|
|||||||||
|
Uitgave Augustus 2002 |
|
|||||||||
|
|
Deze maand weer mooie foto's van de 19e internationale Ballonfiesta in Barneveld op mijn andere website Ballooning Pictures. Klik nadat je deze Hot @ir hebt gelezen op de knop onder in je beeld. Woensdag was de eerste avond van de Barneveldse Ballonfiesta. Bij ons in Emmen had zich de hele dag nog geen enkel straaltje zon laten zien maar dat zou volgens de deskundigen in de verdere delen van Nederland wel anders zijn. En net zoals het was, aangekomen in Barneveld scheen inderdaad de zon op mijn blote benen. Jawel, de korte broek was reeds aan, ik nam geen halve maatregelen. Het publiek stroomde reeds in grote getale naar de omgeving van het kasteel van "Jan van Schaffelaar" alwaar de jaarlijkse fiesta zou plaatsvinden. |
|
Ook buiten het veld waren al vele toeschouwers verzameld en zat men gebroederlijk op tuinstoeltjes hun van huis meegebrachte koffie met koek te nuttigen. Ik heb altijd weer de grootste lol met de kalkoenen naast de oprit van het kasteel, mijn imitatie kalkoen is nog steeds ongekend en loepzuiver en ik krijg steeds meer het idee dat we elkaar begrijpen. De volgauto's stonden alweer netjes in colonne geparkeerd op een zijweg richting startveld en op het veld werd het publiek al vermaakt met twee zwingende dweil orkesten. Van links en rechts knalden de parachutisten naar beneden en kwamen natuurlijk allen veilig op het pas gemaaide gazon ter aarde. |
|
|
Foto: Bennie Bos |
Berend Jan Floor van de organisatie vroeg of ik nog meer avonden van plan was te komen omdat vanavond nou nét niet de beste keuze was geweest om af te reizen naar het midden van den lande. De wind wilde namelijk niet gaan liggen. "Dat zal wel loslopen" dacht ik nog en Nienke en ik gingen ons melden voor de perskaarten. De grote hijskraan was zoals elk jaar op dit evenement alweer druk bezig om toeschouwers een prachtig overzicht over het veld en de rest van het dorp te bieden op een respectabele hoogte van 60 meter tegen een kleine vergoeding voor het goede doel. Alle teams werden stuk voor stuk aangekondigd waarna de piloten zich gingen melden voor de extra briefing. |
|
Van een afstandje kon je echter de bedrukte gezichten zien en sloeg mijn optimistiche stemming terug naar een "nouuuuuu, dat kon wel eens niks worden". Wachten dus waarna ik me afvroeg waar die "goosebubbles" op mijn benen vandaan kwamen. Toch maar even terug naar de Ferrari (nou, hij is in ieder geval rood) om de lange broek en de jas aan te trekken. Buiten het veld was het al een stuk rustiger, men had blijkbaar de thermoskan leeg. Bij terugkomst op het veld bleek gelukkig toch weer de mentaliteit van ballonvaarders, we komen hier niet voor niks en proberen zullen we het. Zo mag ik het zien, althans het rechtzetten van de ballon. Het gaan varen is natuurlijk een heel ander verhaal, men moet immers veilig kunnen vertrekken met de passagiers en zeker weer onbeschadigd aan de grond komen. Een grote groep was bezig om de zaak voor te bereiden en enkelen waren reeds aan het inflaten. De "Overtoom" stond even later overeind en lag ook even later weer net zo plat als hij begonnen was. De "Aardbei" special en de twee mooie clowns van Sjaak Struijk deden even later ook een poging waardoor het op het startveld al een stuk kleurrijker begon te lijken. |
|
|
Onze steward Peter van Harten ondersteund door al zijn tientallen crewleden wist uiteindelijk de zaak zover te krijgen dat hij dankzij de al meer afzwakkende wind als eerste het luchtruim boven Barneveld in knalde onder luid gejuich van het aanwezige publiek. Hier was men voor gekomen. Hans van Hoesel met de "Tuut Tuut" schoot hem snel achterna (dat is snel) even later gevolgd door Mees van Dijk en als laatste de Special van Van Manen, de DID. Helaas konden we de nightglow en het vuurwerk niet afwachten omdat ik beslist voor middernacht op mijn werk moest zijn en we moesten nog 1,5 uur terug inclusief een snelle pitsstop bij de MAC bij afrit 28. De voorspelling voor Donderdag was gelijk aan die van Woensdag dus we besloten om die dag maar niet te gaan. Die avond belde Zakkop D. uit Oosterwolde (een vage kennis) me op mijn werk op om te vertellen dat toch de meeste ballonnen waren vertrokken. Vrijdags maar weer eens de rit gemaakt naar de Koeweide alwaar de verwachtingen groter waren aangezien er nu amper wind te bespeuren was. Dat leek wat te gaan worden. Ben Bläss en Joop de Wilde hadden beiden nog een groot aantal ballonsouveniers voor Nienke meegenomen dus haar avond kon allang niet meer stuk. |
Foto: Bennie Bos |
|
De eerste golf ballonteams begon met het gereedmaken van de ballonnen en toen de eerste ballon vertrok kon je zien hoe weinig wind er stond. Hij bleef minutenlang boven het veld hangen alvorens over de omringende gracht over de bomen te vertrekken. Deze gracht rond de Koeweide is perfect om spiegelfoto’s te maken. Het was een heldere avond met heel af en toe de zon. Nienke en ik besloten om wat luchtfoto’s te gaan maken en meldden ons aan bij de hijskraan van de firma Pater. In een smal bakje schoten we in sneltreinvaart omhoog naar 60 meter. Een ongelooflijk uitzicht wat je normaal ook in een ballon ervaart alleen dit schommelde wat meer. Juist op dat moment knalde de zon door een gat in de bewolking en legde de gehele koeweide met al zijn ballonnen in een prachtig licht. Aan de andere kant zag je Barneveld liggen omgeven door ballonnen. We telden zeker tien ballonnen in de buurt die niet van het veld waren opgestegen. De Haan Special Shape gevaren door Alex-Jan Barends leek stil te hangen naast de kerktoren. |
