Uitgave Februari 2003 |
|
|
|
Geen abnormale titel want de 1000 panda’s die in China nog voorkomen in het wild zitten regelmatig met hun neus in de verse sneeuw. De panda waar het in dit verhaal over gaat is gemaakt van nylon maar heeft wel alles te maken met één van de meest bedreigde diersoorten ter wereld. Ik wil iets vertellen over de avonturen van de “Panda” ballon uit Nederland, de ballon met het logo van het Wereld Natuur Fonds, de PH-WWF gevaren door de Drentse piloot Yke Visser. Op vrijdag 10 januari vertrokken we met deze prachtige ballon via Amersfoort om ons tweede crewlid Dirk-Jan Burgers op te pikken richting Oostenrijk alwaar vanaf de zondag het startschot zou worden gegeven voor “Mountain and Balloons”, ofwel de tiende editie van de “Dachstein Alpentrophy”. Een groot ballonevenement met maar liefst 45 ballonteams. |
Onderweg
langs de autobaan verwonderden we ons over het nieuwe systeem van
statiegeld op blikjes en plastic flesjes in Duitsland. Om te voorkomen
dat men elders gekocht spul inlevert geeft men een bonnetje bij de fles.
Je moet dan het blikje of flesje op dezelfde plek weer inleveren maar
langs de autobaan gaat dat natuurlijk moeilijk, dus deze verkooppunten
maken dikke winst in deze mindere tijden. Midden in de nacht omstreeks
een uur of vier stonden we met onze “Mini Hummer” (Landrover
Defender TD5) voor het hotel en stapten met een temperatuur van min 22
uit de auto in de verse sneeuw. Enig geluk was ons welgevallen want pas
enkele dagen geleden was Geiten Peter van de berg naar beneden gedaald
na het zien van de eerste sneeuwvlokken zodat hij zijn werk als
skileraar weer kon oppikken. |
Nu is dat voor het ballonvaren zelf niet zo belangrijk maar de sneeuw is wel erg bepalend voor de gezellige sfeer om te varen in het alpengebied. Terwijl in Nederland een ieder allang afscheid had genomen van de kerstsfeer werden we hier in Oostenrijk nog regelmatig geconfronteerd met fraaie verlichte kerstbomen. Zelfs toen we de trappen van het hotel bestegen en we binnen de zone van de detector kwamen werden we verwelkomt door een zee van kerstverlichting. Moe van de reis lieten we ons vallen op de bedden die men ons had toebedacht. Bij het ochtendgloren werd ik wakker van de sneeuwschuivers die voorzien waren van sneeuwkettingen en opende ik de gordijnen van onze kamer. Een prachtig besneeuwd berglandschap betoverde mij en bracht mij direct in een heerlijke stemming. |
“Wat een prachtige ambiance om te gaan varen” dacht ik en maakte enthousiast de anderen wakker, daarbij vergetend dat we eigenlijk maar een paar uren de ogen hadden kunnen sluiten. Mijn week kon al niet meer stuk en achteraf gezien heb ik dat heerlijke gevoel de hele periode kunnen vasthouden. We waren in een gebied waar de ouderen van de bevolking de dag doorbrengt met “eisstokschieben”, een ronde schijf met een steel daar bovenop waarmee men op een aangelegde smalle lange ijsbaan ongeveer hetzelfde doet als bij ons met “jeu de boule”. |
De bazin van het hotel had waarschijnlijk vroeger gediend als sergeant in het leger, “Dit is jullie tafel voor de rest van de week” beval ze ons nadrukkelijk en dat was wel het teken dat we haar de rest van de week maar een beetje moesten omzeilen. De dames van de bediening waren gelukkig helemaal het tegenovergestelde en dat maakt veel goed. We ontmoetten de piloot in de kamer naast ons en bewonderden even zijn creativiteit. Hij had een apparatuurkoffer gemaakt voorzien van stevig leer met daarin zijn hoogtemeter, temperatuurmeter, GPS maar ook de elektrische bediening van zijn brander. Nou is dat niet zo bijzonder maar hij had een systeem ontwikkeld met geheugen. Dit systeem onthoud de frequentie van het branden en kan deze na inschakelen automatisch voortzetten zodat de piloot even tijd heeft om andere dingen te doen zonder direct uit de lucht te vallen. |
Na een verkenning van de omgeving, het was gezellig druk bij de naastgelegen skipiste, besloten we de pandaballon op te bouwen om te zien of alles in orde was. Voor mij elke keer weer een feest omdat Ria en ik al 15 jaar geleden begonnen met een panda verzameling. Onze huis staat vol met Panda items en zelfs bij onze vijver staat een levensgroot en levensechte zwart/witte beer. Het evenement begon de volgende dag pas dus we hadden even tijd over en maakten van de gelegenheid gebruik om de plaatselijke kinderen mee te nemen in de mand tot een hoogte van een meter of dertig met de ballon aan een stuk touw. |
Die avond stond het openingsgala op het programma en togen we naar een nabij gelegen hotel alwaar we "op nivo" aanschoven bij onze sponsors van het Wereld Natuur Fonds en de Oostenrijkse spoorwegen. Alle teams waren aanwezig en in die gezellige sfeer kwam ik al gauw enkele bekenden tegen. Na een speech van de burgemeester was het de beurt aan de vertegenwoordiger van het WWF om zijn presentatie te laten zien. Deze show bestond uit prachtige foto’s van het Alpengebied begeleid door zeer mooie muziek van onder andere mijn favoriet "Vangelis”. Gerald vertelde vol vuur over zijn werk en was blij dat er een koppeling tot stand was gekomen tussen de ballontrophy en het WWF. “Wie de Alpen éénmaal van boven heeft mogen aanschouwen wordt onheroepelijk gegrepen door haar schoonheid” vertelde hij. |
Deze woorden herinnerde ik mij enkele dagen later toen ik in dat kleine mandje boven een fascinerend landschap hing op een hoogte van vier kilometer. De aanwezigheid van het WWF in de alpen is om te strijden voor het behoud van dit prachtige gebied. De Alpen zijn enorm uitgestrekt maar na het horen van enkele cijfers schrik je toch wel even. Nog maar drie procent van het gebied bestaat uit echte wilde natuur. Men is in staat om per uur 2,7 miljoen mensen via skiliften de berg op te transporteren. De afdalingen hebben een totale lengte gelijk aan de oversteek van de Atlantische oceaan en met de lengte van alle bospaden en weggetjes kun je 6,5 keer de aarde rond en nog steeds heeft men niet genoeg gebouwd en vernield om het de toeristen maar naar de zin te maken. |
De steun van het WWF is dus hard nodig om deze vernieling van dit grote wereld erfgoed te stoppen. Toen ik dit allemaal hoorde was ik blij dat wij de reis naar Oostenrijk gemaakt hadden met de Panda ballon en op onze wijze een steentje konden bijdragen in dit project. Tijdens het diner werd er orginele Oostenrijkse muziek gespeeld door een kamerorkest. Nou is die Oostenrijkse taal nogal moeilijk te volgen en toen ik mijn overbuurman vroeg waar die liedjes over gaan had ik moeite om het bier niet weer terug te spugen in het glas van het lachen. “Die liedjes”, zie hij, “gaan altijd over vrouwen die zich niet wassen”. Kun je nagaan wat ons onderwerp die avond was. De volgende dag stond de briefing gepland om half negen in een ander hotel. Na een uitleg over de weersituatie hadden we tijd om een stevig ontbijtje te pakken en ons voor te bereiden voor de vaart. |
Yke nam de secretaresse van één van de organisatoren mee omhoog en ze maakten een geweldige vaart waarbij de dame in kwestie sprakeloos werd van de schitterende aanblik van het alpenlandschap waarbij ze zelfs gemzen hebben zien grazen op een hoge bergtop. Na afloop van de vaart maakten we met haar de afspraak om het stadje Hallstad te bezoeken om te kijken of we daar op woensdagavond tijdens een presentatie van het WWF met de ballon konden Night-Glowen. Het dorp is volledig volgebouwd langs een berghelling en er was een klein plekje waar net een ballon kon liggen. |
De afspraak werd gemaakt en via besneeuwde weggetjes met links een kabbelend beekje en rechts een gigantische rotswand bekleed met bevroren watervalletjes vonden wij onze weg terug naar het hotel. Op maandagmorgen stonden we weer met 45 teams op het veld en waren ook de jongens present met hun prachtige modelballonnen. Deze fanatiekelingen hadden 10 radiografisch bestuurbare miniballonnen meegenomen van gemiddeld 4 meter hoog waaronder een aantal zeer fraaie special shapes. In alle kalmte werden ook de grote ballonnen opgebouwd en na radiocontact met de launchmaster kon men opstijgen. Opvallend was het grote aandeel aan “Kubicek “ ballonnen. In veel ballonnen gingen para’s mee omhoog en even later was er een invasie van parachutisten vanuit de blauwe hemel. |
