnen proeven. Tot de volgende vaart.

Reginald  Geerinck, Toffe vaart met toffe mensen, weer veel geleerd, en dit zeker van de landing van Benoit. Hoop er de volgende keer weer bij te zijn en wil zeker onze volgploeg bedanken voor het geleverde werk. Michael Aerens, Het was de eerste keer voor mij dat ik dit prachtig wonder van een gasballon van dichtbij mocht bewonderen. Ik ga reeds geruime tijd mee met hetelucht ballons maar een gasballon is toch iets heel aparts. Vanaf het vertrek heerst er al een andere sfeer, de sfeer van avontuur!

   

    

Na het klaarmaken van de ballon, dat op zich al een bijzonder gebeuren is, was het een prachtige vlucht! Genieten van de rust boven zonder enig storend element is gewoon prachtig. Geen branders of andere geluidproducerende elementen. Het gebied waar we over gevaren hebben was echt een prachtig stukje natuur. Bedankt aan Bob, Benoit, Reginald en Guy voor dit prachtig avontuur!!

     
 

6

Kinno's nieuwe leven in Amerika

Tekst en Foto's: Alicia Skinner Cook en Graham Luckett

 
     

Kinno, de special shape ballon die gebruikt werd als promotie voor een bekend kinderprogramma in Nederland en België, emigreerde vorig jaar naar Amerika. Zijn nieuwe thuis werd Fort Collins in Colorado, wat genesteld ligt tussen de laaggebergten van de Rocky Mountains. Voordat hij daar terecht kwam verbleef de ballon eerst

een korte periode bij de Cameron fabriek in Bristol alwaar zijn registratie werd veranderd in G-LKET. De ballon arriveerde op 21 februari 2004 in Amerika, een jaar geleden dus. De nieuwe eigenaar heette Graham Luckett, een Britse piloot die al meer dan 14 jaar in Colorado leeft. Kinno beleefde al behoorlijk wat avonturen het afgelopen jaar. De eerste maand maakte de ballon al diverse vaarten in Fort Collins, zodat de crew aan de unieke eigenschappen van de ballon kon wennen. De eerste vaart was op een zondagmiddag en dat veroorzaakte een behoorlijke volksverplaatsing toen we werden gevolgd door zeer vele auto’s volgeladen met kinderen en hun ouders. De meeste kinderen groeien op met Mickey Mouse als een zeer bekend Amerikaans icoon. Omdat Kinno ook ronde oren heeft, dachten de meesten dat hij ook een muis was. Enkelen dachten zelfs aan een kangaroe. Om aan te geven wat voor soort dier

Kinno nu eigenlijk was, had de piloot shirts laten drukken voor de crew waarop stond, “Kinno the K9” en dat staat voor Canine, ofwel hond. Ook deze actie bleek niet echt te helpen. Nadat Kinno een maand in Amerika was, ging hij op reis naar Glendale, Arizona om deel te nemen aan het Thunderbird Balloon and Air Classic

balloonfestival. Normaal wordt dit evenement gehouden in Oktober maar afgelopen jaar besloot men het te houden in maart. Kinno en de crew waren erg blij dat ze even weg konden uit de sneeuw en genoten van de woestijnachtige omgeving. We maakten een prachtige vaart op een schitterende dag waarbij er weinig wind stond en het Box effect ter plaatse maximaal was zodat we de ballon steeds in de buurt van het publiek konden houden. Zoals gezegd, de meeste Amerikanen kennen Kinno niet en we kregen vele vragen over de ballon. Uiteraard was de meest gestelde vraag “Wat is het?”. We reisden verder naar Goodland, Kansas ter viering van het 40 jarig bestaan van het technische college. De staat Kansas is bekend om zijn winderige condities. Een geluk voor ons, de dag dat wij opstegen was de rustigste in maanden. Nog wel 10 knopen maar hier was genoeg ruimte om te landen want we waren

omringd door vele kilometers open veld. Ondanks dat we enkele vaste crewleden bij ons hadden, voorzag de organisatie ons ook nog van een compleet football team aan sterke kerels om ons te assisteren. De petjes met de afbeelding van Kinno waren razend populair maar niet te koop omdat we maar een paar in ons bezit

hadden voor de crew. In Oktober waren we uitgenodigd om te komen varen op de Albuquerque Balloon Fiesta, bekend als “The Big One”. We deden mee aan de Special Shape Rodeo en de Night Glow tijdens het tweede weekend. Veel toeschouwers komen elk jaar weer terug en zijn altijd opgewonden als er weer een nieuwe special shape bij is. Dank zij de lengte van Kinno stak hij boven de meeste van de 90 andere special shapes uit en gaf men ons een zeer positieve respons. Kinderen en hun ouders kwamen tijdens de Glow veelvuldig aan de mand staan om alles eens van dichtbij te bekijken en heel veel mensen vroegen ons weer, “Wat is het?”. De meesten keken verbaasd toen we zeiden dat het een hond was. Er is nog genoeg open ruimte in Albuquerque om met grote ballonnen te landen maar dat wordt elk jaar minder omdat de bebouwing steeds verder oprukt. Dit was voor Graham, de piloot

van Kinno de 12e deelname aan deze fiesta maar de eerste keer met een special. Terwijl we nog druk aan het nadenken waren over een mogelijkheid om duidelijk te maken wat Kinno nou eigenlijk was, bleek het op de volgende fiesta helemaal geen punt te zijn. We waren in Saga, Japan. Of de Japanners konden zo zien dat

het een hond was of het interesseerde ze niet zo, de vraag werd namelijk nooit gesteld. Een bijzonder 10 daags evenement. Terwijl de meeste ballonnen bezig waren met de wedstrijden, hielden 15 special shapes zich bezig met het publiek. Op een dag die speciaal georganiseerd was voor kinderen kwamen honderden goed gemanierde jongens en meisjes naar het veld om foto’s te maken van de ballonnen en de teams. Kinno maakte een aantal vaarten, de landingen gewoonlijk op een droog geoogst rijstveld. Onze twee crewleden werden aangevuld met 8 man ervaren plaatselijke crew. Het gehele evenement was extreem goed georganiseerd en Kinno was blij dat hij eindelijk herkend werd door enkele Europese ballonvaarders die ook deelnamen. Het programma voor 2005 loopt mooi vol. De eigenaar van Kinno heeft een volle baan aan het vervoeren van passagiers in Colorado en Kinno komt alleen op

speciale evenementen uit de zak. Hij hoopt ooit zijn oude vrienden nog eens weer te zien op een evenement in Europa. Alicia Skinner Cook en Graham Luckett  

     
 

7

America's Weather Challenge

Tekst: Brian Critelli, Foto's: Cindy Petrehn, Brian Critelli

 
     