|
|
Foto: Bennie Bos |
Mogelijk waren deze haan en de haan op de toren familie van elkaar en maakten ze van de gelegenheid gebruik om even bij te kletsen. Alex-Jan was vergezeld van zoals hij dat zelf noemde zijn “Dreamteam”, Bob en Vincent. Bob had bij de start de grootste lol met de speciaal voor hem toebedachte taak om de megafoon te bedienen waaruit komische “kukelekuu” geluiden boven de hoofden van het publiek werden uitgestrooid. Uit Engeland was een team aanwezig van de zogenaamde “Britisch Preservation Group”. Deze groep heeft veel oude en afgeschreven ballonnen onder haar beheer. Oude ballonnen worden door hun regelmatig opgezet zodat ze bewaard blijven en niet in een vochtig schuurtje liggen te vergaan. De ballonnen mogen niet meer varen maar zijn ook op de grond al een lust voor het oog. |
|
|||||||||
|
Met gepaste trots presenteer ik jullie een prachtig verhaal wat Nini Boesman speciaal voor deze Hot @ir Magazine op papier heeft gezet. Nini Visscher was 18 jaar oud toen ze Jo Boesman leerde kennen. In 1938 maakte Nini vanuit Kijkduin haar eerste ballonvaart met Jo. Hun huwelijkreis in 1946 begon met een gasballonvaart. Nini behaalde als eerste vrouw in Nederland in het jaar 1948 het brevet balloncommandante. In vele landen in Europa en over de hele wereld maakte ze ballonvaarten. Maar liefst negen keer ging ze met een gasballon over de alpen en won ze vele internationale prijzen. Jo en Nini Boesman brachten de ballonsport in Nederland tot grote bloei. Toen Jo overleed nam Nini zijn bestuursfuncties over en begon jonge piloten op te leidden en zette samen met hen de Haagse Ballon club (HBC) voort. Nini is in de loop der jaren vele malen winnaar geweest van diverse internationale gasballon wedstrijden. Haar verhaal: |
|
|
Nini maakte haar eerste ballonvaart in 1938 |
Als ik terugdenk aan mijn leven besef ik dat ik een zeer bevoorrecht mens ben. De mooiste jaren van mijn leven waren mijn ballonvaartjaren samen met Jo, mijn man. In de jaren eind 1940, 50 werd er nog maar weinig aan ballonvaren gedaan. Wij waren met Cees de Vos de enigen in Nederland en kregen uitnodigingen over de hele wereld om te starten tijdens Luchtvaartfeest, Int. Tentoonstellingen enz. Meestal begreep men niet dat een ballon onbestuurbaar was en dat je zomaar zonder motor of stuurinrichting de lucht in ging en staande in zo'n open, primitief rieten mandje, urenlang geruisloos over de aarde kon zweven en alles nauwkeurig kon meebeleven wat er beneden je gebeurde. Nog steeds ondervind ik dat onbeschrijflijke, wonderlijke gevoel dat zoiets mogelijk is, net als een drijvende uitkijkpost. Je ruikt de bloemen, de bossen, het gras van pas gemaaide gazons. Je wordt één met de natuur. Eens ontvingen we een verzoek naar Bulgarije te komen om daar op te stijgen tijdens de Int. Luchtpost-tentoonstelling. Het was nog in de communistische tijd. De organisatoren hadden de route reeds uitgestippeld, starten in Sophia en landen in een stadje vlakbij de Roemeense grens. Ze vonden het raar dat we niet konden beloven of dat wel zou lukken. We waren afhankelijk van de wind. Wij dachten, "de vaart gaat niet door". Het verbaasde ons dan ook uitermate toen we de volgende dag toestemming ontvingen tóch te vertrekken, hoewel de wind ons richting Griekenland zou voeren. We mochten zomaar de lucht in, zonder politie of wie dan ook...... Alleen een waarschuwing binnen de grenzen te blijven. Halverwege de vaart draaide de wind plotseling.....en laten we nu landen in de buurt van de plaats waar de organisatoren ons om hadden gevraagd. "Zie je nu wel dat het kan" was hun commentaar. |
|
|
|
|
In Irak wilde men in Babylon archeologisch bodemonderzoek doen. Waarom niet met een ballon? We kregen opdracht uit Nederland te vertrekken, mochten absoluut niet over Israel varen, maar via Turkije naar Irak. Het was eind 1959, Irak was toen nog een Koninkrijk. Vóórdat we de grens zouden passeren moesten we de Nederlandse vlag omwisselen voor de Irakeze, die we bij de Ambassade in den Haag konden afhalen, om zo regelrecht naar Bagdad te komen.We hebben erg gelachen. de reis ging niet door. Een ballon is geen Zeppelin! Wat waren onze mooiste vaarten? Ik zou het niet weten. In de eerste jaren was elke ballonvaart een groot avontuur. We zwierven door het luchtruim, voelden ons zo vrij als een vogeltje, we zouden wel zien waar we naar beneden gingen, vlak voor het donker, of pas de volgende dag. |
Jo Boesman reikt het brevet uit aan Nini en Cees de Vos in 1948 |
|
We sliepen in een herberg, op een hooizolder, op het politiebureau als we geen onderdak konden vinden, soms in het mandje zelf. De meest romantische vaarten waren wel in exotische landen; India, Pakistan, Indonesie, Suriname, Haïtie, Afrika. Het hoogtepunt was wel de start in Timboektoe, die mysterieuze stad van zand, zand en nog eens zand, aan de rand van de Sahara, het land van de Touaregs. Deze wonderlijke verhalen vertelde ik reeds in het boek dat over mij geschreven is. |
|
|
|