Bij één van die jongens ging het mis en hij belande op een bergtop waarna hij aan een touw met een helikopter weer naar beneden werd gehaald. Er was bijna geen wind in het dal dus voor mij de ideale gelegenheid om de mooiste plaatjes te schieten. Als één van de laatste ballonnen stegen Yke en ik op en koersten naar het oosten. Boven de alpen stond iets meer wind en even later hingen we boven de Hallstatter See. Een indrukwekkende partij bergen met daartussen het grote meer. Heel klein lag daar het plaatsje Hallstad waar we gisteravond nog waren geweest. Een plek op aarde waar volgens onderzoek al 7000 jaar geleden mensen woonden en waar men heden ten dagen nog leeft van de zoutwinindustrie. In vroegere jaren werd het zout via een grote houten pijp met water naar beneden getransporteerd. |
Het is een plek waar in de winter de zon zich drie maanden lang niet laat zien in verband met de hoge bergen er omheen. Daar sta je dan als grote kerel in dat kleine rieten mandje op 4 kilometer hoogte en voel je jezelf ontzettend nietig bij het aanschouwen van dit fantastische stuk natuur. We dwarrelden verder over machtige rotsformaties en zagen af en toe hotels staan in de middle of nowhere en vroegen ons af hoe een mens daar in godsnaam terecht kan komen. Het zou via een skipad of met een helicopter moeten gebeuren want wegen zagen we niet. Na vol genieten kwam het volgende dal in zicht en we besloten daar maar eens te kijken of er een fraai landingsplekje voor ons klaar lag. Yke zette de ballon zacht aan de grond op een groot wit veld en aangezien Dirk helemaal om de berg moest heenrijden was er tijd genoeg voor een plas en rookpauze (uiteraard buiten de mand). |
Dit zijn dan weer geweldige momenten om in een prachtige omgeving met grote bergen op de achtergrond een paar fraaie foto’s van de ballon te maken. Omdat Dirk belde dat het nog wel een half uurtje kon duren voordat hij zou arriveren werd de brander nog maar even weer in de ballon gezet en zonder problemen hingen we even later boven de pittoreske Oostenrijkse huisjes te dobberen op zoek naar een beter landingsplekje vlak bij een weggetje zodat we niet hoefden te slepen. Wat ons opviel was de rust in deze bebouwde wereld. Bijna niemand zag je op straat behalve een groepje kinderen die eindeloos naar de ballon stonden te zwaaien met de theedoek van mams. |
De plaatselijke brandweerkazerne leek wel gebouwd van Lego stenen. Uiteindelijk landden we achter een grote houtzagerij en zaten we een half uurtje later in de plaatselijke “stube” te genieten van een lekker bakkie koffie met "apfelstrudel". Het gastanken was ook zeer gemoedelijk, zeker omdat er vlak naast de vulplek een koffiehuisje stond waarachter je met je snufferd vol in de zon heerlijk kon wegdromen totdat de koperen ploert achter de grote bergtoppen verdween. We hoorden dat er bij het evenement in Filzmoos, wat ook op het zelfde tijdstip aan de gang was, een ongeluk was gebeurd tijdens het tanken. De crew had de flessen gevuld in de mand waarbij het beetje gas wat uit de bleeders stroomt op de bodem van de mand is gaan hangen. Toen iemand per ongeluk tegen de piézo ontsteking van de brander schopte, veroorzaakte dit een stevige steekvlam. |
De dinsdagvaart werd volledig gecanceld omdat er sneeuw begon te vallen en we besloten om van die gelegenheid gebruik te maken om via de Tauerntunnel naar Mauterndorf te rijden alwaar de gebroeders Kooistra zich hadden gesetteld. Bij het huisje aangekomen deed Johannes de deur open met een van pijn vertrokken gezicht. Hij had de grote pech gehad dat hij de vorige dag tijdens het afglijden van een berg met zijn rug over een opstakel schuurde. Koffiezetten kon hij gelukkig nog wel en we kletsten even bij. Op de woensdagbriefing had men een Minimum Distance Time uitgezet omdat er in het dal amper wind stond. |
De bedoeling is dan dat je na twintig minuten een stempel in de sneeuw drukt met de onderkant van je mand zo dicht mogelijk bij het uitgezette doelkruis. Mijn favoriete opdracht want dat betekent dat de ballonnen dicht bij elkaar blijven hangen en amper vooruit komen. Een ideale situatie voor prachtige foto’s. Ik had twee camera’s meegenomen naar Oostenrijk, mijn eigen spiegelreflex en de nieuwe digitale camera van Nienke die ik van haar mocht lenen. Elke avond bekeken we via de tv op onze kamer de prachtige beelden en genoten nog eens extra van al het moois wat er overdag gebeurde. Die woensdagavond stond onze Night-Glow gepland en we reden op tijd naar Hallstad alwaar de kleine parkeerplaats waar de ballon moest worden opgebouwd voor ons was leeggemaakt. |
Op het dorpspleintje stond het WWF met een videopresentatie om promotie te maken voor het behoud van de Alpen en kon men warm blijven door de gratis verstrekte punch. Wij bouwden ondertussen in het donker onze ballon op en schrokken toen er zich nog een ballonteam aanmeldde met een 140er van de Oostenrijkse radio met het verzoek of ze er ook bij konden staan. Met enig kunst en vliegwerk kregen we beide ballonnen overeind op een minuscule parkeerplaats. De andere ballon had al een heel verleden zo te zien, ik heb geprobeerd de opgenaaide stukken stof te tellen maar ben maar gestopt toen het meer dan 50 werden. Het gaf een geweldige sfeer aan de rand van de met huizen volgebouwde bergwand en ik besloot om eens wat foto’s van een hoger gelegen richel te gaan maken. |
Een dorpsbewoner wees mij de weg naar boven en ik liep in het schemer door smalle steegjes en via kleine trappetjes de berg op totdat ik in het pikkedonker op een kerkhof stond waarbij op elk graf een kaarsje brandde. Even slikken en er voorzichtig overheen lopen zodat ik via de naastgelegen rand om de kerk de ballonnen prachtig op tophoogte kon fotograferen. Toen ik even later weer terug bij de ballon kwam vertelde Brigitte, die in het dorp woont en ons even weer voorzag van verse punch, het verhaal over deze kerk. Men had vroeger de gewoonte om de doden na 20 jaar weer op te graven en het skelet te ontdoen van de schedel, deze schedel werd dan beschilderd met de kleuren van de liefde en tentoongesteld in de kerk. De kerk waar ik dus net in het stikkedonker had naast gestaan bevatte maar liefst 1200 van deze schedels en ik kreeg na het horen van dit verhaal ineens kippenvel tot achter mijn oren. |
Tegenwoordig gebeurt dit enkel nog als mensen dit via testament hebben vastgelegd. De laatste keer is trouwens nog wel recent in 1983 geweest. Desondanks hadden we een erg leuke avond en beloofde men om het recept van de punch nog even naar mij te mailen. Nadien werden we uitgenodigd door het WWF om gezamenlijk met hun te gaan dineren. In het authentieke Oostenrijkse eethuis aangekomen vroeg the YkeMan in zijn beste duits, “haben sie nog ein bissjen koffie in die potte” waarna ze mij even later lachend onder de tafel vandaan konden trekken. |
Ons werd “Ree met Knödel” aanbevolen omdat dit een traditioneel recept was. Onze piloot vroeg natuurlijk of daar ook “Pommes” (patat) bij zat en kreeg nog net geen draai om de oren van de lady of the house. Via de digitale camera die ik nog bij me had liet ik even wat foto’s zien die ik zoal de afgelopen week van de ballonnen had gemaakt en direct werd er geregeld dat er de volgende dag een laptop moest komen waarop de foto’s konden worden gedownload. Men had dan wel een profesionele fotograaf laten komen eerder die week maar je weet hoe het gaat met ballonfotografie, het juiste moment, de juiste inval van de zon, de juiste ogenblikken om een foto te maken zijn er af en toe onderweg als je met de ballon op pad bent en nooit als een fotograaf daar speciaal voor is ingehuurd. |