De America’s Challenge Gasballonrace werd gehouden tijdens de ballonfiesta in Albuquerque en ik prijs mijzelf gelukkig dat ik voor de derde keer mocht deelnemen aan dit evenement. Vlak voor de race hoopten we op goed vaarweer want de afgelopen twee jaren werden geplaagd door onweer. Tijdens de meteo briefing werd

ons verteld dat er een hogedruk gebied dominant aanwezig was boven Amerika wat ons helder weer zou geven zonder serieuze stormen. We dachten dat we eindelijk een goed weerpatroon mochten verwachten tijdens de race van dit jaar. Zaterdag hadden we geweldig weer en rond 20:15 stegen we op. Een licht briesje en een aangename temperatuur. Langzaam dreven we naar het noorden met een snelheid van 3 km/h. Een paar teams gooiden direct veel ballast overboord en stegen naar grote hoogte om gebruik te maken van de snelle wind op 16000 voet. Met de informatie die we van onze weerman hadden gekregen besloten we het rustig aan te doen en probeerden zo veel mogelijk naar het noorden te komen voordat we uiteindelijk zouden gaan stijgen en de wind naar de oostkust zouden gaan pakken. Een half uur voor middernacht begonnen zich wolken te vormen en onstond er een kleine onweersbui ten

zuidwesten van Albuquerque. Onze snelheid verhoogde naar 10 km/h en we dreven rustig naar het noorden terwijl we de komende uren kalm toekeken hoe het onweer achter ons een magische voorstelling gaf boven de stad. De ballon vloog zeer stabiel totdat we in de bergen kwamen. Toen begon het harde werk. We waren

de hele nacht alert om er zeker van te zijn uit de buurt van de bergtoppen te blijven en om tevens zo weinig mogelijk ballast te verbruiken. We kregen te maken met veel onstabiliteit in de atmosfeer en veranderende weerpatronen. Het kostte ons veel ballast om de ballon op de hoogte en de track te houden die we wilden. De wolken bogen zich om ons heen terwijl we door de bergen manoeuvreerden en dat maakt de vaart extra ingewikkeld omdat we niet altijd de toppen van de bergen konden zien die we wilden ontwijken. De kaarten, de GPS en het kompas die we aan boord hadden waren zeer belangrijk voor ons op dat moment. We waren in staat om steeds tijdig te stijgen als er weer een bergtop opdook. Op de kaarten konden we zien hoe hoog de pieken waren en via het kompas en de GPS wisten we precies wat we onze actuele track was. Dat was maar goed ook want tijdens de vaart draaide de

ballon regelmatig om zijn as en aangezien het donker was is oriëntatie dan zeer moeilijk. Tijdens die nacht genoten we van de diverse locaties waar we overheen kwamen. We zagen vallende sterren, hoorden het gebrul van een eland en roken de heerlijke geur van de bomen in Aspen en het Evergreen Mountain Forest.

Phil en Brian

We daalden rustig in de valleien en kregen weer snelheid over de toppen van de bergen. Toen de ochtend aanbrak aanschouwde ik de mooiste zonsopkomst die ik ooit in mijn pilotenleven had beleeft. Uit de bewolking viel lichte regen en later zelfs sneeuw. De lichte regen was zo dun dat het verdampte voordat het de grond raakte. Gedurende de nacht was het koud geweest maar nu de zon er eenmaal doorkwam genoten we van haar aanwezigheid. Tijdens de ochtend aanschouwden we minstens 5 ballonnen die hun uiterste best aan het doen waren om een geschikte windrichting te vinden. Uiteraard moest bij die windrichting dan ook nog een leuke snelheid aanwezig zijn. Ook wij gingen ons bezighouden met deze activiteit en zochten een gebied af tussen 15.700 voet hoogte en 5 voet boven de grond maar alles zonder succes. We vonden geen enkele wind die sterker was dan 14

km/h. En die wind bracht ons dan weer naar een richting die we niet zochten, dus bleven we naar het noorden varen op een hoogte van 13.500 voet met een snelheid van 10 km/h. Toen we rond het middaguur bij Angle Fire hingen, zagen we een serieuze opbouw van bewolking, en hoorden in de verte gerommel. We

namen contact op met de vlucht service en zij vertelden ons dat we ongeveer 14 kilometer van een storm af zaten welke een voorloper was van een serie stormen met een totaliteit van zo’n 24 kilometer. Deze stormen waren niet voorspeld maar doken overal op boven New Mexico, Texas, Colorado en het Oklahoma gebied. We hadden niet het gevoel dat we aan deze stormen konden ontkomen als we door zouden varen en we begonnen aan een snelle daling waarna we al snel de ballon aan de grond konden zetten. De landing was fantastisch, we deden enkele oefenlandingen waarna ik de ballon aan de grond zette met een snelheid van 9 km/h. Tijdens onze daling merkten we al de kracht van de storm want plotseling draaide onze vaarrichting geheel om en werden we richting de storm gezogen. We stonden in een prachtig gebied in Wagon Mound en de enige levende wezens die we aantroffen waren 5

antilopen, grazend op de prairie. We kwamen er pas veel later achter wat de impact van het weer was geweest op de Challenge van dit jaar. 3 ballonnen waren vernield. De eerste ballon was getroffen door een bliksem en maakte een ongecontroleerde noodlanding vanaf een hoogte van 15.000 voet. De piloten hebben

zich kunnen redden door een kritische noodprocedure waardoor hun ballon als het ware als parachute is gaan werken en ze hun valsnelheid konden afremmen. Hun val werd gelukkig gebroken door een aantal bomen, anders hadden ze dit avontuur waarschijnlijk niet na kunnen vertellen. Later hoorde ik het verhaal dat de piloten van deze met waterstof gevulde ballon (Amerikanen varen met helium) getroffen waren door een statische lading. Men kreeg diverse elektrische schokken maar gelukkig ontstak het waterstof gas niet. Volgens de boeken was dit het eerste geval van blikseminslag in een ballon tijdens een gasballonrace in Amerika sinds 1922. De tweede ballon werd naar de grond gedwongen door een hevige onweer midden in de nacht. Hierdoor kwamen ze in de hoogspanningskabels terecht waardoor de ballon vlam vatte en alles verloren ging. De derde ballon

ging verloren tijdens de landing die men overdag uitvoerde onder stormachtige omstandigheden. Door een defect aan het ventiel systeem was men niet in staat om bij de landing helium te lozen. Bij het eerste grondcontact sprongen de piloten overboord waarna de ballon door gewichtsverlies het vrije ruim koos en er

vandoor ging. Tot op de dag van heden is deze ballon niet terug gevonden. Als normale procedure hadden ze vlak voor de landing hun apparatuur opgeborgen en de transponder uitgezet. Toen de ballon dus onbemand weer opsteeg was hij onzichtbaar voor het commando centrum. Het laatste wat de piloten zagen van hun ballon is dat deze de storm in dook die zij hadden geprobeerd te ontwijken. Tijdens een jaar waarbij aanvankelijk gedacht werd dat het weer geen belangrijke rol zou spelen, heeft moeder natuur laten zien dat zij toch echt de baas is. De wedstrijd zou een andere naam moeten krijgen: “America’s Weather Challenge”, want je weet nooit waar je in terecht komt als je een vaart maakt boven dit gebied. Gasballonvaren is, hoe je het ook bekijkt, een extreme sport.  

     

Brian Critelli

     
 

8

Lucifer modellen

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Harry

 
     

Het bewijs dat je van luciferhoutjes werkelijk alles kunt maken, heeft Harry allang geleverd. Hieronder zie je alvast een gasballon en een zeppelin maar de kunstwerkjes op zijn website gaan alle verbazing te boven.  Bennie Bos

    

     
 

9

De vooruitgang

Overgenomen uit "Loftpraet", het clubblad voor de Friese ballonvaarder

 
     

Beteuterd staat ballonvaarder Schriep Beemsterkaas op het grasveld te Joure naast zijn vinding. “Het probleem”, legt hij uit, “was toch altijd dat je afhankelijk bent van de wind. Dan waait ie weer zus, dan weer

zo, vaak te hard maar soms ook helemaal niet. Dus heb ik op de voorkant van de mand een propellor gemonteerd, die wordt aangedreven door een benzinemotortje. Dat was al een enorme verbetering, we halen nu met gemak 160 kilometer per uur. Maar omdat het bij zulke snelheden lastig was om een leuke koers te kiezen heb ik aan de achterkant van de mand een lange lat gespijkerd waarop een draaibaar verticaal blad staat. Het richtingsroer, heb ik dit genoemd. Het werkt als een tierelier, we kunnen elke bocht nemen die we wensen.  Maar het geheel was toch tamelijk instabiel. Vandaar die 2 grote aluminium vlakken aan de zijkanten van de mand. Inderdaad, nu u het zegt, ze hebben wel iets van vleugels, zoals bij een vogel. Na een week proefvaren kwamen we erachter dat die enorme zak hetelucht boven ons vaartuig, vooral bij hogere snelheden, scherpe bochten en looping, behoorlijk

belemmerend werkte. Die heb ik gesloopt, wat aeronautisch een geweldige sprong vooruit was. En raadt u eens? Nu mag ik niet meedoen aan de ballonfeesten. Ze zijn, meneer, in deze provincie gewoon nog niet toe aan de vooruitgang.”