Het gebeurde wel dat ik in die verschillende landen een solovaart moest ondernemen. Het was vaak moeilijk om aan een goed gasje te komen en was de ballon te zwaar om met drie of zelfs twee man te vertrekken. Aangezien ik één zak lichter was dan mijn man ging ik alleen omhoog, wat ik over het algemeen niet zo aantrekkelijk vond, voornamelijk niet in zo'n vreemd land. Maar ja, er zat niets anders op. Mijn eerste solovaart moest ik maken, vóórdat ik mijn brevet haalde in 1948. Het was Koninginnedag. Ik steeg op van het Malieveld in den Haag. Jo en Kees de Vos konden tot mijn verdriet bij deze vaart niet aanwezig zijn. Jo moest opstijgen in Amsterdam en Kees ook ergens anders. Jo had er echter voor gezorgd dat ik niet alleen was. Hij nodigde één van onze beste vrienden en ballonvaarders George Cormier uit Frankrijk uit om met zijn soloballon naar Nederland te komen. Ik mocht in dit ballonnetje starten. |
|
Hij zou mij assisteren en er voor zorgen dat alles volgens de regels verliep. Het woei nogal en de wind was naar zee. Onze speaker, toendertijd Wilco Bergmans, vertelde het publiek wat er allemaal ging gebeuren. Toen ik in het mandje stapte, begon hij op het gemoed van de toeschouwers te werken. "Kijk nou eens, deze moedige jonge vrouw vertrekt helemaal alleen in dat kleine mandje (inderdaad reikte dit net tot boven mijn knieën) naar onbekende bestemming en nog wel naar zee. Hoe moet dat aflopen? Ik kreeg tranen in mijn ogen, had medelijden met mezelf. Hij maakte het steeds dramatischer, zodat vele toeschouwers, vooral de vrouwen, meehuilden. Maar Cormier troostte mij door te zeggen "Heus, alles komt goed, de wind is al aan het draaien en afnemen". Hij klopte op mijn schouder en daar ging ik dan. Hij had gelijk, ik dreef langs de kust naar het noorden, precies over vliegveld Valkenburg op nauwelijks 100 meter hoogte. |
|
|
Enige militairen drongen er op aan daar te landen, dan had ik alle hulp. Nee hoor, ik wilde verder. Over de bollenvelden richting Aerdenhout, waar ik na 3 uur veilig landde op een eenzame plek waar maar één huis stond. Een jongetje kwam aanrennen, staarde me met een verschrikte blik aan, rende terug en riep "Moeder, moeder er zit een meid in !". De negen alpenvaarten die ik maakte waren een grote belevenis, vooral wanneer je uit het dal van Lauterbrunnen in Stechelberg omhoog ging, langs de steile noordwand van de Eiger en dan opeens daarbovenuit op 4000 meter de oogverblindende sneeuwtoppen zag. Alleen maar sneeuw, ijs en doodse stilte, tochten die meestal vredig verliepen, behalve sommige moeilijke landingen. Eén keer echter kreeg ik de schrik van mijn leven toen plotseling met oorverdovend lawaai vlak onder onze mand een straaljager door de geluidsbarriére vloog. Alles schudde en trilde, de mand, het omhulsel en wij nog het meest. Mijn passagier en ik stonden te trillen van angst en vonden het een wonder dit overleefd te hebben. Later hoorden we dat de piloot verantwoording moest afleggen aan de Zwitserse Rijksluchtvaartdienst voor deze roekeloze en gevaarlijke stunt. Minder geschrokken stortte eens toen we boven de Aletschgletser voeren met donderend geraas een lawine van sneeuw, ijs en stenen naar beneden, hoewel dat ook geen prettige ervaring was. |
De burgemeester moest uit de mand, hij was veel te zwaar |
|
De meest onvergetelijke vaart die we ooit maakten was toen we vijf uur lang boven een gesloten wolkendek voeren. Boven ons een strakblauwe hemel met felle zon, beneden ons een oneindig uitgestrekte witte wattendeken. |
|
|
Cees de Vos, Nini en Jo Boesman |
We waren alleen op de wereld ! Plotseling verscheen er op dat wolkendek een "HALO", een grote kring in alle kleuren van de regenboog, in het centrum een zwarte silhouet van onze ballon. Dit fenomeen vergezelde ons de hele tocht, zó duidelijk, dat we geen woord uitbrachten. Het was prachtig, ontroerend, maar soms ook spookachtig, en zó onwerkelijk, we waren in een andere wereld terecht gekomen. Was het wel echt? Al die uren hebben we bijna niets tegen elkaar gezegd en als we iets wilden zeggen fluisterden we. We werden stil van de stilte en voelden ons klein, nietig en dicht bij God. Het was zo verwarrend, zo vredig en toch zo beklemmend. Toen dan ook de zon na vijf uur in kracht afnam en we langzaam door het dikke wolkendek zakten, voelden we ons opgelucht en waren blij de oude, vertrouwde aarde weer terug te zien. Toch denk ik heel vaak aan deze onvergetelijke tocht die me altijd bij zal blijven. Na 60 jaar ballonvaren en 50 jaar brevet vond ik het in 1998 welletjes, ik had een mijlpaal bereikt. Ik moest er toch een keer mee ophouden en dit was de goede gelegenheid. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet meer aan ballonvaren doe. Af en toe mag ik wel eens mee als passagier in een hete-lucht of gasballon. |
|
Twee jaar geleden werd ik door Rien Jurg uitgenodigd een nachtvaart te maken met twee jonge Belgische ballonpiloten vanuit Oldenzaal, ter gelegenheid van de tiende Twente Ballooning. Helma Sjuts uit Münster was eveneens van de partij. |
|
|
|
Verzegelde ballonpost in 1965 |
|
Philippe en Ronny deden om de beurt een dutje op de bodem van de grote mand en wij kregen, heel zorgzaam, een tabouretje toegewezen. We gleden er steeds vanaf en besloten te blijven staan. |
|
|
Eind 1990 in St. Niklaas |
We fluisterden, giechelden en hingen
over de rand van de mand naar beneden te turen. De slaap konden we niet
te pakken krijgen, maar we verveelden ons allerminst. In het
vaartverslag stond dat de vaart goed was verlopen en dat beide dames
zich kranig hielden tijdens de lange en koude nacht. Bij het
ochtendgloren dreven we het Sauerland binnen. De zon ging op en zette
het hele landschap in een rode gloed. Het werd warmer en de wind nam af.