Na een leuke avond en een toetje in de vorm van dikke brokken pannenkoek met appelmoes genaamd “Kaiser Schmarrn” gingen we onder de wol. Ook de vaarten op donderdag en vrijdag verliepen perfect waarna op vrijdagavond de Night-Glow gepland stond. En dit gaat op een andere manier als bij ons maar wel zeeeeeer gezellig. Men bouwt alle ballonnen op het startveld op en laat het publiek gewoon lopen tussen de ballonnen. |
Met enkele "gluhwein" kraampjes bouw je zo een geweldige ambiance tussen 45 fakkelende ballonnen waarbij honderden mensen konden genieten van de sfeer en de warmte van de ballonnen. Af en toe lieten we de Panda via touwen even tussen de ballonnen omhoog gaan om toch de aandacht weer op het WWF te vestigen. Helaas moesten we de volgende dag weer afscheid nemen van deze smetteloze witte wereld die tot ongeveer Munchen aanhield en daar weer overging in het groene gras. Tijdens een nachtelijke sanitaire stop langs de autobaan had ik een boom uitgekozen als mijn slachtoffer maar dat bleek het huis te zijn van tientallen kleine muizen die ineens met veel gepiep protesteerden tegen de plotseling opkomende warme regenbui. Thuis gekomen miste ik de sneeuw en de zon en ben ik blij dat ik de foto's regelmatig over het scherm kan laten flitsen. |
Bij het zien van al die prachtige foto's die je vanaf nu kunt gaan bekijken op Ballooning Pictures krijg ik heimwee naar dit prachtige land. Toen ik een paar dagen later met Yke belde vertelde hij mij dat hij hetzelfde gevoel had. Het zal wel slijten zoals alle mooie herinneringen in het leven. Ik zal maar weer moeten wennen aan regen, wind en grauwe lucht totdat ook bij ons het ballonseizoen weer aanbreekt. Het was niet mijn eerste alpenvaart maar het geeft je toch elke keer weer het gevoel een bijzonder mens te zijn om dit te mogen meemaken. Bennie Bos |
|
Er was al enige vraag naar. Nu realiseren we het. Op zaterdag 22 maart a.s. wordt door Berend Jan Floor een speciale observer trainingsdag gehouden met als doel om vertrouwd te raken met een GPS (Global Positioning System). In steeds meer ballonwedstrijden doet dit handige apparaat zijn intreden. Voor piloten is de bediening en werkwijze vaak gesneden koek. Dat geldt niet voor alle observers. |
Ons doel van deze dag is om enige theoretische kennis te vergaren over de werkwijze van een GPS. Daarnaast is het de bedoeling dat er ook praktisch met een GPS gewerkt gaat worden. Ook kan er gesproken worden over de ideeën t.a.v. GPS-en bij ballonwedstrijden en de rol voor observers hierbij. Er zullen een aantal verschillende soorten GPS-en getoond worden. Dit is de mogelijkheid om eens rustig met een GPS te stoeien of op knopjes te drukken waar je anders geen tijd voor hebt. De training wordt gehouden bij A3 Ballon in Harfsen (bij Deventer). Hier is een mooie boerderij met een deel waar de training prima gegeven kan worden. De ruimte wordt ons kosteloos ter beschikking gesteld. Verder wordt er voor koffie en thee gezorgd en is er een bescheiden lunch. |
Dit alles beschikbaar gesteld door de DBCC. Eventueel fris of bier kan bij gelegenheid voor eigen rekening worden genuttigd. Naast het GPS programma is er uitgebreid de gelegenheid om het ballonbedrijf te bezichtigen. A3 Ballon zal een rondleiding verzorgen. Zo kan een goed beeld verkregen worden van een zeer professioneel ballonbedrijf. |
De planning ziet er als volgt uit:
10.30
Ontvangst met koffie Het terrein met de boerderij van A3 Ballon waar de training wordt gegeven. (Foto: A3 Ballon) |
Aanmelden kan bij Berend Jan Floor (Chief Observer DBCC) via E-mail of telefonisch via 036-5371722. Deelname voor DBCC observers is gratis. Niet leden en piloten kunnen bij voldoende plaats de training ook volgen na opgave en betaling van € 10,- per persoon. De training wordt gehouden bij A3 Ballon, Belterweg 8, 7217 PM Harfsen, tel. 0573-432755 |
|
Visual A | Visual B | Visual C |
Visual A - De PH-PJW, een nieuwe ballon voor Sky Promotions (De loosbroekjes), de Schrobbelèr ballon. Dit drankje is ooit als lokaal Tilburgs kruidenbitter begonnen maar wordt nu al in het hele land gedronken (300.000 liter per jaar). De ballon zal voor nog meer liters moeten zorgen. Het wordt een Cameron 140er. Visual B - De Space Shuttle Patriot Hot Air Balloon wordt omstreeks deze tijd geleverd aan de Amerikaanse firma Aapex Sunrides, hetzelfde bedrijf wat ook de Special Shape van de Amerikaanse vlag in de lucht heeft. De Patriot is beschikbaar voor ballonevenementen, luchtshows en speciale shows vanaf Mei 2003. Visual C - Vorige maand liet ik van deze ballon al de "Assembly Chart" zien. Inmiddels is de officiele visual klaar en zo komt de ballon er dus uit te zien. Het kenteken is PH-JOL en de ballon word ook gevaren door Sky Promotions. |
|
|
Vorige maand ben ik geinterviewd door Caroline de Noble van de KBBF, de Koninklijke Belgische Ballon Federatie. Dit interview is geplaatst in de Newsletter van de KBBF en graag wil ik jullie dit verhaal ook even via Hot Air laten lezen.
Caroline
De Noble
Er
zijn zo van die kleine dingen in het dagelijkse leven om naar uit te
kijken : een etentje met een paar vrienden; een bioscoopbezoekje; een
gezellige babbel met je beste vriend/vriendin ... als die dingen dan ook
nog regelmatig weerkeren, ga je je erop verheugen en reken je er ook op
dat het doorgaat ... als vanzelfsprekend ... |
We
kijken ernaar uit. We rekenen erop. Het consumeert gemakkelijk en laat
een goed gevoel na. Maar
we denken nauwelijks aan de persoon erachter, aan de vele uren werk, aan
die maandelijks terugkerende race tegen de deadline, aan de
vertwijfeling. En
noem het intuitie, of gewoon vrouwelijke nieuwsgierigheid, maar bij het
lezen van elke Hot Air Magazine groeide het vermoeden: deze webmaster
moet een Grote Meneer zijn. De
drempelvrees om Bennie te contacteren bleek evenwel een beetje groot. Er
was dan ook niet direct een aanleiding, behalve het halfzachte “ik ben
een grote fan van je website”. In
oktober jl. dacht ik Bennie persoonlijk te kunnen ontmoeten n.a.v. de
“dag van de ballonvaart” in Sint-Niklaas. Helaas ... |
PORTRET VAN : Bennie Bos, Webmaster Ballooning Pictures en Hot Air Magazine.
- Kan je kort vertellen wie je bent en waar je woont ? Het plaatsje Emmen vind je in het noordoosten van Nederland en ligt vlak aan de Duitse grens, een plek waar het met de ballonvaart nog niet zo erg druk is als in de rest van Nederland en dat spijt me. Want wat is er nu mooier dan op een zonnige zomeravond die prachtige gekleurde bollen tegen een rode zonsondergang te zien varen in alle vrijheid waarbij ik weer terug denk aan de vele mooie vaarten die ik in de loop der jaren heb gemaakt. |
De “ik” in deze inleiding heet Bennie Bos en ik heb
ondertussen van een groot aantal van jullie de aandacht omdat ik nogal
behoorlijk actief ben met het digitale wondermedium genaamd
“internet”. Reeds de veertig gepasseerd en getrouwd met de liefste
vrouw van de wereld. Veel van mijn vrije tijd wordt opgesnoept door mijn
baas die van mij verwacht dat ik als storingselectricien tijdens de
onmogelijkste uren mijn werk verricht. Velen zien mij tijdens een
evenement altijd met de camera in de aanslag om toch maar weer net die
ene mooie kiek te schieten onder begeleiding van mijn dertienjarige
dochter Nienke (foto) welke ik meestal overal mee naar toeneem. Op deze manier
hoop ik haar mijn oog voor detail mee te geven. Ik werk nog steeds met
een goeie spiegelreflex Camera met een 28-200 lens en kan daarmee
meestal precies dat stukje fotograferen wat ik graag wil hebben. En dat
zijn meestal geen foto's van een kale ballon in de lucht. Voor Nienke
hebben we onlangs een digitale camera gekocht en mede kijkend naar haar
ervaring hiermee wil ik kijken of de overgang naar zo'n camera ook iets
voor mij kan zijn.