     
 

10

King's Cup Balloon Festival

Tekst: José de Arce Osuna

 
     

Beste piloten, wij zijn ons ervan bewust dat jullie nu druk bezig zijn om de agenda voor dit ballonjaar in te plannen en ongetwijfeld heb je daarin een grote keuze aan interresante mogelijkheden. We hebben nog iets voor jullie en dat is zeker niet het eerste de beste. 20 kilometer ten noorden van Madrid, Spanje, wordt er

door de organisatoren van het vorig jaar oktober gehouden Vodafone Live Balloon Festival hard gewerkt aan de details voor de editie van 2005. Wij van de “Balloon Company” zijn gevraagd om dit jaar de Copa del Rey (King´s Cup Open) te organiseren. Het festival van vorig jaar trok 40 ballonteams. De meteorologische omstandigheden waren perfect en het evenement was een succes te noemen. 6 van de 7 vaarten vonden doorgang met daarin 14 opdrachten. We leggen dit jaar de lat wat hoger en verwachten nu 70 ballonnen waarvan 45 van buiten onze landsgrenzen. Het 2005 Balloon Festival/”Copa del Rey” zal plaatsvinden in Villanueva del Pardillo (Madrid – Spanje) van 16–19 juni 2005. Enkele dagen voor aanvang zijn er voor de deelnemers al mogelijkheden (inclusief gastanken) voor oefenvaarten. Wij zorgen voor het onderdak, eten, entertainment en de nodige fun . . . en op een nog

hoger nivo als vorig jaar. De inschrijvingen starten zeer binnenkort. Het evenement zal via vele media in het nieuws worden gebracht. Je kunt kontakt met ons opnemen via onze website    Enjoy your flight!

     
 

11

Spotters Corner

 
   

Op 28 januari maakte men hier de eerste vaart met deze nieuwe Nederlandse Kubicek ballon die besteld is door Rob Wiegers Ballonvaart B.V. Deze 6000 m3 heeft het kenteken PH-DZB gekregen.

Greetz V.O.F.  bestelde deze vrolijk gekleurde ballon bij Cameron. Het kenteken is nog onbekend maar de ballon wordt een type A-300.

         

   

Ultra Magic Flame Racer MV-77

Fire Fly Balloons

Cameron Concept 70, Japan

  

Cameron Z-140, Engeland

Cameron N-105, Duitsland

Kubicek BB 26, Engeland

   

Cameron N-105, Duitsland

Fire Fly Balloons

Kubicek BB 45, Duitsland

  

Kubicek BB 22, Engeland

Fire Fly Balloons

Ultra Magic M-105, Duitsland

     

Cameron A-140, PH-MEE

A3 Ballon Nederland

Cameron Z-90, Frankrijk

     

Cameron Z-90, Luxemburg

    

  

Ultra Magic M-145, Zwitserland

       

Ultra Magic S-105, Engeland

Ex-wereldkampioen David Bareford

Ultra Magic T-150, USA

     

     
 

12

Uitspraak Baltimore ballon

Tekst: Bennie Bos

 
     

De operators van de HighFlyer waarmee op 17 juli 16 passagiers en 1 crewlid anderhalf uur lang vast hebben gezeten boven Baltimore, hadden de storm moeten zien aankomen waardoor de ballon zeer ellendig in de problemen is gekomen, aldus het 31 pagina’s tellende officiele onderzoeksrapport wat nu is verschenen.

Tegen de crew kan worden ingebracht dat ze te weinig op de hoogte waren van meteo en veiligheidsprocedures. Er zijn geen bewijzen gevonden dat de apparatuur niet in orde was tijdens het incident, wat aan 4 passagiers behoorlijke verwondingen heeft toegebracht. Er moet dus zeker meer gedaan worden aan training en opleiding, aldus Robert L. Lawson, verantwoordelijk voor amusement en veiligheid. “Ik wil niet de term ‘menselijke fout’  gebruiken, want als men niet voldoende getraind is, dan kan men daar ook geen fouten in maken”. De ballon is sinds het incident niet meer gebruikt in afwachting van het zojuist afgesloten onderzoek. Als de crew aan de nieuwe standaard voldoet, zal deze weer in bedrijf genomen kunnen worden. Maar dat hangt helemaal af van de eigenaar en de sponsors want het bedrijf verkeert al enige tijd in financiële problemen.    Bennie Bos

     
 

13

Ballonhappening Waregem

Tekst: Gino Ciers, Foto's: Bennie Bos

 
     

Beste collega – aëronaut, op zaterdag 23 en zondag 24 april 2005 organiseren wij opnieuw, in opdracht van de West-Vlaamse televisiezenders FOCUS + WTV en Stad Waregem, de ballonhappening op de hippodroom te Waregem. Graag zouden wij zoveel mogelijk ballonnen verwelkomen. Deze meeting is bedoeld als promotie

voor het ballonvaren in het algemeen en ballonvaren als sport. En voor de duidelijkheid, Nederlanders zijn absoluut welkom. Er zijn, net zoals in 2004,

3 vaarten voorzien: Zaterdagavond 23 april : 1ste manche ballonwedstrijd “challenge Stad Waregem”

+ vrije meeting voor iedereen die wil opstijgen vanaf de hippodroom. Zondagmorgen 24 april: 2de manche ballonwedstrijd “challenge Stad Waregem” + vrije meeting voor iedereen die wil opstijgen vanaf de hippodroom. Zondagavond 24 april: 3de manche ballonwedstrijd “challenge Stad Waregem” + WTV – FOCUS ballonhappening. Op zondag 24/4 is er tevens een heleboel randanimatie gepland. Eerst is er ’s morgens een groot mountainbike evenement en ’s middags start dan “Waregem kinderstad” met talrijke optredens van bekende artiesten en is er van alles te doen. De toegang tot de hippodroom is opnieuw voor iedereen VOLLEDIG GRATIS. Nieuw dit jaar is de actie

tvv “KOESTER” waarbij wij alle ballonvaarders en/of hun sponsors oproepen om één of meer passagiersplaatsen af te staan die de mensen van Koester dan zullen verkopen ten voordele van hun werk. Meer info over koester op hun website. U kan erop rekenen, iedere ingezamelde Euro gaat integraal naar dit fantastische goede doel. Vergeet het niet, het kan ieder van ons overkomen!

   

  

Laat ons de buitenwereld eens tonen dat ook ballonvaarders het hart op de juiste plaats hebben en doe mee. Let wel, niets is verplicht, we vragen gewoon Uw medewerking. Bedankt bij voorbaat namens koester. De inschrijvingsformulieren wil ik u graag toemailen als u mij even een mailtje stuurt. Iedereen is welkom!

Gino Ciers, namens de organisatie.