Zo dreven we verder in een sukkelgangetje over bossen en heuvels.
Philippe had al per radio de achtervolgers opgeroepen dat we daar en
daar gingen landen. Ze stonden ons al op te wachten vóórdat wij aan de
grond stonden. Ongelooflijk, zo gaat dat tegenwoordig. |
|
|
|
Met
dank aan Nini Boesman voor dit mooie verhaal. Onderstaande prachtige
boekjes kun je wel eens tegenkomen op boekenbeurzen. "Wij waren in
de Wolken" verscheen begin jaren 60. "Luchtig avontuur"
stamt uit begin jaren 70 en kocht ik enkele weken geleden op een markt
tijdens de open dagen van de luchtmacht in Gilzen-Rijen. Het tweede
boekje is echter een nadruk van de eerste met extra toegevoegde foto's.
Het derde boekje "Gedragen door de wind" is vrij recent. Een
jaar of vier geleden werd dit prachtige boekwerk uitgebracht met veel
verhalen en heel veel foto's van de avonturen van Nini en haar man Jo.
Ik kocht het tijdens de opening van het ballonmuseum Zep/Allon. Nini
heeft al haar verhalen vertelt aan Elise Heyligers en zij heeft daar dit
prachtige boek van gemaakt. Beide dames waren toen aanwezig en het
signeren van het boek was natuurlijk een must. Tijdens het lezen heb je
het gevoel alsof je bij Jo en Nini in de mand staat en beleef je de
fantastische avonturen in je gedachten bijna levensecht mee.
|
|
|
|
|
|
|
|
In 1991 werden Nini Boesman en haar echtgenoot Jo (postuum) geïnstalleerd in de Hall of Fame in Mitchell, South Dakota, V.S. De portretten van dit wereldwijd bekende echtpaar hangen in de Hall of Fame van het Balloon & Airship Museum te Mitchell. Nini Boesman kreeg daar de Hall of Fame Medaille opgespeld door de voorzitter van de CIA, Jacques Soukup. De burgemeester van Mitchell, Don Daily, bood haar een oorkonde aan waarmee zij ereburger van de stad werd. In 1998 ontving Nini Boesman de hoogste onderscheiding van de KNVvL voor '50 jaar brevet': het gouden ere-insigne. |
|
|
Het mooiste citaat van Nini: "Als je eenmaal los bent van de aarde, ga je volkomen met de wind mee, je bent een wolk geworden".