Hoe
ben je verzeild geraakt in de ballonwereld ?, ben je zelf piloot ? |
|
Mijn eerste ballonvaart maakte ik als betaalde passagier op 5 Mei 1994 en we dwaalden vanaf mijn achtertuin richting Meppen in Duitsland. Een prachtig stukje natuur met de slingerende rivier de “Ems” steeds maar weer onder ons door. |
Voor de volgende crew een ramp want steeds zaten we weer aan de andere kant van het water. We koersden recht over de gevangenis terwijl het in Nederland bevrijdingsdag was. Enkele dagen later, ik had de vaart in gedachten nog vele malen beleefd, nam ik contact op met de piloot en kon ik mee als grondcrew tijdens een oefenvaart met twee ballonnen voor het Nederlands Kampioenschap. Het bleef niet bij deze ene keer en al gauw was ik vele avonden van huis en was een nieuwe hobby geboren. Het is altijd weer prachtig om met een wisselende groep passagiers om te gaan. Elke vaart heeft een ander karakter. |
Ondertussen had ik mij ook verdiept in de wedstrijdwereld en
al gauw ging ik mee als chiefcrew naar diverse nationale en
internationale wedstrijden en ontmoette ik vele teams uit diverse
landen. Zelf heb ik nooit de ambitie gehad om piloot te worden want
ballonvaarten maak ik regelmatig als passagier en als ik op een
evenement ben sta ik eigenlijk net zo lief tussen de vele ballonnen om
daar mijn foto’s te maken en ik geniet daar na al die jaren nog net zo
van als bij mijn eerste evenement. Hoe is het idee gegroeid een ballon website te starten ?, sinds wanneer is Ballooning Pictures ook effectief een feit geworden. |
Ik kocht mijn eerste computer in het begin van de jaren 80. Een supermodel, het ding was iets van 20 bij 15 centimeter en had een geheugen van maar liefst 1 kilobyte. Het verveelde mij nooit om daar iets mee te doen, het was net puzzelen. Het begin van Ballooning Pictures ontstond rond September 1999 toen ik net deze PC had aangeschaft omdat iedereen zo’n ding had en ik ook wel met die mode mee wilde doen maar nog geen idee had wat ik er eigenlijk mee moest doen. En een website maken is leuk maar je moet toch wel iets kunnen bijdragen aan het internet, het moest niet de zoveelste kloon van iets worden. Websites over ballonvaren waren er genoeg maar foto’s zag ik barre weinig en als ik deze dan vergeleek met het materiaal wat ik al in de loop der jaren bij elkaar had gespaard dacht ik dat het toch mogelijk moest zijn om mijn eigen unieke plekje te scheppen op het wijde web. De eerste versie van Ballooning Pictures (zonder frames) leverde al zoveel positieve reacties op dat ik nog meer enthousiast werd en dag en nacht bezig ging om al mijn foto’s in te scannen. In dié periode werk je met de PC op de manier zoals jij denkt dat het moet waarbij alles met de hand gedaan wordt en kun je op een gegeven moment geen deuk meer in een pakje boter drukken. |
Gelukkig
kwam ik er achter dat er programma’s waren die je een hoop werk uit
handen konden nemen en sindsdien leef ik weer een stuk gezonder. Men begon mijn
naam te kennen en zag dat ik de ballonvaart in een positief daglicht op
internet liet zien en men kreeg ook wel door dat het stukje gratis
reclame wat ik over hun evenement leverde ook interessant was zodat
toegang op de ballonevenementen geen probleem meer was. Tegenwoordig zie
je mij vaak staan tussen al die wonderlijke kolossen en elke keer is het
weer een geweldige kick. Sinds juni 2002 is bovendien het schitterende Hot @ir Magazine te lezen op je site. Waar haal je je informatie ? Heb je een ploeg vaste medewerkers waar je maandelijks op kan rekenen of doe je al het sprokkelwerk zelf ? |
Dat ontstond op een aparte manier. Ik bedacht een systeem om Ballooning Pictures onder de aandacht te brengen. De meeste evenementen zijn in de zomerperiode maar ik dacht als ik alles ineens laat zien ben ik zo door de kijkers heen. Want wees eerlijk, als een site maandenlang niet ververst wordt zien ze mij niet gauw terug. Ik bedacht de methode om maandelijks iets nieuws te brengen en schoot in de zomerperiode zoveel foto’s dat ik dit ruim kon uitspreiden over een aantal maanden. Op die manier ben ik niet altijd actueel wat Ballooning Pictures betreft maar heb ik wel elke maand een ander ballonevenement in de schijnwerpers staan en men is daar zeer positief over. Vanuit de hele wereld krijg ik reacties en dat is natuurlijk een belangrijke drijfveer om door te gaan. |
Ondertussen had ik via internet een heel groot adresboek aangemaakt van vele piloten en crews. Elke maand als ik een update van de website klaar had stuurde ik vele honderden emails de wereld rond met de melding dat er weer iets nieuws te zien was. Na verloop van tijd begon ik in die emails ook korte verhaaltjes te schrijven over de evenementen die ik net bezocht had en belangrijke balloninfo stuurde ik ook direct even mee. |
Soms wou ik dan dingen verduidelijken met een foto maar om dat via email te doen vond ik niet echt geslaagd. Een heus magazine op internet zou natuurlijk prachtig zijn maar schept wel de verplichting om dat dan ook regelmatig te doen. De angst zit er dan natuurlijk in dat je na enkele maanden geen info meer hebt te melden. Na veel wikken en wegen heb ik toch de knoop doorgehakt en een proefeditie in elkaar gesleuteld met de meest uiteenlopende onderwerpen over de ballonvaart. Deze werd direct geweldig gewaardeerd door een groot publiek en zo ontstond Hot Air. In het begin heette het nog “de digitale nieuwsbrief van Ballooning Pictures” maar ik vond de titel “Magazine” toch veel stoerder staan. Kun je het je voorstellen, redacteur van je eigen krant. De informatie bestaat uit mijn eigen verhalen die ik schrijf over een evenement of een fraaie vaart en uit nieuwtjes die mij toegezonden worden of waar ik toevallig iets over hoor. Ik zoek dat via internet dan helemaal uit en maak er een net artikel van. Een aantal prachtige foto's erbij maakt het verhaal natuurlijk helemaal compleet. Een papieren tijdschrift zit altijd met ruimte en geldgebrek om de foto’s in kleur te laten zien. Ik heb daar geen last van, het kan zo groot als ik wil met alle foto’s die ik kwijt wil. |
Tel daarbij op dat je in je verhaal directe linken kunt plaatsen naar andere sites. Maar ook verhalen die al oud zijn kunnen voor het ballonpubliek heel onderhoudend zijn. Zo vond ik het prachtig om het verhaal van Nini Boesman te plaatsen. Ik heb daarbij veel met Nini gesproken en schreef zij een prachtig verhaal over haar beginjaren en kon ik alles complementeren met schitterende zwart/wit foto’s welke ik van haar in bruikleen had gekregen. |
Om op je vraag terug te komen, een vaste ploeg heb ik eigenlijk niet. Ik doe alles zelf gezellig vanuit de hoek van de woonkamer. Als mensen je kennen willen ze ook wel wat voor je doen. Als voorbeeld: David Bareford wordt wereldkampioen ballonvaren, ik mail hem met het verzoek of hij over het kampioenschap een verhaaltje wil schrijven voor de Hot Air en even later ligt dat verhaal in mijn digitale brievenbus. Bijna alle verhalen die uit het buitenland komen moet ik dan ook nog vertalen. Zo probeer ik bekende ballonvaarders aan het schrijven te krijgen en daar komen vaak hele leuke verhalen uit. Want wees eerlijk, het is toch zonde dat die belevenissen in het hoofd van de piloot blijven liggen. Ik vind dat iedereen daarvan moet kunnen genieten. Je foto's spreken voor zich: geen enkele meeting die naam waardig zal je onbekend zijn. Kun je ons een kort overzicht geven van de belangrijkste meetings die je bezocht, je mooiste meeting ooit, |
Ik heb diverse nationale en internationale meetings meegemaakt. Oostenrijk, Duitsland, Spanje, Frankrijk, Luxemburg, Zweden maar ook Japan. Dit land in het verre oosten heeft nog steeds een warm plekje in mijn hart. We deden mee aan het wereldkampioenschap ballonvaren in Saga Japan. Een geweldige sfeer met hele fijne mensen. Een prachtige parade waarin we onszelf presenteerden aan de bevolking van Saga waarbij we duizenden kleine vlaggetjes met onze eigen landskleuren overhandigden aan al die kleine kinderen naast de weg. Die schrokken zich wild van die lange Nederlanders maar waren heel erg blij met het kleine kadootje. |
En reken
maar niet dat de straat na afloop bezaait lag met die vlaggetjes, no
way. Geen enkel exemplaar zagen we die avond liggen. Pas de volgende dag
tijdens de wedstrijd stonden vele kleine japanertjes met datzelfde
vlaggetje ons aan te moedigen langs de kant van het startveld. Of de
World Air Games 2001 in Sevilla Spanje, een geweldig mooi landschap met
miljoenen zonnebloemen en vele grote velden om te landen. Een joekel van
een hotel waar we na de wedstrijd heerlijke verkoeling vonden in het
zwembad. Prachtige foto’s heb ik daar kunnen maken van honderden
ballonnen boven een fascinerend landschap. Die beelden staan nog steeds
op mijn netvlies (en op Ballooning Pictures). Vorig jaar gingen we voor
het eerst naar de grootste ballonmeeting in Europa, de Biennale Mondiale
de l’Aerostation lorraine 2001. Een enorm startveld op en langs de
drie kilometer lange startbaan van een verlaten Navo Basis. Ik heb daar
meegevaren tussen 350 ballonnen en de mooiste foto’s kunnen maken. Ook
in 2003 staat deze meeting bovenaan mijn verlanglijst en ik heb zojuist
alweer een authentiek frans huisje in de boomgaard geboekt. In de tweede
week van januari staat de Alpen Trophy in Oostenrijk op het programma
waar we een week gaan varen in de sneeuw met de mooiste ballon van
Nederland, de ballon met het logo van het Wereld Natuur Fonds, onze
kleine Panda. |
Waar plaats je Nederland in de top 5 van de ballonvarende landen en hoeveel piloten zijn er momenteel in Nederland ? Moeilijke vraag. Ik ken de meeste Nederlandse piloten en heb met een aantal van hen al een vaart gemaakt en ik heb een overwegend positieve mening over deze gedisciplineerde groep. Ik kom dan ook wel eens in landen waar de piloot bij wijze van spreken met zijn flesje bier in de mand stapt. Dat zie je in Nederland echt niet gebeuren en iedereen heeft bij ons zijn materiaal zeer goed voor elkaar. |
Aangezien ik geen land kan noemen wat
in mijn ogen de zaken beter voor elkaar heeft kan ik alleen maar
Nederland op nummer één plaatsen maar daar had jij waarschijnlijk
Belgie al geplaatst !!! Via Hot Air Magazine laat ik vaak de nieuwste
Nederlandse ballonnen zien en hou ik voor mijzelf via contact met de
Rijksluchtvaartdienst ook de totale lijst van ballonnen bij. Mijn
laatste telling kwam iets boven de 400 uit. Wat piloten betreft moet ik
gokken maar dat moeten er iets meer dan 200 zijn. Hoe zie jij de toekomst voor de ballonvaart ? Dat zit volgens mij wel snor. De relaties met onze boeren is prima in orde en ongelukken komen hier gelukkig bijna niet voor. Het varen met grote ballonnen wordt steeds populairder. Een type 210 is zo’n beetje standaard terwijl er al vele 250, 300, 400 en zelfs een 530 bij ons het luchtruim doorkruizen. Mijn voorkeur gaat toch uit naar een maatje 77. Heb je eventuele toekomstplannen of droom je van verdere realisaties ? Ik ben eigenlijk heel tevreden met de huidige situatie. Beide websites zijn op het moment zoals ik ze graag wil hebben. Ik heb gevaren in vele schitterende heteluchtballonnen (ook ’s nachts), |
een paar
fantastische vaarten gemaakt met heteluchtschepen, meegevaren in een
heuse heliumgevulde zeppelin, diverse parabouncejumps gemaakt (springen
met een heliumballon van 6 meter in je nek) en heb eigenlijk nog maar
één zeer grote wens. Ik hoop ooit eens te mogen meevaren in een echte
Gasballon. Ik heb meerdere starts meegemaakt tijdens onze eigen Twente
Ballooning maar ook de Gordon Bennet in Warstein en nachtstarts in
Spanje en Frankrijk van deze pioneers van de ballonvaart en elke keer
sta ik weer met tranen in de ogen te kijken bij deze geweldige momenten
en ik blijf ze beleven met veel emotie.