     
 

14

Ballonspel

Tekst: Bennie Bos

 
     

Op internet vond ik via een Duitse site een aardig ballonspelletje waarbij je moet proberen om kleine ballonnetjes te raken waarna je naar een ander plaatje kunt varen. Het spelletje zelf is bijzonder simpel, stijgen doe je door op de A knop te drukken en via Y zakt de ballon. Het wonderlijke van deze ballon is dat als je éénmaal in de lucht bent en niet meer brand, de ballon gewoon level blijft varen, de droom van elke piloot. Het geluid van de brander bij het stijgen vind ik het allermooiste. Alsof de piloot een ongelofelijke rochel achter in zijn keel heeft zitten. Op diverse hoogten vind je verschillende windrichtingen, deze kunnen echter plotseling helemaal veranderen. Een mannetje aan de grond wijs welke kant je op moet. Leuk, maar meer ook zeker niet.  Bennie Bos

     
 

15

NASA ballon breekt record

Tekst: Gretchen Cook-Anderson/Dolores Beasley, Foto's: CREAM website

 
     

Varen op het randje van de ruimte, een onbemande ballon van de Nasa heeft de records voor tijd en afstand laten sneuvelen door maar liefst 42 dagen in de lucht te blijven. Het maakte daarbij 3 omwentelingen rond de Zuidpool. De ballon was bijna zo lang als anderhalf voetbalveld en vervoerde het CREAM experiment. Dat

staat voor Cosmic Ray Energetics And Mass. CREAM meet onder andere kosmische straling en nucliaire deeltjes die de aarde bereiken. Tevens was deze vlucht bedoeld om de mogelijkheden te laten zien van het NASA Ultra-Long Duration Balloon systeem (ULDB). De onbemande met helium gevulde ballon was op 16 december vorig jaar vanaf het National Science Foundation's McMurdo Station in Antarctica opgestegen en heeft een trip van 41 dagen en 22 uur gemaakt. Het landde op 27 januari op ongeveer 660 kilometer van McMurdo Station. De meetapparatuur is inmiddels geborgen. Het vorige tijdrecord voor een ballonvaart stamt uit december 2001. Deze ballon kwam 2 maal rond de Zuidpool en bleef 31 dagen en 20 uur in de lucht. Op de foto zie je dat het topje van de enorme ballon inmiddels met helium gevuld is. De rest van de ballon ligt nog op de grond. “We zijn gelukkig met het behaalde resultaat

waarmee wetenschappers een flinke hoeveelheid data kunnen verwerven voor hun studies” aldus David Pierce, chef van het ballon programma van het NASA Goddard Space Flight Center. “We gebruiken normaal ballonnen die het 2 weken volhouden maar 41 dagen is voor ons een enorme verbetering”. Wetenschappelijke ballonnen worden gemaakt van dun polyurethaan, met ongeveer dezelfde dikte als een simpel boterham

zakje. Er was een enorme ballon nodig om het twee ton wegende CREAM project naar een hoogte van 38 kilometer te krijgen. De NASA ballon met een eigen gewicht van 1839 kilo zette door de lagere luchtdruk uit tot een diameter van 137 meter. Detectoren op de ballon die hangt op de top van de atmosfeer kunnen deeltjes identificeren die nog intact zijn, voordat ze botsen met nucliaire deeltjes waardoor ze breken. Deze state-of-the-art detectoren zijn hoofdzakelijk gebouwd in universitaire labaratoria door studenten. Het National Scientific Balloon Facility beheert 25 NASA ballonnen op diverse locaties over de hele wereld. “We zijn bijzonder trots op onze collega’s op Antartica”, aldus Danny Ball, site manager van de basis in Texas, “De crew bracht thanksgiving, de kerstdagen en nieuwjaar door in het ijzige gebied om deze lucht te begeleiden en te laten slagen”.  Anderson/Beasley

     
 

16

Vacature Technisch Kwaliteits Manager

Tekst en Foto: Adrie Spierenburg

 
     

A3 Ballon zoekt voor 40 uur in de week een duizendpoot die verantwoordelijk zal zijn voor ons rijdend en varend materieel. Je taak omvat o.a. planning van onderhoud bij externe bedrijven en het zelfstandig uitvoeren van klein onderhoud evenals de bijbehorende administratie en het vaargereed maken en houden van onze vloot. Kennis en ervaring van de (kleine) luchtvaart en Kwaliteits management (NEN-EN-ISO 9001:2000) heeft sterke voorkeur. A3 Ballon is een seizoen bedrijf waarin de prestatie voornamelijk in de zomer plaats zal vinden en de (over)uren in de periode van november tot april gecompenseerd dienen te worden. Sollicitaties met motivatie die strikt vertrouwelijk behandeld worden kunnen per e-mail of post gezonden worden naar A3 Ballon BV, t.a.v. A. Spierenburg, Belterweg 8, 7217 PM Harfsen. Heb je vragen bel dan met Adrie Spierenburg op: 0573-432755

     
 

17

Ballonvaren in Nepal

Tekst en Foto's: Wolfgang Nairz

 

    

In 1994 waren wij voor de eerste keer met 5 ballonnen op pad in het dal van Kathmandu en West Nepal, in het gebied Pokara, om kennis te maken met Nepal vanuit de lucht. Met in mijn achterhoofd de prachtige ballonvaarten in 2003 en de wens van vele ballonvrienden om weer een ballonmeeting in Nepal te beleven,

besloot ik weer iets te organiseren en bij mijn laatste bezoek aan het land heb ik dan ook weer een vergunning om met ballonnen te mogen opstijgen gekregen. Dat is daar nooit eenvoudig, het is een reis langs vele loketten. Gelukkig heb ik na de 60 reizen die ik al naar Nepal gemaakt heb enige goodwill gekweekt. Het ministerie van toerisme en burger luchtvaart heeft mij verzekerd dat het geen probleem is om de ballonvaarten te maken. Als deadline voor de aanmeldingen hebben we gekozen voor 15 april 2005. Tegen die tijd moeten alle ballonnen ter plaatse aangemeld zijn. Vanaf die datum is ook een aanbetaling verschuldigd voor de vergunningen, en dat geld kan uiteraard niet geretournierd worden. Ik heb een nieuw, voorlopig programma samengesteld, wat ik graag aan geinttereseerden toestuur. Men moet zeker niet denken dat in een land als dit alles volgens plan

verloopt, er moet veel geimproviseerd worden, niet altijd kan alles zo verlopen zo als men het graag zou zien. Ondanks dat waren onze ballonvaarten in het verleden grote successen. Dit jaar gaan we van 13 tot 29 November en we kiezen voor 2 vaarten in het dal van Kathmandu, 3 in West-Nepal, vaarten in Pokhara, waar hoogtes van 4 tot 5 kilometer hoogte mogelijk zijn, en 1 tot 2 vaarten in het Chitwan National park. De

vaarten zullen ochtends plaats vinden waardoor er genoeg tijd overblijft om het land, de bevolking en de religie te leren kennen. De prijs van 3370 euro per persoon berust op de huidige bekende vluchtprijzen en de stand van de dollar en omvat onder andere het volgende pakket. Retourvlucht van Munchen naar Kathmandu in de Economy Class. Overnachtingen in diverse hotels en logies. Binnenlandse vluchten. Stadsbezichtigingen. Per ballon 1 truck met chaufeur voor de ballonvaarten en het transport. Per team 1 begeleidingswagen met chauffeur tijdens de vaarten. Per team 2 of 3 Serpas als helpers. Propaangas, vergunningen etc. Het ballontransport komt hier nog overheen. De kosten voor het transport van mand, enveloppe, brander, 4 a 5 flessen en de nodige toebehoren met een totaal gewicht van 499 kilo kosten ca 3,50 euro per kg voor de heenreis en 4 euro voor de terugreis. Dat zal ongeveer neerkomen

op een 3000 a 4000 euro aan materiaal transport. Je bent uiteraard vrij om je te laten sponsoren. Omdat ik voor het einde van april 2005 een voorlopige deelnemerslijst naar de verantwoordelijken in Nepal moet sturen om de nodige vergunningen rond te krijgen, zou ik graag zo snel mogelijk via email weten of er iemand interresse heeft zodat ik het programma naar hem op kan sturen. Het zou mooi zijn als jij op dit avontuur aanwezig wilt zijn. Glück ab- Gut Land en NAMASTE! Wolfgang Nairz