Alle fotomateriaal beschikbaar gesteld door Nini Boesman |
|
|
|||||||||
|
Enige tijd geleden onstond het idee, bij het eeuwfeest van de KNVvL iets bijzonders te doen. De bouw van een echte Nederlandse ballon. Het lijkt vreemd dat er in honderd jaar nog nooit een Hollandse ballon is gemaakt. Hans van Hoesel legt uit hoe dit komt. Ballonmateriaal moet aan hele hoge eisen voldoen, wat betreft brand en slijtvastigheid. de kwaliteit wordt streng gecontroleerd. In veel landen heeft de overheid ook voorgeschreven hoe ballonnen moeten worden ontworpen en gebouwd en hoe ze moeten worden getest. Veel ontwerpwerk gebeurt met de computer. Die rekenen exact de vorm en de afmetingen uit van de vele losse panelen waaruit tenslotte een complete ballon ontstaat. Er zijn maar een paar ballonbedrijven op de wereld die daarin zijn gespecialiseerd en die aan alle eisen voldoen. |
Foto: Bennie Bos |
|
Één van de bekendste is de firma Cameron in het Engelse Bristol. De meeste Nederlandse ballonnen zijn daar gebouwd. Nederland heeft wél wetgeving over de zelfbouw van vliegtuigen maar niét over het bouwen van ballonnen. Wat dat betreft is er in honderd jaar niets veranderd. In ons land is geen certificaat van luchtwaardigheid te verkrijgen voor een zelfgemaakte ballon. Er zijn hier wel pogingen gedaan om een ballonindustrie op poten te zetten maar dat is op niets uitgelopen. Daarom is hier nog nooit een heteluchtballon gefabriceerd. Van Hoesel zocht medestanders voor zijn initiatief en vond die onder meer in Rien Frölich, bestuurslid van de KNVvl en in Peter van de Noort, directeur van het internationale luchtvaartmuseum Aviodome. |
|
|
Foto: Bennie Bos |
Van de Noort bood de ballonbouwers een werkplaats aan bij het volgend jaar op het vliegveld van Lelystad te openen nationaal luchtvaart themapark Zep/Allon. De museumbezoekers kunnen dan vanachter het raam de bouw van de eerste nederlandse heteluchtballon gadeslaan. Vóór het echter zover is zullen nog heel wat ballonnen van buitenlandse makelij de lucht in gaan. De grootste kostenpost is niet zozeer het materiaal, legt Hans van Hoesel uit. Alle Nederlandse ballonpiloten zijn bij onze afdeling aangesloten en als die nu allemaal tien meter ballonstof adopteren kunnen we aan de slag. We willen een werkgroep vormen van een man of dertig, voornamelijk crewleden van ballonnen. |
|
Die hebben nog meer verstand van ballonmaterialen dan de piloten zelf. We zullen helaas weinig Nederlands materiaal kunnen gebruiken want dat wordt hier niet gemaakt. In het verleden werd hier wel ballonstof geproduceerd maar ik betwijfel of daar nog aan te komen is. Het grootste probleem is echter het uitvoeren van de keuringen en controles. Wij zijn de eersten die daar om vragen. Het is echt pionieren. Hopenlijk zullen de nederlandse luchtvaart autoriteiten de komende tijd richtlijnen en eisen opstellen voor de zelfbouw van ballonnen. In Mei 2003 willen ze in Lelystad met de bouw beginnen. Heeft u belangstelling om hierbij uw diensten aan te bieden laat het dan even weten aan Hans van Hoesel. |
|
|||||||||
|
Deze maand geen meldingen van nieuwe Nederlandse ballonnen. Ik ben echter tijdens mijn surftochten diverse nieuwe buitenlandse ballonnen tegen gekomen die zeker de moeite waard zijn om even te laten zien. |
||||||
|
||||||
|
||||||
|
|
|
|
|
|||
|
Een aantal fraaie nieuwe ballonnen welke onlangs zijn afgeleverd door Josep Maria Llado Costa, eigenaar van de Ultra Magic fabriek in Igualada Spanje. De buitenste twee ballonnen zijn van het type "Racer" welke ook speciaal voor de wedstrijden zijn ontworpen, je ziet dat ze veel smaller zijn dan normale ballonnen. De piloot kan hierdoor veel sneller stijgen en dalen. Alle foto's: Ultra Magic |
||||||
|
|||||||||
|
|
De 15de Wereldkampioenschappen Heteluchtballonvaren staat vlak voor de deur. Van 23 Augustus t/m 1 September word er in het Franse Chatellerault gestreden om de titel "beste wedstrijdvaarder van de wereld". 100 piloten uit vele landen strijden om de felbegeerde 1000 punten per opdracht en hopen allemaal met de grote eer te gaan strijken. Hieronder de piloten en hun ballonnen uit Nederland en Belgie welke volgende week land's eer gaan verdedigen. Ik hoop in het Hot @ir Magazine van September meer te vertellen over het verloop van deze spannende wedstrijd. Je kunt het zelf volgen op de fraaie website van Chatellerault 2002. |
|
|
Nederland |
|
Belgie |
|||
|
|
|
|
|
| Mathijs de Bruin | Blue Bell | Patrick Alliet | Beo |
|
|
|||
|
|
|
|
|
| Henk Broeders | Luc Herdewijn | Hotel Lima | |
|
|
|
|
|
| Pieter kooistra | Jef | Jan Timmers | Lease Plan |
|
|||||||||
|
Cameron A 530 - Foto: Bennie Bos |
Adrie Spierenburg vond het leuk om ons eens een keer te laten meevaren vanaf zijn basis. Zo togen wij op zekere avond richting Airport Harfsen. Het was al een gezellige drukte aan het worden op de Deel van de boerderij welke is omgetoverd tot een fijne ontvangstruimte. Alle muren hangen vol met foto's van (hoe kan het anders) ballonnen. Prachtig om te zien dat ikzelf daar ook ergens tussen hing op een foto van de landing van de Channel Flight Ballon. De bar liep vol dus wij gingen nog even bij Adrie op zijn kantoor kijken om even bij te kletsen. Nienke kreeg nog een stapeltje fraaie ansichtkaarten mee waarop Adrie zijn Thailand avontuur te zien was waarna we ons bij de briefing voegden in het voorste gedeelte van de boerderij. Piloot Kruseman was een ieder aan het uitleggen wat een ballonvaart nu eigenlijk inhield en maakte daar met enkele sterke verhalen een gezellige boel van. De crew begon de enorme ballon op te bouwen. Tot onze grote schrik had Adrie de grootste passagiers ballon ter wereld ingezet, de Cameron A-530. Tevens werd de Cameron 415 klaargelegd. En als klapper hoorden we dat er ook een aantal parachutisten mee aan boord gingen. Nienke en ik tesamen met nog een aantal andere passagiers werden verzocht om als ballast alvast in de plat gelegde mand plaats te nemen. Prachtig om te zien hoezeer Boes, de enorme hond des huizes gewend is aan ballonnen. |