Prachtig verwoord, Bennie, dank je wel ! En wat die laatste grote wens
betreft, daar kunnen je zuiderburen misschien wel iets aan doen, he
Philippe, Ronny ... dat hoop ik tenminste van harte !!! |
|
Meervoudig
Gordon Bennett winnaar Wilhelm Eimers stuurde mij het vaartverslag van
zijn laatste gasballonvaart in 2002. Hij werd uitgenodigd door piloot
Heinrich Brachtendorf om mee te varen. De omschrijving van de vaart is
als volgt: Ik was startklaar voor een duurvaart om mijn lidmaatschap in
de nationale Duitse gasballonvereniging veilig te stellen. We maakten
gebruik van de laatste vaarbare periode in 2002. De Duitse weerdienst
voorspelde een hogedrukgebiedje. De start was gepland om 04:00 uur in de
ochtend maar werd met een half uur vertraagd door stevige buien in de
omgeving. Heinz Wloka en Wilhelm Eimers waren bereid om met mij mee te
varen. Heinz Wloka bedankte echter kort voor de vaart voor de eer en
besloot om samen met Uli Nelskamp in de volgauto mee te gaan om de
ballon te retrieven. Het verloop van de vaart was absoluut stabiel en
probleemloos. Alleen boven het Harz troffen we een korte sneeuwbui maar
door naar 2,5 kilometer te stijgen konden we daarboven gaan hangen. De
vaartcommunicatie deden we via de toren van Berlijn. Omdat we ook onze
transponder aan hadden staan was er geen enkel probleem. De landing leek
erg lastig te worden omdat er tot op 50 meter boven de grond nog een
windsnelheid van 40 tot 60 kilometer per uur stond.
|
We probeerden contact te leggen met de vluchtverkeersleiding van Polen maar kregen geen gehoor en konden daarom dit land ook niet binnen varen. Hierdoor moesten we vroegtijdig landen. Ondanks onze voorziene problemen maakten we een mooie en staande landing in een nat weiland achter Spermberg, 14 kilometer voor de Poolse grens. Het landingsfeestje en de overnachting in Spermberg was bijzonder goed. De terugreis uit het oosten ging gepaard met hevige sneeuwval. |
|
De vaart begon op 29 December in Marl in het Duitse Ruhrgebied, het kenteken van de ballon was D-OBCW en dit is een "Warsteiner" gevuld met 1000 kuub waterstofgas. Het was de 34e vaart van deze ballon. De totaal afgelegde weg was 520 kilometer en men verbruikte onderweg 26 van de 32 aanwezige zakken ballast. De gemiddelde snelheid was 55,2 km/h en de hoogste snelheid 67 km/h, maximale hoogte 3,2 kilometer. Op het schema hiernaast zie je de diverse hoogtes, de gebruikte ballast, de richting, de snelheid en het zicht. |
Je ziet dat om 7.00 uur de thee lekker was en verder zie je onder meer ook duidelijk dat boven 2,5 kilometer de bewolking van 7/8 naar 0/8 loopt en ze met de neus in de zon kwamen te hangen. |
Het uitzicht | Heinrich en Wilhelm | De landing |
|
|
Richard Parry, de man die enkele maanden geleden een ernstig ballonongeluk overleefde in Saga Japan is weer helemaal de oude en hij stuurde mij onderstaand verhaal over de Icicle Meet 2003. |
Na weken van grauw en depressief weer, geen zonneschijn en veel Engelse plensbuien was mijn prognose voor de 31e Icicle Meet niet erg gunstig. De briefing was gezellig maar de wind was net een tikkeltje te sterk en kwam bovendien vanuit het noorden zodat we een gevaarlijk gebied in zouden varen. Tevens was er kans op een sneeuwstorm en 20 minuten later diende deze zich al aan en bedekte de modder met sneeuw. Door deze sneeuw en het niet aanwezig zijn van een thee en hotdogkraam verloren we elk enthousiasme om te varen en gingen we maar terug naar het Hilton hotel alwaar men het voor elkaar kreeg om mij nog even een beker uit te reiken voor het winnen van de Engelse Grand Prix van vorig jaar. De zondag begon helder toen ik terug reed vanuit Chalford. De weerplaatjes die ik gedownload had gaven een zeer gunstig beeld echter mijn antieke auto had daar andere ideéen over en vertikte het om een beetje stevig door te rijden. We deden de briefing, veranderden de opdracht en verspilden weinig tijd om de opdracht te bestuderen. Tijdens de afgelopen nacht was de temperatuur gezakt naar 7 graden onder nul dus de modder was keurig bevroren. Mike deed een PiBall meting maar verloor de ballon op 1300 voet uit het oog. Echter niet door bewolking maar door mist. . . . . . . mist? |
Het kijkertje was beslagen en dichtgevroren . . . . goede crew is tegenwoordig moeilijk te vinden. We gooiden veel flessen in de mand, Mickey inflate de CFS ballon en we vertrokken na een korte crewbriefing: "we gaan omhoog en zien wel welke opdracht we gaan doen". Na een nauwkeurige inspectie van de andere ballonnen besloten we tussen de bomen door te "kruipen" om maar zoveel mogelijk links te pakken. |
De opdracht was om de marker te gooien op het moment dat de GPS een 8 cijferig coordinaat aangaf wat eindigde op 31 (31e Icicle Meet). We vonden geen koeien, paarden of boze boeren, jaagden nog even een hert op en na twee uren varen en een tactisch luchtgevecht met een Thunder en Colt demonstrator was het gas bijna op en bedachten we een opdracht voor de crew: Vind ons en breng ons thuis !!!. En dat zou niet meevallen want we zaten in een moeilijk gebied. Toen de crew uiteindelijk ter plaatse was vroegen ze ons waarom we de ballon nog niet hadden ingepakt en ze vertelden verhalen hoe diep de auto onderweg wel niet wegzakte in de modder. |
Na de tijd gingen de crew en ik onderweg naar een goede vriend van mij die zijn 60e verjaardag vierde terwijl achteruit de auto geluiden kwamen van de oude San Miguel enveloppe die lag te morren dat hij al heel lang de zon niet had gezien. De wind was nog steeds erg rustig, de zon scheen nog steeds dus waarom de ballon niet even inflaten voor de deur van de jarige job. Na een maand slecht weer was ik weer helemaal happy en de wereld was weer helemaal oké voor mij. Wat een geweldige Icicle Meet is dit geweest. Richard Parry |
|
|
|
Onlangs ontving ik van Donald en Luc Buyle uit Oostakker in Belgie een pracht van een CD rom getiteld " 2002 Flashback". Een visueel beeld van de belevenissen uit het ballonjaar 2002 van deze zeer actieve broers. De Cd rom bevat bijna 500 foto's welke "Full Screen" in een slide show netjes achter elkaar worden vertoond met een fraai stukje muziek op de achtergrond. Ik ging er eens rustig voor zitten en betrapte mezelf erop dat ik regelmatig een brok in de keel kreeg bij het aanschouwen van een aantal van deze zeer mooie plaatjes. De gebroeders bezochten in 2002 veel evenementen waaronder een aantal gasballonwedstrijden. Donald en Luc, bedankt. |
|
||
|
7
Februari 2003 - Zutphen/Harfsen - De Britse luchtvaartdienst (Civil
Aviation Authority) en BBAC hebben |
|
TNO Wegtransportmiddelen heeft een contract in de wacht gesleept van de Britse luchtvaartdienst (Civil Aviation Authority) en de branche-organisatie British Balloon and Airship Club (BBAC). Volgens Adrie Spierenburg van A3 Ballon wordt het onderzoek verricht naar aanleiding van een verzoek uit Zuid-Afrika om certificering van een ballonmand met stoeltjes. En omdat er door de verschillende ballonfabrikanten tegenstrijdige instructies in de flightmanuals staan. TNO kreeg de opdracht wegens zijn ervaring op het gebied van verbetering van de veiligheid na vliegtuig- en helikopterongelukken. Hoewel de ballonvaart wordt gezien als een zeer veilige sport, komt het veelvuldig voor dat de mand - al of niet op zijn kant - bij de landing meters over de grond wordt gesleept, met alle risico's van dien. |