     
 

18

Nederlands Kampioenschap 2005

Tekst: Bennie Bos, Foto: DBCC

 
   

Het Nederlands Kampioenschap heteluchtballonvaren zal dit jaar plaatsvinden in Friesland. De beste Nederlanders kunnen zich hiermee plaatsen voor het grote Wereldkampioenschap in 2006 wat gehouden zal worden in het schitterende Japan. Als wedstrijdleider zal optreden niemand minder dan David Levin, oud-wereldkampioen op zowel gas als heteluchtballonnen. De organisatie onder leiding van Ronnie Kleinsmit denkt

met David een goed en ervaren wedstrijdleider in huis gehaald te hebben. Men is druk doende om goede sponsoring te vinden zodat de onkosten nog verder omlaag kunnen (meedenken mag). De locatie is voor een aantal van jullie wel bekend, en dat is het grote pand van Kleinsmit aan de Appelhof 17 in Oudehaske. Er is een ruime briefingmogelijkheid, eetgelegenheid en een mooie bar om achteraf nog lang over de resultaten te kunnen discuceren. Wat de slaapgelegenheid betreft, dat kun je zelf met Ronnie regelen. Hij helpt je verder als je hem even belt op 0513-677999. Een e-mail sturen kan natuurlijk ook naar info@dreamflights.nl Het kampioenschap zal worden gehouden van 21 t/m 24 april 2005 waarbij de check in plaats zal vinden op 20 april tussen 16.00 en 19.00 uur. De General Briefing is diezelfde avond om 20.00 zodat er de volgende ochtend de eerste vaart kan worden gemaakt. De laatste vaart

staat gepland op zondagochtend. Je kunt je inschrijven tot 31 maart 2005. Men maakt gebruik van Loggers EN Observers, de ideale combinatie. Uiteraard dienen de observers zich zo spoedig mogelijk te melden bij de Chief Observer. Het inschrijfgeld bedraagt voor leden van de DBCC 150 euro en voor niet leden 275 euro. Verdere informatie over o.a. maaltijden, gas en inschrijving vind je op de site van de DBCC      Bennie Bos

     
 

19

Dagje boven Nederland

Tekst en Foto's: Camiel Zetstra

 
     

Op vrijdagmiddag 4 februari werd ik gebeld door Johannes Kooistra, met de mededeling dat er de volgende dag een mooie zuidenwind zou staan en dat er maar weer eens een longjump gedaan moest worden en of ik dan als P2 mee wilde. Ik heb jaren geleden al eens eerder een lange vaart met Johannes gemaakt en wist dus

uit ervaring dat dit weer iets fraais zou worden. De volgende ochtend ( zaterdag 5 februari ) stonden de gebroeders Kooistra om half 6 al voor mijn deur om vervolgens richting Eijsden in zuid Limburg te rijden. In de auto zat de stemming zoals gewoonlijk er gelijk al in, mooie vaart in het vooruitzicht, en Johannes kon weer es doen wat ie zo altijd graag wil: één hele dag lang kranen open en lekker fikke!! Op het startveldje in Eijsden maakten we de ballon klaar voor vertrek; apparatuur, voldoende gas en proviand aan boord om het een hele dag te kunnen uitzingen zetten we om kwart over 8 de ballon overeind om vervolgens op te stijgen. Gelijk stegen we rustig naar 2000 voet om zo veilig langs vliegveld Maastricht te varen, met dan al een snelheid van zo’n 20 knopen. Na Maastricht zijn we doorgeklommen naar zo’n 2500 voet om zo de snelheid en de juiste koers vast te kunnen houden. Onder het genot van een bakkie

koffie en een boterham kwamen Hannes en ik ineens weer tot het besef wat een bevoorrechte mensen we eigenlijk zijn om zo’n luchtreis te maken met een prachtige en prettig varende ballon. Na twee uren varen merkten we dat de voorspelde windsnelheid en richting niet helemaal overeenkwam met de werkelijkheid. De

snelheid begon er een beetje uit te gaan ( nog maar 15 knopen ) en ook de richting veranderde in een meer zuid oostelijke richting. Hangend in de buurt van Deurne besloten we tussen 2400 en 2600 voet te blijven varen omdat daar voor de rest van de reis de gunstigste wind bleek te zitten.En zo passeerden we in de uren die voorbijgleden (evenals het fraaie landschap). Vliegbasis de Peel, Boxmeer, Wijchen, Nijmegen, om vervolgens recht over Arnhem te komen. In de jaren dat ik nu zelf piloot ben heb ik nog nooit het genoegen gehad om over mijn eigen stad te kunnen varen, iets wat ik eigenlijk al lang wilde…… Boven het zweefvliegveld Terlet hoorden we ineens een bekende stem over de radio. Het bleek de broer van ballonvaarder Hans Zoet te zijn, die met zijn vliegtuig op weg was naar Groningen. Willem vroeg naar onze positie en hoogte waarna hij besloot ons op te komen zoeken. Boven Apeldoorn kwamen

we elkaar inderdaad tegen en na een groet in de lucht vervolgde ook hij zijn weg weer. De uitdraai van de GPS uit het vliegtuig die wij naderhand kregen liet ook een mooie cirkel om de ballon zien.

   

   

Paleis het Loo lag er prachtig bij en we voeren nu richting Epe, en waren intussen weer driftig aan het rekenen waar we uit zouden komen. We wisten inmidels dat het beoogde doel Groningen niet gehaald kon worden, en besloten dus naar huis te varen: Joure! Pieter Kooistra was op dat moment al lang en breed weer

terug in Joure, en we brachten hem via de telefoon op de hoogte van onze eindbestemming. Via Kampen voeren we de polder in en in de verte was het Tjeukemeer al te zien.  Op 1000 voet stond inmiddels een straf windje de goede kant op en we daalden dan ook naar die hoogte voor de laatste ruk. Na het Tjeukemeer besloten we een mooi droog weiland op te zoeken nog vóór Joure. Boven het meer kregen we nog een behoorlijke deuk wind in de rug en moest de snelheid er nog uit om vervolgens om vijf over half zes lokale tijd in Legermeer bij Joure te landen. Deze prachtige tocht was ook weer tot een einde gekomen en na negen uur en twintig minuten gevaren te hebben hadden we een afstand bereikt van 242,8 kilometer….. Tot slot wil ik even iets heel anders toelichten: Ik heb heel veel vragen van mensen gehad die zo benieuwd waren naar de sanitaire mogelijkheden tijdens zo’n lange vaart. Het

antwoord is simpel als er alleen heren aan boord zijn….. Omdat voor mij, en zelfs voor Johannes!! de rand van mand te hoog was, bleek een opengeknipt plastic waterflesje een uitstekende oplossing voor de sanitaire behoeften…… Met dank aan Pieter Kooistra van het Noordelijk Ballonvaartcentrum voor het mogelijk maken van deze prachtige vaart.   Camiel Zetstra