|
Het leek net of hij constant de ballonnen aan het inspecteren was en hij kwam zelfs af en toe even naast de piloot staan die al achter de brander zat om te zien of deze zijn werk wel goed deed. Aan boord kregen we Jean Louis Becker en Bob Draaier, twee beruchte basejumpers en nog twee para's en twee passagiers voor een tandemsprong. Dat waren dus 6 mensen die niet in de mand zouden blijven zitten tot aan de landing. Ook in de 415 gingen een aantal springers mee. Michael manouvreerde de ballon eerst laag naar een plek waar geen lage wolkenbasis zat en steeg daarna naar meer dan 2000 meter hoogte. Gesprongen werd in twee delen. Een para met helmcamera klom naar buiten en ging bijna onder de mand hangen waarna de tandempara op de rand klom en zich vast hield aan het branderframe. Op commando Ready, Set, Go sprong de cameraman en direct daarna de tandem. En zeer indrukwekkend gezicht temeer omdat de ballon onmiddelijk een sterke klim begon van 700 foot per minuut. Het leek minuten te duren alvorens je enige verandering zag aan het steeds kleiner wordende stipje onder de mand wat elk moment op de grond leek in te slaan totdat ineens een parachute te voorschijn kwam en je de jongens veilig zag landen. |
|
In werkelijkheid duurde de vrije val maar iets van 20 seconden. Vanaf de ballon werd een auto direct naar de landingsplek van de para's geloodst. Dit verhaal herhaalde zich even later weer toen de tweede groep sprong. Wij hadden nu weer alle ruimte in de mand en genoten van de rest van de vaart in de buurt van het plaatsje Heeten. Bewust bleven we hoog varen omdat er in die buurt nogal veel grote vogels worden gefokt met erg lange benen. Bij weinig grondwind landden we midden op de weg met die grote bak en nadat de crew ter plekke was werd de zaak in het weiland geduwd en met veel hulp was het inpakken van deze luchtreus een kleinigheidje. |
|
Terug in Harfsen lagen de geplastificeerde certificaten al op de passagiers te wachten en deed Michael zijn dooppraatje en begon hij nog wat met champagne te kliederen. Tijdens deze doop speelde men de houseversie van het Wilhelmus via de enorme speakerboxen. Later hebben we de schitterende videobeelden op de enorme videowall bekeken welke de para's in de lucht hebben gemaakt met hun speciale helmcamera's. |
|
|
|||||||||
|
Foto: Bennie Bos |
Heb je altijd al een hondje willen hebben ??? Dan is dit je kans om een bijzonder exemplaar te bemachtigen. Hij eet en drink niet veel maar je moet hem af en toe wel het vuur aan de schenen leggen. De bekende Kinno Special Shape is te koop. Sinds Kinno niet meer in gebruik is als mascotte van het programma Kindernet bied Koen Audenaert de ballon aan op de markt. Er zit geen Artwork op dus er hoeft niks aan te gebeuren. Deze Cameron ballon is in 2000 gebouwd en heeft ongeveer 35 vaarten gemaakt. De ballon kan piloot en 2 tot 3 passagiers vervoeren. De special is voorzien van een standaard parachute in de bovenkant van het hoofd (geen rip panels). Deze ballon kom ik vaak tegen op evenementen en is zeer populair bij kinderen. Onlangs was de ballon nog te zien bij de Friese ballonfeesten in Joure. De prijs is 60.000 euro + vat. Ballon met het kenteken OO-BKN ligt in Belgie en informatie kun je krijgen bij de piloot Koen Audenaert van Atlantic Ballooning in Belgie. |
|
|||||||||
|
Vijf dagen lang feest op de drafbaan in Joure. Het is weer voorbij voor dit jaar. De organisatoren Daan Elfring, Johannes Kooistra, Erika Krikke en vele anderen hebben weer een meesterwerkje geleverd en het startterrein elke dag omgetoverd tot een ballonfeest van de eerste orde. Joure is waarschijnlijk ook dit jaar weer het ballonevenement met de meeste Special Shapes. Buiten de normale prachtige hetelucht ballonnen was men er weer in geslaagd om maar liefst 20 ballonnen met de meest vreemde vormen acte de presence te laten maken op de drafbaan in Joure. Prachtige Special Shapes zoals de Zon uit Zweden, de Mickey Mousse uit Oostenrijk, de Ui uit Nederland, de geweldige Rocker Mousse uit Duitsland, de reusachtige Doedelzakspeler uit Engeland en de shape welke ikzelf de mooiste vond, het groene logo van autofabrikant Aston Martin. Drie van de vijf avonden heb ik de fiesta bezocht en elke avond had weer een ander karakter. Het evenement begon met een avond met veel wind. Na diverse extra briefings besloten een aantal ballonnen om te gaan varen wat spectaculaire beelden opleverde. De volgende avond scheen de zon prachtig over alle ballonnen en was het ideaal fotoweer. De avond daarna moesten we het met iets minder zon doen maar toen was er bijna geen wind en dan is het echt geweldig. |
Zweedse Zon - Foto: Bennie Bos |
|
De meeste ballonnen kwamen geen 3 kilometer ver en waren dus bijna de hele avond vanaf het veld gewoon te zien. Jan Vermeulen had zijn Varken meegenomen en vol trots kon hij deze bij daglicht aan het publiek laten zien. De ballon ziet er nog bijna perfect uit. Ik verwachte een uitgeleefde ballon te zien die vreselijk zou stinken maar niets was minder waar. Een echt varken stinkt meer en de stof was praktisch nog helemaal gaaf roze. De ballon is afgekeurd omdat hij al 450 uur op zijn teller had staan en daardoor enigzins poreus was geworden, dus om te varen minder geschikt. We dronken nog even koffie bij Marc en Robert van de firma "Jumping Balloon" die een tentje op het veld hadden staan en speciaal aanwezig waren om toeschouwers de mogelijkheid te bieden om sprongen van wel 50 meter hoog onder een hele grote gele helium ballon te maken. Beide jongens hadden de dag daarvoor hun allereerste ballonvaart gemaakt met de "Kiekeboe" ballon en Robert was nu zo enthousiast dat hij vastbesloten was om zelf piloot te worden. Informatie over deze springballon op de website van Jumping Balloon (weer een sprong verdiend). |