Foto: A3 Ballon |
Onderzocht wordt nu wat - wetenschappelijk gezien - voor de passagiers de beste houding is bij de landing en hoe de mand veiliger gemaakt kan worden. A3 Ballon is gevraagd omdat het één van de grootste passagiers ballonbedrijven in Nederland is. Volgens Spierenburg wordt in het kader van het onderzoek op vluchten speciale apparatuur meegenomen om na te gaan wat er zoal bij een (harde) landing gebeurt. |
Foto: Bennie Bos |
Momenteel is het zo dat ballonondernemingen wereldwijd hun eigen regels hebben en er dus geen sprake is van een eenduidige aanpak. 'Hoe je moet staan hangt af van de vraag in welke mand je zit', verduidelijkt Spierenburg. 'In de grote, gecompartimenteerde manden staan de mensen, met de rug in de vluchtrichting. Bij de landing moet je licht door de knieën zakken en je vasthouden aan de touwlussen in de mand. Zelfs als de mand omvalt is de kans op letsel bijzonder klein. In een kleine mand sta je zijdelings tegen elkaar. Als de mand kapseist heb je dan de minste kans op verwondingen.' Bij A3 Ballon krijgen de passagiers voor de vlucht een video te zien hoe ze zich bij de landing moeten gedragen. |
'Tijdens de vlucht, kort voor de landing, oefenen we de posities nog een keer. Daarna gaat het meestal goed', aldus Spierenburg. Het TNO-onderzoek omvat naast de metingen ook interviews met ballonvaartpiloten en uitgebreide computersimulatie. Veel aandacht wordt ook geschonken aan eventuele verbetering van de mand, zoals bijvoorbeeld het nut van een schuimkussen, waarop men tijdens de landing moet gaan zitten. Eind dit jaar moet het TNO-onderzoek zijn afgerond. De Britten willen in het seizoen 2004 al met de aanbevelingen gaan werken. Of en zo ja wanneer die aanbevelingen in Nederland worden overgenomen is niet bekend. |
|
|
De volgende e-mails over ballonevenementen kwamen bij mij binnen, alle correcte data vind je via de knop "kalender" onderin de balk. Mees van Dijk; In samenwerking met het comitè nationale feestdagen willen wij na 2 jaar weer een evenement organiseren bij kasteel Hoekelum ( tussen Ede en Bennekom ). Dit is op 5 mei ter herdenking van de bevrijding. Hiervoor zijn wij op zoek naar ballonnen met een sponsor. De inschrijfkosten zijn € 60,-- per ballon. Hiervoor krijgt de piloot met 3 crew een buffet met consumptie. Daarnaast betaald u voor iedere passagier die u meebrengt € 15,-- ook deze krijgen een buffet met consumptie. Daarnaast hebben wij zelf ook nog een aantal passagiers die u voor ons kunt varen. Hiervoor zoeken wij niet al te grote manden. De vergoeding hiervoor is € 125,-- per persoon. Lijkt het je leuk om mee te doen meld je dan voor 1 Maart aan, dan kunnen wij u een inschrijfformulier toesturen. Ballonteam Wessel Ria Jansen van Velzen; |
Foto: Bennie Bos |
Zou je zo vriendelijk willen zijn om in de evenementenkalender Achterhoek Magazine Ballooning 2003 in Zeddam op te nemen. Data: 15 en 16 augustus 2003. Contactpersoon Dirk Remmelink - 06 54 70 88 55 Jan van Loo; De organisatie van de stichting UNG evenementen is alweer druk in de weer met de voorbereidingen van de 6e editie van TEXACO Elburg Ballooning. De datum voor 2003 is vastgesteld op zaterdag 17 Mei. |
Foto: Bennie Bos |
Wederom op de voetbalvelden van ESC in Elburg. Er zijn geen inschrijfkosten en elk jaar wordt de publieke belangstelling groter. Een leuk, goed georganiseerd evenement. De nieuwe website geeft u meer informatie. Wilt u deelnemen aan TEXACO Elburg Ballooning, neem dan kontakt op met Jan van Loo van de St. UNG evenementen (0525-684340 / 06-55173671) of via e-mail. De organisatie is naast st UNG evenementen tevens in handen van Johan de Vries van Rien Jurg Promotions. Hans Adolfsen; Onlangs heb je van mij een uitnodiging ontvangen voor de Limburgse Ballondagen 19,20 en 21 juni. Inmiddels is gebleken dat er nu vijf ballonfestivals zijn in dat weekend. Enig overleg, was hier misschien, op zijn plaats geweest. Wij hebben dan ook besloten de datum van de 2e LIMBURGSE BALLONDAGEN te vervroegen naar 22,23 en 24 mei 2003. Kunnen degenen die zich al ingeschreven hebben, even doorgeven of zij op deze datum kunnen? Er zijn inmiddels 24 ballonnen aangemeld. Een kleine tien kunnen er dus nog deelnemen. Het wordt vast weer bourgondisch gezellig. Kijk ook even op de vernieuwde website. Tot dan Hans Adolfsen |
Familie Doornewaard; Zaterdag 1 maart 2003 is het weer zover. Dan wordt voor de 3e maal een internationale ballondag gehouden in Zaal ‘De Heerdt’ te Oosterwolde Gelderland. Deze ballondag heeft als doel: promotie van de ballonvaart in het algemeen, ontmoeting van ballonvaarders en ballon-enthousiastelingen, het ruilen en verkopen van ballonartikelen en een gezellig samenzijn. Er zullen vertegenwoordigers van de ballonmerken Lindstrand en Kubicek aanwezig zijn. Vanaf 10.00 uur is iedereen die interesse heeft in alles wat met ballonvaren te maken heeft welkom. Deelnemers zijn vanaf +/- 9.00 uur welkom. De dag zal duren tot +/- 16.00 uur. Het gebouw is uitgerust met een bar/buffet en er zal van alles te koop zijn zoals drinken, broodjes, patat, snacks, enz. |
De toegangsprijzen zijn € 2,50 voor volwassenen en € 1,50 voor kinderen. Dit is inclusief 1 consumptie. Het is tevens weer mogelijk tafels te huren om allerhande ballonmateriaal te verkopen c.q. te ruilen. Reservering is hiervoor noodzakelijk i.v.m. beschikbare ruimte. We hopen velen van u te ontmoeten op zaterdag 1 maart aanstaande. Opmerkingen of suggesties horen wij graag via e-mail of telefoonnummer 0525-621701. |
|
Sinds kort is deze prachtige Ballonkadodoos te koop bij de Bijenkorf. Een perfect kado compleet met ballonticket voor 20 plaatsen in Nederland en een aantal leuke zaken zoals een gegraveerd champagneglas, een keycord, ansichtkaarten, stickers en een prachtig boekje met alle informatie. De doos kan ook rechtstreeks bij A3 besteld worden tegen een meerprijs van 10 Euro. |
|
De Twente Cup is weer gevaren en helaas kon ik er dit jaar niet bij zijn omdat het gelijk viel met onze vaarten in Oostenrijk, maar ik heb wel drie heren bereid gevonden hun beleving aan het digitale papier toe te vertrouwen. Lees de verhalen van deelnemer Oscar Dragt, spotter Jan Vermeulen en deelnemer Harrie de Greeff. |
Oscar
Dragt; Wilma
Barends belde mij persoonlijk om me uit te nodigen voor de Twente Cup
van 2003, na de laatste keer deelgenomen te hebben aan een officiële
wedstrijd in het jaar 1994 leek het mij geweldig om weer eens aan een
wedstrijd deel te nemen en dan ook nog eens in mijn eigen bekende gebied
Twente. |
Foto: Oscar Dragt |
De weergoden waren Koen
en Wilma zeer goed gezind.
Op
vrijdag 10 januari was mijn team al heel vroeg ter plekke, want we
zouden weer gaan meedoen in een wedstrijd, iedereen was er klaar voor.