     
 

20

Italië

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Ariane en Laurent Freudiger

 
     

Onderstaande foto's werden gestuurd door Ariane en Laurent Freudiger en geven een sfeerbeeld van de meetings in Italie waar we het afgelopen jaar met de Birds ballon aanwezig waren.  Bennie Bos

    

     
 

21

Activiteiten voor ballonpiloten

Tekst en Foto's: Familie Doornewaard

 
     

Ballondag 2005 op zaterdag 5 maart in zaal ‘De Heerdt’ te Oosterwolde (Gelderland) van 11.00 uur tot 16.00 uur. Ons is gebleken dat er bij veel piloten een verkeerd beeld heerst omtrent de ballondag. De beeld is gebaseerd op de eerste edities, waar weinig te vinden was voor de ballonpiloten. Echter, naar onze overtuiging, zal dat dit jaar anders zijn. Inmiddels is de deelname van vijf ballondealers zeker. Tevens zal er een bedrijf met luchtvaartinstrumenten aanwezig zijn. Ook zal er door de bekende meteoroloog Jacob Kuiper

een lezing worden verzorgd. Naast de vele verzamelaars en andere deelnemers zijn onder andere de volgende bedrijven aanwezig: Wilco Air zal namens Cameron Balloons aanwezig zijn. Tevens zal er een afvaardiging uit de fabriek uit Engeland aanwezig zijn. Namens Lindstrand Balloons zal de dealer voor Nederland, Pieter Kooistra, aanwezig zijn. Pieter zal tevens de mand die gebruikt is voor de kinderfilm “Lepel” meebrengen, en kinderen de mogelijkheid bieden om in deze mand op de foto te gaan. De Nederlandse dealer van Kubicek Balloons, Niels Kon, zal samen met een afvaardiging van de fabriek uit Tsjechië aanwezig zijn. Ook zijn er stands van Ultra Magic en van Schroeder. Free Flight Instruments is dealer van diverse merken

luchtvaartinstrumenten, zoals Brauniger en MLR. Tevens zal de firma Cools Belettering en Reclame hun materiaal tonen. De KNVvL afdeling ballonvaren zal

ook vertegenwoordigd zijn. Ter gelegenheid van het 1e lustrum van de ballondag zullen er een aantal extra activiteiten plaatsvinden. Eén van deze activiteiten is een lezing van Jacob Kuiper. De lezing zal te maken hebben met het onderwerp: Ballonvaren en het weer. Eén van de onderwerpen die aan bod komen is de

weerssituatie die ontstond op 2e paasdag 2003. Jacob Kuiper is meteoroloog bij het KNMI en is auteur van vele populair wetenschappelijke boeken op het gebied van de weer- en sterrenkunde. Tevens is hij als meteoroloog intensief betrokken bij het ballonvaren, zo is hij de vaste meteoroloog op diverse meetings. Hij zal op de ballondag ook diverse boeken te koop aanbieden. De lezingen zullen gehouden worden om 12.00 en 14.00 uur. Bij opgave graag de gewenste tijd aangeven. Gavin Hailes, de coördinator van de bouw van de rozièreballons van Cameron Balloons Ltd., zal ook een lezing geven. Om 13.00 uur zal Gavin in een 30 minuten durende lezing het een en ander vertellen over de Noordpool expeditie van Bertrand Piccard. Aan de deelname van de lezingen zijn GEEN extra kosten verbonden. Wel dient men zich van te voren aan te melden voor de lezingen, omdat er een beperkt aantal plaatsen per

lezing beschikbaar is. U kunt zich opgeven voor de lezing via e-mail of door te bellen naar 0525-621701.   Omstreeks 15.30 zal er een nieuwe ballon gedoopt worden die, wanneer het weer het toelaat, zijn eerste vaart zal maken. Voor meer informatie over de ballondag kunt u kijken op de website Familie Doornewaard

     
 

22

Fedala Festival Floral

Tekst: Bennie Bos, Foto: Nienke Bos

 
     

Het comité Fedala Festival Floral wil in de Marokkaanse badplaats Mohammedia (gelegen tussen Rabat en Casablanca) een jaarlijks bloemen- en plantenfestival organiseren. In 2005 krijgt dit festival het thema Nederland, land van bloemen & planten. Ik ontving het volgende verzoek van de heer Frank Wyllinck:

"Zou u ons willen helpen. Wij zoeken in het kader van de viering MAROKKO - HOLLAND 400 een vereniging van Nederlandse Luchtballonvaarders die willen meewerken aan ons jaarlijks Fedala Festival Floral 2005 in MOHAMMEDIA / MAROKKO. (bloemen-festival). De voorwaarden en de vergoedingskosten tot de luchtballon-vaart in Marokko hangt af van jullie of van de betrokken organisatie (dagkosten (vergoeding) e.a.) Uiteraard staan wij in voor de transport en overnachtingskosten. Het zou nuttig zijn om te weten wat er nodig is aan transport (benodigde ruimte) en welke materialen lokaal kunnen worden aangeschaft, zoals gasflessen e.a. Wij bestuderen nadien jullie voorstel. Ook is het zeer interessant te weten of er luchtballonvaarders zijn die reeds in bezit zijn van publiciteit van Nederlandse megabedrijven, zoals SHELL - PHILIPS - AKZO-NOBEL - UNILEVER - HEINEKEN e.a. die ook op de

Marokkaanse markt aktief zijn. Uiteraard zoeken wij vooral veel ballonvaarders met bloem-dekoraties of merken van vertegenwoordigingen uit de bloemhandel & veilingen, bloem-corso enz... Horen gaarne uw verdere berichten". Mocht dit verzoek je interesse gewekt hebben, neem dan gerust even contact op met Frank via zijn email adres.   Bennie Bos

     
 

23

Friese Ballonfeesten

Tekst: Bennie Bos, Foto: Skywalker

 
     

De voorbereidingen voor de 20e editie van de Friese Ballonfeesten zijn allang geleden begonnen en men is weer druk doende om er ook dit keer weer iets heel moois van te maken. Inmiddels mag ik melden dat de organisatie een aantal leuke ballonnen onder contract heeft gezet waaronder twee bijzondere special shapes, te weten een replica van de Mongolfiere en Oggy, de kindvriendelijke draak. Het belooft dus weer een spektakel te worden. De Friese Ballonfeesten zullen dit jaar plaatsvinden van woensdag 27 juli t/m zondag 31 juli.  Iedereen die interesse heeft om deel te nemen of gewoon wat informatie wil, kan zich via email melden bij Rik Kornet of bij Daan Elfring. Zij zullen dan info sturen over de ballonfeesten. Enige informatie kun je ook al vinden op de website of natuurlijk in voorgaande Hot Air Magazine's.     Bennie Bos

     
 

24

EK 2007 / WK 2008

Tekst:Yuri Taran, Foto: пилота С.Гришина

 
     

Beste ballonvaarders, hierbij enige informatie over toekomstige Europese en Wereldkampioenschappen. Binnenkort start de CIA conferentie in Lausanne waarin wij de aandacht willen vragen om de Europese kampioenschappen in 2007 en/of de Wereld kampioenschappen in 2008 te organiseren. Het evenement zal plaats moeten vinden in Dmitrov, een 850 jaar oude stad ten noorden van Moskou met een prachtige omgeving voor ballonvaarten en ontspanning (Skiën in de winter). De hoofdsponsor zal de gouverneur van de regio Moskou zijn. Dmitrov heeft hoofdzakelijk administratieve werkzaamheden. De stad heeft 65000 inwoner en maar liefst 115000 mensen in de totale provincie noemen de Dmitrov regio hun thuis. Onze stad wordt jaarlijks door 2 miljoen mensen bezocht. Er is een website in aanbouw en die zal spoedig on-line gaan.