|
Arend Jan aan de cloudhopper Foto: Bennie Bos |
De Zaterdag was een dag voor het hele gezin met overdag veel onderdelen voor kinderen en een optreden van Bart Bosch en zijn Chimps. Later op de middag demonstraties van enkele model hetelucht ballonnen. Pieter Kooistra had zijn eerste ballonnetje aan de jongens ter beschikking gesteld. Ook Pieter is dus klein begonnen. Deze ballonnen van een meter of 7 hoog zijn een exacte miniatuur copy van echte ballonnen compleet met klein mandje en brandertje. De electrische klep van de brander word via een afstandbediening geopend. Volgens de jongens kan een modelballon een klein hondje mee omhoog krijgen. Ik hoop niet dat ze dat werkelijk hebben geprobeerd. Om 19.00 uur begon men weer met de grote ballonnen. Arend Jan Dezijn (foto) maakte zijn eerste Hoppervaart met de Lindstrand 25 van de firma van Manen. Het was een pracht gezicht om zo'n stoere vent met zo'n klein ballonnetje te zien vertrekken. Na de vaart sprak ik hem over deze ervaring en hij was erg enthousiast. Iets minder vond hij de landing waarbij hij nog net even van het ene weilandje naar het andere wilde fierljeppen en daarbij iets te weinig brandde en daardoor net 10 centimeter met zijn fraaie reet door de sloot ging. Ook in Friesland kent men prachtige natuur en ook daar vliegen de vogels gewoon los. Één van die vogels was van het merk duif en die ontdekte dat het op de ballonstof toch wel heel erg lekker zacht en warm vertoeven was. Eerst zag je hem zitten op één van de punten van de Zweedse Zon, daarna op de nog platliggende Bagpiper. |
|
Toen deze overeind stond met al zijn 50 meters probeerde de duif op een arm van de schotse man te gaan zitten. Dit mislukte hem keer op keer omdat hij daar steeds vanaf gleed. Wat bleek later, meneer (of mevrouw) had een gratis passagiersplaats weten te bemachtigen bij Sylvia Wagner op de Mickey Mousse ballon. Toen de ballon de lucht in ging zat de duif netjes boven op één van de grote oren van de muis en genoot zo enige tijd van het ritje. Het was een show apart. We gingen voordat de Nightglow zou beginnen nog even ten noorden van Joure kijken waar alle ballonnen heen gingen en zagen net de Aston Martin landden midden op het terrein van de Douwe Egberts fabriek, hoge koffienood dus. Men wilde daar eigenlijk inpakken maar werd door de bewaking toch vriendelijk verzocht om even een stukje verder te varen omdat men op de fabriek ook net een brandmelding had gehad. Ballonpresentator Jan Odink had meegevaren met deze fraaie Special Shape en maakte wel van de gelegenheid gebruik en stapte uit het mandje want zijn aanwezigheid was alweer gewenst bij de Nightglow. Grote file's buiten Joure zodat de crewwagens met moeite bij hun ballonnen konden komen. De Engelse Bagpiper stond aan de grond en keek zeer triomfantelijk over de woonwijk. |
|
Aan de Nightglow deden negen ballonnen mee in een grote halve cirkel. Vol trots hield Jan Vermeulen zijn grote roze speelgoedbeest overeind tijdens de show. De nieuwe ballon van "de Leeuwarder Courant" werd bediend door Judith ten Brummelhuis. Tevens deden o.a. de Zon en de zeer aparte ballon in de vorm van het logo van een staalfabriek uit Slovakije mee. Tijdens de Nightglow volgde een show van Walt Raaf, een extravagant persoon welke een prachtige aanvulling neerzette tussen de brandende ballonnen getooid in een enorm kostuum met grote vleugels staand op hoge stelten. Een prachtige Nightglow waarbij ik af en toe flink heb moeten rennen om vanaf alle kanten de nodige foto's te kunnen maken. |
Foto: Bennie Bos |
|
Na afloop was het snel werken voor de crews op het donkere veld omdat het Vuurwerk team al in de startblokken stond om de lonten aan te steken. Er volgde midden in de nacht een half uur durend schitterend vuurwerk met veel glitter en oorverdovende knallen. Een waardige afsluiting van de 17e Friese Ballonfeesten welke op een enkel incident na perfect is verlopen. Ik verheug me op nummer 18 in 2003. Mijn foto's kun je nog tegemoet zien de komende maanden tijdens één van mijn maandelijkse updates van Ballooning Pictures. Er zijn echter al een aantal foto's te zien op diverse websites. Kijk maar even op de volgende site; Friese Ballonfeesten, Menno Dijkstra, Balloon Pictures (Deze laatste niet te verwisselen met MIJN website Ballooning Pictures a.u.b.) |
|
|
|||||||||
|
Foto: Ben Bläss |
Ik heb in de loop der jaren kunnen en mogen genieten van het betoverende winterlandschap vanuit een ballon. Eén van deze vaarten zal ik nooit meer vergeten en dat was 15 januari dit jaar. We vertrokken vanuit het Oostenrijkse ballondorp Filzmoos, in het kader van de Internationale Ballonweek. Het weer was ideaal: strakblauwe en kraakheldere lucht, zon, sneeuw en weinig wind aan de grond. We klommen snel tot boven de 2.500 meter, want de bekende Bischofsmütze met zijn indrukwekkende rotspartijen kwam dichterbij. Op een hoogte van 3.500 meter en met een snelheid van 50 kilometer per uur was het alsof we stil stonden. Op deze hoogte met een adembenemend uitzicht werden wij helemaal stil. |
|
De
met enorm veel sneeuw bedekte bergtoppen, de serene stilte en
droomachtige beelden maakten dat we ons één voelden met de natuur.