De landkaarten geplakt, coördinaten bepaald, volgauto goed uitgerust en
warme (zeer warme) kleding aangetrokken want de temperatuur lag ver
beneden het vriespunt. Het Avia ballonteam was er klaar voor. |
Foto: Daniel van Loenen |
Bij
Barends Drukkerij aangekomen was het al een drukte van belang, in totaal
20 ballonteams waren aangereisd om mee te gaan doen waaronder de bekende
“sterren” van het nederlandse wedstrijdvaren. Het was een prettig
weerzien met collega ballonvaarders die ik toch al enige tijd niet meer
had gezien, een prachtig detail was dat velen van hen zich nog wisten te
herinneren dat ik tijdens de NK in Emmen (begin jaren ’90)meteen al na
de eerste dag aan de leiding ging, dit blijkt veel indruk gemaakt te
hebben want ik was het zelf al min of meer vergeten. |
Ofwel alles werd geregistreerd en kan op de
computer worden uitgelezen, het is nu zelfs mogelijk om 3-dimensionale
wedstrijden te organiseren. Wat een verandering, maar wel allemaal heel
erg leuk. |
Alle
ballonteams gingen onderweg en wij vonden een startlokatie net over de
grens in Duitsland, we hadden vele ballonnetjes opgelaten en waren van
mening dat wij met de Avia ballon van hieruit het eerste en tweede doel
zeker konden gaan bereiken en we moesten dan door middel van
stuurmankunst proberen de box ook nog te bereiken. |
Foto: Jan Vermeulen |
Hierdoor helaas het tweede doel niet bereikt terwijl we het al zagen liggen en er direkt op afgingen, helaas. Na onze landing op de hard bevroren bodem kwam er nog een grote verrassing voor ons en met name voor de Avia Ballon. In de bevroren grond stonden allemaal glasscherven en flessenhalzen recht overeind en een aantal daarvan hadden de Avia ballon doorboort en helaas in de bovenste delen van de ballon. |
Foto: Jan Vermeulen |
Het werd mij en mijn team direkt duidelijk, dit was het
einde van de deelname aan de Twente Cup voor dit jaar. |
De
middagvaart, waar ik en mijn Avia ballonteam als toeschouwers aanwezig
waren, bracht een Hare and Hounds. Opgestegen vanuit Denekamp ging de
vos eerst in noordelijke richtingen met de hounds achter zich aan, door
een draaiende wind ging de Hare daarna in zuidelijke richting terug. Het
was een prachtig schouwspel alhoewel er bij ons zeer gemengde gevoelens
aanwezig waren doordat wij niet meer deelnamen. |
Op
deze zaterdagmiddag is het klassement bepaalt want zondag werd er door
het slechte weer niet meer gevaren, de winnaar is Mathijs de Bruijn
geworden. Ik
wil niet onopgemerkt laten dat Guido Harle een verdiende 4e
plaats heeft bereikt en dat nog wel met de grootste ballon uit het
deelnemersveld. |
Foto: Daniel van Loenen |
Jan Vermeulen; Januari begint voor ballonminnend Nederland altijd goed, d.m.v. de Twente cup. Deze werd dit jaar georganiseerd van 10 tot 12 januari. Op vrijdag was het een prachtige dag. Er lag een laagje sneeuw en het was zonnig en de wind was goed. s'Avonds werd ik door een ballonverzamelaar uit Boekelo gebeld dat er vele luchtballons in de buurt van Beckum geland waren. Dat waren de 17 wedstrijd ballons die vanuit Duitsland opgestegen waren. |
Foto: Jan Oudenampsen |
Eerst was er een fly in gevolgd door een Judge declared goal. De Fly in werd gewonnen door de enthousiaste Belg Luc Herdewijn. De Judge declared goal werd gewonnen door de tweede aanwezige Belg Philip de Cock. Zaterdag morgen ben ik zelf naar Twente gereden om weer eens te genieten van de competitie en het Twentse landschap. Bij de competitie zie je vaak kleine ballons welke niet zo vaak voor passagiers vaarten en festivals gebruikt worden. Het weer was weer veelbelovend. De plaats waar verzameld werd was de drukkerij van de familie Barends welke deze Twente cup georganiseerd hadden. Voor deze morgen stond er weer een Fly in gepland met daarop volgend twee Judge declared goals. Daarna was er nog een Box,waarbij de ballons zover mogelijk in een aangegeven gebied doorvaren. De ballons stegen wederom in Duitsland op en voeren richting Enschede. |
Het eerste doelkruis werd door de meeste ballons op grote hoogte gepasseerd. Maar het tweede doelkruis bij recreatie gebied het Rutbeek werkte als een magneet op de passerenden ballons. Op zeer geringe hoogte voeren de ballons over het doelkruis. Dat is altijd weer een imponerend gezicht. Enkele ballons maakten zeer lange vaarten. |
Om 9 uur stegen ze op en de laatsten stonden rond twaalf uur weer aan de grond. S,Middags stond er een vossejacht op het programma. A.J. Dezijn was de vos met de Nissan ballon. Na 7 wedstrijdvaarten stond Matthijs de Bruijn op de eerste plaats. Grote afwezigen dit jaar waren de gebroeders Kooistra die altijd wel in zijn voor een wedstrijd. Maar deze zullen wel een heel goed excuus hebben. Grote afwezige ballonfotograaf was natuurlijk Bennie Bos. Deze moest zo nodig naar het buitenland om daar ballon te gaan varen. Bennie je hebt wat gemist! Harrie de Greeff; Het was donderdag middag en Wilma verblijde mij met het nieuws dat de Twente Cup 2003 door kon gaan. De spullen waren al in orde, dus vrijdag ochtend op naar Enschede. We werden gastvrij onthaald en op een heel eenvoudige manier "in ge checkt ". Wilma legde de rekening, het mandnummer en alle verantwoordelijkheid bij de piloot op het bordje. De briefing werd even wat uitgebreider daar onze Mathijs nieuwe ideeën moest toelichten. De Logger , als of er in het begin al niet genoeg mogelijkheden waren. Niet meer en niet minder dan een GPS voor iedere ballon, die uitgelezen kan worden om zo gegevens met elkaar te vergelijken en nieuwe tasks toe gevoegd kunnen worden. |
Foto: Jan Vermeulen |
Buiten dat het altijd met elektronica automatisch verkeerd kan gaan, hebben we meer dan voldoende mogelijkheden om in een wedstrijd opdrachten te vervullen om zo te kunnen meten wie de beste is. Het zou wellicht beter zijn om eerst eens te kijken of het huidige reglementen boekje niet wat dunner kan, i.p.v. nieuwe tasks die ook weer uitbreiding van regels met zich meebrengt. |
Foto: Jan Oudenampsen |
Zo langzamerhand begint het uit de klauwen te lopen. Regels voor regels om regels te beheersen en te voorkomen dat er vals gespeeld zou kunnen worden. Een oud spreekwoord zegt " Zo als de waard is, vertrouwt hij zijn gasten ". Kunnen wij hier iets van leren of zelfs ons er naar gedragen ? Het is juist de Twente Cup die in de voorgaande jaren hier het accent op had liggen en naar mijn mening de ballonsport, en het plezier hieraan, aantrekkelijker maakte. Het was een korte vaart op vrijdagavond na het bericht " alle ballonnen binnen CTR Twente direct landen ". Jammer dat de overheid onderling in deze niet goed communiceerden. Buiten de schuld van de organisatie was de vaart niet voor iedere piloot uit te voeren of af te maken. De volgende ochtend waren we dat snel vergeten want het was fantastisch weer en een prachtige vaart. |
Diverse leuke opdrachten die voor iedereen haalbaar waren. Berichten over de radio 122.25 deed mij snel vermoeden dat er verschillende piloten zeer fanatiek bezig waren. Het is tussen haakjes aan te bevelen om een extra radio te gebruiken op een andere frequentie. |
De 122.25 band is voor de veiligheid en niet voor "geklets" over doelen en of andere info die niets met het algemeen belang van de wedstrijd te maken hebben. De middag vaart was enkel een vossen jacht. De weersomstandigheden en de sturing die er zat, hadden diverse verschillende opdrachten mogelijk gemaakt. De vos maakte optimaal gebruik van de verschillende windrichting op diverse hoogten. Wel het overmatig snel dalen van de vos bracht meerdere piloten in een lastig parket en maakte het scoren op het kruis lastig. Als weekend om ballon te varen en daarnaast wedstrijdkennis en ervaring over te brengen op piloten, die daarvoor interesse hebben kan ik niet zeggen dat het geslaagd is. Het verschil tussen het verloop van een NK of oefen wedstrijd is te groot, zelfs het verschil tussen een oefen wedstrijd en de Twente Cup is groter geworden ten aanzien van enkele jaren geleden. Ik ben derhalve ook benieuwd of er volgend jaar wat meer leer momenten in zullen zitten. Het was voor iedereen een leuk en gezellig weekend dankzij de inspanningen van de Barends familie en daarvoor complimenten, maar het niveau van de wedstrijd nadert de kwalificatie " Kermis Cup ". Soft landings. |
Foto: Daniel van Loenen |
Foto: Jan Oudenampsen |
Op de foto hiernaast zie je het winnende trio. Op de eerste plaats eindigde Mathijs de Bruijn (2e van links), plaats 2 was voor Jan Fokken (links op de foto) en nummer drie op het schavot was Ronny Kleinsmit (2e van rechts). De man rechts is Event Director Koen Barends. De verdere bezetting van de plaatsen is als volgt: 4-Guido Harle, 5-Harrie de Greeff, 6-Rene Elgersma, 7-Bert ter Horst, 8-Luc Herdewijn, 9-Bert Stuiver, 10-Philippe de Cock, 11-Alex Barends, 12-Michael Kruseman, 13-Jan Oudenampsen, 14-P. Noor, 15-H v. Heeckeren, 16-Dirk Remmelink, 17-Oscar Dragt, 18-Koen Barends. Maar liefst 18 deelnemers, een unicum voor een Nederlandse Grand Prix. Ik hoop echt dat deze trend zo doorgaat. |
|
|
Neem even de moeite om de vernieuwde website van mijn collega Bart te bezoeken. Hij heeft zijn website helemaal over de kop gehaald en vernieuwd. Maar liefst 900 special shapes staan hier met foto geregistreerd. |
|
De traditionele ballonweek van Inzell vond dit jaar wederom plaats in januari. Elk jaar strijken zo'n 20-tal Nederlandse ballonteams neer in dit kleine dorpje aan de rand van de Alpen, alwaar men zich kan bekwamen in het Alpenvaren. Inzell ligt niet al te hoog en is ook nog niet omgeven door al te hoge bergen, dus een ideale plek voor beginnende Alpen-vaarders om wat ervaring op te doen. Dit jaar werd gekenmerkt door prachtige heldere dagen afgewisseld met enkele bewolkte, zodat er de ene dag gevaren kon worden, en de volgende dag geskiet. Voor ieder wat wils dus. Er was niet al te veel wind, dus wie in het dal wilde blijven kon zijn hart ophalen. Een prachtig gezicht, die kleurige ballonnen laag door het dal. Natuurlijk waren er ook piloten die wel wat verder wilden, en op wat grotere hoogte een gunstig windje probeerden te pakken. |
De overwegend zuidelijke wind bracht deze ballonnen doorgaans richting Traunstein in Duitsland of in de richting van Salzburg. Ook voor savonds stond er wel wat op het programma. Het bandje-glijden, de gluhwein-avond, het fakkelen, en het traditionele etentje met de burgemeester (keuze uit 3 soorten schnitzel) waren wederom erg gezellig. Organisator Roel Spoelstra zal het volgend jaar weer organiseren, en zal dan ook weer zijn kunstje vertonen...... Ton Rentier. |
|
Air One ballooning heeft onderstaande items in de verkoop. Contact op telefoonnummer +31 315 382102 |
||
PH-GET |
PH-GET
- Cameron 180/210 dubbel T mand (70 uur
z.g.a.n.) Sidewall
padding, cushion floor, pilot restaint harnas + anker, blue suede
covers
PH-ROK
- Cameron A120 / 294 hours / bj 1997 / rotation vents /hyperlast top
/ |
PH-ROK |
|
Lees hier het verhaal wat Benoit Simeons mij stuurde over zijn ballonvaart op 30.000 voet. De trotse piloot staat op de foto hiernaast (met de duim) te glunderen van oor tot oor. Dat zou ik ook doen met twee zulke speciale en beroemde gasten in de mand. Deze foto is 5 dagen na de gelukte poging gemaakt in het Zwitserse Chateau-Doex. De man links had je natuurlijk al herkend, het is de inmiddels wereldberoemde Bertrand Piccard, de man die als eerste samen met Brian Jones de wereld is rond gevaren met een ballon. De dame in het midden is echter nog veel beroemder. Het is niemand minder dan Ursula Andress, de allereerste Bond Girl. Wie kent niet de scene uit de film Dr. No waarbij zij in bikini met harpoen uit de zee komt lopen onder de goedkeurende blikken van 007. |
Op deze zelfde dag heeft Benoit ook nog even een ander Belgisch hoogte record verbroken voor deze klasse met de G-FFFT, een hopper 31 A, 900m³, tot een hoogte van 2329 meter. Voor de niet-kenners, dit is een erg kleine ballon zonder mand die amper één persoon met een gasfles kan tillen en dat was niet zo eenvoudig omdat er tamelijk veel wind stond op 6000 Fts. Op dezelfde datum heeft ook Christophe Houver een Frans hoogte record gemaakt, met dezelfde ballon, met een hoogte van 1989 meters. Het was een heel drukke dag. Zijn verhaal: |
Recordpoging gelukt op 20 Januari tot op een hoogte van 9369 meter met de heteluchtballon OO-BBT, met 4500 m³.