Yuri Taran  CIA - Delegatie voor Rusland.

     
 

25

Ballon in Disneyland Parijs

Tekst: Bennie Bos, Foto: Disney

 
   

Vanaf April 2005 kan men plaatsnemen in de grootste tethered ballon ter wereld op Lake Disney in Disneyland Parijs. Het project gaat "PanoraMagique" heten. De gasten gaan in een open gondel onder een enorme met helium gevulde ballon omhoog en kunnen op een hoogte van 100 meter over het gehele park en de verre omtrek kijken. De ballon van het type "Aero 30" wordt geleverd door de firma Aerophile. De basis van de ballon is een platform wat op een meer ligt.  Bennie Bos

  

     
 

26

Nieuwe fabriek in gebruik genomen

Tekst en Foto: Kubicek Balloons

 
     

In de maand januari hebben we eindelijk de lang verwachte verhuizing laten plaatsvinden. We kunnen nu ballonnen maken in de splinternieuwe en ruime fabriek in Jarní Street. Alle nieuwe adres gegevens staan op onze websiteKubicek Balloons

   

     
 

27

Verslag van een spannende Alpenvaart

Tekst: Minne Minnesma, Foto's: Bennie Bos (van ander evenement)

 
     

De komende winterperiode zullen weer diverse ballonvaarders richting Alpen trekken, om het tekort aan zomervakantie en wintervaarten aan te vullen. Sinds 1990 heb ik ook die onweerstaanbare drang naar avontuur, in combinatie met lekker eten, drinken en vooral vrolijk zijn. Ballonvaren in de bergen is wel iets

anders dan een vaartje van Joure naar Mildam met een knoopje of 6. Over één van deze vaarten wil ik, mede omdat er nog wel eens naar gevraagd wordt, een kort verslag doen. Het was op 21 januari 1993. Een mooie winterdag in Inzell met een paar graden boven nul. De weersverwachting voor die dag was dat er in de loop van de dag een storing vanuit het Noordwesten zou naderen, niet zozeer met regen of andere narigheden, maar wel met veel laaghangende bewolking etc. Dus besloten we om niet te laat te starten, waarbij we dan na de landing in de middag nog wat anders konden doen. Tijdens het inflaten kon je aan de wind merken dat er verandering op til was. Een plotselinge windvlaag deed diverse ballonnen 180 graden draaien met als gevolg omvallende “Windmaschinen”, schreeuwende piloten en aan de kroonlijn voorbijkomende crewleden, al dan niet besmeurd met modder. Een daarvan was de

hondstrouwe Bart de Haan: “Ik lit nea los ! “. We besloten een korte pauze te houden om de kijken hoe de omstandigheden zich gingen ontwikkelen. Tegen twaalven deden we een hernieuwde poging. Het was een stuk rustiger geworden en voor we het wisten stegen we op. Toen we richting dal keken leek het of daar wat

nevel hing. Vanaf dat moment veranderden de omstandigheden snel. De nevel trok in onze richting en voordat we er erg in hadden werd het zicht zo slecht dat we op dat moment hadden moeten besluiten te landen. We besloten echter anders. Ik zei tegen Ybele dat we snel zouden doorstijgen naar 6000 voet of daaromtrent. We zouden dan over de eerste berg zijn en daarachter een plekje zoeken. Hoe anders pakte dit uit ! Al stijgend met ca 4 tot 5 meter per seconde, zaten we binnen de kortste keren op 6000 voet, en wat erger was, compleet in de wolken. Een zicht van 2 meter en stervenskoud. Ik zei tegen mezelf en Ybele: “We stijgen net zolang door tot we boven de wolken zijn !”. Toen we rond de 10.000 voet zaten was er nog steeds geen verbetering. Dus doorstijgen. Intussen hadden we contact met vliegveld Salzburg, legden de situatie uit en hoorden dat we uit moesten blijven

luisteren op hun frequentie. Nog steeds geen enkele verbetering te bespeuren, tot het opeens wat lichter om ons heen werd. De hoogtemeter gaf 11500 voet aan en licht doorstijgend verschijnt opeens een weldaad aan licht. De zon ! Een majestueuze aanblik. Een strakblauwe lucht met daaronder een “kolkende” zee van

wolken, werkelijk een onvergetelijk schouwspel als je daarbij even vergeet dat een landingsplek zoeken onder deze omstandigheden gelijk stond met verongelukken. Ybele begint wat te morrelen in een plasticzak. We hadden immers voldoende eten meegenomen om een eventueel langer verblijf in de ruimte te kunnen overleven. Propaangas was er voldoende. Slechts 4 volle tanks. Normaal gesproken voldoende om een “wat langere” vaart te maken. Ik begin me inwendig toch een beetje te knijpen. Een plek om te landen is er niet. Opeens zien we een stuk onder ons waar we zowaar een dal zien met bos. Ik zeg tegen Ybele: “we proberen het”. Met 6 meter per seconde dalen. De ballon hangt als een halflege boodschappentas boven ons, tordeert als een gek, maar met korte vuurstootjes probeer ik er toch de oorspronkelijk bedoelde ballonvorm aan te geven. Het dal komt steeds dichterbij. Veel bos, een

enkele weg en een paar huizen. We hebben echt geen idee waar we zijn. We zoeken naar een landingsplek, maar hier normaal landen blijkt niet mogelijk. Bovendien zien we verderop alweer de eerste helling van een berg. De top is gehuld in mist ! Slechts één mogelijkheid resteert. Omhoog en snel. Weer naar ruim 11.000

voet, dwars door de vreselijke koude mist om uiteindelijk toch weer uit te komen in een uitbundig zonlicht. Het wordt steeds stiller in de mand. We worden opgeschrikt door geknetter uit de radio. Salzburg zoekt contact en verzoekt ons vriendelijk doch dringend over te schakelen naar de frequentie van Flugplatz Wien. Ze noemen een frequentie, maar we verstaan het niet goed. Vragen om een herhaling van de boodschap. Iets van 130.97 maar dat lijkt erg veel op mijn vorig telefoonnummer.  Ybele grijpt naar een pen en een stukje papier en schrijft de frequentie op. 160.13 wordt genoteerd. Ik denk, dat kan niet, want dat is geen luchtvaartfrequentie. Dan laat Ybele de pen vallen en bukt zich om hem op te pakken. Gaat weer staan en zegt dat ‘ie zich wat duizelig voelt. Shit, ik schrik. Natuurlijk zuurstofgebrek. We zitten onderhand al een mooie tijd rond de 12.000 voet. We houden elkaar in de

gaten en zien dat de bewolking rechts van ons hier en daar langzaam gaat breken. Op een gegeven moment zien we een meertje schuin onder ons en ik besluit om een tweede poging te wagen.Wederom in een duizelingwekkende cold descent. Het wijzertje van de hoogtemeter lijkt vast te zitten tegen de grens van 7

meter per seconde. Ik tik er op, maar het blijft zitten. Na ruim 15 minuten dalen komen we uit boven een dal, vrij breed en vlak achter een joekel van een berg. We zitten nu op 5000 voet en ik herinner me dat ik moet blijven doorgaan tot halverwege het dal. Dit om te voorkomen dat je bij te snel dalen vlak achter een hoge berg de kans hebt om in een opwaartse stroming te verongelukken in turbulentie. Onder ons ligt een kleine vliegveldje. Ik zeg tegen Ybele dat hij zich moet klaarmaken voor de landing. Dat vliegveld is er voor ons aangelegd. Plotseling een klap tegen de ballon. Wat gebeurt hier. Het ballondoek klappert als een uitgeslagen tafellaken, de mand wordt omhoog getrokken. We houden ons krampachtig vast en 46 jaar vliegt in een schicht voorbij. We worden zonder iets te doen omhoog getrokken door weerbarstige krachten.Ik kijk of ik kan branden en zie een kleine opening. Vuur ! Heel