Als extra dimensie passeerden we een wel heel bijzonder fenomeen in de
vorm van een majestueuze lenswolk (altocumulus lenticularis). Door de
ogen van een ballonfreak ziet deze eruit als een reusachtig
luchtschip, waardoor de hoge Alpentoppen verbleekten. Moeder Natuur
presenteerde zich die dag in optima forma . . . Dit verhaal met de bijbehorende foto van Ben Bläss is door de redactie van Het Weer Magazine bekroond met een fraaie Solar Radiometer.
|
|
|||||||||
|
Illustratie Topografische dienst Emmen |
De Topografische Dienst in mijn woonplaats Emmen is de enige instantie in ons land die een uniforme, landsdekkende topografische kartering uitvoert. De dienst produceert digitale topografische bestanden op verschillende schalen én de daarvan afgeleide topografische kaarten. Topografische kaarten geven een volledig beeld van het terrein en het landschap om ons heen. De belangrijkste series zijn de kaarten op de schalen 1:10.000, 1:25.000, 1:50.000 en 1:250.000. Daarnaast worden verschillende speciale kaarten gemaakt voor militaire en civiele gebruikers. De kaarten welke gebruikt worden voor de diverse Nederlandse Grand prix en onder andere het Nederlands kampioenschap Ballonvaren worden hier ook gehaald. Info kun je vinden op hun website. |
|
In
nieuwe
ANWB
Topografische Atlas staan de recentste edities van alle
kaarten op schaal 1:50.000 van de Topografische Dienst Nederland. De
atlas telt 320 pagina's, waarvan 274 topografische kaarten. De schaal
van 1:50.000 (1 cm = 500 m) is zo duidelijk dat landschappen tot leven
komen. Ideaal voor het plannen van fiets- en wandeltochten.
|
Illustratie ANWB |
|
|||||||||
|
De Cameron Wedstrijdballon Foto: Thomas Fink |
De Mobilux Trophy is een internationaal hetelucht ballon kampioenschap welke al meerdere jaren plaats vind in het noorden van het Groothertogdom Luxemburg. Sinds 1999 is het idylische plaatsje Bourscheid met 400 inwoners en een prachtig kasteel de aangewezen locatie voor dit belangrijk evenement. Vele wedstrijdballonvaarders kiezen deze wedstijd omdat er gestreden kan worden op hoog nivo. De beste teams treden hier voor het voetlicht. De ballonnen starten tijdens de competitie vaak in het dal in Michelau. Sinds 1998 is de Mobilux Trophy gequalificeerd als tweede ronde in de beroemde HONDA World Grand Prix, met de eerste ronde in Amerika en de derde ronde in Japan. Piloten kunnen alle drie rondes zelf varen maar kunnen er ook voor kiezen om met andere plaatselijke piloten een team samen te stellen en gezamelijk op hun eigen terrein te strijden. |
|
Onlangs is de wedstrijd gevaren en na dertien opdrachten konden de punten worden geteld. Op de derde plaats eindigde Claude Sauber uit Luxemburg (een thuiswedstrijd), op nummer twee zette de Belg Jan timmers een prachtige prestatie neer en op nummer één, en het kan ook bijna niet anders eindigde het natuurtalent Uwe Schneider, de kleine man uit Duitsland. Ik heb hem vaak aan het werk gezien en hij presteert dingen die een ander absoluut niet voor elkaar krijgt en dat met een super relaxte houding. In totaal deden er 33 teams mee. Uit Belgie en Nederland hingen Phillipe de Cock, Jan Timmers, Jan Fokken en Mathijs de Bruin in de lucht. Op de Website van de Mobilux Trophy kun je nog veel meer foto's en de uitslagen vinden. |
Foto: Thomas Fink |
|
|||||||||
|
|
| Ballonfiesta Bunnink |
16 en 17 Augustus |
Meer Info web |
|
Ballonfiesta Zedam |
17 Augustus |
Dirk R. 0597 531869 |
|
Twente Ballooning |
21 t/m 24 Augustus |
Meer Info web |
|
WK Ballonvaren Frankrijk |
23 Augustus t/m 1 September |
Meer Info web |
|
Ballonfiesta Hollandseveld |
26 Augustus |
Meer Info web |
|
Fasna Ballooning Vaassen |
30 Augustus |
Meer Info web |
|
Gordon Bennett Frankrijk |
31 Augustus |
Meer Info web |
|
Ballonfiesta Epe |
31 Augustus |
Meer Info web |
|
Warstein Montgolfiade |
31 Augustus t/m 8 September |
Meer Info web |
|
Ballonfiesta Veenendaal |
7 September Gecanceld ! ! ! |
Meer Info mail |
|
||||||