Het project; Het doel van het project is te vliegen met een luchtballon met open mand, niet met een gepressuriseerde cabine op de indrukwekkende hoogte van 30.000 voet, zo'n 9.150 meter. Het is op dergelijke hoogte dat lijnvliegtuigen meestal vliegen. Bijzonder aan dit project is dat het gerealiseerd wordt met een standaard luchtballon! Het is ons dan ook gelukt !! We vertrokken om 9.05 in CHATEAU d'OEX, een stijging van ongeveer 40 minuten tot op een hoogte van 9369 meter, daarna een snelle daling met pieken tot 10m/s en een zachte landing om 10.28 in Lenk. |
De temperatuur op een hoogte van 9369 meter was ongeveer - 40° C, de mechanische hoogtemeter was bevroren maar anders geen grote technische problemen. De coördinatie tussen Swisscontrol en de ballon is uitstekend verlopen. Door de condensatie bevroor het zuurstofmasker van Christhope maar dit heeft de recordpoging niet gehypothiceerd. Het uitzicht op FL 300 is indrukwekkend. |
Waar; In Zwitserland in Château
d'Oex, een hoog gelegen luchtvaart oord gesitueerd in het
Hooggebergte (le Pays d'en Haut). Het feeërieke kader van de Alpen
geeft deze vlucht een extra dimensie. De Vlucht; De daling van druk, temperatuur en vooral het gebrek aan zuurstofgehalte zorgen dat er een aantal technische problemen optreden:
-
het probleem van de draagkracht: lucht heeft op grote hoogte minder
dichtheid en verliest daardoor een groot deel van haar draagkracht
(wetten van Archimedes) - zuurstofvoeding van de waakvlam vanaf 18.000 voet is nodig om ze permanent te laten branden. Een speciaal systeem van ontsteking werd ontwikkeld, om zo problemen te vermijden bij mogelijk uitdoven van de piloot/waakvlam. |
-
een drukregeling voor het propaangas, verkregen door het mengen en
de temperatuur van het gas, om zo ondanks het gebrek aan zuurstof
zeker te zijn van verbranding op grote hoogte. |
De piloten; Benoît Siméons, als zestienjarige was hij de jongste piloot van Europa, Benoît werd dan ook geboren in een famillie van ballonvaarders. Sommige kwade tongen beweren zelfs dat hij in een mand "verwekt" werd, maar wie zal het zeggen? Zijn twee broers, Patrick & Jean-Frédéric, delen dezelfde passie. Ondanks zijn opleiding als handelsingenieur bracht zijn lot hem naar verdere horizonten. Bezeten van het avontuur doorkruiste hij met een luchtballon de vier windstreken! Zo vloog hij als een van de eersten in de wereld over de Muur van China, in de woestijnen van Marokko, Tunesië, Qatar en Karakoum (de meest gevaarlijke ter wereld), over het Kanaal en nog veel meer... Als vice-wereldkampioen vliegen met een luchtschip en als houder van het afstandsrecord in België, heeft hij van zijn passie zijn beroep gemaakt en is hij momenteel zaakvoerder van zijn eigen ballonbedrijf: European Balloon Corporation. Christophe Houver; volbracht de eerste Franse Transatlantische vlucht met een Hybride (roziere) ballon samen met Laurent Lajoye. Bezitter van het wereldrecord in de categoriën AM8-AM9 tot AM10 met 146u 49 min. Absoluut houder van het lange afstandsvliegen in Frankrijk. Frans houder van het record duurvliegen (op astronauten na). Christophe is ook afkomstig uit een ballonvaarders familie, zijn vader is eveneens piloot. |
Het team; Luc Trullemans, beschouwd als de meest 'geniale' weervoorspeller, is zijn rol essentieel in het vinden van de ideale weersomstandigheden die toelaten deze vlucht in alle veiligheid te laten plaatsvinden. Hij zal daarvoor de windsnelheden en andere parameters op grote hoogte bepalen alsook hoe zij zullen evolueren. Hij zal het traject van de ballon berekenen, met hetzelfde computerprogramma dat hij gebruikte voor de vluchten rond de wereld van Bertrand Piccard & Brian Jones en die van Steve Fossett. |
David Dehenauw, hij is ook één van de topweervoorspellers op het KMI en momenteel ook de weerman op VTM. Stefan Comminot, Stefan is professionele verkeersleider en zal instaan voor de coördinatie tussen de ballon en de verkeerstoren. Zijn rol zal essentieel zijn gezien het drukke luchtverkeer. Het gebied waar ze zullen vliegen is een zone voor het courante civiele en militaire luchtverkeer. Michel Jaccard, als vluchtdirecteur van de ballonmeeting in Chateau d'Oex zal Michel Jaccard de coördinatie met de andere ballonnen verzorgen, vooral bij het opstijgen. De sportcommissaris; Patrick Kearley, hij zal de waarneming van de recordpoging voor zich nemen zodat het gehomologeerd kan worden door de Belgian Balloon Federation. De grond ploeg; Het EBC team zal "retrieven", ze spelen een belangrijke rol bij het voorbereiden van de ballon en het volgen ervan. Meteorologische omstandigheden; wind aan de grond < = 10 knopen, stijgende windsnelheden op hoogte, geen Föhn winden, geen mist, geen bewolking, geen CB, geen regen. |
De uitrusting; heteluchtballon OO-BBT, met 4500 m³, 3 aparte zuurstofflessen, 2 transponders, 2 radio VHF, 200 kg propaangas, 2 speciaal voor de vlucht ontwikkelde ontstekingen, 2 valschermen, 2 hoogtemeters, 2 barografen om de hoogte te registreren tijdens de vlucht, 2 volledig afgesloten materiaalkoffers, 1 GPS. Het merendeel van dit materiaal werd verdubbeld om veiligheidsredenen. |
|
Wie weet er iets meer te vertellen over het bezoek van Steve Fosset aan Nederland. Zijn privé vliegtuig is op 17 Januari gesignaleerd op Schiphol. Voor deze maand zit het er weer op. Het werkblad van deze Hot Air Magazine op mijn beeldscherm is weer helemaal leeg en kan weer gevuld worden met allerlei wetenswaardigheden en nieuwtjes. De copy voor de editie van Maart kun je vanaf nu mailen. Vergeet niet de ballondag in Oosterwolde op 1 Maart. Door nu onderin je beeld op de knop "Ballooning Pictures" te klikken schakel je door naar mijn andere website waar veel prachtige foto's staan van onze trip met de "Panda" ballon naar Oostenrijk. Deze foto's MOET je absoluut gezien hebben. Ik wens je veel kijkplezier en hoop je hier op 13 Maart weer te ontmoeten bij de nieuwe editie van Hot Air Magazine, Bennie |
Foto: Bennie Bos |