voorzichtig begin ik te branden om te voorkomen dat we zonder voldoende draagkracht te pletter zullen slaan. Voordat we het in de gaten hebben zitten we weer hoog boven het dal en begint de ballon zijn oorspronkelijke vorm weer aan te nemen. Ietwat bekomen van de eerste schrik zeg ik dat we het opnieuw

gaan proberen. Langzaam laat ik de ballon zakken. We blijven alert en wachten op het moment dat het weer mis zal gaan. Echter, het gaat nu goed. We zitten weer in de buurt van het eerder genoemd vliegveldje, maar kunnen dit niet bereiken. Op zo’n 200 meter boven het dal zoeken we verder om een landingsplekje te zoeken. We krijgen steeds meer snelheid en ik zie geen veilige landingsmogelijkheid. We gaan weer richting bergen, voorafgegaan door een groot bos. Ik zeg tegen Ybele dat ik hoe dan ook niet weer naar 12.000 voet ga. Achter het bos loopt een helling, onbegroeid, een z.g.n. Hochalm. ’s Zomers schijnen daar koeien te grazen. Deze koeien hebben het geluk dat ze nu veilig op stal staan, want we besluiten er te landen, d.w.z. met ca 20 knopen opwaarts proberen te overleven. Het lukt ! De mand blijft hangen op de schuine helling en ik kan met de hand de parachute bijna pakken. We stappen uit en

onze harten juichen. Ik ben al 3 jaar geleden gestopt met roken, maar heb zonder het te beseffen een sjekkie van Ybele in de mond en dat smaakt verdomd lekker. Met bonzende harten van de spanning gaan we naast de mand zitten en genieten zowaar van het machtig schouwspel van bergen, bossen en dalen met hier en

daar een Bauernhof. Op dat moment begint de volgende vraag: waar zijn we in godsnaam en hoe komen we hier ooit weer weg. Contact met Bart en Marjan was er lange tijd niet geweest. We hadden hun via de radio verteld richting Salzburg te rijden, een café te zoeken en daar te wachten op een telefoontje van ons hotel in Inzell. Met de Fam. Maier van Inzeller Hof hadden we daar eerder al en afspraak over gemaakt. Maar om iemand te bellen moet er wel telefoon zijn. Ver beneden ons zien we een boerderijtje en ik besluit om daar eens aan te kloppen. Ybele blijft bij de mand en probeert alvast wat gasflessen naar beneden te krijgen. Bij het Bauernhofje aangekomen zie ik een oud boertje en boerinnetje op een bankje naast huis zitten in een inmiddels doorgebroken zonnetje. “Grüsz Gott” zeg ik en verschrikt kijkt het stel op. “Wir sind mit einem Heiszluftballon gelandet, dort oben auf ‘m Hochalm”.

Het boertje kijkt ongeloofwaardig maar ziet aan mijn rode overall en bontmuts dat ik niet de plaatselijk slager ben. “Wir haben nichts gesehen” stameld hij. Maar toch is het zo. Ik vraag hoe het hier heet omdat we eigenlijk uiteindelijk weer terug naar Inzell zullen moeten. Ik hoor dat we zijn geland in Nieder-Oblarn. Het

zegt mij niets en ik vraag of er een kaart in huis is waar hij kan aanwijzen waar dit ligt en of er wellicht telefoon is om kontakt te krijgen met de Fam. Maier. Uit een oude kast wordt een kaart van Oostenrijk gehaald en na wat zoeken zegt het boertje: “Hier ist Nieder-Oblarn”. Ik probeer enig verband te vinden op de kaart t.o.v. Salzburg etc. Ik kom er al snel achter dat we ruim 40 km oostelijk van Schladming zitten en bereken snel dat de landingsplaats ruim 100 kilometer in rechte lijn vanaf Inzell ligt. Onvoorstelbaar ! en dat binnen 2 uur. Ik bel de Fam. Maier en als ik uitleg waar we zijn geland willen ze dat niet geloven. Ze beloven direkt Marjan en Bart te bellen die ergens zuidelijk van Salzburg in een Kneipe in spanning op instructies zaten te wachten. Intussen komt er rond het boerderijtje wat actie. De bergbewoners krijgen in de gaten dat er iets aparts is gebeurt en informeren nieuwsgierig. Ze zien mij in mijn outfit als

iemand van een andere planeet en als ze horen dat ik uit Holland kom en met een ballon ben geland krijgt ontzag de overhand. Dat we zijn opgestegen vanaf Inzell lijkt niet belangrijk. Een grote sterke kerel vraagt hoe we de ballon daarboven weg denken te krijgen. Een goeie vraag, maar zijn ogen glimmen en voordat ik

het in de gaten heb komt een grote Deutz de hoek om met een laadbak. “Steigen Sie bitte ein !”Wir gehen hoch ! De trekker keert en gaat achterstevoren naar boven. Gigantische sneeuwkettingen voorkomen dat het zaakje naar beneden glibbert. Een kleine kilometer hoger zie ik een klein mannetje zeulen met alles en nog wat. Ybele is aan het verkassen. Na twee ritten met de trekker staat de totale ballon op het boerenerf. Intussen is het rond 4 uur en is het wachten op de volgauto. Zo rond half 6, het is intussen aardedonker, horen we iets op de radio. Contact met de volgauto, hoe is het mogelijk dat je in deze afgelegen streek de weg vindt en Ybele en ik krijgen stille bewondering voor de volgploeg. Het duurt even en daar komt de Pajero het steile pad op naar boven. Overmand door de spanning en sensatie van het hele avontuur vallen we elkaar in de armen en beginnen

de spulletjes in te laden, bedanken de boer en de behulpzame buren voor de steun en gaan op weg naar Inzell. Om 10 uur ‘s avonds komen we aan en iedereen wil weten wat we hebben beleefd. Het blijkt dat, nadat men ons in de wolken had zien verdwijnen, iedereen besloot om aan de grond te blijven. De enige juiste beslissing. Achteraf hebben we veel geluk gehad. Was de bewolking niet gebroken, dan hadden we niet kunnen landen en hadden we weinig kans gehad om in een dergelijke situatie het er levend af te brengen.    Minne Minnesma

     
 

28

Tot Slot

Tekst: Bennie Bos, Foto: Neuromancher

 
     

Als bonus een schitterende foto van een ballon voor de maan, en dit is geen trucage. Nog enkele korte nieuwtjes: Vergeet zeker niet te kijken naar de TV Tip die ik al eerder noemde voor zaterdag 26 februari. Op het Duitse net bij de ARD komt het programma "Versehen sie Spass" wat in het teken zal staan van Friedrichshafen en de Zeppelin NT. Een heel leuk filmpje (8 MB) over de Lindstrand "Buldogg" special shape vind je hier en duurt 3,5 minuut. Lindsay Muir heeft wederom in Italie een nieuwe poging ondernomen om het hoogterecord voor vrouwen scherper te stellen maar slaagde daar door de weersomstandigheden nog niet in. Begin januari kon de Exel Cup vanwege de stormachtige weersomstandigheden niet doorgaan. 15 ballonteams wagen op 25, 26 en 27 februari een nieuwe poging. Thats all for now folks, Groeten, Bennie Bos